Author: Flip van der Enden

Punk met een mandoline! The Crowns komen uit Cornwall, een deel van Groot Brittannië waar de Keltische oorsprong nog altijd zichtbaar is. En hoorbaar. Ook al zijn de vier Crown leden naar Londen verhuisd omdat daar het popklimaat beter is, hun Cornish tongval zijn ze nog niet kwijt. De band is naar de Britse hoofdstad gehaald door Spider Stacey van the Pogues. Dat was in 2010. Inmiddels bekeken en goed gekeurd door Mumford & Co en Dropkick Murphy’s zijn The Crowns nu officieel omarmd door de oude en nieuwe folk elite. Four Walls staat op een debuutalbum dat now out is.

Er zijn vier Filthy Boys en ze komen uit Londen. Hun zanger, Paraic Morrissey heeft een stem die heel erg lijkt op die van Nick Cave, tenminste in Jimmy Jammies. In andere nummers valt het wel mee. Die nummers staan op het debuutalbum van de band, Smile That Won’t Go Down, dat op 1 april verschijnt. Op de site van Filthy Boy kan je al drie nummer beluisteren, incluis Jimmy Jammies dat vrij valt te downloaden. Een ander bewijs dat Filthy Boy geen Cave kloon is, is dat de Londenaren zijn opgedoken door James Endeacott, een A&R manager die ook The Strokes, Libertines en The View heeft ontdekt.

De eerste anderhalve minuut van Evil Friends zet je op het verkeerde been, maar daarna barst het geweld los en weet je weer dat we hier te doen hebben met een bijzondere band. Portugal The Man zetelt in Portland, Oregon, maar op één na komen alle leden uit Wasila, Alaska (net als Sarah Palin, maar dit terzijde). Evil Friend is het titelnummer van het zevende album van psychedelische rockers. Dat album staat overigens pas voor begin juni gepland. Het zou mooi zijn als Portugal The Man rond die tijd ook onze kant zou opkomen, maar daarvan is vooralsnog geen sprake.

Skaters is een energiek powerpoppunktrio uit New York. De mannen brachten vorig jaar zelf een EP uit, die op het bureau van een man met macht bij een grote platenmaatschappij belandde. Die deed de heren een aanbod, dat ze met beide handen aannamen. Dat wil niet zeggen dat Skater meteen hun ziel hebben ingeleverd. Of het toestemming is van hun nieuwe broodheren of niet, feit is dat je het aanstekelijke I Wanna Dance (But I Don’t Know How) gratis kunt downloaden. Voor zo lang het duurt, want de single komt 9 april officieel uit. Bij die grote platenmaatschappij.

The Blackwater Fever is een trio uit Brisbane, maar klinkt zoals de naam doet vermoeden als een band uit het meest moerassige deel van de Mississippi Delta. Swamp rock is de term voor de bluesbased muziek, waarin je de alligators te water hoort gaan, vleermuizen wegwieken en de The Witch Queen of New Orleans je in haar ban probeert te krijgen. Don’t Fuck With Joe komt van een binnenkort te verschijnen vierde album van de Aussies, die zo langzamerhand wel toe zijn aan wat internationale erkenning.

Magic Man komt uit Providence, de hoofdstad van Rhode Island. Dat moet je weten, want is niet te horen. Als je naar Paris luistert, zou je zweren dat de band uit de Franse hoofdstad komt of in ieder geval daar uit de buurt. Versailles bijvoorbeeld, de thuisbasis van o.a. Air en Phoenix. Net als die twee Franse topbands, maakt Magic Man ook muziek met synthesizers in de hoofdrol. Warm klinkende synthesizers, niet van dat kille Duitse gedoe dus. Je zult Paris tevergeefs zoeken op Spotify. Pas de probleme, want je mag het nummer gratis downloaden. Je vind de link op Youtube, dan kan je gelijk de leuke clip bekijken.

Backyard Skulls is alweer de derde single van het nieuwe album van Frightened Rabbit. De heren hebben haast. Niet onbegrijpelijk, want het succes heeft even op zich laten wachten. Pedestrian Verse is het vierde album van de Schotten, maar de eerste die het gewenste effect heeft. Oorzaak en gevolg lopen een beetje door elkaar. Pedestrian Verse is het eerste album van Frightened Rabbit dat bij een major label verschijnt. Heeft de band nu eindelijk succes omdat ze bij een grote platenmaatschappij zitten, of heeft dat label de band getekend omdat ze eindelijk klaar zijn voor het grote werk? Misschien wel allebei.

Beach House is een band van weinig woorden. Myth, Lazuli, Zebra, Norway en nu Wishes. Bijna al hun songs hebben maar één woord als titel. Hun songs zijn een stuk breedsprakiger, soms op het epische af. Wishes is geen nieuw nummer. Het staat op het Bloom album dat vorig jaar uitkwam, maar doet het uitstekend zo geïsoleerd. Het duo uit Baltimore is niet alleen muzikaal, maar ook visueel ingesteld. De clip van Wishes heeft niet voor niets binnen een week al meer dan een half miljoen kijkers getrokken.

Swim Deep is wat de Engelsen noemen een buzzband, een band waar nogal druk over wordt gedaan. Maar terecht! Het kwartet uit Manchester heeft nog maar twee singles uit, maar die zijn allebei meer dan memorabel. Honey was een sterk openingssalvo, The Sea een waardige opvolger. Het is moeilijk de muziek van Swim Deep te omschrijven en dat pleit voor ze. Het is een gitaarband, maar een van het subtiele soort. In de verte hoor je sporen van Stone Roses en van The Jesus & Mary Chain, maar dan met een zanger die zijn noten makkelijk haalt ook in de hogere regionen. Afijn luister zelf maar, of ga kijken eind juni als de band neerstrijkt in de Beekse Bergen voor Best Kept Secret.