In de arena vandaag twee ‘classic albums’. Stel je mag maar één album meenemen naar een onbewoond eiland. Welke plaat neem je dan mee, Led Zeppelin – IV of Pink Floyd – The Dark Side of the Moon? Kom maar door met die stemmen!
Antwoorden, opmerkingen en klachten kun je tot kwijt 16.30 via onze Facebook-pagina, dan maken we daar de winnaar bekend en op wp.pinguinradio.com!
Live Review: Savages @ Melkweg, Amsterdam
16 maart 2016
Tekst Milo Lambers Foto’s Willem Schalekamp
Drie, vier jaar terug was Savages de nieuwste lieveling van de indieblogs. De hoop van de postpunk. Alle lof was mooi, maar zie nog maar eens de weg naar een groter publiek te vinden. Dat is ze gelukt. Savages zet woensdag in Melkweg een angstaanjagend strakke, boeiende, verbluffende, mooie en vooral steengoede show neer.
Een kleine drie jaar geleden stond Savages ook in de Melkweg. Er hing een hype rond de band, maar toch was de kleine zaal niet uitverkocht. Bovendien was het niet Savages, maar Josh Homme die die avond de aandacht opeiste. De Queens of the Age-man stond die avond met een biertje in z’n hand naar de band te kijken en dat vond een groot deel van het publiek interessanter.
Hoe anders is de situatie nu? Savages staat inmiddels in de grote zaal en het bordje ‘uitverkocht’ kan een paar uur voor aanvang worden opgehangen. Vanaf de opzwellende tonen van opener I Am Here wordt duidelijk dat hier een band staat die nog steeds alles wil bewijzen. Jennhy Beth en haar vrouwen grijpen het publiek direct stevig vast. Het is hard, immer dreigend en in your face.
En dat houdt de band anderhalf uur vol. Enkel ondersteund door een paar stroboscopen weet de band zowel muzikaal als visueel te boeien. Beth is wel eens de vrouwelijke Ian Curtis genoemd, maar die referentie is achterhaald. Ze is inmiddels uitgegroeid tot een echte, eigen podiumpersoonlijkheid. Gejaagd, gedreven en totaal bezeten van haar eigen muziek. Aan het eind van de show springt ze blootvoets het publiek in. Minutenlang zit ze op de schouders van het publiek. Een geweldig beeld. Savages laat zich vandaag op handen dragen, zoals het een grote band betaamt.
In de teksten van Beth gaat het vaak om het individu. Live gaat het juist om het collectief. De vier dames staan samen als een huis. Het zijn mokerslagen die ze uitdelen in harde songs als Husbands en T.I.W.Y.G. Live komen de hoekige klappen en noisey gitaren nog even wat harder binnen dan op plaat.
Is er dan niets negatiefs te noemen? Weinig, maar vooruit. Na anderhalf uur komt voorprogramma Bo Ingen nog even het podium op voor de gezamenlijke afsluiter Fuckers. Een wat eentonige stamper. Bovendien missen we hier de urgentie die de voordracht van Beth zo indrukwekkend maakt.
Het doet nauwelijks afbreuk aan een verder steengoede show. Savages is geen hype meer. Het is een Grote Band geworden. Eentje die klaar is voor een rondje langs de grote festivals.
Sputnik 9; negen maanden lang, elke maand een single uitbrengen met steeds een andere groep muzikanten uit bands zoals The KIK, Afterpartees, Lucas Hamming, Shaking Godspeed, Jungle By Night en Paceshifters. Elke maand gaat een andere groep 2 dagen de studio in om nieuw materiaal te schrijven en op te nemen.
Koop nu voor eenmalig €20 jouw Sputnik 9 Premium abonnement!Je krijgt dan toegang tot onze webpagina waar alle muziek, live-video’s en andere exclusieve content op word geplaatst. Wil je meer informatie, of bijvoorbeeld weten welke artiesten er mee gaan doen? Meer info vind je op sputnik9.nl.
Sputnik 9 Premium account:
*****
Sputnik 9 is het project dat ik opgezet heb waarin ik 9 maanden lang, aan het begin van elke maand twee dagen met steeds een andere groep muzikanten nieuwe muziek ga schrijven en meteen opnemen. In januari had ik de eer om met Marlon Penn, Leon Sibum en Alex van Damme twee toffe songs te mogen maken.
