Author: Flip van der Enden

Het raarste plaatje van deze week staat op naam van Wilhelm, voorheen Wilhelm and the Dancing Animals. De band komt, anders dan je op basis van de naam misschien zou denken uit Spanje (Pamplona). De aanvoerder en drummer van Wilhelm heet Guille (= Guillermo = Willem). De blikvanger en leadzangeres van de band luistert naar de naam Helen Agreda. Erin’s Song, een barokke compositie voor dameszang, kinderkoor en lichte elektronica doet dienst als aankondiging van het tweede album van Wilhelm, How High Lily. De voertaal is Spanglish, Engels met een vrij vet Spaans accent, wat de feestvreugde alleen maar verhoogt. Of het iets gaat worden met Wilhelm en zo ja wat zal de toekomst leren, maar zo in deze donkere dagen brengt Wilhelm een welkom sprankje licht.

Noah Benjamin Lennox, voor zover wij weten geen familie van Annie is aanvoerder en enig lid van Panda bear. De 36 jarige multi-instrumentalist vergaarde internationale faam als mede-oprichter van Animal Collective. Als Panda Bear en als onderdeel van Animal Collective heeft Lennox een belangrijke rol gespeeld in de fusie van indierock en electronica. Zijn experimentatiedrift maakte dat hij deuren opende waarvan veel van zijn collega’s het bestaan niet eens vermoedden. Ook in Boys Latin mixt Noah elementen als een Kraftwerk beat, Gregoriaanse aandoende zang en vintage synthesizers tot een futuristisch complex, dat dankzij zijn conventionele songstructuur toch voor een breed publiek behapbaar is. Boy Latin is 1 van de 13 tracks van het 5e Panda Bear album dat over 2 weken zal verschijnen.

The Emilys komen uit Auckland, dat ligt in Nieuw Zeeland. De band beoefent een van onze favoriete genres, smartpop! Slimme en gelaagde muziek dus met het 10cc ( de eerste 4 albums) als referentie. Play It Cool en I’m Just A Ghost zijn de a en b kant van de voor zover wij kunnen nagaan debuutsingle van de band. De nummers horen bij elkaar zoals de clips duidelijk maken dus hebben wij ze aan elkaar geplakt tot een ruim vier minuten durende suite. The Emilys noemt zichzelf een cartoon band, naar voorbeeld misschien van The Gorillaz. Het brein achter dit project is Mark Turner van The Eversons een Nieuw Zeelandse indie-band die zelf ook wel wat meer bekendheid verdient. O ja, de tracks zijn gratis te downloaden.

Die stem! Nicky (achternaam onbekend) is gezegend met een stem die je misschien zou verwachten bij een kettingrokende, whiskey drinkende bejaarde binnenschipper, maar dus niet bij een paars harige Zweedse tiener. Die song! Wake Up klinkt als het werk van een winterharde singer-songwriter, mogelijk van Ierse afkomst die na jaren lang schuren en schaven eindelijk zijn stijl gevonden heeft. Nicky schijnt Wake Up geschreven te hebben toen hij 15 was, het is ook nog eens zijn allereerste compositie. Tot zover de mythe. Nu de waarheid. Nicky blijkt plagiaat te hebben gepleegd. De tekst is niet van hem, maar ‘geleend’ van een onbekende tekstschrijver. Toen dit bekend werd, schaamde Nicky zich zo diep dat hij alle sporen van de song heeft verwijderd. Je zult hem tevergeefs zoeken op Youtube, Spotify en iTunes waar hij eerst wel te vinden was. Wij kochten Wake Up voordat het schandaal uitbrak en hebben nu dus een zeldzame opname in handen. En die blijven we gewoon draaien. Op Facebook is Nicky 3 x door het stof gegaan en heeft hij zijn nederige excuses aangeboden. Wij vergeven Nicky en hopen dat dit akkefietje niet meer zal blijken dan dat, want die stem! Het zou zonde zijn als we die moeten missen.

De clip op Youtube van Navajo van Island Cassettes is verwarrend, je hoort wel de melodie maar niet zoals die te horen is op de single. De beloofde link naar een gratis download loopt dood op een pagina met fail filmpjes van schaars geklede dames. Misschien dat er een diepere gedacht achter zit, maar die lijkt aan ons niet besteed. Dat geldt niet voor de officiële single. Navajo is een fijn in het gehoord liggende popsong die hoorbaar geïnspireerd is door het vroege werk van Vampire Weekend en het klassieke Graceland album van Paul Simon, Afrikaans dus. Island Cassettes komt uit Kent en bestaat uit vier heren en een dame. De band, actief sinds 2011 heeft al veel opgetreden, maar Navajo is hun eerste single.

Cobal Cranes is een Amerikaanse indie band -afdeling dreampop- die zeer ten onrecht onder de radar is gebleven. De band van Kate Betuel en Tim Foley uit L.A. bracht halverwege dit jaar een tweede album uit dat nauwelijks enige rimpels heeft veroorzaakt, wat getuige het prachtig door Kate smachtend gezongen In A Daze nogal onterecht is. Natuurlijk zal een beetje Airplay op Pinguinradio de band geen roem en fortuin opleveren, maar alle beetjes helpen en helemaal onopgemerkt is Cobalt Cranes nu niet meer. Geen clip.

Is Tropical kennen we van de geflopte IJsbreker Dancing Anymore. Dat blijven wij een fijne plaat vinden, maar we zijn duidelijk in de minderheid. Crawl is uit het zelfde vreemde laken een pak, een dansbare rocksong waarin machines met gitaren worden gefuseerd tot een sound die uniek en eigen is. Of Crawl een groter publiek zal trekken dan Dancing Anymore durven we te betwijfelen, maar het Londense trio en song zijn te bijzonder om links te laten liggen. Ook al blijven we de enige roependen in de woestijn, zo lang Is Tropical dit soort platen maakt, zullen wij ze draaien.

Trust Fund is Ellis Jones, een muzikant uit Bristol die rare rock maakt. Cut Me Out lijkt steeds te ontsporen met zijn vreemde falset zang en rammelende gitaar uitbarstingen, maar Jones blijkt bij machte om het geheel in het gareel te houden. Een etiket plakken op de muziek van Trust Fund is niet makkelijk, maar stel je een kruising voor tussen vroege Talking Heads en Modest Mouse, maar dan punky en waarschijnlijk onder invloed. Trust Fund debuteerde met een EP, die hij deelde met Joanna Gruesome, Cut Me Out is zijn eerste single die begin volgend jaar gevolgd zal worden door een album. Het label dat Trust Fund wist te strikken heet Turnstile, de distributeur van eveneens prettig gestoorde acts als Perfume Genius en Christopher Owen van de band Girls.