Author: Flip van der Enden

Nine Inch Nails – Shit Mirror

Trent Reznor is boos. Dat was hij altijd al, maar nu heeft zijn torn een andere, meer directe aanleiding dan het zinloze streven in dit ondermaanse bestaan. Trent is boos op Trump, kan zijn bloed wel drinken. In recente interviews zegt de Nine Inch Nails voorman dat hij het idee heeft dat hij de ondergang van de V.S. in real time aan het meemaken is. Hij is niet alleen.

Reznor is teveel kunstenaar om zijn walging van Trump en diens kornuiten expliciet tot onderwerp te maken van zijn muziek, maar de goede verstaander hoort wat hij zegt in de zeven song op Bad Witch, de nieuwste release van Nine Inch Nails. Bad Witch is het slotstuk van de Nine Inch Nails trilogie, die begon in 2016 met de EP Not The Actual Event en vorig jaar een vervolg kreeg met Add Violence. 

Openingstrack Shit Mirror zet de toon van Bad Witch, hard in tempo, sfeer, sound en volume. Stilistisch is Nine Inch Nails in hun 30 jarige bestaan niet essentieel veranderd. Toen de band debuteerde met Pretty Hate Machine was industrial rock een nieuw genre. Het nieuwe is er wel af en wat ooit avantgardistisch was is nu van deze tijd. Maar de urgentie, het kakofonische en het overdonderende van de muziek van Nine Inch Nails zijn misschien wel actueler dan ooit.  Ook hoor je de ontwikkeling van de techniek, de trucs die Reznor vroeger moest uithalen om zijn muziek futuristisch en averechts te laten klinken zijn nu standaard plug-ins. Maar waar het om gaat is wie er aan de knoppen draait . Wat Nine Inch Nails al drie decennia tot een onmisbaar en onontkoombaar orkest maakt zijn het talent, de drive en de verbeeldingskracht van Reznor en zijn partner in crime Atticus Ross.

LIVEDATA: 27/6 AFAS Live. 8/7 Rock Werchter, België.

Slaves – Cut & Run

Het is alweer drie jaar geleden dat Slaves de handen op elkaar kreeg met een serie sterke singles en een prima debuutalbum. Wie kent ze niet nummers als Sockets en Cheer Up London? Langspeler twee viel -ondanks het feit dat hij was geproduceerd door Beastie Boy Mike D- een beetje tegen, maar bevatte met Lies en Spit It Out wel een paar lichtpuntjes.

Tussen Take Control en Are You Satisfied zit net een jaar. Zelfs voor een punkband blijkt haastige spoed zelden goed. Die fout maakt het duo uit Kent dus geen tweede keer. Daarom heeft Slaves  nu bijna twee jaar uitgetrokken om een album te maken.  De band kan zich geen zeperd veroorloven.

Eerste single Cut & Run is een daalder waard, het is een opwindende bundeling van melodie en energie gebracht met die heerlijke bluf die alleen Britse bands eigen is. Cut & Run ligt in het verlengde van eerder behaalde successen, maar laat ook een band horen die heeft opgelet en bijgeleerd. Nog steeds is Slaves (de naam is gekozen omdat hij lekker klinkt en controversieel is) een projectiel, maar niet meer zo ongeleid als vroeger. Veel is er nog niet bekend over album 3, behalve dat de band weer in zee is gegaan met Jolyon Thomas, die ook tekende voor de productie van het debuut van Slaves en sindsdien ook in de weer is geweest voor U2, Royal Blood en rapper Kendrick Lamar. Meer details volgen. 

Gorillaz – Fire Flies

Fire Flies is song 4 van Gorillaz album 7 (8 als je de live-plaat meerekent), The Now Now. Dat betekent dat nu een iets meer dan een derde (er staan 11 nummers op) van het nieuwe album beschikbaar is, genoeg om een voorlopig oordeel te vellen. Fans van Blur en Damon Albarn zullen in hun nopjes zijn met The Now Now, want hun held zingt zo goed als alle songs. Dat doet hij met zijn vertrouwde vette Britse accent en zijn gepatenteerde luie timing. Instrumentaal lijkt The Now Now een typische Gorillaz plaat te worden met door reggae, hip hop en Afro geïnspireerde beats en begeleiding.