Deze maand, maart, heb ik met Wout Kemkens (Shaking Godspeed), Gertjan Gutman (Birth of Joy) en Jesse Hanssen (Hunting the Robot, Statesmen) twee toffe songs geschreven. Daarvan komt de single op 24 maart uit en is de tweede song of B-kant exclusief te beluisteren op onze online omgeving waar je onder andere een blik achter de schermen kan nemen en een verslag van de sessie kan lezen.
Op 9 en 10 februari heb ik met Seb Dokman (Paceshifters), Igor Sekulovic (Projekt Rakija) en Peter Peskens (Jungle By Night, The Mysterons) twee toffe en zeer verschillende songs geschreven en opgenomen. Een super interessante line-up deze keer, grunge, balkan en afro-beat met 70’s rock/stoner. Igor over de sessie: “De eerste paar uur ben je bezig met het maken van je sound en daarna is het gas geven. Heerlijk!”
De sessie liep erg fijn, goede sfeer, fijne mensen om mee te werken. Seb over de sessie: “Het was een uitdaging om met nieuwe muzikanten om je heen in één dag een nummer te schrijven en op te nemen, het was vooral gezellig en er werd niet gestrest. Ik vond het echt spijker vet!”
Luister hier naar het resultaat: Beautiful Lie
Door: Lars Spijkervet, initiator Sputnik 9
De Zuid-Afrikaanse singer-songwriter Jeremy Loops speelt zaterdag 27 augustus op Amsterdam Woods Festival 2016. Loops brengt een overweldigende mix van moderne folk, hiphop, bluegrass, funk en stokoude blues. Een optreden van deze getalenteerde beats- en ritmekunstenaar is een ware must see, dagtickets zijn per direct verkrijgbaar à € 40,-.
Met behulp van verschillende loop- en effectenpedalen tovert Jeremy Loops een onwaarschijnlijk kleurenpallet uit zijn gitaar, mondharmonica, ukelele en stem. In de pers wordt hij vergeleken met artiesten als Mumford & Sons en Ben Howard. De recente Nederlandse release van het album Trading Change is niet onopgemerkt gebleven. En zijn eerste eigen Europese tour leverde hem overal uitverkochte zalen op.
Dagtickets voor Amsterdam Woods Festival 2016 zijn vanaf nu verkrijgbaar: voor zowel vrijdag als zaterdag.
Amsterdam Woods Festival 2016
Na een geslaagde eerste editie keert Amsterdam Woods Festival op 26 en 27 augustus terug in het Amsterdamse Bos. In deze prachtige groene achtertuin van Amsterdam kan de muziekliefhebber weer in een intieme sfeer genieten van gevestigde acts uit binnen- en buitenland en nieuw, veelbelovend talent. Amsterdam Woods Festival presenteert samen met IDFA at Melkweg bijzondere muziekdocumentaires met optredens en interviews van bijpassende artiesten. Ook is er een smakelijke culinaire line-up met verrassende foodtrucks en een tijdelijk restaurant. Dat alles op een steenworp afstand van Amsterdam: in de prachtige, groene en intieme omgeving van het Amsterdamse Bos.
Inmiddels bevestigde artiesten zijn: Jeremy Loops, Daniel Norgren, Sticky Fingers, PAUW, Palmbomen II Live, Marble Sounds, De Likt en Amber Arcades.
Live Review: Savages @ Melkweg, Amsterdam
16 maart 2016
Foto’s Willem Schalekamp
In 2013 was daar plots Savages; een all female postpunkband uit Londen en direct een van de meest intense en hipste Engelse bands. Savages speelt stevige Britse postpunk van het nietsontziende, duistere soort. Met fel krassende gitaren, hard stuwend drumwerk en melodieuze baslijnen gedoopt in distortion. Frontvrouw Jen is de grootste blikvangster naast haar collega’s in het zwart, met haar priemende ogen, korte kapsel en een nerveuze, verbeten podiumpresentatie, die voor de verandering eens echt aan een jonge Ian Curtis doen denken. In januari is hun nieuwe album Adore Life uit gekomen en insiders hebben ons al ingefluisterd dat deze plaat nóg beter is dan het debuut!
Tijd voor Never Mind The Hype vs. Pinguin Radio: Nieuwe Muziek #3! Eén uur vol met speciaal door NMTH geselecteerde nieuwe tracks uit binnen- en buitenland, door ons de digitale ether ingestuurd voor de échte radio-experience.
