Author: Flip van der Enden

John Garcia & The Band Of Gold – My Everything

John Garcia is als sinds 2014 zelfstandig, toch zal je niet snel iets over hem lezen zonder dat zijn vorige werkgevers er bij worden gehaald. Dit stukje is daarop geen uitzondering.

Dat komt omdat John als zanger van Kyuss niet alleen een onuitwisbare indruk heeft gemaakt, maar ook omdat Kyuss de geschiedenis is ingegaan als allereerste stoner-rockband, een genre dat heel veel heeft losgemaakt en veel navolging heeft gehad, nog steeds heeft. Het niveau van Kyuss echter is nog maar zelden gehaald. Eigenlijk alleen door ex-leden van de band, waaronder natuurlijk Josh Homme en onze John, die sinds een jaar optrekt met zijn Band Of Gold.

Een week of drie geleden verscheen het debuutalbum van de Gouden Bende, simpelweg John Garcia & The Band Of Gold gedoopt. Het onstuimige My Everything mag de kar trekken. Een uitstekende keus als eerste single, want alle elementen zijn aanwezig. Grungy gitaren, snerpende zang, botte ritmes en genoeg adrenaline om een stier te temmen.

Het goede nieuws houdt niet op met de release van Garcia‘s nieuwe project. De mannen komen ook ter plekke herrie schoppen. De band is al op 22 februari in het land. Plaats van delict is 013 in Tilburg. Zie je daar.

Foals – Exits

Foals is terug en dat zullen we weten ook! De band uit Oxford komt dit jaar niet met één maar met twee nieuwe albums, ‘Everything Not Saved Will Be Lost’ (deel 1 verschijnt op 8 maart en deel 2 in de herfst) is de veelbelovende titel van de Foals dubbeldekker.

Het eerste geluid van Foals in ruim 3 jaar is veelbelovend. En een beetje vreemd. Exits is geen voor de hand liggende single. Exits is een op het eerste gehoor monotoon nummer dat zijn pracht pas na een paar draaibeurten prijsgeeft. Eenmaal ingedaald blijkt de nieuwe single van Foals een hypnotiserende track die bijna onbewust je lijf en leden in beweging brengt. En die je niet meer uit je hoofd krijgt.

Dominant in Exits zijn de aanhoudende woordloze koortjes en de zich constant herhalende keyboardlijn, die de minimal music van Philip Glass in herinnering roept. Dat Exits toch een duidelijk Foals song is, hoor je aan het bekende ruimtelijke geluid en de uit duizenden herkenbare stem van Yannis Philipakkis.

Exits maakt duidelijk dat Foals net als die andere band uit Oxford nog lang niet is uitontwikkeld. De band gaat ook weer op tournee. Opvallend is dat Foals komend voorjaar te zien zal zijn in de clubs, terwijl de band makkelijk een venue als de Ziggo Dome en misschien wel AFAS Live kan vullen. Het lijkt dus een bewuste keus. Hopelijk/waarschijnlijk komt Foals van de zomer terug voor een festivaloptreden.

LIVEDATUM: 19/5 Paradiso, Amsterdam.

Karen O and Danger Mouse – Woman

Karen Orzolek is de (ex?) frontvrouw van Yeah Yeah Yeahs, Danger Mouse (alias van Brian Burton ook van Broken Bells) is een superproducer die vanachter de mengtafel voor het voetlicht is geklommen.

Samen tonen ze zich een sterk koppel. Eind vorig jaar kwamen Karen O & Danger Mouse op de proppen met een zeven minuten durende mini-opera in drie delen, niet veel later gevolg door een (anti)slaapliedje van nog geen twee minuten. Nu komen ze terug met Woman, een nummer die min of meer binnen de perken van een popsong blijft. Min of meer omdat Karen haar stem soms laat overslaan op een manier die niet iedereen zal bekoren. Bjork begeleid door Black Keys in die richting moet je het zoeken. Woman is een barricade-song voor de sisterhood. “Girl you can take, Girl you make’

Het moge duidelijk zijn dat Karen O en haar nieuwe partner andere paden bewandelen dan ze deed met Yeah x3. En dat is goed anders had ze net zo goed op het oude nest kunnen blijven. Toch? De samenwerking tussen Karen O en Danger Mouse heeft voldoende stof opgeleverd voor een compleet album. Dat zal half maart verschijnen onder de titel Lux Prima.

