Author: Flip van der Enden

San Mei – Wonder

San Mei is de artiestennaam van Emily Hamilton, een nieuwkomer die vorig jaar in thuisland Australië een uitstekende eerste indruk maakte met haar debuut EP. Nieuwe single Wonder maakt duidelijk dat San Mei niet alleen een aardige voorraad sterke liedjes heeft, maar ook een eigen insteek.

In haar songs, met Wonder als mooiste voorbeeld tot nu toe contrasteert miss Mei zware gitaren met een lieve, naïeve meisjes stem. Dat levert muziek  op die met een been in de garage staat en met de ander in de meisjeskamer. Met haar stem en voorkomen zit het er dik in dat meisje Mei een popidool wordt en verloren raakt voor de goede zaak, maar vooralsnog is ze meer dan welkom in indie-land.

DeWolff – Big Talk

Het is niet iedere band gegeven de release van een nieuw album te vieren in een uitverkocht Paradiso. DeWolff dus wel. En het spreekwoordelijke dak ging er af. DeWolff is begonnen aan het elfde jaar van hun bestaan, maar vertoont nog geen enkel teken van slijtage. Thrust heet het nieuwe werkstuk, dat als DeWolff studioalbum nummer zes de boeken ingaat.

Pablo, Luka en Robin klinken op Thrust misschien nog wel gretiger dan ooit. De songs zijn compacter en lijken meer het resultaat van ambachtelijk componeren en arrangeren dan van jammen en kijken wat er uitkomt. Ook is er engagement geslopen in de songteksten. De plaat telt verschillende maatschappijkritische tracks, niet in de laatste plaats, nieuwe single Big Talk, waarin -zonder dat hij bij naam genoemd wordt- Geert Wilders een veeg uit de pan krijgt. Wat niet is veranderd is de bron waaraan de band zich laaft, die bevindt zich in het zuiden van de V.S, niet ver van de stad Macon in de staat Georgia.  Daar zetelde ooit het befaamde Capricorn label met een stal vol paradepaarden, waaronder Wet Willie, The Marshall Tucker Band en The Allman Brothers, die het traject uitstippelden dat DeWolff al weer ruim een decennium met succes volgt.

Lees hier ons interview met DeWolff.

LIVEDATA 19/05 Poppodium Volt, Sittard 24/05 De Oosterpoort, Groningen 25/05 013, Tilburg 24/06 Parkpop, Den Haag 22/07 Kneistival, Knokke Heist (BE) 28/07 Bostheater Ommen, Ommen 03/08 Zeverrock Festival, Gent (BE) 04/08 Swingin’ Hulsen, Hulsen (BE) 18/08 Lowlands, Biddinghuizen 25/08 Once In A Blue Moon Festival, Amsterdam 17/11 Helldorado Festival, Eindhoven 29/12 TivoliVredenburg, Utrecht

Alice In Chains – The One You Know

Alice In Chains tart alle wetten van de natuur door met een uitstekende nieuwe single op de proppen te komen. Het is namelijk niet normaal dat een band die 31 jaar geleden voor het eerst van zich liet horen nog steeds relevante muziek maakt. Of weer eigenlijk, want de grungers hebben in een diep artistiek dal gezeten.

De reden van de wederopleving van Alice In Chains is tweeledig; de band grijpt met The One I Know terug op het befaamde en dus nog lang niet uitgewerkte recept van Dirt en gitarist Jerry Cantrell heeft weer de geest. Het zijn zijn snijdende gitaarpartijen die van The One You Know een feest maken. Cantrell’s inspiratie voor de nieuwe Alice single zal je misschien verbazen, maar ook herkennen. Dat was Fame van David Bowie. Na vijf jaar verschijnt er ook eindelijk weer een nieuw album van de mannen uit Seattle, maar aangezien de plaat nog niet af is, zijn er nog geen titel en releasedatum bekend. Dat zal ook nog wel even duren, want Alice In Chains is momenteel op tournee.

LIVEDATUM: 6/7 Rock Werchter, België

Johan – What A Scene

Ook het nieuwe album van Johan gaat er bij muziekminnend Nederland weer in als jenever in een ouderling. Al hebben we lange tijd – zo’n jaar of 8- niks van de band van Jacob De Greeuw vernomen, vergeten zijn we ze zeker niet. Johan vult met gemak de A-locaties van het clubcircuit en geen festival dat de band niet hebben wil.

