Author: Flip van der Enden

Met zijn achten zijn ze en komen uit Seattle. Niet onlogisch dus dat Rose Windows op Sub Pop zit, het label dat ruim 20 jaar geleden de grungescene op de kaart zette. Rose Windows maakt stevige Americana met psychedelische trekjes. Voorbeeldbands zijn o.a. The Band, Black Sabbath en The Doors. Het geboortejaar van Rose Windows is 2010. De band is zo verstandig geweest om eerst een paar jaar te toeren alvorens hun debuut op te nemen. Daarom klinkt The Sun Dogs ook niet als een album van een stel nieuwkomers, maar als het werk van een ambachtelijk gezelschap met de nodige kilometers op de teller, precies zoals een neo-traditionele band hoort te klinken.

Lady Dandelion is een soort van supergroep. Initiatiefnemers zijn Sietse van Gorkom en Kirsten Berkx. Sietse is violist in het orkest van Kyteman en speelde ook met o.a. Mark Lanegan, Kirsten is naast zangeres ook actrice in opleiding. Op Icarus zijn o.a.JB Meijers (De Dijk/Supersub e.v.a.) Jan Peter Bast (The Scene) en 13 Kyteman collega’s te horen, zij noemen zich The Red Limo String Orchestra. Voor de live-optredens is er ook een stel ervaren muzikanten geronseld, maar daarover later meet, want Lady Dandelion zal niet voor begin volgend jaar de boer opgaan. Wordt dus vervolgd.

Fanfarlo is een Brits/Zweedse indiefolkpoprockband. Om hun intelligente maar toegankelijke songs een eigen sound mee te geven, bedienen de bandleden zich niet alleen van algemeen gangbare instrumenten als bas, drums en gitaren maar ook van violen, mandolines, diverse blaasinstrumenten en een zingende zaag. A Distance is te vinden op een EP, The Sea, die het wachten op een derde album draaglijker moet maken. Je kunt de track op de site van de band ruilen voor je e-mailadres.

Het was even spannend voor Yuck. Zou de band het vertrek van medeoprichter Daniel Blumberg overleven? Hij maakte vrij plots de pleiterik in april van dit jaar vlak voor de opnamen van het belangrijke tweede album. Dan wilde zijn eigen dingen doen. Hij gaat zijn gang maar, want zijn desertie heeft geen gevolgen gehad. Je zou zelfs kunnen zeggen dat zijn vertrek de overblijvers gedreven heeft tot grote daden. Glow & Behold is een van de betere albums van 2013, zoals de singles Rebirth, Middle Sea en Lose My Breath met een glansrol voor Mariko Doi bewijzen.

Himalayan, zo gaat het derde album heten van Band Of Skulls. De plaat komt pas in voorjaar 2014. Dat duurt dus nog een tijdje. Ondertussen kunnen we voorproeven dankzij de single Asleep At The Wheel. Die laat horen dat Matt, Russell en Emma eigenlijk steeds beter worden. Asleep is bluesy rockertje, die niet zou misstaan op een Qotsa album en waarin pophistorici wellicht T.Rex invloeden kunnen traceren. Je kunt de track kopen, maar ook gratis downloaden. Dan moet je wel je e-mailadres aan Band Of Skulls afstaan, maar daar staat tegenover dat je op hun mailinglist komt.

Coming True is de zonnige nieuwe single van Guards, een Amerikaans indie trio dat begin dit jaar een sterk openingssalvo afleverde in de vorm van het In Guards We Trust album. Wellicht kan je je de single Ready To Go nog voor de geest halen. De opvolger is weer zo’n goed gemutste powerpopsong. Guards opereert vanuit NYC en heeft net een Europese tour als support van MGMT afgesloten, die ze begin vorige maand in MCV in Utrecht deed belanden. Dat concert hebben wij helaas moeten missen, maar ons bereikten berichten dat het voorprogramma niet veel onderdeed voor de hoofdact.

Dustin Tebbutt had nog nooit een echte winter meegemaakt, dus emigreerde de Australiër twee jaar geleden naar Zweden. Hij houdt van de muziek van Noorderlingen als Sigur Ros en Jose Gonzales en is geïnspireerd door Justin Vernon/Bon Iver, die zijn debuut ook opnam in een afgelegen en bosrijke omgeving. De hoge stem van Tebbutt heeft ook wel iets weg van die van Vernon. Verder staat hij redelijk zijn eigen mannetje op zijn debuut EP, The Breach, waarvan het titelnummer in Australië een flinke hit werd. De EP is nu wereldwijd verkrijgbaar, dus ook de mooie winterse nieuwe single, Where I Find You.

Nieuwe week, nieuwe Engelse indieband. Ze zijn met zijn tweeën, Michael Kerr (bass en zang) en Ben Thatcher (drums) en komen uit Brighton. Het duo heeft nog maar twee songs online, maar dat is voldoende om de Britse pers te verleiden tot uitspraken waar ze misschien later spijt van krijgen. Hoewel volgens de blogs is het duo live een belevenis. Voorbestemd om stadions te gaan vullen, lazen we ergens. We gaan het meemaken of niet natuurlijk. Hoe het ook afloopt met Royal Blood, wij zijn er vanaf het begin bij.

Gewoon een lekker plaatje van een lekker bandje. Synthetica is het titelnummer van het meest recente album van Metric. We kennen het Canadese kwartet van songs als Help I’m Alive en Gimme Sympathy. Net als die nummers is Synthetica een puntige popsong met een hoofdrol voor de mooie meisjesstem van Emily Haimes. Metric is weer terug op het nest, de band heeft geprobeerd te aarden in new York, Londen en Montreal maar misten de (Broken Social) scene van Toronto. Voor de fans, van het Synthetica album is een app uit.