Met zijn Bootsy-achtige bubbelbas en onthaastte tempo is Fire Flies de ideale soundtrack voor een zoele zomeravond, met de belofte van een korte maar heftige onweersbui die voor de verlangde verkoeling zorgen zal. The Now Now is niet zozeer in alle haast, maar wel met enige spoed opgenomen zodat de plaat klaar zou zijn voor het festival seizoen in alle hevigheid begint. Dat is niet helemaal gelukt, want de zegetocht van Gorillaz is al begonnen. Toch is everybody happy,  de fans met sterk nieuw werk, de band met nieuwe uitdagingen. Op Lowlands speelt Gorillaz overigens het laatste optreden van hun Europese tour. Daarna nemen ze een maand rust voordat naar Amerika vertrekken. De fysieke en digitale release van The Now Now is 29 juni.

LIVEDATUM: 5/7 Rock Werchter, België. 17/8 Lowlands, Biddinghuizen.

Anna Calvi – Don’t Beat The Girl Out Of My Boy

Don’t Beat The Girl Out Of My Boy, de titel van de nieuwe single van Anna Calvi laat weinig te raden over. De eerste release van de Engelse zangeres sinds Strange Weather, haar ijzersterke duet EP met David Byrne gaat over de opvoeding van kinderen, die vanaf dag één in het keurslijf van hun biologische geslacht worden geduwd, zonder rekening te houden met hun eventuele geaardheid. Seksuele identiteit, dat is het thema van Anna’s derde album Hunter, de opvolger van One Breath (2013).

Don’t Beat The Girl Out Of My Boy begint vrij luchtig met een meidenkoortje dat doet denken aan dat van Lou Reed’s Walk On The Wild Side (ook een song waarin gender identity een thema is). De productie ontpopt zich als groots en meeslepend met sporen van Phil Spector’s latere werk.  De climax bestaat uit lange, spannende en indringende uithalen, die duidelijk maken dat Anna Calvi behalve een uitstekende songschrijver ook een weergaloos goede zangeres is. Miss Calvi nam haar nieuwe album op met hulp van o.a. Nick Cave side-kick Nick Calvi en Adrian Utley van Portishead. De release van Hunter staat voor 31 augustus.

LIVEDATA: 24/10 De Helling, Utrecht. 23/1 De Melkweg, Amsterdam.

Father John Misty – Hangout At The Gallows

John Tillman a.k.a. Father John Misty heeft weer heel wat zieltjes gewonnen op Best Kept Secret. Het volgens velen hoogtepunt van zijn optreden was Hangout At The Gallows, het openingsnummer van zijn nieuwe album. Laat dat nou ook het mooiste nummer zijn van God’s Favorite Customer. Ten minste als je het ons vraagt.

Father John Misty is nog steeds niet vies van een woordspeling of twee, zie de titel van Hangout At The Gallows en ironie en parodie zijn nog steeds de belangrijkste wapens waarmee hij de luisteraar op afstand houdt. Toch kan je zeggen zeggen dat hij op zijn vierde album iets minder lollig is dan voorheen. Zijn tong komt zelden in zicht, maar zijn harnas vertoont scheuren. Die werpen een blik op John Tillman, de man achter het masker, die bij tijd en wijle doodongelukkig blijkt te zijn, suïcidaal zelfs. 

Lang was het taboe voor artiesten om te praten over hun psychische problemen. Na de zelfmoord van prominenten als Chris Cornell en Anthony Bourdain lijkt dat taboe doorbroken. Ook Tillman’s voormalige collega van Fleet Foxes, Robin Pecknold spreekt nu vrijuit over zijn depressiviteit terwijl Kanye West en public probeert een deugd te maken van zijn bipolariteit. 

Tillman verpakt zijn ironische, (semi)autobiografische en beschouwende songs in een jasje van 70’s snit. Hangout At the Gallows is een weelderig geproduceerde ballad, die niet had misstaan op een album van Elton John, Billy Joel of Sir Paul. Het intrinsieke doel van zijn songs doet echter denken aan John Lennon, die met zijn solodebuut in 1970 misschien wel het eerste zelftherapie album ooit maakte.

