Author: Flip van der Enden

I Wanna Be A Warhol is de nieuwe single van een oude band. Alkaline Trio staat sinds 1996 garant voor punk met een emo randje. En humor, want zowel de titel van de single als die van het bijbehorende album, My Shame Is True getuigen van enige spot. Het is alweer het achste album van de punkers uit Illinois. Veel veranderd is er niet in de loop der albums, alleen de producer is nieuw. No ja nieuw. Bill Stevenson is een veteraan in de Amerikaanse punkscene. Hij begon eind jaren zeventig als knoppendraaier voor The Descendents, vervolgde zijn carrière als man achter het glas bij Black Flag en voegde later namen als Lagwagon, Puddle Of Mud en NOFX aan zijn CV toe. De man weet dus wat hij doet en wat hij doet, doet hij goed.

Beth en Bobb are back! Best Coast is niet alleen terug met een nieuw nummer, maar ook terug naar hun oorspronkelijke surfsound. Fear of My Indenty is de bijdrage van Best Coast van de West Coast aan Record Store Day 2013. De fysieke 7′ is natuurlijk stijf uitverkocht, maar de muziek vindt via internet zijn/haar weg naar de fans. Waaronder wij dus. Of er ook een nieuw album aan zit te komen, is niet duidelijk. Wordt wel weer tijd, want The Only Place is alweer een jaar oud.

Ze zijn met zijn vijven komen uit Londen en maken mooie statige popmuziek, songs die naar een climax toewerken met als extra attractie hele mooie harmonieën. En toeters en bellen en violen. Niet dat ze er op lijken, maar als je van Elbow houdt, is de kans groot dat je Goldheart Assembly ook heel mooi vind. Long Distance Song Effects is de titel van het tweede album van de band, de opvolger van Wolves And Thieves uit 2010. We proberen karig te zijn met voorspellingen, maar Goldheart Assembly wordt wel wat hoor.

Angel Del Vilar III is de echte naam van Homeboy Sandman. Angel leek voorbestemd om advocaat te worden, maar de roep van de rap bleek toch te sterk. In 2007 debuteerde hij met een EP, nog dat zelfde jaar volgde zijn eerste album. Ondertussen maakte Homeboy ook naam als radio dj en als bühnebeest. Inmiddels heeft Homeboy vier albums uit. Vier en half eigenlijk, want Peace and Love komt van een gloedje nieuw 8-track album, Kool Herc: Fertile Crescent, een ode aan de grondlegger van de rap. Kool Herc is de allereerste hip hop dj, die in jaren zeventig in de Bronx begon met het draaien van de breaks van harde funk platen onderwijl de dansers aansporend met teksten op rijm, net zoals de dj’s in zijn vaderland Jamaica deden. Daar heeft Homeboy dus een liedje over gemaakt.

Het begon als gimmick, een Jamaicaan, die op een gitaar speelt met maar één snaar. Die enkele snaar blijkt echter ruim voldoen om een compleet geloofwaardige performance neer te zetten van een hartstikke heerlijk zomers liedje. Brushy’s stijl is een lekker allegaartje van reggae, calypso, blues, soul en zelfs een vleugje hip hop. Brushy One String is de artiestennaam van Andrew Chin, een muzikant, die op zijn eiland best beroemd is en nu ook aan de vooravond van een internationale loopbaan lijkt te staan. Die doorbraak heeft Andrew net als ‘Sugar Man’ Rodriguez te danken aan een film, The King of One String uit 2011. Sloeg de film over Rodriguez direct aan, die over Brushy had een wat langere aanloop nodig. De vlam sloeg pas in de pan toen vorige maand een video op Youtube verscheen met een live uitvoering van Chicken in The Corn. Die is inmiddels dik een miljoen keer bekeken. Het wachten is nu op een tournee.

Immortal begint als een dochter van ‘Killing In The Name Of, maar gaat al snel een heel andere kant op, een kant die typisch is voor Marnie Stern. Rivella rock noemen we dat, vreemd maar wel lekker. Marnie Stern zou je een vrouwelijke Tom Morello kunnen noemen, want een technisch hoogbegaafde gitarist. Haar stem zorgt ervoor dat alle verdere vergelijkingen mank gaan, Marnie is gewapend met een meisjesachtig timbre, dat haar songs toegankelijker maakt dan ze feitelijk zijn. Immortals is een nummer dat direct intrigeert, maar niet meteen aanslaat. Daarvoor zijn een paar draaibeurten gewenst. Het zijn dan ook geen easy listening acts die de dame noemt als inspiratie, maar namen als Deerhoof, King Crimson en Yoko Ono. (Toon)Kunstenaars dus. De New Yorkse heeft vier langspelers op haar kerfstok, The Chronicles Of Marnia is van maart jongstleden.

Young Galaxy maakt heerlijke synthipop, die meer dan een klein beetje leunt op het pionierswerk dat New Order in de jaren 80 verrichtte. Een belangrijk verschil is wel dat het Canadese band met Catherine McCandless een bijzondere troef in handen heeft. Haar ijzige en lijzige stem geeft de songs van Young Galaxy een mooie melancholieke ondertoon, die perfect past bij het onderwerp van Pretty Boy: liefde tussen mensen, die het niet van hun uiterlijk moeten hebben. De track staat op Ultramarine, het alweer vierde album van het jonge sterrenstelsel.

Dat onze zuiderburen blij zijn met de terugkeer van Girls In Hawaii mag je wel afleiden uit het feit dat de clip van Misses op Youtube bijna 75.000 x is bekeken. De band is nooit opgehouden te bestaan, maar heeft in 2010 een pauze ingelast na een fataal auto-ongeluk van drummer Denis Wielemans. Over hem gaat Misses. Waarschijnlijk. Antoine Wielemans en Lionel Vancauwenberghe hebben geen directe ode aan hun overleden vriend geschreven, maar een hartverwarmende ballad waarin iedereen, die iemand heeft moeten missen zich kan herkennen. Dat is kunst. Een derde album is in aantocht, releasedatum volgt.

Het zal je maar gebeuren als Nederlands bandje, dat je nieuwe single getipt wordt door Coldplay. Dat is nou precies wat Mister & Mississippi is overkomen. Op de site van Chris en co staat de clip van Same Room, Different House, de opvolger van Northern Sky met een vriendelijke aanbeveling. Het gaat hard met Maxime en haar mannen. Maar het succes is hen gegund, want verdiend.