Author: Flip van der Enden

Mini Mansions – Works Every Time

Mini Mansions is een supergroep van de categorie B. Dat is niet denigrerend bedoeld. De bands waarin de drie muzikanten spelen zijn wereldberoemd, alleen bewegen zij zich op de achtergrond, zijn ook niet officieel lid. Michael Shuman, Zach Dawes en Tyler Parkford zijn huurlingen met o.a. Queens of The Stone Age, Arctic Monkeys en The Last Shadow Puppters als werkgever. Sommige sessiemuzikanten willen en kunnen echter meer dan simpel begeleiden en doen wat de baas zegt. Dat geldt dus voor het genoemde trio dat in 2010 debuteerde als Mini Mansions.

Mini Mansions maakt indie-pop met de nadruk op pop. The Beatles en Elliot Smith worden vaak genoemd om de sound van het trio te omschrijven, vergelijkingen waarmee de band goed kan leven. Nieuwe single Works Every Time, het titelnummer van een binnenkort te verschijnen EP is weer een verzorgde, melodieuze en inventieve productie, in vergelijking met  doorbraakhit Vertigo iets minder retro. Alles klopt, de zachte drive, de spanningsboog, de zacht dwingende leadzang, de koortje en -last but not least- de vette gitaarsolo. Meer van dit moois volgt op 28 september.

Greta Van Fleet – When The Curtain Falls

Greta van Fleet kent zijn klassiekers. When The Curtain Falls begint met het openingsakkoord van A Hard Days Night van The Beatles om vervolgens te transformeren in een sterk staaltje klassieke Britse bluesrock. Denk aan Cream, denk aan Free, maar denk vooral aan Led Zeppelin. De stem van zanger Josh Kiszka lijkt zo ontzettend veel op die van Robert Plant dat de nieuwe singlevan de band uit Frankenmuth, Michigan klinkt als een nooit eerder verschenen bonustrack op een heruitgave van Led Zeppelin I of II.

Wat bijzonder is is dat de makers, de tweeling Josh en Jake, oudere broer Dan Kiszka en schoolvriend Danny Wagner millennials zijn. Zo rond de twintig. Het was dus veel logischer geweest zijn als ze waren gaan rommelen met keyboards en computers en hip hop of EMD-achtige muziek zouden maken. Maar net als de broertjes van The Lemon Twigs zijn de gebroeders Kiszka aangestoken door hun ouders, die beschikten over een uitgebreide blues en bluesrock verzameling.

Greta Van Fleet, genoemd naar de oudste inwoner van hun geboortedorp begon nog geen eens zo lang geleden als coverband. When The Curtain Falls laat horen dat de band nu al het punt heeft bereikt waarop ze hun helden  evenaren. Het zal niet lang meer duren voordat ze hun leermeesters  voorbijstreven en hun eigen weg gaan. Hopelijk wordt Greta van Fleet wereldberoemd en besmetten ze hun generatiegenoten ook met het rock & roll virus.

LIVEDATUM: 29/10 013, Tilburg

The Plot In You – The One You Loved

The Plot In You is een 8 jaar oude band uit de V.S. die al een tijdje op het punt van doorbreken staat. Dikke kans dat nieuwe single The One You Loved het laatste duwtje geeft.

Het zijn harde werkers de metalarbeiders uit Ohio, want ze hebben al vier albums op hun conto staan en meer optredens dan gezond kan zijn voor een normaal mens. The Plot In You beoefent een stijl die metalcore heet, een bruisende combi van punk en metal. In het metalcore spectrum houdt The Plot In You zich op aan de poppy kant. The One You Loved is een rocksong met een metalrandje, gespeend van extremiteiten en daardoor geschikt voor alle leeftijden. Het nummer klinkt als een classic rocksong met dit verschil dat er op drie kwart een break zit die geïnspireerd lijkt door de drops in moderne elektronisch dansmuziek. Het werkt, de stilte versterkt de storm die volgt. The One I Loved staat op het laatste en beste album van The Plot In You, het eerder dit jaar verschenen Dispose.

LIVEDATUM 30/09 Effenaar, Eindhoven 28/10 Zappa, Antwerpen (BE)

Tangarine – Lemonade Sky

We kennen Tangarine als een sympathiek duo dat vriendelijke, folky muziek maakt in de lijn van Simon & Garfunkel of om het iets verder terug te zoeken en de familieband te benadrukken, The Everly Brothers. De broers zijn er best bekend mee geworden, maar beroemd is anders. De meeste mensen kennen Tangarine als huisband van DWDD. Dat is  6 jaar geleden.

Vier albums hebben Sander en Arnoud Brinks nu op hun naam staan. De meest recente There And Back is twee jaar oud. Tijd voor een nieuwe dus. En iets nieuws lijkt de tweeling te hebben besloten. Zonder te willen spreken van een stijlbreuk is nieuwe single Lemonade Sky toch wel essentieel anders dan eerder behaalde successen als Things Go Like This Anyway of Motion Of Light. Het eerste verschil is dat de broers niet meer samen de leadzang verzorgen. Het tweede verschil is de doorlopende elektrische gitaar, die in zijn uitbundigheid sterk aan Neil Young doet denken zeker in de solo’s die Lemonade Sky doorspekken. En dat is er het nummer zelf, niks geen soft pop, folk of country, Lemonade Sky is – de titel verraad het al een beetje- een psychedelische rocksong.  

