Alexandra Savior – Shades

Alexandra Savior is een nieuwe ster aan het firmament. Zo nieuw dat Shades haar debuutsingle is. Heel veel weten we niet van de jonge zangeres, behalve dat ze uit L.A. komt 21 is en een protegee van Alex Turner van Arctic Monkeys en The Last Shadow Puppets. Alexandra en Alex hebben een groot deel van het afgelopen jaar doorgebracht in de studio in Los Angeles om te werken aan Alexandra’s eerste album. Turner tekent voor de productie samen met zijn technisch toeverlaat, James Ford. Een demo van één van de songs, Risk verscheen vorig jaar de soundtrack van True Detective, maar dat is eigenlijk niemand opgevallen. Dat Alexandra’s debuutsingle en aanstaande album onopgemerkt zullen blijven zit er echter niet in. Daarvoor is Shades veel te goed en Alex Turner te bekend. Shades heeft de bite van een Artic Monkeys song en die retro feel die zo typerend is voor TLSP. Op haar beurt klinkt Alexandra zo cool zoals alleen een California Girl klinken kan. Voor haar album hebben Alex en Alexandra een dozijn songs opgenomen, de single Shades natuurlijk maar ook een nummer waarvan de title je waarschijnlijk niet onbekend zal voorkomen, Miracle Aligner. Wat blijkt is dat Turner en Savior Miracle Alginer in eerste instantie hadden geschreven voor haar album, maar dat idereen, inclusief Miles Kane zo enthousiast was over de compositie dan The Last Shadow Puppets het nummer hebben gekaapt en onlangs zelfs als single hebben uit gebracht. Met alle gevolgen van dien, waaronder een notering in de Graadmeter. Binnenkort staat Alexandra Savior dus met twee composities in onze indie-lijst. Dat is wat heet een goed begin.

 

Compact Disk Dummies – Silver

Leonard en Janus Coorevits vormen sinds een jaar of zes de elektropunkband Compact Disk Dummies. Zoals vrijwel alle succesvolle Belga bands begon hun victorie in Humo’s Rock Rally, die sloten ze zegevierend af in 2012. Een jaar later hadden ze hun eerste hit te pakken en vestigden de broers zich als naam om rekening mee te houden in zowel radioland als in het live-circuit. Vorige maand verscheen eindelijk de eerste volledige langspeler van de Dummies -Silver Souls- een album waar onze zuiderburen flink blij van worden. En wij dus ook. De combi van glamrock en early electro werkt uitstekend. Single Silver is het eerste, maar niet eens het beste nummer van het album dat flink gevarieerd klinkt en prettig zelfverzekerd. In België is Compact Disk Dummies deze zomer op menig festival te aanschouwen. Den Ollanders zullen tot het najaar moeten wachten om een glimp van de band te kunnen opvangen. Op 8 oktober pas staat Compact Disk Dummies in De Melkweg. We zullen je er tegen die tijd aan helpen herinneren.

Steady Holiday – Superstar

Steady Holiday is Dre Babinsky, een multi-instrumentaliste uit Los Angeles. Na tien jaar bandleven heeft ze nu genoeg ervaring en moed opgedaan om voor zichzelf te beginnen. De bands zullen balen, maar wij hebben er een zeer bijzondere artieste bij. Dre heeft een klein stemmetje, waarmee ze grote dingen doet. Superstar is een sterk staaltje van haar melancholieke pop, een song die ondanks het vrij hoge tempo rust uitstraalt en met zijn vioolarrangement bijna klassiek aandoet. Superstar is ook geen toevalstreffer, de zes songs die je kunt streamen zijn allemaal van opvallend hoog niveau. Daarnaast zijn ze ook flink gevarieerd, de verbindende factor is de zachte, zoete stem van Dre, die van ‘lang zal ze leven’ nog een droevig liedje zou maken. Dre heeft een jaar aan haar debuut als Steady Holiday gewerkt, het resultaat is er ook naar. Het album heet Under The Influence en zal nu ongeveer uit zijn.