Pull Up heet album Johan album nummer vijf dat vooraf werd gegaan door het niet zonder ironie getitelde About Time. De tweede officiële single van het album is What A Scene. What A Scene is Johan op zijn best, beheerst van tempo, subtiel van opbouw en vol prachtige details. En, niet op de laatste plaats; wonderlijk mooi gezongen. Het is geen geheim dat De Greeuw niet altijd even makkelijk in het leven staat, maar ook zonder die wetenschap voel je en hoor je dat hier een serieus artiest aan het werk is, schepper van tijdloze muziek. 

Als een band na 8 jaar stilte eindelijk weer eindelijk weer eens iets van zich laat horen, spreek je van een comeback. In geval van Johan is het gebruikelijk dat de band meerjarige witjes laat vallen. Semantisch gezien zijn dus alle Johan albums (op de eerste na dan) comeback-platen. Zo wordt het echter niet ervaren. Als er een nieuwe Johan album verschijnt lijkt het alsof de band nooit is weggeweest. Dat komt ook omdat de sound van Johan in al die jaren niet echt is veranderd. De ene keer heeft de producer wat meer invloed dan de andere, maar waar het om draait zijn de songs van De Greeuw. Die vallen onder de noemer powerpop, zijn zonder uitzondering fraai van melodie en melancholiek van toon. De Johan albums vormen zo’n coherent oeuvre dat et niet uitmaakt dat ze met lange tussenpozen verschijnen.

LIVEDATA: 18/5 Oosterpoort, Groningen. 29 & 30/5 Paradiso, Amsterdam. 1/6. Eiland Buitenvest, Hulst. 2/6 TivoliVredenburg, Utrecht.

Blossoms – There’s A Reason Why (I Never Return Your Calls)

Het Britse Blossoms neemt de horde van ‘het moeilijke tweede’ album met een gemak waar heel wat collega’s jaloers op zullen zijn. Zonder al te grote veranderingen in te voeren, is er op Cool Like You wel degelijk sprake van ontwikkeling. Op het naar de band vernoemde debuutalbum was de 90’s Britpop de voornaamste bron van inspiratie. Op de nieuwe plaat gaat de band iets verder terug in de tijd en komen ze uit in de jaren 80 voor ideeën en inspiratie. (Denk Tears For Fears, maar ook Prince en Duran Duran). Een beetje retro dus, maar niet hinderlijk. Daarvoor heeft Blossoms te veel flair en mede dankzij zanger Tom Ogden een onmiskenbaar eigen geluid.

There’s A Reason Why (I Never Return Your Calls) is de opvolger van I Can’t Stand It, een van de grotere Britse indie-hits van 2018 tot dusver. De nieuwe single begint met een keyboard-riedel, die opereert op het snijvlak van kunst en kitsch. Wat volgt is een uitbundige song met licht droevige nasmaak. Dat donkere randje past bij de tekst, die gaat over een gebroken relatie. Het antwoord op de in de titel gestelde vraag is dat de zanger bang is dat als hij opneemt duidelijk wordt dat hij nog steeds verliefd is. De video van There’s A Reason Why (I Never Return Your Calls) is verwijzing naar de film A Hard Days Night van de band, zonder wie er waarschijnlijk nooit een Britse muziekscene geweest zou zijn.

LIVEDATUM 04/10 Melkweg, Amsterdam

Skeggs – Up In The Cloud

Up In The Cloud is een prima punky popsingle van het Australische Skeggs, dat nog niet zo heel lang geleden het zweet van de muren deed druipen in de kleine zaal van Paradiso tijdens London Calling. ‘Klaar voor de grote zaal’, was het oordeel van onze vrienden van The Daily Indie.

Er zijn drie Skeggs, zanger-gitarist Benny Reed, bassist Toby Cregan en drummer Jonni Lane. Hun standplaats is Byron Bay, een stadje dat is gelegen aan de meest oostelijke punt van het Australische continent. De punk van Skeggs is van het melodieuze soort en doet mede vanwege het nasale stemgeluid van Reed en de geringe lengte van de song wel aan The (late) Ramones denken.

Skeggs heeft nog geen album uit, maar daar wordt aangewerkt. Momenteel is Skeggs op tournee door Engeland. Helaas steken ze dit keer het kanaal niet over, hopelijk doen ze dat wel in het najaar als hun debuutalbum er is.

Fidlar – Alcohol

De oudste alcoholhoudende drank is waarschijnlijk mede, een soort wijn die wordt gemaakt van honing. Het alcoholpercentage varieert van 3 tot ruim 20%.  In welke mate mede er in het stenen tijdperk werd gedronken weten we niet, maar we mogen er van uitgaan dat de eerste kater zich niet lang na de ontdekking aandiende. Als we recent wetenschappelijk onderzoeken mogen geloven, verkort alcoholconsumptie de levensverwachting aanzienlijk. Als dat inderdaad zo is, mag het een wonder heten dater überhaupt nog mensen zijn.