Lemonade Sky is -begrijpen we-   een muzikale weerslag van ontwikkelingen in het persoonlijke leven van de Brink broeders. De single is de voorbode van een nieuw album, Because Of You dat net als de voorganger werd opgenomen in een studio Tucson Arizona, waar ook bands als The Jayhawks en Calexico graag vertoeven.

Misschien is het overdreven om van Tangarine 2.0 te spreken, in ieder geval smaakt deze verandering van spijs uitstekend. En naar meer.

LIVEDATA: 23/9 Stortemelk, Vlieland. 26/8 Strawberry Fields, Dedemsvaart. 15/9 Ludens, Voorburg. 16/9 Kleine Komedie, Amsterdam. Oosterpoort, Groningen. 22/9 De Amer, Amen. 23/9 TivoliVredenburg (albumrelease) Utrecht.

The Struts – Body Talks

Een opgemaakte zanger maakt nog geen glamrevival, maar het zou zo maar kunnen dat The Struts andere bands over de streep trekt  en net als zij weer een beetje show in de business gaan brengen.  Het is wel weer eens tijd voor een beetje glans en glitter. Aan beiden geen gebrek bij Luke, Adam, Jed en Gethin van The Struts. Na negen jaar samen is er ook voldoende ervaring. Combineer dat met een fysiek, die zich leent voor strakke pakken en kekke kapsels plus een koffer vol songs met flair en je hebt je de voorwaarden voor een topband.

Vreemd genoeg hebben de Amerikanen dat eerder door dan de landgenoten van The Struts uit het oer Engelse Derby. Dat komt waarschijnlijk omdat Dave Grohl uitgesproken fan is. Foo Fighters heeft uitgebreid getoerd in de V.S. met The Struts als support act. De relatie gaat verder dan voetballen voor de optredens. Dave heeft zanger Luke, die in zijn vrije tijd gitaren beschildert ook gevraagd een paar van zijn instrumenten onder handen te nemen.

Body Talk is een uitstekende opwarmer voor het tweede album dat The Struts ook een beetje vastigheid in Engeland en Europa moet brengen.  De single heeft swing en schwung en lijkt dankij de stem van frontman Luke Spiller meer dan een klein beetje op Queen. Het tempo is in bruikleen van Iggy’s Lust For Life en de koortjes roepen prime time Stones in herinnering. Wie niet de neiging krijgt bij het horen van Body Talk van The Struts om op te springen en te gaan dansen is hier aan het verkeerde adres.

The Interrupters – Gave You Everything

The Interrupters is een punk/ska band uit L.A. met maar liefst drie broers in de gelederen, Kevin, Justin en Jesse Bivona. Het vierde lid en tevens baas van de band is Aimee Interrupter, die na een solocarrière, die maar niet van de grond wilde komen besloot om het in groepsverband te gaan proberen. Een wijs besluit blijkt, want de ster van The Interrupters is snel rijzende.

Gave You Everything komt van het nieuwe, tweede album van de band, Fight The Good Fight. Het nummer ontbeert de ska-beat, die de meeste songs van The Interrupters voortdrijft, maar is een pittig, pretentieloos punkpopliedje met een hoog Ramones gehalte en een melodie die familie is van het klassieke Rock Around The Clock. Origineel? Nee dus. Opwindend, zeker weten!

Meg Myers – Jealous Sea

Tot voor kort was het een taboe voor artiesten om over hun geestgesteldheid te praten, laat staan om er over te zingen. Na ontboezemingen van o.a. Kanye West en Father John Misty over suïcidale gedachten lijkt het taboe doorbroken.

Meg Myers heeft nooit een geheim gemaakt van haar zielenroerselen. Integendeel, haar angsten en emoties zijn vanaf het begin haar belangrijkste thema’s geweest. Muziek als therapie. In mindere handen dan die Meg zouden zulke onderwerpen al snel te persoonlijk en te pijnlijk worden, maar zij heeft een vorm gevonden die haar privésituatie overstijgt en herkenbaar is voor iedereen die wel eens worstelt met donkere gedachten.

Het is dus niet moeilijk te raden waar Jealous Sea over gaat. De derde single van Meg’s nieuwe album (Take Me To The Disco 20/7) gaat over het onvermogen mensen te vertrouwen en de verlammende angst om verlaten te worden. De titel is meer dan een doorzichtige woordspeling. Meg gebruikt de golven van de zee als metafoor voor de emoties die haar soms overspoelen.