Gary Clark Jr – This Land

Gary Clark Jr is een van de weinige Afro-Amerikaanse bluesartiesten van onder de veertig. Helaas wordt blues door de Amerikaans jeugd geassocieerd met slavernij en onderdrukking en wil men er om die reden niks meer mee te maken hebben. En de jeugd van tegenwoordig heeft natuurlijk zijn eigen muziek, hip hop.

Clark Jr is dus één van de laatste der mohikanen. Denk echter niet dat hij vol respect het pad volgt dat illustere voorgangers als BB King, Muddy Waters en John Lee Hooker hebben uitgestippeld. Ook al laat hij zijn gitaar scheuren This Land is even eigentijds en urgent als het werk van Kendrick Lamar of Childish Gambino.

De vorm mag dan ouderwets  zijn, hoewel dat ook wel meevalt, de boodschap is het zelfde. This Land, een verwijzing naar het protestlied ‘This Land Is Your Land’ van Woody Guthrie is een rauwe aanklacht tegen Trump en zijn trawanten die de klok op alle mogelijke manieren proberen terug te draaien, naar een tijd waarin alleen oude blanke mannen het voor het zeggen hadden. Gary Clark is mad as hell, and he’s not gonna take it anymore. Dat is de boodschap van This Land. This land is mine! I’m America’s Son This is Where I Come from. 

LIVEDATUM: 15/6 Aa en Hunze, Grolloo.

Stella Donnely – Old Man

Het optreden van Stella Donnely uit Perth, Australië begin vorig jaar op London Calling viel zo in de smaak dat ze in november terug mocht komen voor een show onder eigen naam. 

Toen Stella hier was had ze nog maar één EP uit, Trash Metal waarop ze zichzelf begeleidde op een akoestische of elektrische gitaar. Een aantal van de songs van de EP, waaronder de ‘hit’ Boys Will Be Boys heeft ze opnieuw opgenomen voor haar album, maar nu met band. Dat album, Beware of The Dogs verschijnt op 8 maart. 

Old Man is de eerste single van de plaat. Wie Stella volgt weet dat Old Man is geen lief liedje is over haar vader of opa, maar een #MeToo protestsong min of meer geïnspireerd door Woody Allen en soortgelijke oude aasgieren.

De fraaie melodie en klinkende productie contrasteren met de harde tekst (You’re personality traits don’t count if you put your dick in someone’s face). Waar Stella op haar oude songs nog wel eens haar stem verhief om haar punt kracht bij te zetten, zing ze Old Man cool en beheerst, maar wie goed luistert hoort het venijn in haar stem.

Stella Donnely komt haar belangrijke boodschap binnenkort weer persoonlijk vertellen. Zie onder voor de data.

LIVEDATA:

PUP – Kids

PUP is een zes jaar oude punkband uit Canada die aan hard de internationale weg timmert met energieke songs vol sterke hooks en krachtige melodieën.

PUP heeft al twee langspelers op hun kerfstok met een derde in de stijgers. In Canada zit de band gebakken en ook de V.S. is aan het gezwicht. Met een ambitie die gelijk is aan hun talent richt PUP nu zijn blik op ons deel van de wereld.

Kids is een uitstekende binnenkomer, een lekker opgefokte Buzzcocks-achtige poppunksong met ruwe zang en ruime hoeveelheden gitaar. Kids komt van het nieuwe album van PUP dat in april zal verschijnen onder de titel Morbid Stuff. De release zal worden begeleid door een trektocht door Europa.  

LIVEDATUM. 21/4 Paradiso (kleine zaal), Amsterdam.

Eerie Wanda – Pet Town

Eerie is Engels voor spookachtig of eng. Nu is Wanda heel veel, maar niet eng en ook niet spooky. Zo te horen  is Wanda lief en aardig en dromerig. Eerie Wanda is de artiestennaam van Marina Tadic, een Nederlands/Kroatische zangeres die een eigen semi-akoestische draai geeft aan het veel beoefende dreampop genre.

Eerie Wanda is muzikaal verwant aan Donna Blue, minus de Franse invloeden en Jacco Gardner, minus de psychedelica. De link is dat ze zich alle drie laten inspireren door muziek uit de jaren zestig, in geval van Eerie Wanda, de befaamde girl-group sound met zijn onschuldige meisjesstemmen, hinkelritmes en handclaps.

Pet Town klinkt als een luxe demo voor een groep als The Crystals of Ronettes voor Phil Spector er zijn gepatenteerde Wall of Sound omheen heeft gebouwd. Pet Town is de derde single tevens titelnummer van het tweede album van Eerie Wanda, dat al snel zal verschijnen op het eigenzinnige Amerikaanse Joyfull Noise label. 

