Op woensdag 15 mei komt de legendarische rapper Kurtis Blow naar Grenswerk met zijn Hiphop’s 45th Anniversary tour. Blow wordt wereldwijd gezien als een van de grondleggers van de hiphop.
Kurtis Blow maakte faam door als eerste rapper in 1979 bij een grote platenmaatschappij te tekenen. Hij scoorde met het nummer The Breaks in 1980 een wereldwijde hit, dat verscheen op zijn debuutalbum Kurtis Blow. Verder scoorde de rapper hits met tracks als Basketball en Hard Times. Kurtis Blow is een onvervalste oldschool rapper met een compleet eigen stijl. DJ, producer, B-boy en oprichter van de Hiphop Kerk in Harlem; Kurtis Blow is van alle markten thuis.
In 1959 werd de hiphopper geboren als Kurtis Walker. Hij veranderde zijn naam in Kurtis Blow op suggestie van zijn manager Russell Simmons, die later Def Jam Records zou oprichten. Blow trad op met legendarische DJs als Grandmaster Flash en acts als Run-D.M.C. In 1978 waren de shows van Blow in Harlem en de Bronx dé underground sensatie. Vandaag de dag speelt hij over de hele wereld, voor hiphop liefhebbers uit alle windstreken.
Al in 2016 hoorden wij voor het eerst van Son Mieux, de nieuwe band van Camiel Meiresonne. Deze kenden we nog van All Missing Pieces en Soul Sister Dance Revolution, bands waarmee hij op het punt van doorbreken stond, maar het net niet haalde. Dat zou voor Son Mieux weleens anders kunnen zijn, want de afgelopen twee jaar werd hard gewerkt aan dit zeer overtuigende debuut.
Waren zijn vorige bands nog in een rootsy sound gedrenkt, met Son Mieux heeft Meiresonne een uniek eigen geluid gevonden. De van oorsprong gitaarrock nummers worden gelardeerd met een frisse elektronische sound. Dat weerhoud de nummers niet om af en toe weids uit te waaieren en een behoorlijke impact te maken.
Hoogtepunt Nothing laat ook horen dat Meiresonne vocaal wat kan, niet vanwege een geweldig bereik, maar wel omdat hij doet denken aan de indruk die Dylan en Lou Reed in hun jonge jaren achterlieten. Een debuut die het wachten meer dan waard was. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil
INSTORE IN CONCERTO
Son Mieux komt het nieuwe album Faire de Son Mieux presenteren op het podium van Concerto! Donderdag 14 februari. Aanvang optreden 17:30, Toegang is gratis meer info
Wederom rolden er 20.000 Blueskranten van de pers met elk 48 pagina’s aan blues, roots, Americana, rock content voor en door gepassioneerde muziekliefhebbers.
Natuurlijk ging De Blueskrant ook langs bij Nederlandse grootheden en reisde af naar Frank Boeijen in een wit besneeuwd Nijmegen. Enkele weken eerder zaten ze met Rick de Leeuw, ‘Bij Rita’ aan de koffie in een lieflijk plaatsje ergens in Vlaanderen.
Aan gitaargeweld uiteraard ook geen gebrek met interviews met drie gitaarwizards in Californië, Steve Fister, Josh Smith en Kirk Fletcher. Bruce Katz is een echte toetsen professor uit Boston en de twee zelfverzekerde Lovell zussen uit Atlanta Georgia weten wat ze willen.
On the Cover of the Rolling Stone is vanaf heden ‘On the Cover of On Top of Blues’, want de voorpagina van De Blueskrant wordt opgesierd door de vrolijke gezichten van Dr. Hook. Dat is nog maar een klein deel van de prachtige interviews die je kunt vinden in deze 16e editie.
Deze editie van Dé Blueskrant heeft twee gezichten
Aan de ene kant werden ons een aantal ervaringen uit de doeken gedaan over matig geslaagde carrières en amoureuze keuzes die ten koste gingen van muzikale progressie.
De andere kant van de medaille zijn de verhalen van diegene die het geluk aan hun zijde hadden en alleen maar vooruit kunnen denken.
Deze contrasterende ervaringen hebben ook iets gemeen, de onvoorwaardelijke liefde voor muziek en het vertellen van het verhaal.
Editie 16 van De Blueskrant is weer gratis te verkrijgen bij alle podia, diverse muziek- en platenwinkels in Nederland en Vlaanderen.
Zaterdag 2 maart barst de 26e editie van het roemruchte Sleazefest los in PLLEK, Amsterdam. Het meest rocknrolle feest van Nederland komt wederom een line-up om je vingers bij af te likken.
