The Bohicas – The Making Of (Domino)
Jaren lang, vooral in het vorige decennium, leek er geen einde te komen aan de golf bandjes die met ‘The’ begonnen en brutale en springerige rock ‘n’ roll brachten. Vaak kwamen ze uit Engeland en regelmatig sierden ze ook de cover van de Mania. De laatste tijd had het er soms schijn van dat de stroom een beetje aan het opdrogen was. Wie dat een zorgwekkende ontwikkeling vond, kan gerust ademhalen, want onder de naam The Bohicas komt er weer een stel opgewonden standjes van de overzijde van het Kanaal.
De singles XXX, Swarm, To Die For en Where You At wekten daar al de nodige beroering en in sommige kringen werden ze al de nieuwe Arctic Monkeys genoemd. Een pure Britpopband zijn de uit Essex afkomstige The Bohicas overigens niet. De attitude en de soms snerende zang zijn typisch Engels, maar de felle riffs en pompende baslijnen neigen zeker zoveel naar Amerikaanse powerpop. Maar liefst drie ervaren producers ontfermden zich over de opnames van The Making Of, maar het lijkt erop dat ze geen van allen een eigen stempel op de muziek hebben willen drukken, want alles klinkt namelijk even strak, straf en catchy. Van opener I Do It For Your Love tot en met afsluiter Somehow You Know What I Mean is dit pure en opwindende rock ‘n’ roll die geen moment verveelt en het best tot zijn recht komt met de volumeknop wagenwijd open. Tekst Mania | Marco van Ravenhorst
LIVEDATA 22/08 Lowlands, Biddinghuizen 22/10 Botanique, Brussel
Georgia – Georgia (Domino)
De appel valt niet ver van de boom. In de jaren ’90 maakte Neil Barnes furore als helft van dance-duo Leftfield. Na twee albums gingen de twee uit elkaar, maar dit jaar heeft Neil Barnes de naam Leftfield in z’n eentje nieuw leven ingeblazen met een derde album. Je zou dus kunnen zeggen dat hij zijn solodebuut maakt. Wellicht is hij geïnspireerd door zijn dochter, want ook zij heeft dit jaar haar solodebuut gemaakt, onder de naam Georgia.
Georgia’s muziek is niet vergelijkbaar met die van haar vader, maar ze heeft wel de voorliefde voor elektronische klanken geërfd. Haar muziek sluit nog het meest aan op de huidige synthpop/electropop-scene, maar daarbinnen heeft ze zeker haar eigen geluid. Zo kan je haar zien als een stoerdere versie van CHVRCHES maar ook als een donkere versie van Kate Boy. Knallende synthdrums zorgen voor vaart en punch in de muziek, en verdere electronica zuigen je mee in de mysterieuze wereld van de jonge zangeres en drumster (ze is livedrummer voor o.a. Kate Tempest geweest).
Tekstueel tapt ze veel uit het vaatje gebroken harten en stukgelopen relaties. Dit doet ze echter zeker niet als een zielig figuur. Integendeel, Georgia bijt aardig van zich af. Dit komt al helemaal tot uiting op het geëngageerde Move Systems. Muzikaal is dat nummer beïnvloed door de chaotische hiphop van Death Grips en qua zang door de punkmuziek, waardoor het nummer minstens zo krachtig is als de statements die ze in de tekst maakt (‘Systems always lie about who we are‘). De krachtige beat laat ook mooi haar achtergrond als drummer horen.
Ook de rest van het album mag er wezen. Van de vervormde stemmen op Kombine tot de ingetogen ballad Heart Wrecking Animals (jawel, ook dat kan ze!), continu weet Georgia te boeien met spannende, intrigerende electropop. Een sterk debuut dat minstens zoveel aandacht verdient (hoewel net iets minder poppy) als de genregenoten van CHVRCHES. Arnout de Vries