Author: Flip van der Enden

The Strokes – At The Door

Je moet altijd een slag om de arm houden, want één song maakt nog geen album. Maar op basis van At The Door menen we te mogen concluderen dat The Strokes in het tweede decennium van hun bestaan van kleur zijn gewisseld.

Het dominante instrument op de eerste single van The Strokes sinds Future Present Past uit 2016 is de synthesizer. Het duurt bijna drie minuten voordat er een gitaar opduikt in At The Door en dan nog moet je goed zoeken. Feitelijk lijkt At The Door meer op MGMT (of The Voidz) dan op de oude  The Strokes.

Maar, als je even vergeet dat je te maken hebt met een van De Laatste Grote Rock Bands dan is At The Door een heel aardig nummer, symfonisch bijna met zijn serene sfeer en wisselende passages. Het zou dus best wel eens kunnen dat The Strokes een Arctic Monkeys doet, onaangekondigd en rigoureus van koers wijzigen.   

Op 10 april komt het verlossende woord, want dan verschijnt, The New Abnormal,  het eerste album in zeven jaar van The Strokes. 

King Princess – Ohio

De kans is groot dat Ohio de eerste en ook de laatste single is die we van King Princess zullen draaien. Mikaela Straus -zoals er in haar pasport vermeldt staat- is een medium succesvolle popzangeres die in de zelfde vijver dobbert als Lady Gaga en Katy Perry. Best goed in zijn soort. (Maar het soort deugd niet ;).

Wat bijzonder is aan King Princess is dat ze geen geheim maakt haar seksuele geaardheid. Ze valt op vrouwen. ‘Pussy Is God’ heet een van haar grotere successen. Begin dit jaar bracht ze haar debuutalbum uit, Cheap Queen. Op het album ontbrak Ohio. Dit tot groot verdriet van haar fans, want favoriet tijdens de concerten. Het gemis maakte King Princess goed door het nummer toe te voegen aan de recent gereleasde De Luxe versie van haar debuut.

Het album kan je verder vergeten, maar Ohio moet je een keer hebben gehoord. Of gezien. Ook de clip is zeer geslaagd. Ohio begint met een akoestische gitaar die aan Wish You We’re Here doet denken van Pink Floyd. Na twee minuten schakelt ze over op een elektrische gitaar, gaat de versterker op 11 en rockt King Princes alsof ze nooit anders heeft gedaan. Misschien moet ze er maar eens een gewoonte van maken.

Hinds – Good Bad Times

We kennen het Spaanse Hinds als een sympathieke band die niet gehinderd door instrumentbeheersing of andersoortige muzikale bagage gewoon lekker zijn gang ging en daar heel wat succes mee had. Hinds heeft zo’n beetje alle gerenommeerde festivals in Europa en de VS kunnen afvinken.

De señorita’s zijn nu zo’n jaar of negen bezig en dan is het onvermijdelijk dat je beter wordt in wat je doet. In nieuwe single Good Bad Times is daarom nog maar nauwelijks het vrolijke zooitje ongeregeld te herkennen dat de handjes op elkaar kreeg met charmant rammelende rocksongs als Bamboo en The Garden. Zelfs het vette Spaanse accent lijkt verdwenen. Nou ja bijna dan.

The ‘new and improved’ Hinds was al op de vorige single Riding Solo te horen, maar nog meer op Good Times Bad Times. De nieuwe single klinkt zelfs als een hit. Als zo’n nummer waarvan je het gevoel hebt dat je het wel eens eerder hebt gehoord. Maar waar en wanneer en van wie? Blondie misschien of Human League. Er zit duidelijk een jaren 80 geur aan Good Bad Times. Een groter opnamebudget en Hinds maakt nog eens de crossover van indie naar mainstream.

ALBUM: The Prettiest Curse 3 april.

CONCERT: 25 april Bitterzoet, Amsterdam.

Declan McKenna – Beautiful Faces

Zeros heet het nieuwe album van Declan McKenna. De release datum is 15 mei. Dat de opvolger van What Do You Think About The Car (2017) een goed album gaat worden is na twee nummers wel duidelijk. Niet dat daar twijfel aan bestond. Declan moet zijn eerste miskleun nog maken. Met zijn schurende coupletten en aan Bowie ten tijde van Iggy-achtige refrein is In Beatiful Faces weer een ijzersterke rocksong. Met een boodschap.