Ready? Go!
Uitzending Never Mind The Hype vs. Pinguin On The Rocks:
Donderdag van 15:00 – 16:00 uur
Herhaling Never Mind The Hype vs. Pinguin On The Rocks:
Zondag van 19:00 – 20:00 uur
Meer Harde Nieuwe Muziek vind je hier.
King Gizzard & The Lizard Wizard – Gamma Knife
Deze psyched-bluesed-out track doet vermoeden dat ze de wazige psychpop-fase van de laatste release Paper Mâché Dream Balloon alweer achter zich hebben gelaten.
Cheap Thrills – Object of Desire
Dit 100% vrouwelijke én onbetwist rock ‘n rollende viertal uit Haarlem en Amsterdam hebben zojuist deze 7” single uitgebracht. Satisfaction Sally, Hurricane Hermance, Doreeno Rockmachino en Knockout Nienke brengen het hard en brengen het trots.
Soul Sister Dance Revolution – Sun Makes The Shade
Tweede harde en goede track op rij van Soul Sister Dance Revolution en we beginnen na Uniform onderhand erg benieuwd te worden naar wat die Hagenezen voor ons op dat aanstaande album bereiden.
DeWolff (foto) – Love Dimension
Love Dimension staat op de recente, zesde, klasseplaat Roux-Ga-Roux, in februari uitgebracht op hun in 2015 opgericht label Electrosaurus Records.
Delouners – Mirtha Legrand
Delouners uit Montevideo maakt een soort psych-garage-rock ’n roll, die soms wat aan de sloppy Black Lips doet denken en uiteraard in het Spaans komt.
Lightsabres – Breaking Bones
De Zweed Lightsabres (solo-act) is van een slepende opbouw met stoner-punk en grunge. Deze track komt van de plaat Hibernation, afgelopen maart uitgebracht op HeviSike Records.
R.I.P. – In The Wind
Street-doom uit Portland. In The Wind is de titeltrack van de gelijknamige debuutplaat, in maart uitgebracht via Totem Cat Records.
Death Alley – Supernatural Predator
Dit 12 minuut durende proto-punk-rock ‘n roll saga is afkomstig van de in 2015 uitgebrachte plaat Black Magick Boogieland, op Tee Pee Records.
Right Hand Left Hand – Fermat’s Last Theorem
Dit duo uit Cardiff heeft onlangs het zelfgetitelde album uit een een tour met Future Of The Left aangekondigd: post-rock met een dikke Kraut knipoog.
St. Tropez – Order
Ooit moet St. Tropez in omschrijvingen los staan van Go Back To The Zoo. Deze tijd is bijna gekomen. Deze single omarmt een nieuw geluid: donker en traag, beetje Kraut.
Otherkin @ London Calling
OTHERKIN – I Was Born
Het nummer I Was Born van de Dublin rockers is net uit en afkomstig van de tweede EP, deze lente verwacht.
TAYMIR – Catfood
Mooie van deze track (afgezien van het nummer zelf) is dat alles naar eigen zeggen volledig live is opgenomen. Dus: de muziek, de clip. Alles. Catfood is afkomstig van de in februari uitgebrachte EP I Want It.
Show Me A Dinosaur – Gone
Russische post-rock tot post-en black-metal. Show Me A Dinosaur uit St. Petersburg heeft de hele plaat op Bandcamp gezet. Straf spul.
Tombs – Deceiver
Dit is de vierde track van het aanstaande All Empires Fall, op Relapse Records. Sludgey-black-metal met post-punk invloeden uit Brooklyn.
Iggy Pop – Post Pop Depression (Loma Vista / Caroline)
Iggy Pop draait al bijna een halve eeuw mee in de muziekwereld, aanvankelijk met The Stooges, gevolgd door een succesvolle solocarriere. Pop’s 17e album is in samenwerking gemaakt met Josh Homme (Queens of the Stone Age). Na een telefoongesprek besloot Pop een aantal songteksten naar Homme te sturen, waarna na een paar maanden Homme op zijn beurt teksten naar Iggy stuurde, waarna de heren voor Post Pop Depression de studio in doken en het album in twee weken opnamen met onder meer Artic Monkeys drummer Matt Helders.