Ook muzikaal is Jealous Sea Meg Myers ten voeten uit,  een spannende, duistere, verontrustende en overdonderende rocksong. Persoonlijk maar niet privé. In het verleden wilde Meg het nog wel eens letterlijk uitschreeuwen, op haar nieuwe nummers lijkt er sprake van berusting of controle. De intensiteit is er niet minder om. Het is en blijft ‘uneasy listening’ wat Meg maakt, maar ook bijzonder en waardevol.

Iggy Pop & Underworld – Get Your Shirt

‘Wat vind je ervan dat Iggy altijd in zijn blote bast optreedt?’, vroeg een journalist een paar jaar geleden aan Josh Homme toen de frontman van Queens Of The Stone Age op tournee was met de legendarische zanger.’ Ik ben allang blij dat hij zijn broek aanhoudt’, was zijn antwoord. De oude rocker mag dus graag naaktlopen. Al sinds de vroege jaren zeventig toen Iggy half naakt poseerde voor de hoes van Raw Power is zijn ontblote bovenlijf zijn handelsmerk.  Toen was Iggy (71) nog een jonge god, nu ziet zijn torso eruit als het achterwerk van een olifant en is het misschien een idee om zijn shirt aan te houden. Dat lijkt het thema van Get Your Shirt, de nieuwe single Iggy Pop & Underworld.

Don’t Try Hard To Be A Flirt. Get Your Shirt /Cause Nobody Loves A Jerk. Get Your Shirt/It’s Getting So Much Harder To Be Me.

Get Your Shirt klinkt precies zoals je zou verwachten van een muzikaal samengaan van de punkveteraan en de oude housemeesters, een roes opwekkende rocksong met een big beat en synths i.p.v. gitaren. In stijl en sound is Get Your Shirt niet eens zo ver verwijderd van de muziek die David Bowie maakt tijdens diens Berlijnse periode. De samenwerking tussen Iggy en Underworld kwam tot stand na een meeting over de soundtrack van Trainspotting 2. In deel 1 van de legendarische film zaten zowel Iggy‘s Lust For Life als Born Slippy van Underworld. Beide songs hebben aan eeuwigheidswaarde gewonnen door hun prominente plek in de film en staan in een remix op de soundtrack van Trainspotting 2. Na het housy Bells & Circles en de spoken word track I’ll See Big is Get Your Shirt de derde track die uit is van de Teatime Dub Encounters EP van Iggy & Underworld, die volgt op 27 juli.

Big Red Machine – Hymnostic

Big Red Machine is de naam van het samenwerkingsverbond van Justin Vernon a.k.a. Bon Iver en Aaron Dessner van The National. Het duo bracht eerder dit jaar een kwartet songs uit die alleen te streamen waren op www.p-e-o-p-l-e.com, een initiatief van Vernon en de Dessner broers met als doel om jonge kunstenaars een platform te geven. De nummers zijn nu ook te beluisteren op de reguliere streamingsdiensten.

Onze favoriet is het statige Hymnostic.  Hymnostic is direct herkenbaar als het werk van Justin Vernon. Hij zingt met zijn gepatenteerde, licht geautotunede falsetstem. De titel Hymnostic verwijst naar het hymne-achtige karakter van de song en het beoogde effect. Om echt onder hypnose te komen is Hymnosic net even te kort, gelukkig brengt de repeatknop uitkomst.

Vernon en Dessner hebben eerder samen muziek uitgebracht. Op Dark Was The Night (2009), een benefietalbum voor de Red Hot Organisation staat een nummer dat Big Red Machine heet, een titel die nu dus deinst doet als bandnaam.

De People site draait nu nog in een betaversie. In augustus wordt de site officieel gelanceerd tijdens een non-profit festival in Berlijn dat wordt gecureerd door Vernon, de twee Dessner broers en National zanger Matt Berninger. Misschien is Sufjan Stevens ook van de partij, want ook hij is betrokken bij de organisatie.

Thrice – The Grey

Het Californische Thrice viert zijn 20ste verjaardag met een switch naar een nieuw label, het befaamde Epitaph Records, de thuisbasis van tal van punk en hardcore bands als Pennywise, The Offspring, NOFX en natuurlijk Bad Religion.

Betekent de labelmove van Thrice naar een punklabel dat de band van stijl verandert? Ja en nee. Het is eerder zo dat Epitaph zijn actieradius uitbreidt. Punk is altijd al een van de basiselementen geweest van Thrice, net als emo, industrial, grunge, art rock, hard rock en alles waar post voor staat of core achter. Kortom Thrice heeft zich nooit laten ringeloren, heeft altijd zijn eigen weg gebaand.

De rode lijn van de binnenkort tien Thrice albums is volume, een enorme hoeveelheid decibellen. Nieuwe single The Grey is anders en herkenbaar tegelijk, een potige mid tempo rocksong vol hortende drums, stotende bassen en gemene gitaren. Frontman Dustin Kensrue houdt de boel maar net bij elkaar met zijn machtige stem. Het duidelijk naar meer smakende The Grey is een voorgerecht, de hoofdschotel verschijnt op 14 september onder de naam Psalm.