Je zou Declan McKenna een 21ste eeuwse protestzanger kunnen noemen. Zijn songs zijn niet alleen gevarieerd en muzikaal overtuigend. Zijn teksten zijn zonder uitzondering actueel en maatschappelijk relevant. In Beautiful Faces zingt Declan over de Big Brother rol van social media in het leven van de jeugd van vandaag.  ‘A brave new anthem for the doomed youth’ noemt hij de opvolger van de anti-oorlogssong British Bombs. 

 

 

 

 

Local H – Innocents 2020

De eerste incarnatie van Local H stak zo’n dertig jaar geleden de kop op. Inmiddels zijn we toe aan de vierde. Van de oorspronkelijke band is alleen zanger/gitarist Scott Lucas nog present. Als de band niet zoveel personeelsproblemen had gehad en uit Seattle was gekomen i.p.v. het gehucht Zion in de Amerikaanse staat Illinois, dan had Local H zeker tot de grunge top behoord.

Maar het is dus ander gelopen. Nu is Local H vooral bij fijnproevers bekend en is het grote publiek altijd buiten net bereik gebleven. Slechts één echt succes staat er op naam van Local H, ‘Bound For The Floor’ een nummer van het ’12 Angry Months’ album uit 2008.

Local H is echter altijd stug door blijven rocken. Er staat weer een nieuw album op de planning, Lifers. Daarvan is vorige week een eerste single verschenen, een remake van het nummer Innocents, een single uit 2018. Dat Local H een ouder nummer heeft afgestoft en opgevoerd is geen zwaktebod. De song was al bedoeld voor Lifers. Alleen heeft het album om de een of andere reden vertraging opgelopen.

De 2020 versie is gemaakt met Steve Albini aan de knoppen. De naam Albini ken je waarschijnlijk wel van Nirvana. Hij produceerde het ‘In Utero’ album. Nirvana is ook de naam die je te binnen schiet als je Innocents 2020 hoort. Het nummer had zo uit de koker van Kurt kunnen komen. Of Local H met het nieuwe album eindelijk loon naar werken krijgt? Het zal wel niet, maar als het aan ons ligt dus wel. Ergo de nieuwe Breekijzer is de 2020 versie van Innocents van Local H.

Rolling Blackouts Coastal Fever – Cars In Space

Wie Rolling Blackouts Coastal Fever wel eens live heeft gezien, weet dat de band op de bühne grotere hoogten bereikt dan in de studio. Nieuwe single, Cars In Space laat horen dat de kloof snel kleiner wordt. Wie de band nog nooit live heeft gezien heeft overigens niks te klagen, want ook op plaat weten de mannen uit Melbourne van wanten.  

De derde single van wat hopelijk het tweede album gaat worden van RBCF is een bijna vijf minuten durend feest voor iedereen die van gitaarmuziek houdt. Wie dat niet doet is hier helaas aan het verkeerde adres.

De drie gitaristen van Rolling Blackouts Coastal Fever doen op Cars In Space gezamenlijk een stapje naar voren en spelen de sterren van de spreekwoordelijke hemel in een gedreven up tempo rocknummer met jazz en country invloeden, een vrij unieke combinatie. Dit alles in fraaie harmonie van zowel de zangers als de gitaristen.  

In juni komt RBFC weer onze richting op. Naar Europa. Naar Best Kept Secret.

Torres – Dressing America

Torres is geen onbekende om niet te zeggen een oude bekende in Pinguin land. De Amerikaanse haalde in 2015 de eerste plek van de Graadmeter met Sprinter. Ook scoorde ze een IJsbreker met Strange Hellos.  

De als Mackenzie Scott in Florida geboren zangeres bracht vorige week haar vierde album uit. Daarop klinkt ze als de liefdesbaby van Lou Reed en Joni Mitchell. Waren de twee eerste singles van het Silver Tongue album net even te introvert en/of te abstract voor airplay, Dressing In America is perfect. Alle aspecten die de songs van Torres zo eigen en bijzonder maken zijn aanwezig: een spannende opbouw, een tot de verbeelding sprekende tekst en niet op de laatste plaats haar stem, die tegelijk ijzig en warm klinkt.

