Menace Beach – Super Transporterreum (V2 Records)
Kijk, dat zien we graag! Een half jaartje na je debuut, meteen met een EP’tje komen. Hardwerkende Britten dus. Al zou je dat niet zeggen als je ze zo aan het werkt hoort trouwens. Want dit zijn de hippies van de 21e eeuw.
Menace Beach klinkt fuzzy, spacey en relaxed. En dat ze uit Leeds komen, hadden we al helemaal nooit geraden. Want dit soort garagebands heeft Engeland eigenlijk helemaal niet. Deze jongens en dame klinken alsof ze ergens in Californië in een ketel vol psychedelische rommel zijn gevallen.
Denk aan Ty Segall, Pond en nog 999.000 andere bandjes. Nee, een eigen sound hebben ze inderdaad nog niet gevonden. Maar dat komt wel. En anders maar niet. Want dit rockt nuchter al heerlijk weg, moet je nagaan hoe makkelijk het er met een paar biertjes achter de kiezen ingaat. Milo Lambers
Gary Clark Jr. – The Story of Sonny Boy Slim (Warner)
De Texaanse gitarist Gary Clark Jr. wist behoorlijk te imponeren met zijn debuut album Blak And Blu in 2012, waarna hij vooral als blues gitarist te boek stond. Op zijn tweede album, in tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden niet specifiek een concept plaat, weet Clark meer dan ooit te bewijzen dat hij wel een eigen stijl heeft, maar niet perse in een hokje zit.
Zijn Texaanse afkomst maakt hij kenbaar in het sterk door Z.Z. Hill beïnvloedde Our Love en in het hoogtepunt Church, waarin de geest van één van de grondleggers van de hedendaagse muziek rondwaart, streekgenoot Blind Lemon Jefferson. Tegelijkertijd is de hedendaagse R & B en Hiphop veel aanwezig in het eigentijds klinkende materiaal. Clark speelt de meeste instrumenten allemaal zelf, waardoor de nadruk minder op zijn gitaarspel komt te liggen. Dat wil overigens niet zeggen dat hij af en toe niet alle kanten op scheurt, want al in opener The Healing gaan wat dat betreft alle registers open.
Daarbij moeten we niet vergeten dat Clark ook als zanger zijn mannetje staat, waarbij hij vaak dezelfde nonchalance als voorbeeld Jimi Hendrix in zijn stem legt. Diep geworteld in de rijke traditie van de Texaanse blues en soul, maar ontegenzeggelijk met het oog op de huidige hitlijsten is Clark nog meer dan op zijn eerste album de perfecte, hitgevoelige, moderne roots muzikant. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil