Author: Flip van der Enden

Demob Happy – Be Your Man

Demob Happy is de beste band uit het Britse Newcastle sinds The Animals.

De eerlijkheid gebied te zeggen dat er zich sinds de makers van House Of The Rising Sun geen enkele band meer heeft gemeld uit het stadje aan de Tyne. Kopstukken, die er zijn geboren, waaronder Sting en Brian Johnson van AC/DC wisten niet hoe snel ze er weg moesten komen. Newcastle Upon Tyne is veel -gesticht door de Romeinen bijvoorbeeld- maar niet de plek om een carrière in de muziek te beginnen. Om die reden heeft ook Demob Happy hun hoofdkwartier verplaatst naar het veel hippere Brighton, dat sinds de opkomst van de trip hop in de jaren 90 kon bogen op een levende muziekscene.

Niet dat Demob Happy mikt op de dansvloer of muziek maakt voor after party’s. Het trio rockt behoorlijk stevig in een stijl ergens tussen Britpop en Grunge in. Zang en melodie zijn zo Brits als de parka van Liam Gallagher, de riff zo Amrikaans als het houthakkershemd van Kurt Cobain.

Be Your Man is de voorpost van album numero dos van Matthew Marcantonio en zijn ritmesectie. De plaat gaat Holy Doom heten en zal in maart verschijnen. Tegen die tijd gaat Demob Hapy op tournee als support act van Frank Carter & The Rattlesnakes. In ons land zullen beide bands zullen te zien zijn op Paaspop 2018.

City Calm Down – In This Modern Land

City Calm Down is spekkie voor het bekkie van fans van The Editors, Foals en Interpol. Net als zij put de Australische band inspiratie uit de Britse new wave van de jaren 80 met voorop Joy Divison en New Order. In This Modern Land, de nieuwe single van City Calm Down beweegt zich precies tussen die twee bands in. Toch is er geen sprake van epigonisme.

In de persoon van Jack Bourke heeft de band namelijk een vrij geweldige zanger, die net zo makkelijk kan fluisteren als belten. Ook onderscheidt City Calm Down zich met een aantal uitstekende composities. City Calm Down werd in 2008 leven in geblazen, maar het zou nog tot 2015 duren voor de band een eerste album zou uitbrengen. Dat lijkt wat laat, maar toont alleen maar aan dat ze beslagen ten ijs wilden komen. Met album één wist het kwartet ‘the land down under’ te veroveren. Met het nieuwe album richten de Ozzies hun pijlen op Europa en de VS met songs als In This Modern Land is verzet zinloos.

VANT – Talk Like Thunder

VANT heeft aangekondigd de gitaren -op zijn minst tijdelijk- aan de wilgen te hangen. Als reden voor dit voortijdige einde zegt zanger en naamgever Matty Vant dat ze willen stoppen op hun hoogtepunt. Wat ons betreft geeft de band het wel heel snel op, na drie jaar en één album al. Misschien frustreert het ze dat hun grootste succes tot nu toe, Parking Lot, een single is uit 2015.

De Britse powerrockers  nemen afscheid met vuurwerk. Talk Like Thunder is het titelnummer van een nieuwe ep. VANT‘s vaarwel is een langzaam opbouwende powerballad die eindigt in een crescendo van zang en gitaren. Talk Like Thunder is een van de beste tracks die VANT op ons af heeft gevuurd. Het zou zomaar kunnen dat het nummer verder komt dan de band ooit is geweest en daarom misschien een reden het afscheid voor onbepaalde tijd uit de stellen.

Starcrawler – I Love L.A.

18 is ze pas, te jong voor alcohol, maar oud genoeg om een band aan te voeren. De ze is Arrow de Wilde frontvrouwe van Starcrawler, en als haar acteerwerk in de clip van I Love L.A. ook maar enigszins realistisch is dan dichten we haar een grote toekomst toe. Arrow is namelijk zo gek als een deur en in de popmuziek is gek goed. Arrow is nog geen eens de jongste van het stel. Die eer gaat naar gitarist Henri Cash. Henri is 16 en mocht alleen op tournee als hij een aantal schooltaken zou meenemen. Drummer Austin Smith heeft zijn baantje als winkelbediende opgegeven en bassist Tim Franco is gestopt als bouwvakker bij het bedrijf van zijn vader om zich fulltime aan Starcrawler te kunnen wijden.