Bij opener Break Into Your Heart – bijna croonerachtig gezongen – wordt meteen al de aandacht vastgepakt. Het commercielere Gardinea zou qua stemming en zang bijna een David Bowie song kunnen zijn. Ook het sterke (walsachtige, zij het met tempowisselingen) German Days zou een verwijzing kunnen zijn naar de Berlijn-periode met Bowie. Maar elk nummer klinkt weer anders dan het vorige.
Sundays wordt afgesloten met een prachtige orkestratie en het broeierige Vulture is bijna een soundtrack voor een Spaghettiwestern. “I’m nothing but my name”, mompelt Iggy aan het eind van American Valhalla. Een onterechte veronderstelling want Post Pop Depression moet het meer van de kwaliteit van het album dan slechts van de naam van Iggy Pop hebben. Tekst Mania | Ron Bulters
LIVEDATUM 10/05 Heineken Music Hall, Amsterdam (uitverkocht)
lùisa – Never Own (Nettwerk Music Group)
Je hebt tegenwoordig veel popartiesten die een heel team achter zich hebben. Songschrijvers, producers, arrangeurs, noem maar op. Lùisa niet gezien. Zij doet juist zo veel mogelijk in haar eentje, waarbij ze ook overal de regie over houdt. Ze schrijft folkliedjes die ze fraai inkleurt met elektronische arrangementen. Live brengt ze haar muziek soms met band, maar ook regelmatig staat ze alleen op het podium met een akoestische gitaar, een hoop elektronica, en de middelen om haarzelf op te nemen en te loopen.
Elektronica, ja, maar toch voelt haar muziek helemaal niet zo elektronisch aan. Ze gebruikt de elektronische elementen op subtiele wijze om haar liedjes net wat meer sfeer te geven en net wat meer te laten sprankelen. Liedjes die tussen folk en pop inhangen en tekstueel erg persoonlijk aandoen. De Duitse zangeres zingt echter geen moment in haar moedertaal. Wel zingt ze voornamelijk in het Engels, en een enkele keer in het Frans en in het Italiaans. En dan te bedenken dat ze slechts 22 jaar is.
Toegegeven, je kan aan de Engelste teksten wel enigszins merken dat het niet haar eigen taal is. De woordkeuze lijkt soms wat beperkt, waardoor de teksten wat aan diepgang missen. Toch geven de teksten een mooi kijkje in het hoofd van de vrouw, die op haar jonge leeftijd nog zoekende lijkt te zijn, en haar eigen emoties mooi onder de loep neemt.
De echte pracht zit hem echter in de muziek. De plaat, Never Own, zit vol met prachtige melodieën, het ene moment weemoedig, het andere moment juist bijzonder opgewekt. Lùisa zelf zingt vaak ingetogen, terwijl op andere momenten blijkt hoe krachtig haar stem kan zijn. Het is net waar het liedje om vraagt. En de combinatie van akoestische instrumenten en lichte elektronica zorgen voor een prachtige symbiose, de twee komen fantastisch samen en zorgen voor een eigen geluid dat als een warme deken aandoet. Gelaagd, vol met details. De liedjes an sich zijn prima, de teksten ook, haar stem weet je te raken maar waar het album écht tot leven komt zijn de rijke en sfeervolle arrangementen.
Hoogtepunten zijn, toevallig of niet, net de twee anderstalige nummer. Ten eerste L’hiver en Juliet. Hierop heeft de muzikante zweverige synthesizerklanken onder haar gitaargetokkel gelegd. In de loop van het nummer worden er voorzichtig wat percussie en andere geluiden aan toegevoegd, zonder dat de intieme sfeer ook maar enigszins teniet wordt gedaan. De titel van het nummer (vertaald: winter in juli) is bijzonder toepasselijk voor het gehele album. Het heeft namelijk een winterse sfeer zonder koud aan te doen. Een knappe prestatie.