LIVEDATA: 2/11 Effenaar, Eindhoven. 3/11 Take Root festival, Groningen 5/11 Paradiso, Amsterdam.

Polo & Pan – Arc-en-Ciel

Af en toe laten we een vreemde eend toen in de Pinguin bijt. Dit keer is dat een Frans dansduo dat luistert naar de naam Polo & Pan. Van hun afkomst maken de heren geen geheim, ze zingen in hun moerstaal. Arc-en-Ciel is een in Frankrijk populaire naam voor vakantiehuizen en campings. Dat past bij het zomerse karakter van de zo genoemde song, die stilistisch het midden houdt tussen Franse chansons en Braziliaanse samba.

Arc-en-Ciel begint akoestisch, maar wiegt zich langzaam maar zeker naar een elektronisch einde toe met als moment suprême een dwarsfluitsolo! Wie dan nog niet spontaan in dansen is uitgebarsten is geen doelgroep. Polo is de nom de plume van Paul Armand Delille, Pan het alias van Alexandre Grynszpan. Het duo komt uit Parijs en past in de lijn die ooit is uitgezet door Daft Punk en Air, fantasierijke en verzorgde muziek met een beat en opvallend mooie sounds.

Polo & Pan zijn nog maar een jaar of vier bezig. Het duo is zeer in trek als live-dj’s. Met hun eerste releases mikten ze dan ook vooral op de dansvloer, tegenwoordig maken ze muziek die ook geschikt is voor thuisgebruik zoals nieuwe single Arc-en-Ciel.

 

LIVEDATA: 11-15/7 Dour, België.

Manchester Orchestra – I Know How To Speak

Arctic Monkeys zorgde  voor verwarring onder hun fans door op hun zesde album het roer plots en rigoureus  om te gooien. Dan heeft Manchester Orchestra het beter aangepakt. De band van zanger-componist Andy Hull begon zijn bestaan als stevig rockend combo. De naam van de band uit Atlanta, Georgia verraadt de vroege invloeden; de scene van de Britse stad Manchester.  In de loop der tijd echter zijn de jonge honden van toen ouder en eigenwijzer geworden. Amerikaanser ook.

De evolutie van Manchester Orchestra is stapsgewijs gegaan, dat gaf de fans alle gelegenheid om rustig met de band mee te groeien. Manchester Orchestra  anno nu heeft weinig meer gemeen met oude helden als The Smiths, The Buzzcocks en Stone Roses, maar maakt net als  My Morning Jacket, R.E.M. en The National muziek in een stijl die je indie-Americana zou kunnen noemen. 

Nieuwe single I Know How To Speak was oorspronkelijk bedoeld voor het meest recente album van M.O, A Black Mile To The Surface, maar viel uiteindelijk af omdat het Hull niet tevreden was over de compositie. Hij is blijven schrijven en schaven tot het huidige resultaat. En gelukkig maar.  I Know How To Speak is een smeulende ballad, die halverwege vlam vat en eindigt als uitslaande brand. Als na 6 minuten de rook is opgetrokken blijft de luisteraar uitgeblust achter.

The Smashing Pumpkins – Solara

Smashing Pumpkins is terug van weggeweest. Hoe lang je de band hebt moeten missen hangt af van je bewondering voor Billy Corgan. Als je diehard fan van de man bent, heb je nog geen jaar hoeven te wachten, want eind vorig jaar bracht Billy nog een soloalbum uit. Als het je gaat om Smashing Pumpkins dan valt de wachttijd ook nog wel mee. Het meest recente album van de band stamt uit 2014.

Maar als je hebt zitten smachten naar een comeback van de oorspronkelijke band dan heb je 18 jaar in de wacht gezeten. En dan nog hangt je blijdschap af van hoe hoog je D’Arcy hebt zitten. Zij schittert namelijk door afwezigheid bij de reünie. Waarom? Dat weten waarschijnlijk alleen zij en Billy.

Het goede nieuws is toch dat drie kwart van de oorspronkelijke bands weer bij elkaar is. Bij de aanstaande tournee schijnt D’Arcy’s plaats te worden ingenomen door Jack Bates, de zoon van Joy Division/New Order bassist Peter Hook.

