Author: Flip van der Enden

EUT – Crack The Password

Met nieuwe single, Crack The Password heeft EUT een kwartet vol! Vier toptracks op rij! Voeg daar de live-reputatie die de rivellarockers afgelopen jaar hebben opgebouwd aan toe en de conclusie kan niet anders luiden dan dat we er een band bij hebben waar we nog lang plezier van gaan beleven.

Van Crack The Password spat de zelfde levenslust als van Supplies en Sweet Pony.  Akela Megan voert weer een bevlogen zooitje ongeregeld aan, dat elkaar opjut maar ook in toom houdt. Prikkelgitaren, handclaps, tempowisselingen, gegiechel en een refrein dat grote afstanden kan afleggen zijn maar een paar van de ingrediënten die voor opwinding zorgen.

Deze zomer trekt EUT van festival naar festival, wie denkt dat de band daarna een poos op de lauweren gaat rusten, weet niet dat EUT geen rust in de kont heeft. Op 5 oktober komt het debuutalbum, Fool For The Vibes waarna de band de bus weer induikt voor een tour de clubs.

LIVEDATA: 15/6 De Vorstin, Hilversum. 17/6 Mañana Mañana, Hummelo. 23/6 Op de Töffel, Vierlingsbeek. 6&7/7 Westerpop, Delft. 14/7 Loungefest, Noordwijkerhout. 15/7 Walhalla, Deurne. 20/7 Young Arts, Beverwijk. 

Gorillaz – Humility (feat. George Benson)

Even leek het erop dat Gorillaz op zomertour zou gaan zonder nieuwe muziek. Niet dus. Er is een nieuwe single van de vleesgeworden virtuele band van Damon Albarn en Jamie Hewlett en over een paar weken komt er een compleet album.

Eerste single Humility klinkt niet nieuw, maar wel lekker. Het is een zongedroogd nummer met een rustig kabbelend ritme en een – met dank aan gitarist George ‘Breezin’ Benson- jazzy afdronk.

Volgens de berichten is het een bescheiden ploeg die aan The Now Now, het 7e studioalbum van Gorillaz heeft gewerkt. Albarn zingt vrijwel alle nummers zelf in zijn Gorillaz gedaante van 2-D. Alleen Snoop Dog en Chicago House legende Jamie Principle krijgen een aparte vermelding. En George Benson dus.  In de clip van Humility zien we Jack Black zich zelf zijn. Producer van The Now Now was James Ford, een man met een indrukwekkende staat van dienst waarop namen prijken als Arctic Monkeys, Mumford & Sons, Everything Everything en Depeche Mode. Releasedatum is 29 juni.

LIVEDATA: 5/7 Rock Werchter, 17/8 Lowlands, Biddinghuizen.

Pinguin Radio presenteert Muzine.nl Radio #58

Muzine.nl is verplichte kost voor music minded mensen zoals wij. De site volgt de nationale en internationale indie-scene op de voet, toont respect voor de oudjes, maar verslaat vooral het hier en nu. Muzine.nl biedt een constante stroom kwaliteitsposts; album- en concertrecensies, interviews, overzichtsartikelen, columns, you name it, they’ve got it.

Daarom hebben Pinguin Radio en Muzine.nl de handen ineen geslagen. Elke dinsdagavond van 19:00 tot 20:00 uur hoor je een uur lang pop, rock, indie & aanverwanten samengesteld door de redactie van Muzine.nl, de site voor mensen die van muziek houden.

—

Playlist Muzine.nl Radio #58
12 juni 2018

  1. Delorentos – Islands
  2. Cronin – She Saves
  3. Deaf Havana – Sinner
  4. Pale Waves – Kiss
  5. Parquet Courts – Mardi Gras Beads
  6. Tall Heighs –  The Deep End
  7. The Joy Formidable – Dance Of The Lotus
  8. Rolling Blackouts Coastal Fever – Talking Straight
  9. Wolf Alice – Planet Hunter
  10. Stephen Malkmus & The Jicks – Refute (ft. kim gordon)
  11. The LVE – Go Bad With You
  12. CS Buchan & Friends – Mystery
  13. Arctic Monkeys – One Point Perspective
  14. Novawilde – Ode To Obligation
  15. Ryley Walker – In Castle Dome

 

Indian Askin – I Feel Something

Zo hoor je twee jaar niks van Indian Askin en zo komen de hoofdstedelijke rockbeesten in een klap met twee nieuwe nummers. Nieuw nummer 1, BEAT 24 is gemaakt voor de bühne, een reminder dat Indian Askin een van onze opwindendste live-bands is. Nieuw nummer nummer 2 I Feel Something is het bewijs dat Indian Askin ook zijn radiovriendelijk kant heeft, een gevoelige kan kan je ook zeggen.