Daar moet op gedronken worden meent het Californische rammelrockkwartet Fidlar en heeft voor de gelegenheid een toepasselijk lied geschreven, een ode aan de Alcohol. Tenminste, zo zou je de tekst van Alcohol kunnen interpreteren. Een alternatieve uitleg is dat de zanger dringt om te vergeten. Hij heeft liefdesverdriet. Voor verschillende uitleg vatbaar dus.

Als je de tekst even voor gezien houdt, resteert er een ruig rockend dranklied over met lallende gitaren, een tipsy zanger en een refrein dat zelfs door de grootse alcoholist moeiteloos kan worden meegebruld. Alcohol past in een patroon. Eerder bezong Fidlar de geneugten van Cheap Beer en Cocaine. Waarschijnlijk is Alcohol de voorbode van een nieuw, derde album van Zac, Brandon, Elvis en Max.

LIVEDATA: 14/7 Kliko Fest Haarlem. 15/7 Dour Festival, België.

Cullen Omori – Four Years

Cullen Omori is de voormalige leadzanger van Smith-Westerns, een band die er de brui aangaf voordat ze hun potentie konden realiseren. De split was het gevolg van muzikale meningsverschillen van Omori aan de ene en gitarist Max Kakacek aan de andere kant. Lang getreurd over het voortijdige einde van Smith- Western is er niet, want niet lang na de breuk kwam Max met zijn nieuwe band Whitney en Omori met een heel behoorlijk solo-album.

Van Whitney hebben we al veel te lang niks meer gehoord, maar Omori kwam vorige week met een nieuwe single op de proppen. In de bijsluiter van de release schrijft hij dat Four Years een duet is voor één persoon, een muzikale dialoog over het einde van een relatie. Omori‘s single is een verzorgde powerpop-productie, die herinneringen oproept aan Smith-Westerns en niet alleen omdat hij als zanger zijn stempel drukte op die band. Of Four Years wordt gevolgd door een album vermeldt het verhaal niet.

Sofie Winterson – Remember

Sofie ‘Winterson‘ van Dijck komt uit een uiterst muzikaal nest. Broer Joost en zus Cato vormen twee derde van My Baby, terwijl zus Floor fraai lawaai produceert met de band Blue Crime. Zelf maakte Sofie als Sofie Winterson een aantal zeer goed ontvangen EP’s en een album in de dreampop stijl. Dat Sofie tekst als een integraal onderdeel van haar muziek beschouwd, mag je concluderen uit het feit dat ze zich voor haar artiestennaam heeft laten inspireren door de befaamde Britse dichteres Jeanette Winterson.

Sofie’s laatste release stamt alweer uit 2016. Hoog tijd dus voor iets nieuws. Haar eerste release voor Excelsior Records is aardser (lees analoger) dan we van haar zijn gewend, maar niet minder gelaagd of geslaagd. Wilde ze in eerdere producties nog wel eens in het muzikale decor verdwijnen – wat haar muziek niet minder mooi, maar wel wat minder persoonlijk maakte- in Remember schittert ze in de hoofdrol. Hoofdstuk twee in de Sofie Winterson story (of drie als je The Souldiers meerekent, de band die ze had met Joost en Cato) begint dus zeer veelbelovend. Een album, Sofia Eletric volgt in het najaar.

Parquet Courts – Mardi Gras Beads

Misschien is het verstandig om Parquet Courts niet meer als (post)punkband te presenteren. Inmiddels is wel duidelijk dat de band te veelzijdig is om in een hokje te proppen.

Was vorige single Wide Awake een funky, new wave achtige song met Talking Heads trekjes, Mardi Gras Beads is een halve ballad met losse, meerstemmige zang, vrij veel keyboards en REM gitaren, gitaarsolo’s ook, wat natuurlijk absoluut niet punk is.

Na drie zogenaamde ‘advance’ tracks van het nieuwe Parquet Courts album, Wide Awake (release 18/5) kunnen we wel stellen dat het een veelzijdige plaat gaat worden. Daar zal producer Danger Mouse zeker een hand in hebben gehad. Met zijn staat van dienst kan dat ook moeilijk anders. Brian ‘Danger Mouse” Burton komt uit de hip hop, maar heeft onder heel veel meer producties gedraaid voor o.a. Gorillaz, The Black Keys, de Peppers en Adele. Wide Awake wordt het zesde album voor de voormalige punkband uit New York, het zesde als je hun door Jack White opgenomen livealbum, meerekent.

LIVEDATUM: 6/7 Vera, Groningen. 14-20/7 Valkhof Festival, Nijmegen.