Het andere hoogtepunt, All’Inizio, wordt in het Italiaans gezongen, en heeft ironisch genoeg lichte bossanova invloeden (bossanova is juist een Braziliaans genre, dat vaak in het Portugees wordt gezongen). Bossanova is een genre dat aardig ver van haar muziek afstaat, maar lùisa weet het zo subtiel toe te passen dat het naadloos in het nummer verweven zit. En die subtiliteit vinden we in het gehele album terug. Het maakt Never Own tot een bijzonder album dat per luisterbeurt groeit. Melodieuze, sfeervolle folktronica vol details. Een album dat met wat meer aandacht zo tot een klassieker uit zou kunnen groeien. Arnout de Vries
LIVEDATA 21/04 Huis 23, Brussel 22/04 Paradiso, Amsterdam
Op 10 juni brengt Peter Bjorn and John het nieuwe album Breakin’ Point uit. Voor haar zevende studioalbum heeft het drietal samengewerkt met een indrukwekkende lijst producers zoals Patrick Berger (Icona Pop, Robyn), Paul Epworth (Florence and the Machine, U2, Paul McCartney), Greg Kurstin (Sia, Adele), Emile Haynie (Lana Del Rey, Kanye West), Pontus Winnberg (Miike Snow) en Thom Monahan (Wild Nothing, Devendra Banhart). Op woensdag 8 juni staat Peter Bjorn and John in de oude zaal van de Melkweg in Amsterdam.
Breakin’ Point is de opvolger van het in 2011 verschenen Gimme Some, het eerste album waarvoor de band producers van buitenaf in de arm nam. Op de vraag waarom ze daar nu ook weer voor heeft gekozen antwoord Bjorn: “You behave better when you have people over for dinner that aren’t just your family. It wasn’t that we just brought in anyone. We really respect what these guys do. We wanted to make pop music that was relevant now and not in a fantasy world of what we thought would be relevant. We learned how to not dwell on stuff because you can’t sit forever.” En in die opzet is Peter Bjorn and John meer dan geslaagd, want de groep heeft een van de beste albums uit haar carrière gemaakt. Voerde op Gimme Some door gitaar voortgedreven powerpop nog de boventoon, op Breakin’ Point gaat het om grootse popliedjes waarbij optimaal gebruik is gemaakt van alles wat een studio te bieden heeft. Hierdoor is een album gecreëerd dat tegelijk complex als doeltreffend eenvoudig klinkt.
Breakin’ Point verschijnt via het eigen INGRID label in samenwerking met Kobalt Label Services. Het label is onderdeel van het INGRID collectief dat Peter Bjorn and John in 2012 oprichtte met Andrew Wyatt, Pontus Winnberg, Lykke Li, Coco Morier, Jocke Åhlund, Nille Perned en Jonas Torvestig. Het collectief heeft ook een studio in Stockholm die ooit werd gebruikt door ABBA en waar recentelijker albums zijn opgenomen van Santigold, Haim, A-Ha en Chrissie Hynde. Bjorn produceerde het album van Hynde daar en schreef ook mee aan een aantal nummers. Terwijl de groep Breakin’ Point aan het maken was, hebben Peter, Bjorn en John de afgelopen vijf jaar ook gewerkt met een groot aantal andere artiesten. Naast Chrissie Hynde zat Bjorn in de studio met Lykke Li en Franz Ferdinand, nam John muziek op met Wild Nothing en Ane Brun en remixte Neneh Cherry en leverde Peter zijn bijdragen aan de albums van Doe Paoro, RAC en Cass McCombs. In groepsverband was Peter Bjorn and John onlangs te horen op het Yoko Ono album Yes I’m A Witch Too en het debuutalbum van Claptone.
Luister hier naar de eerste single What You Talking About?
Niemand minder dan zangeres Lucinda Williams toegevoegd is aan het programma van Naked Song. Ook Mick Flannery zal op de bühne verschijnen en Jan Douwe Kroeske is weer van de partij met de 2 Meter Sessies. Naked Song vindt plaats op zaterdag 25 juni 2016 in Muziekgebouw Eindhoven en eerder waren Damien Jurado, Douwe Bob & Strijkkwartet, Sun Kil Moon, Alex Vargas, Luke Winslow-King, Black Oak, Hein Cooper, The Deslondes, Willy Tea Taylor en Dana Sipos al aangekondigd. De kaartverkoop voor Naked Song is reeds begonnen via www.muziekgebouweindhoven.nl.
Al vele jaren is Lucinda Williams hét gezicht van de folk en countryrock uit Amerika. Haar debuutalbum stamt al uit 1979 en sindsdien ging haar carrière alleen maar in een stijgende lijn omhoog. Grammy’s werden gewonnen en zalen puilen al jaren uit. Onlangs verscheen haar laatste album The Ghost of Highway 20, dat door het toonaangevende Pitchfork met een 8.0 is beoordeeld. Op Naked Song zal Williams een zeer exclusief concert geven waarin ze speciaal voor ons als duo zal opereren. Géén enorme band, geen poespas. Lucinda Williams, puur en veelzijdig als ze is, op haar allerbest.
