Author: Flip van der Enden

King Gizzard & The Lizard Wizard – Cyboogie

De boogie met of zonder woogy is misschien wel de oudste vorm van rock ‘n’ roll met een voorgeschiedenis die ruim 100 jaar terug gaat. John Lee Hooker elektrificeerde de boogie. Canned Heat bracht de boogie naar het rockvolk en ZZ Top naar de hitparade.

Enter King Gizzard & The Lizard Wizard dat de onverwoestbare boogie de 21ste eeuw in trekt door hem in een digitaal jasje te steken. Cyboogie met de cy van cyber is instant herkenbaar als het werk van King & Co, maar toch weer anders dan de barokke paddo-rock waarmee de mannen naam maakten. 

De productiefste herenclub van dit decennium bracht vorig jaar maar liefst vijf albums uit, zonder in herhaling te vallen. Met Cyboogy bewijst de band dat de creative koek blijkt nog lang niet op is. 

 

 

 

   

Cassia – Small Places

De leden  van Cassia steken niet onder stoelen of banken dat ze fan zijn van Paul Simon’s Graceland album. Zelfs de hoes van Small Place lijkt afgekeken van Simon’s meesterwerk.

De originaliteitsprijs krijgt het trio uit het Macclesfield dus niet. Aan de andere kant, als we originaliteit als criterium zouden hanteren zou het akelig stil worden op de zender.

Cassia is natuurlijk niet de enige band die zich laat inspireren door muziek uit tropische oorden of het nou via Paul Simon is of direct uit de bron. De Britten bevinden zich in het goede gezelschap van o.a. Talking Heads, Vampire Weekend en ons eigen Jungle By Night.

Wat een song als Small Places extra charmant maakt, naast de zonnige gitaren en het tropische tempo is het vette Noord-Engelse accent waarmee frontman Rob Ellis zijn liedje zingt. Cassia is het muzikale equivalent van vitamine D en een lichtpuntje op elke festival. 

Demob Happy – Less Is More

Demob Happy onthoud die naam, want je gaat hem nog vaak horen.  

Het trio uit Newcastle opereert aan de rocky kant van het Britpop spectrum. De band heeft de titel van hun nieuwe single niet letterlijk genomen. Less is More is een vrij volle productie met een pompende riff, een plagerige hook en een dijk van een refrein. Het nummer staat niet op hun nog redelijk verse, tweede album Holy Doom.

Of de release van de single betekent dat er alweer een nieuw album aan zit te komen, vermeldt het verhaal niet. Voor het zelfde geld is Less Is More  buiten de selectie van Holly Doom gevallen en is er iemand in het Demob Happy  kamp, die dat zonde vond. Mocht Less Is More inderdaad buiten de boot zijn gevallen dan heeft Demob Happy een luxe probleem. Voor een afvaller als Less is More zou namelijk menig andere band een gitarist afstaan.

Balthazar – Wrong Vibration

De vierde single van het even zoveelste album van Balthazar mag er weer zijn. Het typeert de kracht en overmacht van de Belgische band dat alle vier singles essentieel anders zijn, maar wel herkenbaar als ontsprongen uit dezelfde bron.

‘Fever’ had een Afrikaans aandoende beat, ‘Entertainment’  violen en trompetten en ‘Never Gonna Let You Down Again’ een droevig  disco ritme. De nieuwe single klinkt weer anders.  Met zijn woordeloze oorwurm refrein laat Wrong Vibration Balthazar op standje pop horen. Pop, maar niet plat, daarvoor mist de band de juiste bedrading. 

Fever heet het nieuwe album, maar dat had dus ook ‘The Many Sides of Balthazar’ kunnen zijn.

LIVEDATA: 7/3 AFAS Live, Amsterdam. 

Interpol – Fine Mess

Een dag voor de start van hun wereldtournee gooit Interpol er nog even een nieuw nummer uit. Wie nog mocht twijfelen aan de creatieve vlucht waarin de band zich momenteel bevindt, hoeft alleen maar even naar Fine Mess te Luisteren.

De nieuwe single komt nog geen half jaar na het overtuigende Maurauder album en laat Interpol horen op zijn intenst. Zanger Paul Banks kan nog geen eens wachten tot het intro is afgelopen voordat hij van wal steekt. Wat volgt is een bijna punk-achtige stop start track, ongepolijst en recht op het doel af.

Na 17 jaar dienst heeft Interpol nog niks aan kracht en belang ingeboet. De andere acts op Best Kept Secret doen er goed aan hun show nog eens een paar keer goed door te nemen, willen ze niet worden weggeblazen door tornado uit New Yorkse.

Cage The Elephant – Ready To Let Go

Matt Schultz, de voorman van Cage The Elephant heeft liefdesverdriet. Dat is lullig voor hem en we wensen hem ook alle sterkte toe, maar zijn misere heeft hem wel geïnspireerd tot het schrijven van een uitermate sterke nieuwe single.

Alweer mogen we wel zeggen, want Cage The Elephant heeft sinds hun debuut in 2008 een niet aflatende stroom topsongs afgeleverd. Op elk album staat minstens één nummer met eeuwigheidswaarde. Van het debuutalbum komt Ain’t No rest For The Wicked, op album 2 staat Shake Me Down, het derde album herbergt Cigarette Daydreams en plaat 4 Cold Cold Cold. Er zijn niet veel bands die zo’n vruchtbare rit hebben als de band uit Bowling Green, Kentucky.