I Feel Something is een spacey, semi ballad met licht marsritme, meerstemmige zang en een beschouwende tekst. Down maar niet out, zeg maar. Een ideale track voor beluistering bij zonsondergang en een duidelijke en welkome verrijking van het emotionele palet van de band.

Het is aannemelijk dat de nieuwe tracks deel uitmaken van de langverwachte opvolger van debuutalbum, Sea Of Ethenol. Indian Askin en hun label bent echter erg zunig met informatie, dus zeker weten doen we dat niet. Vol verwachting klopt enz.

Mattiel – Count Your Blessings

Soms duurt het wat lang, maar een goed nummer komt altijd bovendrijven, zeker in deze tijd van social media die de macht van de media grotendeels verlegd heeft naar de mensen, de fans die elkaar informeren en enthousiasmeren.

Zo komt Mattiel – spreek uit Ma Teel- toch nog bovendrijven, maanden na de release van Count Your Blessings. In het oude systeem zou de single allang zijn afgeboekt als flop, maar eenmaal online kan alles in potentie een eigen leven gaan leiden. Nu heeft Mattiel het weer mee, Count Your Blessings is zo zomers als ijs eten op het strand. Wat ook heeft geholpen is dat de zangeres positief opviel op de jongste editie van London Calling en afgelopen weekend op Best Kept Secret. 

Met zijn primitieve orgeltje, simpele refrein en Mattiel‘s bestudeerd ongeschoolde, laconieke zangstijl klinkt Count Your Blessings als een cover van een oude hit van Sandy Shaw of Francoise Hardy. Super sixties dus. Dat is geen toeval, alle songs op Mattiel‘s onlangs verschenen debuutalbum klinken zo retro als een polka dot bikini. Je zou de stijl van de zangeres uit Atlanta Georgia kunnen omschrijven als losse pols rock met als primaire invloeden Motown en sixties garagerock. Haar muziek heeft een hoog novelty gehalte en het is maar de vraag hoe lang hij houdbaar is. Maar in het hier en nu is Mattiel de juiste vrouw op het juiste moment.

ASG – Execution Thirst

Execution Thirst van ASG, de Breekijzer van deze week is een welkome reminder van het feit dat de bron van al het kwaad ‘good old rock ‘n’ roll’ is.

De band uit North Carolina volgt het spoor dat in een ver verleden is uitgezet door de legendarische Chuck Berry en dat sindsdien is verbouwd, verbreed en verbeterd door bands als Led Zeppelin, ZZ Top en Slayer.

Denk echter niet dat ASG van de retro is, het woord is tijdloos.

Execution Thirst wordt aangejaagd door een gitaarpartij van gewapend beton en gedragen door een ritme dat al antiek was in de tijd dat de neanderthalers het nog voor het zeggen hadden. Lomp, maar super lekker. En ook nog eens met een southern accent. Wat wil een rocker nog meer? Een album? Komt er aan!

Execution Thirst is vooruitgeschoven door ASG als aankondiging van de komst van langspeler numero 6, die over een week online en in de shops zal verschijnen onder de titel Survive Sunrise. Op uw wenken bediend dus.

Joywave – Compromise

Compromise, de nieuwste release van Joywave schijnt al een jaar of twee jaar oud te zijn. Het illustreert het tijdloze karakter van de muziek van het Amerikaans kwartet. Of ze waren gewoon hun tijd vooruit, zo kan je het ook zien.

Toen Joywave een jaar of zes geleden begon met het mengen van gitaren, synthesizers en falsetzang waren ze de roependen in de woestijn. Nu is er een heel legioen synthi-rockbands. Vaak leggen de pioniers het af tegen de navolgers – een gevolg van de wet van de remmende voorsprong- maar Joywave houdt zich moeiteloos staande. Behalve een hippe sound heeft de band namelijk ook een groot arsenaal aan sterke songs. Zoals Compromise met zijn veelbelovende begin, spannende middenstuk en euforische einde. Helaas houdt de band zich aan de radiowet die bepaalt dat een nummer maximaal drie en halve minuut mag duren. Compromise had best nog wel wat langer door mogen gaan.