LIVEDATA: 24/1 Cinetol. Amsterdam. 27/1 Ekko, Utrecht. 8/2 Altstadt , Eindhoven. 22/3 Steck, Delft. 12/4 Roots Of Heaven Festival Patronaat, Haarlem.

Breaking Benjamin – Tourniquet

Op papier is Tournequet van Breaking Benjamin een zooitje. De band mixt gothic met griezelrock, hitparadepop met death metal en alsof dat allemaal nog niet genoeg is hebben ze zo’n vermaledijde autotune over de leadzang heen gegooid.

In de praktijk pakt het echter allemaal wonderwel goed uit met als gevolg de zoveelste vette hit voor de band uit Pennsylvania. Tourniquet is alweer de derde single van het zesde album van de Benjamin’s, het vorig jaar verschenen Ember.

Kortom de herrieschoppers bezielde leiding van o.l.v. Benjamin Burley beginnen hun 21ste levensjaar met een vliegende start.

De Staat – Phoenix

Een nieuwe week, een nieuwe single van De Staat. Of twee eigenlijk, want terwijl Phoenix online opdook kregen we per mail van de platenmaatschappij weer een ander nummer opgestuurd, een duet van Torre Florim met Luwten. Afgelopen vrijdag is overigens het hele Bubble Gum album uitgekomen.

LEES HIER ONS INTERVIEW MET TORRE VAN DE STAAT

Het duet van Torre en Tessa van Luwten is waarschijnlijk de meest hit-potente track van De Staat tot nu toe. Maar toch niet zo goed als Phoenix, een song die de boeken in kan als één van de eerste ballads van de band uit Nijmegen.

Torre’s zang is gevoelig zo niet teder en het tempo een stuk relaxter dan we van de band zijn gewend. Phoenix is dan ook een liefdeslied, of eigenlijk een lied over een liefde die niet meer is.

Maar, het was goed zolang het duurde. ‘We set the world on fire’, zingt Torre. En er is hoop, want de mythologische vuurvogel, Feniks herrees telkens weer uit eigen as.

Phoenix mag dan ballad zijn, op een easy listening track zal je De Staat niet snel betrappen. Het intro alleen al staat er borg voor dat de collega’s van Sky Radio ook deze single van De Staat nog niet met een tang zullen aanraken.

Phoenix begint met een geluid dat nog het meest lijkt op de misthoorn van een mammoettanker, of drie. (en in de verte wel doet denken aan het intro van Storm & Thunder van Earth & Fire). Vervolgens begint Torre aan zijn romantische relaas op gepaste momenten gesteund door een stemmig mannenkoor. Halverwege doemen de tankers weer op en begint de reis naar het einde.

Hoe anders Phoenix ook klinkt, het is wel weer een song die alleen maar door De Staat had kunnen worden gemaakt. De band heeft een sound die volstrekt uniek is. De nederpopgeschiedenis kent maar een paar andere voorbeelden van bands met een volledig eigen sound, Focus en Urban Dance Squad bijv. De Staat bevindt zich dus in een select gezelschap.

LIVEDATA
01 februari Muziekodroom, Hasselt
02 februari De Casino, Sint-Niklaas
03 februari De Kreun, Kortrijk
16 maart AFAS Live, Amsterdam (w/ Mozes and the Firstborn)
19-21 april Paaspop, Schijndel
30 mei Dauwpop, Hellendoorn

Fontaines DC – Too Real

Fontaines DC was een van de namen die rond gonsden tijdens ESNS, zijnde de nieuwe punksensatie uit Dublin, Ierland. De band had eerder al indruk gemaakt op de herfsteditie van London Calling.

Met succesvolle bands als Shame, IDLES en Parquet Courts lijkt er sprake van een opleving van punk.

Fontaines DC past in die trend, maar heeft duidelijk een eigen kijk op de erfenis van Ramones/Clash/Sex Pistols. Nieuwe single Too Real, de vierde in totaal, en afkomstig van de binnenkort te verschijnen debuutlangspeler is met zijn vier minuten bijna twee keer zo lang als de punk standaard en heeft een instrumentale inleiding die bijna de helft van de track in beslag neemt. Wel des punks is de in een vet accent gescandeerde tekst en de beschuldigende toon. Daar staat weer tegenover dat Too Real is geïnspireerd door het werk van dichter/filosoof TS Eliot. Deze punks hebben duidelijk hun school afgemaakt, maar daar geen nadelige effecten van ondervonden.

LIVEDATUM. 18/1 Cinetol, Amsterdam. 18-20/4. Motel Mozaique, Rotteram.