En zoals Ready To Let Go laat horende koek is dus nog lang niet op. De eerste single van album vijf van Cage The Elephant is een vetarme indie-rocksong, bas, drums, gitaren en verder geen poespas. Het werk wordt gedaan door de klare melodielijn en de sterke zangpartij van Matt Shultz, die bijna zakelijk zingt dat hij het punt heeft bereikt waarop hij zijn liefde los kan laten.

De ‘to the point’ productie is van John Hill, die eerder muzikale wonderen verrichtte voor o.a Florence & The Machine en Portugal The Man. De vijfde van Cage The Elephant heet Social Cues, als releasedatum heeft de band 19 april geprikt.

Beck – Tarantula

Beck‘s Tarantula is een cover van een cover, geïnspireerd door de voor een Oskar genomineerde film Roma van regisseurAlfonso Cuarón, die zich afspeelt in Mexico Stad in de jaren 70. 

Tarantula begon zijn bestaan in 1982 als B-kant van de single Breakdown van de Britse new wave band Colourbox. Colourbox was niet erg succesvol, maar schreef wel geschiedenis als een van de eerste acts buiten de hip hip die gebruik maakte van samples. Hun Tarantula werd in 1986 gecoverd door het eveneens Britse This Mortal Coil.  Hoewel This Mortal Coil furore maakte met herinterpretaties -o.a. van Tim Buckley’s Song To The Siren en You & Your Sister van Chris Bell- was ook hun versie van de Colourbox song geen hit. 

Beck’s Tarantula is rustig en rustgevend. Begeleid door koortje en orkest en de Canadese zangeres Feist, croont hij de tekst als een moderne Sinatra. Rock ‘n’ roll is het niet, maar mooi wel.

Het is Beck’s bijdrage aan het album ‘Music Inspired By The Film Roma’, dat tot stand is gekomen op initiatief van de regisseur. Behalve Beck hebben o.a. ook Bille Eilish, Patti Smith en DJ Shadow een song aangedragen. Het album moet nog uitkomen, de film staat op Netflix.

 

Dakota – Four Leaf Clover

Zeven jaar geleden alweer verscheen Dakota op de radar. Het Amsterdamse dameskwartet positioneerde zich in het brede droompop-veld met zacht swingende songs met heldere gitaarpartijen en bitterzoete zanglijnen.

Songs als Silver Tongue en Icon horen inmiddels tot de Hollandse indie-canon. Het heeft even geduurd, maar morgen (8/2) gaat dan eindelijk een volledig Dakota album uitkomen, met de intrigerende titel ‘Here’s The 101 On How To Disappear’. De weg bereidende single Four Leaf Clover is Dakota op haar best, dansmuziek voor eenlingen. Met zijn stille spanning, klaterende gitaarsound en harten brekende zang is Four Leaf Clover zowel een verdieping als een verbreding van de Dakota sound. De song gaat over de zoektocht naar de perfecte relatie. Je zou bijna hopen dat de ware voorlopig nog even onvindbaar blijft.

Vampire Weekend – Harmony Hall

Even wennen de nieuwe single van Vampire Weekend. Niet omdat de band het roer heeft omgegooid, maar juist omdat Harmony Hall klinkt alsof er geen gat van zes jaar gaapt tussen de nieuwe single en de laatste release van de band van Ezra Koening.

Erg vernieuwend is Harmony Hall dus niet, maar wel weer oorstrelend en bij nader gehoor ook flink vernuftig met zijn schuivende tempo, plotselinge pianobreak en smaakvolle combi van akoestische en elektrische snaarinstrumenten. Vijf minuten duurt de ankeiler van het langverwachte vierde album van Vampire Weekend, een plaat die zo vaak is aangekondigd dat niemand er nog echt in geloofde.

Een releasedatum is er nog steeds niet, wel een titel FOTB, wat zou staan voor Father Of The Bride. Koenig is overigens getrouwd met een dochter van Quicy Jones. De opvolger van Modern Vampires Of The City zou 18 tracks tellen en verschillende samenwerkingen, waaronder met ex VW lid Rostam en Huaromi Hosono van het legendarische Japanse synthipoptrio Yellow Magic Orchestra.

Vampire Weekend is geboekt door diverse festivals. Normaal gesproken zou dat betekenen dat het nieuwe album voor die tijd uit zou moeten zijn, maar in geval van Koenig & co is het een kwestie van eerst horen dan geloven.

LIVEDATUM: 5/7 Down The Rabbit Hole, Ewijk.

Apparat – Dawan

Het Duitse Apparat is gespecialiseerd in elektronische kamermuziek. De man achter Apparat heet Sasha Ring. Hij begon ruim twee decennia geleden als leverancier van vloervullers, maar met het verstrijken der jaren heeft hij het accent verlegd van de club naar de huiskamer.

Naast zijn hoofdbetrekking als Apparat is Herr Ring ook aandeelhouder van de gerenommeerde electro-act Moderat, een fusie met de twee Herren van Modeselekter. Moderat nam de afgelopen jaren zo’n vlucht dat Ring’s carrière als Apparat er bij inschoot. Om die reden zetten hij vorig jaar een voorlopige punt achter de samenwerking. Hij heeft inmiddels zijn Apparat pet weer opgezet en een nieuw album opgenomen, LP5 dat op 22 maart het daglicht zien zal.

Eerste single Dawan schept hoge verwachtingen voor het album. Het is een popsong in techno kleren, met een straffe beat, actieve bas en kosmische geluidseffecten. Apparat treedt ook weer buiten de studio. In april en mei zal hij door Europa trekken.

LIVEDATA
19 april Motel Mozaïqe, Rotterdam
20 april Muziekgebouw aan het IJ, Amsterdam