Author: Flip van der Enden

School Is Cool, bestaan die nog? Jazeker, niet alleen is de band nog ‘alive’, ze kicken ook behoorlijk op nieuwe single Trophy Wall, die alleen al vanwege de intrigerende strofe ‘don’t you sell me to the zoo yet’ ons aller aandacht verdient. De eerste single van het derde album van de Antwerpse barokpopband klinkt wat minder zwaarmoedig dan we van ze gewend zijn en sluit met zijn brede sound en luxueuze productie aan bij de meer filosofische tak van de Britse new wave, die werd vertegenwoordigd door bands als Talk Talk en Tears For Fears. Goede berichten dus uit het zuiden. Minder goed nieuws is misschien het vertrek van de vaste violiste van de band. Daar staat echter tegenover dat ze weggaat om zich volledig bezig te kunnen houden me haar eigen band, Plan B.

Lonely The Brave is een van de betere bands van de laatste paar jaar,maar ook een van de zwaarmoedigste. Zanger David Jakes heeft van nature al een somber stemgeluid, maar dat nog eens wordt versterkt door de mineur toon van de songs en het gewicht van de teksten. Om die redenen zijn veel songs van Lonely The Brave prima geschikt voor consumptie thuis, maar niet voor de radio. Het eerste album ging best en baarde met songs als Trick Of The Light en Backroads zelfs internationale indie-hits. Op album twee ging het licht uit en leek de band zich te onder te dompelen in een bad van wanhoop en zelfmedelijden. Boeiend , maar ook een voyeuristische ervaring. Lonely the Brave is niet de enige band, die beschaduwde paden bewandelt. Ook Pearl Jam, Elbow en Biffy Clyro staan niet bepaald bekend om hun goede grappen, maar zij weten hun angst en twijfel zo muzikaal vorm te geven dat hun songs niet alleen verontrusten, maar ook troosten en inspireren. Ook nieuwe single The Rat is een serieus nummer. Het onderwerp is een stukgelopen relatie. Maar de melodie en de productie maken het verdiet van Jakes dit keer dragelijk en overdraagbaar. Dat zal alles te maken hebben met het feit dat The Rat geen eigen nummer is, maar een cover van The Walkmen. Componist, Hamilton Leithauser verstaat de kunst om persoonlijk leed te vertalen naar een universele thema’s en daar muziek bij te schrijven die los van de tekst overeind blijft. Daar kan The Brave nog wel wat van leren. The Rat komt samen met Diamond Days van het laatste album plus twee nieuwe songs binnenkort uit op een EP.

Vorig jaar verscheen de soundtrack van de film Belgica. De muziek voor de film kwam uit de koker van de Gebroeders Dewaele van Soulwax, die daarmee een stilte doorbraken die een kleine tien jaar heeft geduurd . Alhoewel de tracks allemaal andere uitvoerenden hadden en ook in genre flink van elkaar verschilden, hadden Stephen en David Dewaele overal een dikke vinger in de pap. De soundtrack luidde dus de comeback in van Soulwax. Wat niet duidelijk was, was welke muzikale vorm die wederopstand zou nemen. Met drie nieuwe nummers online hebben we nu wel een indruk. Soulwax anno 2107 heeft een vette electro sound, ergens tussen Depeche Mode en LCD Soundsystem in. Bijzonder is dat de Dewaele broers die sound zelf hebben ontwikkelen, zij liepen voorop in de fusie van rock en dance, zozeer zelfs dat een tijd lang hun dj activiteiten hun band werkzaamheden overschaduwden. Dit keer zijn ze terug naar het ouderwets musiceren, met de nadruk op ouderwets. De songs van het nieuw album, DEEWEE zijn namelijk niet zoals de laatste 35 jaar gebruikelijk in delen en spoor voor spoor opgenomen, maar live in de studio, in één take. Het verhaal vermeldt niet hoe lang ze hebben moeten oefenen om alles naar wens te krijgen, maar wat je hoort is een band van vlees en bloed en stekkers en snoeren en een spontaniteit die je alleen krijgt als er gezamenlijk wordt gemusiceerd. Geen comeback is compleet zonder tournee en ook daar is aan gedacht. Na een handjevol publieke optredens gaat Soulwax nu serieus op tournee. De band reist uitgebreid door Europa en zal op 4 april te zien zijn in Paradiso en half juni op Best Kept Secret.

First Aid Kit kennen we als twee prachtig zingende zusjes uit Zweden, die wereldfaam verwierven met rootsy songs als Silver Lining en Emmylou. De nieuwe single van Klara en Johanna is hele andere koek. Niet dat de meiden niet mooi zingen, ze zijn boos en niet zo’n beetje ook. Dat hoor je aan de stemmen en de tekst, maar ook aan de gitaren die dit keer elektrisch zijn en flink kwaadaardig brommen. You Are The Problem Here is geschreven toen de zussen voor de zoveelste keer een verhaal in de krant lazen van en verkrachting, waarbij de dader er met een tik op de vingers afkwam terwijl het slachtoffer er waarschijnlijk een levenslang trauma aan overhoudt. Seksueel geweld is een gigantisch probleem, ook in het verlichte Europa. First Aid Kit heeft gewacht met het uitbrengen van You Are The Problem tot Internationale Vrouwendag. Het nummer is echter te goed en het onderwerp te urgent om niet langer gedraaid te worden dan die ene actiedag.