Billy Corgan heeft dus eindelijk zowel James Iha als Jimmy Chamberlain zover gekregen om de strijdbijl te begraven en opnieuw met hem in zee te gaan. De reünie stond nog enige tijd op losse schroeven, want Corgan had als voorwaarde gesteld dat de kaartverkoop van de Amerikaanse tournee, die volgende maand moet beginnen goed moest zijn. Storm loopt het nog niet, maar de kaartverkoop is bemoedigend. Er is nu zelfs sprake van een tour door Europa.

Ook is Smashing Pumpkins 3.0 (of is het 4.0?) weer de studio ingedoken, met als eerste resultaat de single Solara. Het is het eerste opname sinds het Machina/The Machines Of God album uit 2000 waarop Billy, James en Jimmy weer samen te horen zijn. De bassist is Jeff Schroeder die in 2007 werd aangetrokken als vervanger van James Iha. Producer van de comeback single is niemand minder dan Rick Rubin.

En hoe klinkt de nieuwe single? Solara is solide, maar niet spectaculair. Drummer Chamberlain steelt de show met zijn drilboor fills en tomeloze energie. Ook de muur van gitaren maakt indruk net als baasje Billy, die als vanouds grauwt en snauwt. Het enige minpuntje is de compositie, die wat doorsnee is, goed maar niet geweldig. Desondanks kunnen we niet anders dan blij zijn dat Smashing Pumpkins weer terug is. Al is het maar voor driekwart.

Interpol – The Rover

21 wordt Interpol dit jaar. De New Yorkse rockers vieren deze mijlpaal met een nieuw offensief dat bestaat uit een vers album, hun zesde en een uitgebreide tournee, waarbij Nederland niet wordt overgeslagen. De band maakte het nieuws wereldkundig tijdens een persconferentie in Mexico City. Het nieuwe album is Marauder gedoopt en zal op 24 augustus worden uitgebracht.

Gelukkig hoeven we niet zo lang te wachten op nieuwe muziek, want als amuse is er een kakelverse single verschenen. The Rover laat geen grote veranderingen horen, maar wel een band die nog net zo gretig is als begin deze eeuw toen ze zich in één klap onmisbaar maakten met het Turn On The Bright Lights album.

De kracht van Interpol is en blijft hun vermomming van donkere materie als toegankelijke indie. Het springerige The Rover mag dan vertrouwd klinken, dat wil niet zeggen dat de band het op het aankomende album ook op safe speelt. Paul Banks en zijn getrouwen zijn in zee gegaan met Dave Grusin, een avontuurlijke producer die zijn sporen heeft verdiend met zijn werk voor o.a. Spoon, MGMT en Tame Impala. Enige spanning hangt dus wel in de lucht. Na de festivalzomer weten we meer.

LIVEDATUM: 27/11 TivoliVredenburg, Utrecht.

Death Cab For Cutie – Gold Rush

Death Cab For Cutie is alweer toe aan album Number 9. De volhouders kondigen deze heugelijke mijlpaal aan met de release van Gold Rush.

De nieuwe single is een luxueuze, gelaagde en geslaagde ballad met Beach Boys achtige harmonieën en beschouwende leadzang van main Cutie Ben Gibbard. Over de songtitel hoeft geen twijfel te bestaan, de woorden Gold Rush worden het hele nummer door gescandeerd als ware het een mantra.

De nieuwe Cutie langspeler zal half augustus verschijnen onder de titel Thank You For Today. Aan het album is door het zelfde team gewerkt als het drie jaar oude Kintsugi minus lid van het eerste uur Chris walla, maar met toevoeging van Dave Depper en Zac Rae die normaal alleen live meedoen.

Tot slot nog even een leuk detail. In de nieuwe single van Death Cab For Cutie – vernoemd naar de song van The Bonzo Dog Band, die ze spelen in de Beatles film Magical Mystery Tour- zit een sample van een nummer van Yoko Ono’s experimentele Fly album. Maar, wees gerust het is de beat en niet haar stem 😉

LIVEDATUM: 16/6 Amsterdamse Bostheater, Amstelveen.