Ondanks het feit dat de band bestaat uit vier jonge millennials haalt de band haar inspiratie uit een behoorlijk ver verleden. Heel vreemd is dat niet als je de antecedenten kent van Arrow. Haar moeder is Autumn de Wilde, een bekend fotografe en regisseur. Onder heel veel meer heeft Atumn hoesfoto’s gemaakt voor albums van Elliott Smith, The White Stripes en Beck.  Video’s heeft ze geregisseerd voor acts als Spoon, The Raconteurs en Death Cab For Cutie.

Moeder de Wilde is geboren in 1970 in Woodstock. Het is niet ondenkbaar dat ze is verwekt tijdens het beroemde festival aldaar, want haar pa maakte naam met zijn foto’s van o.a. Jimi Hendrix.

Terug naar Arrow en haar mannen. Starcrawler maakt muziek die inhangt tussen de glamrock van T-Rex en Bowie en de shockrock van Alice Cooper en Ozzy Osbourne. Starcrawler bracht eerder dit jaar een debuutsingle uit, I Love L.A. is hun derde. Veel fans heeft de band nog niet, maar wel een paar beroemde zoals Elton John en Ryan Adams. De laatste produceerde het debuutalbum dat klaar is voor release.

Arlie – Didya Think

Je kunt zoeken naar Arlie op internet, maar veel meer dan hun Facebookpagina zult ge niet vinden. Veel wijzer wordt je daar ook niet van. Een zeer uitgebreide bio blijkt niet over de band te gaan, maar over een stel mijnwerkers uit begin 19e eeuw. Ook uit de duim gezogen is de mededeling dat de band ‘unsigned’ zou zijn.  Arlie heeft een deal bij Atlantic, onderdeel van megamuziekbedrijf Warner Music. En dan staat er ook nog dat de band beïnvloed zou zijn door Coldplay en John Mayer. No way. Arlie maakt Beatlesque powerpop zo retro als een beschilderd Volkswagen busje. Wat waarschijnlijk wel waar is, is dat de band uit Nashville komt en uit vier leden bestaat.

Arlie lijkt het allemaal niet zo serieus te nemen. Dat doen wij wel.. De twee tracks, die online staan zijn namelijk behoorlijk goed. Nieuwe single Didya Think is de beste van de twee, een absolute aanrader voor fans van Foxygen, The Lemon Twigs en andere muzikale tijdreizigers.

We treffen Arlie vroeg in hun loopbaan. De band is nog nauwelijks buiten hun oefenhok gesignaleerd en een album hoeft niet te worden verwacht voor eind volgend jaar. Maar dat wachten zou dus wel eens zeer de moeite waard kunnen zijn.

Portugal. The Man – Live In The Moment

De succesvolste indietrack van 2017 is zonder twijfel Feel It Still van Portugal. The Man. Je kunt je afvragen of een nummer met 222 miljoen streams nog wel indie is en geen mainstream, maar het gaat om de intentie.

Portugal. The Man maakt muziek uit liefde en niet met het doel snel rijk en succesvol te worden. Tenminste nog niet. De praktijk leert dat niets zo verslavend is als succes. We gaan het zien.

Op het laatste album van de band uit Alaska staan nog veel meer alternatieve tracks, die geschikt zijn voor massaconsumptie, Live In The Moment bijvoorbeeld. Eerder noemden we de stijl van Portugal. The Man smartrock. Die term dekt ook de lading van Live In The Moment, een vernuftige meezinger met meer tempowisselingen dan een klassieke symfonie. Misschien is het daarom dat Live In The Moment wel een beetje aan Electric Light Orchestra doet denken, ook een band die progressief begon en populairder werd dan aanvankelijk voor mogelijk werd gehouden.

Khruangbin – Maria También

Khruangbin is een trio uit Texas, dat zo weggelopen lijkt uit een Perzische Science Fiction film uit de jaren zestig. Mochten die bestaan. De bandnaam betekent vlieg machine in het Thais. Het geluid dat het exo-a-gogo trio produceert is een mix van de meest uiteenlopende stijlen inclusief, maar niet beperkt tot surf, soul, garage, Thaise funk, Turkse rock en seventies soundtracks. Het is een wonder dat Quentin Tarantino de band nog niet heeft ontdekt.

Khruangbin begon een jaar of vier geleden in een schuur in een dorp onder de rook van Houston. Daar groeiden ze al snel uit tot een lokale legende. De stap naar het naburige Austin, de stad van SXSW was snel gemaakt en vandaar naar de UK waar het trio ook in de smaak viel. Een eerste single verscheen in 2014, een jaar later gevolgd door een album, The Universe Smiles Upon You en in 2016 door een korte film, Two Fish And An Elephant, waarvoor de band de muziek maakte. Zo bouwden Laura Lee, Mark Speer en D.J. aan een reputatie, die nu ook onze kant van de oceaan heeft bereikt.