* the Monsters * Iguana Death Cult * Anomalys * Slander Tongue * Küken * Pig Frenzy * the Kaak
Tussen bands en cocktails door slaan onze djs je om de oren met de meest swingende rockabilly, exotica, beat en garagepunk allertijden. Louter van vinyl!!! Dit alles op gepaste wijze begeleid door koud bier, de Pussy bar, sexy strippers, verse oesters, knetterend vuurwerk en een uitzinnige menigte. Locatie: PLLEK – Tt. Neveritaweg 59 – Amsterdam Van 21:00 tot 5:00 Entree: €19,99
Sinds 2000 organiseren de mannen van zZz en hun kornuiten jaarlijks het roemruchte Sleazefest. Ooit begonnen als een uit de hand gelopen BBQ waar naast aangebrand vlees, 8 garage bands geserveerd werden, staat dit evenement bekend als het hoogtepunt binnen het genre. Niet alleen in Nederland maar wereldwijd. Sleazefest staat garant voor het beste in lo-fi punk, sexy exotica, obscure 60’s garage rock en beat, rijkelijk vloeiende drank en buitenzinnig feestvieren.
En weer een nieuwe Heaven, met good old Joe Jackson op het omslag, die met Fool een album heeft uitgebracht dat kan wedijveren met zijn geweldige eerste leg eind jaren zeventig, begin jaren tachtig. En ook The Specials zijn weer terug. Misschien wel de meest invloedrijke skaband van Engeland, hoewel ze maar twee albums hebben gemaakt. Tot Encore verscheen. Bassist Horace Panter vertelt Heaven over het hoe en waarom van de comeback.
Ontroerend is het interview met Klaas ten Holt van de Amsterdamse indie-americanaband Emma Peel. Zijn vrouw en zangeres Bibian Harmsen overleed in 2012 aan alvleesklierkanker. Het album Ponderosa was zo goed als af, maar bleef jaren op de plank liggen. Vorig jaar verscheen het toch. Een bijzonder monument voor Bibian.
Verder interviews met Beirut, Sharon Van Etten en Steve Gunn, indie-grootheden die op het punt staan door te breken. De heropgerichte Utrechtse The Yearlings hebben hun alt.country weer feilloos opgepakken en touren weer. Remy van Kesteren belijdt zijn liefde voor de harp die hij als geen ander kan laten grooven. De Noorse trompettist Mathias Eick is een van de beste blazers van dit moment. Hij vertelt onder andere over het gerenommeerde label ECM, dat dit jaar vijftig jaar bestaat. En viert met optredens.
In de recensierubriek, met meer dan 100 titels, nieuwe albums van o.a. Rosalía, The Delines, Robin Borneman, Jodymoon, Jeff Tweedy, Suzanne Jarvie, Sharon Van Etten, The Jerry Hormone Ego Trip, Tony Molina, Tropical Fuck Storm en Bassekou Kouyaté.
Dit nummer niet missen? Neem een abonnement en profiteer van de aanbieding: 1 jaar Heaven van € 34,99,- voor slechts € 22,50,-! Een abonnement neem je hier: www.popmagazineheaven.nl/actie-abonnement
De mannen en vrouwen van Dilly Dally geven op het podium altijd 300%. De venijnige mix van grunge en punk voelt vanaf moment één als een harde klap in je gezicht.
Voorop staat zangeres Katie Monks, wiens zang makkelijk vergeleken kan worden met Courtney Love en Brody Dalle. In september 2018 kwam ‘Heaven’ uit. Het is de opvolger van het 34 minuten tellende debuutalbum ‘Sore’ uit 2015. De eerste single van het tweede album heet ‘Doom’ en is hieronder te beluisteren.
Het is onmogelijk meer bezigheden in iets meer dan een jaar te proppen dan Sharon Van Etten heeft geprobeerd. In 2017 ging ze samenwonen met de drummer uit haar tourband, beviel ze op 35-jarige leeftijd van haar eerste kind, een zoontje, maar ze onderbrak haar studie psychologie nauwelijks, speelde in tv-series als The OA en de theaterversie van David Lynch’s chef d’oeuvre Twin Peaks, en leverde de soundtrack af voor de film Strange Weather, regie Katherine Dieckmann.