I Tend To Sleep With My Boots On/Should I Need To Gallop Over Dark Waters/To You On Short Notice.

CONCERT: 7 maart Paradiso, kleine zaal.

Greg Dulli – It Falls Apart

Ook al zal er bij het noemen van zijn naam misschien niet direct een lichtje gaan branden. Als je de muziek een beetje hebt gevolgd ben je waarschijnlijk wel bekend met het werk van Greg Dulli. 

Greg Dulli is namelijk al een even bezig. 33 jaar om precies te zijn. Zijn eerste en bekendste band is The Afghan Whigs, tijd en label en soortgenoot van Nirvana. Minder bekend, maar niet minder boeiend is zijn werk als lid van The Twilight Singers. En ook het album dat hij opnam met vriend en collega Mark Lanegan als The Gutter Twins is niet te versmaden. Greg Dulli heeft nog veel meer uitgespookt, maar hier laten we het even bij.

Dat je zijn stem eerder hebt gehoord wil niet zeggen dat je hem herkent op It Falls Apart. Ruim drie decennia rock ‘n’ roll heeft duidelijk zijn sporen nagelaten. Zo te horen is Greg ook nooit gestopt met roken en is whiskey zijn favoriete drankje. De tweede single van het nieuwe solo-album -het wordt zijn vierde- is een grungy semi-ballad met een gospel feel en keyboards i.p.v. gitaren. Veel generatiegenoten doen nog steeds alsof ze twintig zijn. Greg Dulli niet. Hij klinkt ouder en wijzer, maar nog net zo goed als vroeger op It Falls Apart.

Album: Random Desire verschijnt op 21 februari.

CONCERT: 26 maart Paradiso, Amsterdam.

Gorillaz – Momentary Bliss feat. slowthai & Slaves

Damon Albarn is een van de hardst werkende mannen in de popmuziek. Je hebt bijna twee handen nodig om al zijn bands en projecten te tellen. Met sommige acts bereikt hij een miljoenenpubliek. Anderen gebruikt hij om bijvoorbeeld Afrikaanse popmuziek een podium te geven. Als Albarn na Blur zijn gitaar aan de wilgen had gehangen, zou hij verzekerd zijn geweest van een plaats in de pophistorie. Hij heeft echter een doorstart gemaakt met Gorillaz. Daarmee heeft hij zeker mondiaal gezien het succes van Blur ruimschoots overtroffen.

Van ophouden wil Albarn voorlopig niks weten. In mei staat hij met weer een nieuw project, geïnspireerd door zijn tweede thuisland, IJsland in Eindhoven en ook Gorillaz roert zich weer. Hun nieuwe project heet Song Machine. Het wordt geen album, maar een serie nieuwe songs/cartoons. Er is dus geen vaste planning, de songs verschijnen als ze klaar zijn. Ook Gorillaz heeft het oude albumconcept dus laten varen.

Hulptroepen worden per track bepaald en ingevlogen. ‘There’ll be a lot of surprises‘ wilde Albarn wel alvast verklappen. Geen geheim meer is dat Tame Impala al is gestrikt. Op nieuwe single Momentary Bliss zijn de Britse rapper slowthai en punkduo Slaves van de partij. Zij drukken hun stempel op een nummer dat komende zomer op geen enkel feestje zal ontbreken.

Sorry – More

Sorry begint het nieuwe decennium met een nieuwe single en ook wel een beetje een nieuw geluid. More is wat lichter van toon dan bijvoorbeeld Rock ‘n Roll Star of  Starstruck, minder gek ook.

Sorry had nogal de neiging om heel veel informatie te stoppen in een song van drie en halve minuut. In More houdt men zich in. Het refrein is goed te volgen en komt regelmatig terug op daartoe geschikte plekken. Ook is er dit keer nauwelijks sprake van ontregelende instrumenten of gemangelde geluiden. Op een gegeven moment lijken de machines het te gaan winnen van de mensen, maar dan is de eindstreep al in zicht. More is less, om met The Murder Capital te spreken. 

Ondanks de getoonde zelfbeheersing blijft Sorry klinken als het poppy zusje van Nine Inch Nails. En gelukkig maar. Op 27 maart volgt 925, het langspeel-debuut van de band uit Londen.

Concert: 13 juni Best Kept Secret, Beekse Bergen.