Het zal onze vaste luisteraars niet zijn ontgaan dat wij een zwak hebben voor Hanni El Kharib. De Palestijns/Filipijnse skater c.q. retrorocker uit L.A. bracht in 2011 zijn eerste album uit en onlangs zijn vierde. Ondanks die gestage productie is Hanni nog vrij ver verwijderd van de eeuwige roem. Hanni’s kansen leken te keren toen Dan ‘Black Keys” Auerbach zich over hem ontfermde. De samenwerking leverde een stevig album op, Head In The Dirt (2103) maar niet het gehoopte succes. Hanni werd gedropt door zijn label en Auerbach verdween weer uit beeld. Gelukkig is Hanni niet het type dat het hoofd laat hangen, dus kwam hij in 2015 met een derde album en eerder deze maand met een vierde. Het nieuwe album, Savage Times is een compilatie van een vijftal EP’s die vorig jaar verschenen, plus een paar nieuw songs, wat het aantal tracks op 19 brengt. Hanni zit bepaald niet verlegen om liedjes. De single van Savage Times, I Know is een sfeer en smaakvolle, geëngageerde neo-retro blueswals, die het net als de maker verdiend om gehoord te worden.

Beach Fossils is een meer dan verdienstelijk kwartet uit NewYork, dat flirt met genres als dream pop, shoegaze en surf rock. Tot voor kort hadden we daar ook de term lo fi aan toegevoegd, maar of de band is van filosofie veranderd of heeft nu eindelijk budget om hun opnames fatsoenlijk te laten klinken. Of This Year hun best song tot nu toe is, daar valt over te twisten, dat het hun best klinkende productie is, is een ding dat zeker is. Bij een band die Beach Fossils heet, moet je onwillekeurig denken aan andere acts met Beach in de naam, zoals Beach House en Beach Boys. Het zou te ver voeren om te zeggen dat ze op elkaar lijken, maar met B. H. deelt B. F. het dromerige en met de B.B’s een oor voor harmonie. This Year is de eerste single van het derde Beach Fossils album, Somersault dat begin juni het zonlicht zal zien. Het is ook het eerste album van de band zonder drummer van het eerste uur, Tommy Gardner, die naar China is verhuisd. Maar dit terzijde.

Greg Duli heeft veel gedaan in het verleden, was betrokken bij zoveel bands en projecten dat hij kan kiezen wat en wanneer hij weer eens iets uit de kast haalt. Dat hij nu weer op pad is met The Afghan Whigs is dan ook geen wanhoopspoging van een gesjeesd artiest om de tijden van weleer te laten herleven, maar een artistieke keus omdat hij voldoende passende songs heeft om een nieuw hoofdstuk met de band te beginnen. The Afghan Whigs komen weliswaar uit Ohio en niet uit Seattle, toch is de band onderdeel van de grunge-golf, die begin jaren 90 de alternatieve rockwereld blank zette.  De band hield het tot begin deze eeuw uit, waarna zanger Greg Dulli zich op een solocarrière richtte en diverse succesvolle side projects begon met o.a. The Twilight Singers en The Gutter twins, zijn gelegenheidsduo met Mark Lanegan. Keuze zat dus voor de 51 jarige rocker. De eerste doorstart van The Afghan Whigs in 2014 resulteerde in het album Do The Beats (nr 7) een een geslaagde wereldtournee. Dit jaar doet de band weer een rondje. Het 8e album, In Spades verschijnt op 5 mei op Sub Pop, het label dat zo’n 30 jaar geleden het epicentrum was van de grungebewgingf. De aankeiler van de langspeler is het breed opgezette Demons In Profile, dat begint als een pianoballad en eindigt als een symfonie voor stem, elektrische gitaar en orkest. Op 8 augustus ontvangt The Afghan Whigs bezoek in de grote zaal van Paradiso.

Denkend aan Hongarije is popmuziek niet het eerste dat je te binnen schiet. Om even het toeristische rijtje af te lopen. Hongarije is goulash, zigeunermuziek, Franz List en Zsa Zsa Gabor. Waar Hongarije niet om bekend staat is zijn muziekscene, maar die is er wel degelijk. Eurosonic 2017 had als focus de regio Centraal Oost Europa. Hongarije had Middlemist Red afgevaardigd, een avontuurlijk kwartet dat een soort psychedelische postpunk produceert. Helaas voor de Hongaren ging alle aandacht naar de bekendere bands uit de U.K en Nederland zodat het doel; Middlemist Red hier een basis geven niet werd bereikt. Dat is jammer. Niet alleen is het zeer interessant wat er in het oosten van Europa gebeurd, Middlemist Red is ook nog eens een band die gewoon op basis van hun muziek serieuze aandacht verdiend. Evermore komt van het recente tweede album van de Hongaarse rockers, Ripple Soul. Op 22 maart zal de band weer in NL te zien zijn en wel in Paradiso.