Author: Flip van der Enden

The Front Bottoms – Everyone Blooms

Het uit New Jersey afkomstige Front Botttoms pakt lekker uit op Everyone Blooms.

Hard/zacht passages wisselen elkaar af in rap tempo af, de koortjes zijn van Beach Boys niveau en er is bepaald niet bezuinigd op de gitaren. Everyone Blooms richt zich tot  iedereen die het moeilijk heeft in deze onzekere tijden. ‘So Wherever You Are, Don’t Worry You Gonna Be Fine ‘.  In de mooie animatie clip zegt The Front Bottoms het nog eens, maar dan met bloemen.  

Bij The Front Bottoms ligt het (vette Amerikaanse) accent vaak op de tekst. Daardoor bleef hun succes tot dusver grotendeels beperkt tot de Engelssprekende wereld. Op vorige single Camouflage was de verhouding tekst en muziek al wat meer in balans. Every Blooms is op elk niveau een super toffe rocksong.

Washed Out – Too Late

De chill-wave -een dromerige nazaat van de Britse synhti-pop- waarvan Washed Out een van de pioniers was, is alweer zo goed als weggeëbd. Maar de band van Ernest Green uit de Amerikaanse staat Georgia is een blijvertje gebleken.

Nieuwe single Too Late is ondanks de dikke drums een zwierig en relaxed nummer met de sfeer van een mooie rode zomeravondlucht. Die sfeer wordt versterkt door de prachtige video. Een compilatie van beelden die door fans naar Green zijn opgestuurd. Hij had een bewerkelijke clip in voorbereiding. Die plannen vielen echter in het water door het C-virus. Als alternatief riep hij zijn fans op om eigengemaakte beelden te mailen. Hij hoopte op een stuk of honderd het werden er meer dan duizend.

Too Late is de eerste kik van Washed Out in drie jaar. Of er plannen zijn voor een nieuw album -het zou nummer vijf worden- is niet bekend.

Moses – Cause You Got Me

Cause You Got Me van het Londense Moses is Britpop op zijn best, een beetje branie en een heleboel talent.

Met zijn slimme opbouw, gitaarvuurwerk en voetbalrefrein is Cause You Got Me het soort song dat de Britten een ‘anthem’ noemen. Een goede vertaling is er niet. Anthem zit ergens tussen loflied, lijflied en strijdlied in. En zo heeft de band er wel meer. Maar wat Moses echt bijzonder maakt is dat de band net zo sterk is in ballads als in het up-tempo werk. Luister maar naar Waiter, een nummer dat we een paar weken geleden oppikten.

Een week of wat geleden ook kwam Moses met Almost Everything Is Bullshit, album nummer 1. Op de plaat staan 10 songs die allemaal eerder zijn verschenen. Cause You Got Me stamt uit september 2018. Het werd toen geen hit. In het pre-internet tijdperk zou zo’n song een stille dood zijn gestorven, maar in de 21ste eeuw beslist uiteindelijk het publiek. De clip bleef kijkers trekken en de plays op Spotify stapelden zich langzaam maar zeker op. Toen kwam het album en nu gaat het heel hard.

Dat Mozes als beginnende band al zo overtuigend klinkt komt omdat ze een veteraan bereid hebben gevonden om plaats te nemen in de controlekamer. Niemand minder dan Gil Norton produceerde Cause You Got Me en andere nummers van het debuutalbum. Norton verdiende zijn sporen als producer van o.a. Pixies, Foo Fighters en Counting Crows.

Lang verhaal kort. Je hoeft geen profeet te zijn om te voorspellen dat we nog een hoop plezier gaan beleven aan en met Moses.

Khruangbin – Time (You and I)

Middels hun samenwerking met neo-soulzanger Leon Bridges getuigde Khruangbin van een groovy inborst. Die eigenschap komt op nieuwe single Time (You and I) nog duidelijker uit de verf. Het door Laura Lee gezongen nummer klinkt alsof het is ontstaan uit een jam waarin het Texaanse trio nummers naspeelde van The Meters en andere funkbands uit de vroege jaren zeventig.

Khruangbin blijft dus in beweging. En wij met hen, want stilzitten is er weer niet bij. Ondanks de verse beat is Time (You and I) direct herkenbaar als het werk van Laura, Mark en DJ. Het is en blijft dansen met je ogen dicht muziek wat er uit hun koker komt. Wie de oriëntaalse inspiratie mist komt op het nieuwe album weer ruim aan zijn/haar trekken. Het persbericht bij Time (You en I) rept van invloeden uit landen als Pakistan, Korea en West Afrika. Khruangbin album 3 heet Mordechai en staat voor 26 juni.

Muzz – Red Western Sky

Muzz is de bijband van Paul Banks van Interpol. Het eerder door ons opgepikte Bad Feeling week behoorlijk af van de gepatenteerde neo new wave sound van de band uit New York. Red Western Sky doet dat niet.

Wat natuurlijk geen probleem is. Integendeel zouden we bijna zeggen. Waarom Banks het nummer niet heeft bewaard voor een volgend album van Interpol kan met haast te maken hebben. Hij wilde Red Western Sky graag snel uitbrengen. Of met het feit dat Banks maar een van de drie auteurs is. Hij schreef het nummer samen met zijn nieuwe collega’s Matt Berrick (The Walkmen/Fleet Foxes) en Josh Kaufman (Bonny Light Horsemen/Day of The Dead).