Remind Me Tomorrow is tussen al die inspannende en tijdrovende bedrijven door opgenomen. Als het resultaat van een ongewenste mentale uitloop van de zwangerschap, die ook nog even haar leven in de war kwam schoppen. De foto van een chaotische kinderkamer op de cover zegt alles. De moeder gaat bijna verloren tussen de rotzooi die het resultaat is van de roze wolk na een bevalling.
Onder productionele begeleiding van John Congleton (onder meer St. Vincent) vertaalt Sharon Van Etten haar prille geluk in een getourmenteerde afrekening met alles wat een gezegend bestaan klaarblijkelijk eerder in de weg heeft gestaan. ,,Toen deze songs zich aan me opdrongen, begon ik ze vorm te geven met behulp van keyboards en synthesizers. Bewust heel anders dan op Are We There?, mijn vorige album. Daar drukte ik me nog uit in de enige ‘taal’ die ik tot dan toe machtig was, namelijk die van de instrumentatie van een doorsnee band. Dat voldeed dit keer niet. Ik voelde me beperkt, was klaar voor iets anders.”
John Congleton onderwierp haar aan een spervuur van vragen, voordat hij de samenwerking wilde aangaan. “’Wat zijn je gevoelens? Wat zijn nu je invloeden?’ ‘Wat probeer je te zeggen?’ De demo’s die ik thuis had gemaakt bestonden uit meditatieve dronegeluiden en duistere beats. Het materiaal was ongelofelijk donker van toon en karakter, maar dat geluid wilde ik juist omhelzen, me eigen maken. Ik luisterde op dat moment naar Suicide, Portishead en Nick Cave’s album Skeleton Tree. De steekwoorden voor mij waren ‘confronterend’ en ‘eerlijk’.”
“Het levert songs op die confronterend zijn om te zingen, maar ik wist vanaf het begin dat ik dit materiaal in zijn ruwe vorm wil laten horen. Ik wil de luisteraar continu onderdompelen. Dit zijn mijn songs, mijn teksten, mijn leven. Ik had alle teksten volledig uitgeschreven voordat we de studio indoken. Ik liet John in totaal veertig songs in demovorm horen en hem zijn keuze maken om te zien waarom hij welke stukken zou kiezen. Ik had drie setjes van songs gemaakt, mapje A, mapje B, mapje C. In A zaten mijn favorieten, in B de ‘gaat wel’-selectie, in C songs die voor mij golden als wild cards. John koos de meeste songs die op het album zijn gekomen uit de A-selectie.”
LIVEDATA 29 maart Paradiso, Amsterdam 30 maart Orangerie / Le Botanique, Brussel (BE)
Men neme een broeierige mix van zeer dansbare instrumentale funk, psychedelica en experimentele jazz, en daar is Baskar.
De band van onder andere ex-Birth of Joy leden Bob Hogenelst en Gertjan Gutman laat zien dat de muzikanten meer in huis hebben dan waar we ze voorheen van kenden. Lome rock wordt ingewisseld voor haakse ritmes, swingende klanken en warme instrumenten.
De Amerikaanse singer-songwriter Jessica Pratt maakte tot dusver twee platen die je direct mee terug namen naar de Amerikaanse folk en psych-folk uit de late jaren 60. Het waren platen zonder opsmuk die het moesten doen met een akoestische gitaar en de bijzondere stem van Jessica Pratt.
Die akoestische gitaar is er nog steeds op de derde plaat van de singer-songwriter uit Los Angeles, Quiet Signs. Het geluid op de plaat is echter minder sober en wat dromeriger. Er staat flink wat galm op de stem van Jessica Pratt en de instrumentatie op de plaat is rijker ingekleurd met onder andere strijkers.
Toch neemt ook Quiet Signs je direct mee terug naar de hoogtijdagen van de Laurel Canyon folk en de psychedelische folk zoals die aan het eind van de jaren 60 aan de Amerikaanse westkust werd gemaakt. Het is even wennen aan de vollere productie en de bijzondere wijze waarop de vocalen zijn opgenomen, maar Quiet Signs overtuigt al snel net zo veel als zijn twee voorgangers. Tekst Mania | Erwin Zijleman
Diep geworteld in enerzijds de Joodse volksmuziektradities uit Oost Europa en anderzijds in de bruisende Engelse dance scene. Het Londonse Oi Va Voi heeft haar muzikale erfenis gemengd met de geluiden van het moderne Londen en creëert eigenzinnige nummers die ontroeren en inspireren.
Er zijn de afgelopen jaren enkele bandwisselingen geweest, zo begon de band onder andere met zangeres KT Tunstall, die vervolgens ook doorbrak met een succesvolle solocarriere.