De nieuwe single van de band uit Rochester U.S.A is niet de eerste track die we van ze draaien – Somebody New (2015) en Going To A Place (2017) – gingen voor, maar wel de beste. Dat er snel een album en Europese tour moge volgen.

Johnny Marr – Hi Hello

Hi Hello is misschien wel het meest Smiths-achtige liedje van Johnny Marr tot nu toe. Het lijkt wel of hij wil zeggen dat niet Morrissey, maar hij uiteindelijk verantwoordelijk is voor de sound van The Smiths, een band die  met recht en reden wordt beschouwd als een van de beste bands uit de Britse pophistorie.

Terwijl zijn voormalige collega zijn carrière en nalatenschap ondermijnt met matige albums en discutabele uitspraken lijkt Marr in de bloei van zijn leven te verkeren. Dat werd ook wel tijd. De lijst van acts met wie John Martin Maher in zijn post- Smiths bestaan heeft samengewerkt is even lang als indrukwekkend; Paul McCartney, Modest Mouse, The Pretenders e.v.a. Theoretisch zou dat prachtmuziek moeten hebben opgeleverd, in de praktijk viel dat best wel tegen.

Nu Marr zich volledig op zijn solocarrière lijkt te hebben gericht, stromen de resultaten wel binnen. Easy Money van zijn vorige album bezegelde zijn comeback, recente single The Tracers is er ook een uit de categorie uitstekend en met Hi Hello maakt Marr duidelijk dat hits nu regel zijn en geen uitzondering. Ook mogen we de Pinguinhit, The Priest niet onvermeld laten,  een spoken word tussendoortje dat hij opnam met actrice Maxine Peak en door onze luisteraars naar de top van de Graadmeter werd gestemd. Over twee weken komt Call The Comet, Marr‘s derde en naar het zich laat aanzien beste solo-album tot nu toe.

Gurr – Hot Summer

Hot Summer is een aanstekelijk zomerliedje, gebracht door een damesduo dat niet onbekend lijkt met het werk van The B52’s en andere Amerikaanse oude new wave en garage acts.

Gurr spreek je waarschijnlijk uit als Goer, want Andreya Casablanca (gitaar en zang) en Laura Lee (drums) komen uit Berlijn. De meiden zijn sinds 2012 samen, hebben in die Heimat al het nodige succes, maar zijn ook daarbuiten geen onbekenden meer, zeker niet in punkkringen. De oogst van 6 jaar Gurr is een album, een EP en een handvol singles, waarvan Moby Dick tot dusver de bekendste is. Grote kans echter dat Hot Summer de vonk in het kruidvat zal blijken en de naam Gurr ook buiten de punkparochie bekend zal maken.

Hot Summer is overigens niet wat het lijkt te zijn. De vrolijke beat maskeert een serieuze tekst over angsten en neuroses in een tijd, de zomer dat iedereen onbekommerd en zorgeloos lijkt, maar ondertussen. Een muzikaal paardje van Troje dus. Jammer dat de Nederlandse festivals al volgeboekt zijn, maar Hot Summer lijkt een liedje dat wel een paar zomers meekan.

Matt Maltese – Misery

‘Morrissey for millennials’ wordt hij wel genoemd, de man die zich Matt Maltese laat noemen. Als je Misery hoort begrijp je wel waarom, en niet alleen vanwege de titel.  

Matt Maltese is een 22 jarige Brit, drager van pakken en pantalons en schrijver-zanger van luxueuze levensliederen soms met een politieke inslag. Misery staat op Matt‘s debuutalbum, Bad Contestant, dat hij maakte samen met producer Hugo White van The Maccabees. Diens invloed is niet erg groot, tenminste Matt‘s muziek lijkt niet op die van The Maccabees. Hij houdt het doorgaans rustig en legt het accent op de tekst.

Misery is een zacht wiegende ballad met lange gitaarlijnen die in de verte wel aan Pink Floyd doen denken. Matt croont zich een weg door een tekst  over het feit dat iedereen wel iets heeft om zich somber door te voelen. Matt Maltese is duidelijk een artiestennaam, maar wel een met een clou. Maltesers zijn namelijk chocolaatjes, perfect troostvoer, bijvoorbeeld ten tijde van Misery.