Red Western Sky is de derde single van het debuutalbum van Muzz. De releasedatum is 1 juni.

Jaguar Jonze – Rabbit Hole

Op zich is Deena Lynch geen slechte artiestennaam. De zangeres die zo heet denkt daar echter anders over en heeft zich het alias Jaguar Jonze aangemeten.

Jaguar komt uit Australië, het land van haar vader. Haar moeder is geboren in Taiwan. Jaguar is een relatieve laatkomer. Pas twee jaar geleden bracht de 28 jarige zangeres haar eerste songs uit. Daarvoor was ze druk met haar werk als fotografe/visual artist.

Rabbit Hole is een zeer persoonlijk nummer. Het gaat over Jaguar’s C-PTSD (complex post traumatic stress disorder). Waar en hoe ze haar trauma heeft opgelopen weten we niet. Wel dat ze al twintig jaar last heeft van aanvallen. Op zo’n moment trekt ze zich terug in een veilig hoekje, haar ‘rabbit hole’ .

Een indie-popsong over een trauma. Een vreemde keuze voor een kandidaat nummer voor het Eurovisie songfestival zou je denken. Toch is dat wat er gebeurde. Jaguar werd vanuit het niets gebeld met de vraag of ze meewilde doen. Uiteindelijk werd ze derde.

Een geïnformeerd oor herkent in Rabbit Hole en de andere nummers op de vorige week verschenen EP Diamonds & Liquid Gold invloeden van o.a. Angel Olsen, Nick Cave en Chris Isaak, maar met haar autobiografische songs bewandelt Jaguar Jonze vooral haar eigen pad.

Hockey Dad – In This State

Hockey Dad scoorde eerder dit jaar een Pinguin hit met Itch, een geslaagde variant op het thema Creep. In This State is heel andere koek. Het tempo ligt 3x zo hoog, de stemming is opgetogen en de stijl punky.

Billy Flemming en Zach Stephenson waren al surf en skate vrienden voordat ze de gitaren omgespten. In 2013 begonnen ze serieus met muziek maken. Drie jaar later verscheen het eerste van de binnenkort drie Hocky Dad albums. Terwijl het duo thuis in Australië goed boerde met hun rudimentaire surfpunk en garagerock wisten ze de rest van wereld ondanks een aantal toertjes – ook in ons land – maar matig te interesseren. Met Itch als bescheiden indie-hitje in de oude wereld en In This State als opwindende opvolger lijkt het tij voor de surfrockers alsnog te keren.

The Front Bottoms – Everyone Blooms

Daar zijn ze weer, de rockers uit New Jersey met hun ingenieuze songs en vette Amerikaanse accent. Brian Sella en Matthew Uychich pakken flink uit op Everyone Blooms.

Hard/zacht passages wisselen elkaar af in rap tempo af, de koortjes zijn van Beach Boys niveau en er is bepaald niet bezuinigd op de gitaren. Everyone Blooms richt zich tot  iedereen die het moeilijk heeft in deze onzekere tijden. ‘So Wherever You Are, Don’t Worry You Gonna Be Fine ‘.  In de prachtige animatie clip zegt The Front Bottoms het nog eens met  bloemen.  

Bij The Front Bottoms ligt het accent vaak op de tekst. Daardoor bleef hun succes tot dusver grotendeels beperkt tot de Engelssprekende wereld. Op vorige single Camouflage was de verhouding tekst en muziek al wat meer in balans. Every Blooms is op elk niveau een super toffe rocksong.

Declan McKenna – The Key to Life on Earth

Altijd goed die Declan McKenna. En altijd net even anders dan wat hij er voor heeft gedaan. The Key to Life on Earth komt van Zero, het tweede album van de Britse singer-songrocker.

Declan nam het nummer op vorig jaar tijdens een verblijf in Nashville. Country kan je The Key to Life on Earth niet noemen, tenminste niet in stijl. Het thema – love gone wrong- is wel herkenbaar voor de fans van Hank Williams. Vaak stipt Declan in zijn songs een politieke misstand aan. The Key to Life on Earth gaat over relaties en de verschrikkelijke dingen die mensen elkaar soms aandoen.

De nieuwe single is een gedreven nummer met een net niet chaotisch slot. Geen happy end dus. De grauwe clip refereert aan de geweldige Netflix serie The End Of The F**ing World. De van o.a. die show bekende acteur Alex Lawther speelt Declan’s dubbelganger. Het Zero album had nu ongeveer uit moeten komen. De release is om de bekende reden uitgesteld tot 1 augustus.

Happyness – Ouch (yup)

Powerpop band Happyness ging zo’n zeven jaar geleden van start in Londen. Van het oorspronkelijke kwartet zijn nog maar twee leden over. In de studio doen John EE Allen en Ash Kenazi zo goed als alles zelf. Live spelen ze met extra muzikanten.

Na een succesvol debuut had ook Happyness last van het bekende ‘second album syndroom’. De tweede plaat was niet slecht, maar was minder sprankelend dan de eersteling. Zo te horen is het elan weer helemaal terug. Tenminste die indruk geeft het Lennonesque Ouch (yup) met zijn lyrische gitaarsolo’s en kleverige refrein. 

Het nieuwe album van Happyness heet Floatr en komt een dezer dagen uit.