Jo Marches – The Night

Nieuw en Nederlands. Jo Marches komt uit Utrecht en maakt moderne meidenmuziek, in geval van The Night met een sound die wel doet denken aan Beach House. Jo Marches is een band met minstens een lid dat onvervangbaar is, zangeres Johanneke Kranendonk. Dat wil niet zeggen dat haar begeleiders een ondergeschikte rol spelen, de draaierige synthesizers bepalen de sfeer, de surfgitaar maakt de song tijdloos en de ritmesectie zorgt voor de nodige opwinding. De man die het opnameproces in goede banen heeft geleid is David Hoogerheide, die we kennen van de band Krach en als muzikaal toeverlaat van Rita Zipora. Jo Marches is hier en daar al op een bühne gesignaleerd. Dit najaar gaat de band serieus de baan op als deelnemer van Popronde 2016. Hopelijk is er tegen die tijd een nieuwe single uit, en misschien wel een EP, The Night smaakt namelijk naar meer, veel meer.

Weaves – Tick

Weaves, een nieuwe band uit Toronto is de raarste rockband die we in tijden hebben gehoord, misschien wel ooit. Als je hun debuutalbum luistert, zal je regelmatig de neiging krijgen om te checken of je computer/cd player/iPod/telefoon hapert. Stotterende tempo’s, maffe composities, een zangeres die zo haar eigen opvatting heeft over timing en een producer die mogelijk dronken was, en dan ben je nog maar halverwege kant één. Weaves is artistiek en toegankelijk tegelijk, gek maar vrij geweldig. Het uitgangspunt was waarschijnlijk blues, maar tegen de tijd dat het album klaar was, bleken alle roots met zorg verwijderd. De band oogt ook zoals ze klinkt. Apart. Frontvrouwe Jasmyn Burke is groot en rood terwijl haar begeleiders eruit zien als nerds in Hawaii-shirts. Proberen in woorden uit te drukken hoe Weaves klinkt is onbegonnen werk, wat ons natuurlijk niet weerhoudt om een poging te wagen. Weaves klinkt als een kruising tussen Alabama Shakes en Flaming Lips, maar dan anders. Wat er in het verschiet ligt voor Weaves is de vraag, cultstatus of megasucces? Een ding is zeker Weaves zal niet onopgemerkt blijven.

Beware Of Darkness – Muthafucka

Beware Of Darkness is een trio uit Santa Barbara CA. De band is ‘ontdekt’ door Dave Sardy, een Amerikaanse producer met een ongelofelijke staat van dienst. Het aantal albums waarop zijn naam staat vermeld als producer zal rond de honderd liggen. En dan hebben we het over namen als Johnny Cash, Jay Z, Oasis, Slayer en –wat meer van deze tijd- Band Of Horses, Cold War Kids en Catfish & The Bottlemen. Beware Of Darkness komt dus met de beste aanbeveling denkbaar. De band bracht drie jaar geleden een eerste album uit dat met Howl een flinke hit opleverde. Het nummer zit in tal van games en word regelmatig ingezet tijdens Amerikaanse sportevenementen. Muthafucka is een voorbode van album twee, Are You Real dat later deze zomer verschijnt. Beware of Darkness is een gitaarband met een sound, die familie is van die van Black Keys en White Stripes. Behalve een tekst die niet bevorderlijk is voor airplay in Engelstalige landen heeft Muthafucka ook een monster riff en een boodschap, het is nooit te laat om opnieuw te beginnen. De naam Beware Of Darkness tenslotte komt van het gelijknamige nummer van George Harrison.

Twin Atlantic – No Sleep

Sinds hun oprichting in 2007 is Twin Atlantic constant op tournee geweest en als ze niet op de bühne of in de bandbus te vinden waren, zaten ze wel in de studio. Nu acht jaar en drie albums later is eindelijk het moment aangebroken waarop het Schotse kwartet de vruchten mag gaan plukken van hun noeste arbeid. Het lijkt een lijdensweg, maar zo’n lange aanloop heeft ook voordelen. Door het vele spelen is de band nu beter dan ooit en omdat ze er zo lang naar hebben toe gewerkt zijn ze nu ook mentaal klaar voor het succes.

Het nummer waarmee de grote stap voorwaarts wordt gezet heet No Sleep en is de voorbode van album numero vier dat begin september zal volgen. No Sleep wordt ingeleid door een riff waar Jimmy Page trots op zou zijn. Daarna wordt het nog beter, een sterk refrein zit verpakt in een song die hard is maar niet heavy, stoer maar niet macho. En ergens over gaat, slapeloosheid. De taal is Engels, maar de tongval van zanger Sam McTrusty is onvervalst Schots.

