Eerste namen London Calling Festival 11 en 12 maart 2016

London CallingNa een geslaagde editie van London Calling, kondigt het festival de eerste editie van 2016 aan. Op 11 en 12 maart vindt in Paradiso de volgende London Calling plaats met onder meer een paar klinkende namen die de laatste editie vorig weekend glans gaven. Pumarosa, The Jacques en Plastic Mermaids maakten diepe indruk en zullen samen met de bands Kid Wave, Roch en Coves de volgende editie aantreden. Passe-partouts gaan vrijdag 6 november in de voorverkoop.

pumarosaEr is weinig bekend over de Londense band Pumarosa, behalve dat zelf hun muziek ‘industrial spiritual’ noemen. Dat klinkt als een dansbare cocktail van echoënde gitaren en drums en broeierige zang; een combinatie van Jagwar Ma, Sugar Cubes, Primal Scream en een scheutje Faithless.

The Jacques is een band uit Bristol die helemaal geen Bristol-sound heeft maar juist een heuse snotty Britrockstijl. Dus geen strak geproduceerde triphop en vergelijkingen met stadsgenoten als Massive Attack of Portishead, maar eerder de rammelige postpunk van bands als The Libertines en The Vaccines zijn grote voorbeelden. Luister maar eens naar nummers als Pretty DJ, Weekends en This is England en bouw een pit.

Plastic Mermaids is een band die afkomstig is van het Isle of Wight, een eiland en graafschap voor de zuidkust van Engeland. De band bracht dit jaar de EP Inhale The Universe uit en die werd jubelend ontvangen. Psychedelische popliedjes met dromerige zang, frisse gitaren en fonkelende elektronica, die ergens doen denken aan Sigúr Ros (door het bespelen van electrische gitaar met strijkstok) en Grizzly Bear. Poëtisch, puur en sprookjesachtig, net als het eiland.

kidwave_lcNieuwkomer in het neo-grunge genre is Kid Wave uit Londen. De harde jaren negentig rock wordt afgewisseld met vrolijke, zonnige klanken. Wanneer de gitaren in hun muziek de overhand nemen, doen ze denken aan bands als Lush, The Breeders en zelfs een beetje Dinosaur Jr. Ze brachten dit jaar het debuutalbum Wonderlust uit en gingen als voorprogramma met The Vaccines op tournee.

Coves maakt dromerige popmuziek met invloeden van psychedelische rock uit de jaren zestig. Door dat  harde randje weten John Ridgard en Beck Wood uit Londen zich te onderscheiden in het drukke Engelse poplandschap. Op dit moment werken ze aan de opvolger van het debuutalbum Soft Friday.

Singer-songwriter Roch maakt emotionele, duistere gitaarnummers die worden bezongen met een fluweelzachte stem. Haar muziek past moeiteloos in het rijtje Daughter, SOAK en The xx. De pas twintig jaar oude student beeldhouwkunde heeft net haar eerste nummer Closer uitgebracht. Op dit moment werkt ze aan meer materiaal met mensen die ook met Bat For Lashes en Wild Beasts werkten.

London CallingLondon Calling festival 2016 #1
Eerste namen: Pumarosa, The Jacques, Plastic Mermaids, Kid Wave, Roch en Coves
Vrijdag 11 en zaterdag 12 maart 2016
Paradiso, Amsterdam
Passepartout: € 35 excl. lidmaatschap, vrijdag 6 november in de voorverkoop
www.londoncalling.nl

Gaslight Anthem frontman Brian Fallon met nieuw soloproject naar de Melkweg

Brian FallonBrian Fallon maakte de afgelopen jaren naam als de frontman van The Gaslight Anthem en staat reeds bekend als ‘the true heir to Springsteen’. Een charismatisch frontman bovendien, die zijn mannetje staat op een podium met meeslepende songs. Talloze tournee’s en een aantal albums verder besloot The Gaslight Anthem om een stapje terug te doen en Fallon om zichzelf uit te dagen met een soloalbum.

In zijn backing band The Crowes zien we meerdere bekende gezichten terug met Gaslight Anthem gitarist Alex Rosamilia terug plus zijn Horrible Crowes maat Ian Perkins, evenals bassiste Catherine Popper uit Molly & The Zombies. Verwacht geen grote rock show dit keer, maar ook geen rustige singer-songwriteravond, ‘verwacht meer een elektrische singer-songwriter show’, aldus Fallon in een recent interview met Kerrang! “met zowel nummers van Painkillers als van het The Horrible Crowes album Elsie.”

LIVEDATUM 13/04/2016 The Max @ Melkweg, Amsterdam

TaxiWars ft. Tom Barman voor clubshows naar Nederland

De rauw-hese stem van dEUS frontman Tom Barman schaaft langs je trommelvliezen wanneer de eerste zang wordt ingezet bij zijn nieuwe muzikale project TaxiWars. Samen met saxofonist Robin Verheyen, Nicolas Thys op contrabass en Antoine Pierre achter de drums speelt Tom Barman funky jazz met een punky benadering.