Mick Flannery is een lekker rauwe en pure liedjesschrijver. Dat hij die liedjes ook heel goed weet te brengen is een mooie aanvulling, zo zegt hij zelf. Uiteindelijk blijven alleen de liedjes over, de shows, de aandacht, alles vervaagt, de muziek blijft. En dat komt heel goed uit want dit minder bekende broertje van Glen Hansard en Matthew And The Atlas maakt prachtige muziek. Zijn albums, vier stuks inmiddels, zijn nergens doorsnee. Het ene nummer kan lekker rocken en bijna bluesy zijn, het andere is een echte folksong. De rode draad is de prachtig doorleefde stem van de Ier.
De 2 Meter Sessies komen terug naar Naked Song! Net als tijdens eerdere edities zal onder leiding van geestelijk vader Jan Douwe Kroeske dit concept, dat perfect bij de filosofie van het Naked Song Festival past, naar Eindhoven komen. Al vanaf 1987 gaan de 2 Meter Sessies de wereld over. Artiesten als Coldplay, Nirvana en R.E.M. namen al lang geleden een akoestische sessie op en nog altijd staat 2 Meter Sessies in het hart van de nieuwe muziek. Op Naked Song zal Jan Douwe Kroeske ook dit jaar weer vier acts aan de hand van het immense 2-meter archief interviewen. Uiteraard is er ook ruimte voor een sessie van de geïnterviewde zelf. Tijdens eerdere edities waren onder meer Justin Nozuka en Emil Landman al te zien, op 25 juni kunnen we weer een aantal grootheden in de dop op Jan Douwe’s podium bewonderen!
Voor alle informatie over Naked Song: www.nakedsong.nl.
Line-up Naked Song 2016:
Lucinda Williams, Damien Jurado, Douwe Bob & Strijkkwartet, Sun Kil Moon, Alex Vargas, Mick Flannery, Luke Winslow-King, Black Oak, Hein Cooper, The Deslondes, Willy Tea Taylor, Dana Sipos
LIVEDATUM 25/06 Muziekgebouw, Eindhoven
Tickets: € 39 (exclusief 1,50 servicekosten)
Verkoop via www.muziekgebouweindhoven.nl
De legendarische zanger en gitarist Eric Clapton sloeg voor zijn drieëntwintigste studioalbum de handen opnieuw ineen met producer Glyn Johns. Eerder al werkten zij samen aan Clapton’s Slowhand uit 1977, dat in de Verenigde Staten een triple-platina award kreeg. Johns is net als Clapton legendarisch vanwege zijn succesvolle werk met The Eagles, The Rolling Stones, Led Zeppelin en The Who. Eric Clapton zegt over de samenwerking het volgende: “This was a long and overdue opportunity to work with Glyn Johns again, and also, incidentally, the fortieth anniversary of ‘Slowhand’!”
I Still Do is de opvolger van Friends: The Breeze, An Appreciation Of JJ Cale uit 2014. Op dit album brengt Eric Clapton samen met zijn muzikale vrienden een ode aan de in 2013 overleden singer songwriter en gitarist JJ Cale.
Het bijzondere artwork van I Still Do, een illustratie van Clapton, is van de hand van Sir Peter Blake. Deze Britse kunstenaar verzorgde in het verleden iconische albumhoezen zoals Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band van The Beatles, Paul Weller’s Stanley Road en de single Do They Know It’s Christmas? van Band Aid.
Eric Clapton begon zijn muzikale carrière in 1963 bij de legendarische band The Yardbirds. In achttien maanden tijd leerde hij zichzelf de basis van zijn unieke gitaarspel aan. In 1965 besloot Eric Clapton de band te verlaten en haakte hij aan bij John Mayall’s Bluesbreakers waarmee hij het klassieke album Bluesbreakers With Eric Clapton opnam. Halverwege 1966 richtte hij met Jack Bruce en Ginger Baker de legendarische band Cream op. Ondanks het relatief korte bestaan van de band (ze gingen in ’68 uit elkaar) behoort Cream tot één van de meest toonaangevende bands in de popgeschiedenis. In de jaren die volgden speelde Clapton zowel solo als in meerdere groepen, hij nam tal van albums op, gaf wereldwijd uitverkochte concerten en wordt vandaag de dag nog altijd gezien als één van de grote gitaristen op aarde.