De producer van het nieuwe album is Garnett ‘Jacknife’ Lee, een voormalige punker uit Ierland, die in het verleden zeer goede resultaten heeft behaald met zijn werk voor kopstukken als R.E.M, U2 en Editors, nieuwkomers als Jake Bugg, Raury en Silversun Pickups plus omzetmakers als Taylor Swift, Robbie Williams en One Direction. Binnenkort kan Lee dus nog een succes bijschrijven op zijn imposante resumé. Volgende week, de 28ste juni staat Twin Atlantic in Paradiso, kleine zaal. Ga ze zien als je kunt, de volgende keer dat de band in Nederland speelt, zal je niet meer zo dichtbij kunnen komen.

Mozes & The Firstborn – Great Pile Of Nothing

Top Notch geniet terecht faam als het belangrijkste hip hop label van Nederland en omstreken. Toch is het niet alleen rap wat de Amsterdamse onderneming te bieden heeft. Met Lucky Fonz heeft het label een van de beste vaderlandse singer-songwriters in huis en met Mozes & The Firstborn misschien wel de beste Nederlandse garageband (of is het kelderboxband?). De tweede release dit jaar van het Eindhovense kwartet is een mooie mid-tempo rocksong met smachtende zang en knappe koortjes op een bed van ronkende gitaren. Great Pile Of Nothing is het titelnummer van de opvolger van het debuutalbum van Mozes & co uit 2013. Inderdaad het werd tijd. Toch zal je nog even moeten wachten op de plaat, want die zal pas in september uitkomen. Ook mensen die de band graag weer eens live willen zien, zullen geduld moeten hebben, want to de release van het album staat maar één show geboekt, op 16 juli op het Kliko Fest in Haarlem. Nog even stilte dus, maar daarna zal de storm weer in alle hevigheid losbarsten.

AVI ON FIRE – Pearls

De debuutsingle van AVI ON FIRE is wat wel een oorwurm wordt genoemd, zo’n song die zich in je hoofd nestelt om op de meest onverwachte moment weer op te borrelen. Daarnaast is Pearls het zonnigste nummer dat we in maanden hebben gehoord in een stijl ergens tussen die van Sue The Night en Bombay in. Wij zeggen kandidaat zomerhit 2016. Volgens de summiere info op internet is AOF een soloproject van Bram Wesdorp, die je zou kunnen kennen als zanger/gitarist van de countryrockband Yellow Grass. Bram kondigde zijn nieuwe project aan met een superleuke previewclip waarin twee ordinaire Haagse chickies schitteren. Een clip voor Pearls is er nog niet, we hopen vurig dat de dames ook daar een rol in mogen spelen. De aankondiging mag dan erg leuk zijn, AVI ON FIRE is zeker geen grap. Pearls is een doortimmerde compositie en prachtig geproduceerd. De band van Bram is ook geselecteerd voor de Popronde. Grote kans dus dat niet alleen de zomer in het teken van AVI ON FIRE zal staan, maar ook de herfst.

Twin Atlantic

Twin Atlantic verstaat de kunst van de riff. No Sleep bevat een gitaarpartij waar Jimi Page trots op zou zijn. De rest van de song is ook prima te doen, stevig maar niet lomp, heavy maar geen metal. Daarnaast barst No Sleep van de spanning of zo je wilt de frustratie van iemand die wel wil maar niet kan slapen. Twin Atlantic komt uit Schotland en dat is te horen. Zanger Sam McTrusty doet met zijn zware Schotse tongval geen enkele poging om zijn afkomst te verloochenen. De band is gevestigd in Glasgow, jaar van oprichting is 2007. Hun eerste schreden op het rockpad zetten ze als support van landgenoten Biffy Clyro en, op voorspaak van drummer Jimmy Chamberlin, Smashing Pumkins. Dat was in het eerste jaar van het bestaan van de band. In jaar twee deden ze zo’n beetje elk Schots festival aan. Toch duurde het nog tot 2011 voordat Twin Atlantic south of the border voet aan de grond kreeg. Het succes kwam definitief in 2014 met de release van album nummer 3, Great Divide. Nu is dus de tijd aangebroken voor de opvolger van het doorbraakalbum. Voor de opname daarvan toog de band naar L.A. waar Jacknife Lee studio houdt. Lee, die ooit begon als gitarist in de punkband Compulsion is tegenwoordig een A-producer/mixer met klanten als Jake Bugg, Raury, Radiohead, REM en – hoezo veelzijdig?- Taylor Swift. Plaat gaat GLA heten en staat voor 9 september.