Dat de naam Khruangbin leeft in ons land, mag je opmaken uit het feit dat de band hier maar liefst drie optredens zal geven. In Amsterdam zou Khruangbin eerst in Bitterzoet staan, maar het optreden is inmiddels verplaats naar de veel grotere Tolhuistuin. Aanleiding voor het bezoek is de release van album 2, Con Todo El Mundo op 26 januari. Van die plaat is het instrumentale Maria También vooruit gestuurd als wegbereider, een taak die het nummer met verve vervult.

LIVEDATA: 10/2/18 Paradiso Noord, Amsterdam (uitverkocht), 27/2/10 Ekko, Utrecht. 28/2/18 Club Stage Bird, Rotterdam.

 

Loma – Black Willow

Op de valreep van 2017 verschijnt een van de mooiere liedjes van het jaar, de debuutsingle van Loma uit Texas. Loma zou een supergroep geweest zijn als de leden wat bekender waren, maar wie heeft er gehoord van het duo Cross Records? Het derde bandlid is iets minder onbekend dan de act van Emily Cross en Dan Duszynski. Jonathan Meiburg is zanger van Shearwater, een band die ook wel fans heeft in Nederland.

Een ontmoeting tussen dit drietal liep uit op een vriendschap, die weer resulteerde in de oprichting van Loma. Cross Records maakte twee albums met stemmige songs, die door velen als vaag zullen worden ervaren. Shearwater zit al op de tien langspelers. De band maakt artistieke countryrock, die hen een bescheiden maar fanatieke groep fans heeft opgeleverd. Voeg beide stijlen samen, laat Emily zingen en je krijgt muziek waarvan de som groter is dan de delen, mooier ook, want veel schoner dan Black Willow zijn ze dit jaar dus niet verschenen.

Ook Loma is behoorlijk kunstzinnig, meer Crossing Border dan Pinkpop, maar heeft een vorm en sentiment dat een veel breder publiek zal aanspreken dan de moederbands. Black Willow is de ideale soundtrack voor deze donkere winterdagen. Gordijnen dicht, licht laag, kachel aan en wegdromen maar. Genotmiddelen zijn optioneel.

Naive Set – So Far So Gone

Naive Set hoeft niet zo nodig beroemd te worden. De band wil gewoon muziek maken, muziek die ze zelf mooi vinden. Die mentaliteit gaat terug naar de late jaren zestig, toen er voor het eerst bands opstonden, die het principe van ‘art for arts sake’ hanteerden. Underground werd deze vroege vorm van indie genoemd.

Alleen. Als je echt goed bent is enige vorm van roem onvermijdelijk. Zo ziet ook Naive Set zijn ster stijgen, langzaam maar zeker. Een song als So Far So Gone is gewoon te goed om ondergronds te blijven. Het is ook niet het eerste Naive Set nummer dat boven komt drijven, Rabbits en Dieter Ram’s Wive, twee tracks van het tweede album gingen voor.

Details hebben we nog niet, maar het is veilig te stellen dat So Far So Gone –een song, die wat stem en sound betreft doet denken aan Arthur Lee’s Love, pioniers van de oorspronkelijke underground scene van L.A.- de voorpost is van langspeler nummer drie van het Amsterdamse kwintet.

Maple – Eat Your Dog

Maple draait niet om de hete brij met het overtuigende Eat Your Dog. De debuutsingle van de half Achterhoekse, half Amsterdamse band is een sarrende rocksong met knetterende gitaren, een nerveus tempo en een zangpartij waar Iggy trots op zou zijn. Zowel wat spirit als sound betreft heeft Maple de punk overgeheveld naar de 21ste eeuw. Over Iggy gesproken; zou het toeval zijn dat Maple‘s eersteling over een hond gaat, net als het prijsnummer op Iggys eerste album met The Stooges?

Dat de band op zo’n hoog niveau instapt is begrijpelijker als je weet dat het kwartet al de nodige kilometers heeft gemaakt als Orange Maplewood. Om verwarring met andere oranje bands te voorkomen, maar ook om aan te geven dat de band een ontwikkeling heeft doorgemaakt is gekozen voor het compacte Maple. Eat Your Dog staat niet alleen, de single is het startschot van een offensief dat begin volgend jaar zijn beslag zal krijgen met de release van een compleet album. Wordt dus vervolgd.

LIVEDATA 12/01 Victorie, Alkmaar 08/12 Kroepoekfabriek, Vlaardingen 03/03 De Gebr. Nobel, Leiden