William Patrick -we kennen hem als Billy- Corgan heeft 12 jaar na zijn eerste een nieuw soloalbum uitgebracht. Uit het feit dat Aeronaut is verschenen onder de naam die in zijn geboorteacte staat en niet als Billy mogen we afleiden dat de voormalige voorman van Smashing Pumpkins aan een nieuw hoofdstuk wil beginnen. Niet onverstandig, want hij heeft zijn erfenis op diverse manieren verkloot, maar laten we eerst even duidelijk stellen dat er in de jaren negentig weinig rockbands beter waren dan de Pumpkins.
In de 21ste eeuw ging er echter iets fout: personele problemen, relationele problemen, psychische problemen, halfslachtige pogingen om verder te gaan met lookalikes i.p.v. de oorspronkelijke bandleden, een mislukte tweede band (Zwan), een geflopt soloalbum, reactionaire politieke opvattingen. Het was één grote puinhoop. En dan hebben we het nog geen eens gehad over zijn vervreemdende en branchevreemde nevenactiviteiten als zijn voorzitterschap van de Amerikaanse worstelfederatie.
Er is zijn dus genoeg redenen om meneer Corgan af te schrijven. Maar toch. Saai is het zelden met Billy. Zelf heeft hij nog het meest last van zijn capriolen.
Dat hij wel wat kan staat ook buiten kijf. Zijn nieuwe soloalbum telt een aantal momenten waarop je wordt herinnerd aan de man die zijn stempel drukte op de alternatieve rockscene van de 90’s. Niet dat de songs van Aeronaut veel weg hebben van zijn werk met de Pumpkins. Billy speelt alle instrumenten zelf, voornamelijk piano en akoestische gitaar. Dochter Siera Swan doet wat achtergrondvocalen en op één nummer is James Iha te horen. Billy produceerde het spaarzame album samen met een ander figuur, die medebepalend was voor het muziekklimaat in de jaren 90, Rick Rubin.