De muziek die de Belgen maken is zo spannend dat niet alléén de jazz-luisteraars worden getriggerd. De nummers die TaxiWars speelt zijn allemaal korte en pakkende composities met poëtische teksten en dat is maar al te goed te horen op hun eerste single release Death Ride Through Wet Snow. Bijzondere belevenis!

LIVEDATA 05/11 Patronaat, Haarlem 08/11 W2, Den Bosch 13/11 Paradiso (locatie: Bitterzoet), Amsterdam 14/11 Ekko, Utrecht 15/11 de Oosterpoort, Groningen 17/11 LUX, Nijmegen 18/11 Bird, Rotterdam 21/11 Jazz Out, Heerlen

Album Reviews: Josh Ritter en Trixie Whitley

Josh RitterJosh Ritter – Sermon on the Rocks (V2 Records)
Na de middelbare school besloot Josh Ritter in de voetstappen van zijn ouders te treden en neurowetenschappen te studeren. Dit hield hij echter al snel voor gezien, om daarvoor in de plaats zijn eigen studie samen te stellen: ‘american history through narrative folk music’. Deze studie vat eigenlijk heel mooi zijn muziek samen. Ritter is een verhalenverteller, die met zijn muziek de Amerikaanse samenleving beschouwt. Op Sermon on the Rocks staat het thema ‘religie’ centraal.

De titel verwijst al meteen naar een Bijbelse gebeurtenis, namelijk de ‘sermon on the mount’, oftewel de bergrede. Hierin heeft Jezus Christus een aantal praktische leefregels genoemd, een soort leidraad voor de mens, enigszins vergelijkbaar met de tien geboden. Josh Ritter lijkt zich dus te presenteren als een moderne Jezus. Bovendien kondigt hij in het openingsnummer de apocalyps aan. Dat klinkt allemaal vrij pretentieus, wat wil Josh Ritter hiermee zeggen?
Zo serieus komt Josh op het verdere album toch niet over. Door ‘rocks’ in plaats van ‘mount’ geeft hij er al een knipoog aan; hij is niet Jezus op de berg, hij is slechts Josh op wat rotsen. Maar hij heeft wél wat te zeggen.

Zo verhaalt het lied Getting Ready to Get Down over een meisje dat in de ogen van haar ouders zondig is, onder andere door haar seksuele activiteit, en telkens maar naar bijbelstudie wordt gestuurd. Seksualiteit is nog altijd een lastig onderwerp in de Verenigde Staten, en een onderwerp waar Josh Ritter op het album veel over zingt. Op dit nummer neemt hij het voor het meisje op; hij lijkt de rol van christendom in het dagelijks leven te groot te vinden, en ziet weinig fouts aan het genieten van seks. Dat deed hij zelf immers ook; onder andere in het nummer Homecoming, waarin hij terugblikt op de mooie momenten van zijn puberteit, waarin hij met een meisje naar een geheim plekje ging om daar elkaar te ontdekken.

Muzikaal gezien is het een gevarieerd folkalbum, met veel country- en rockinvloeden. Hij wisselt veel af in sfeer en tempo, om de muziek mooi aan te laten sluiten bij de teksten. Zo heeft Homecoming, waarin hij zijn jeugd opnieuw beleeft, een groots en euforisch geluid. Seeing Me ‘Round is echter heel slepend en spookachtig. Daarin zingt hij namelijk, vanuit de ogen van een moordslachtoffer, over de moord en over de zoete wraak die hij zal nemen. Muziek en tekst komen hier op sterke wijze samen om een verhaal te vertellen.

Ondanks dat de titel op een preek duidt en er geopend wordt met de apocalyps, voelt het ten opzichte van zijn voorgaande albums wat opgewekter aan. Er zit over de gehele linir aardig wat tempo in, met zelfs wat lekkere feelgood-countryrock. De meeste nummers laveren tussen de folkrock en de countryrock, aangekleed met smaakvolle arrangementen. Josh Ritter heeft een sterke band achter zich, en heeft prima composities geschreven, waardoor het album al meteen zeer aangenaam in het gehoor klinkt. Dankzij de uitstekende teksten is er bovendien de nodige diepgang. Het is Ritters visie op het Amerika van nu (met nu en dan een persoonlijke noot), verpakt in de muziek waar duidelijk zijn passie ligt; country en folk. Alweer een geslaagd album van deze moderne troubadour. Arnout de VriesTrixie WhitleyTrixie Whitley – Porta Bohemica (Unday Records)
Kinderen van bekende ouders hebben er maar mee om te gaan, maar een vergelijking van Trixie Whitley met haar vader laten we hier buiten beschouwing. Waarom? Omdat ze voor de tweede keer (na Fourth Corner uit 2013) een dijk van een plaat aflevert. Ze begon al jong met drummen, raakte in de ban van electronica en hiphop en speelt inmiddels ook gitaar en piano. Schrijft bovendien haar nummers zelf, zo iemand dus.

Haar stem is intens en haar muziek ademt blues en soul, maar is ook helemaal van deze tijd, met duidelijke invloeden uit indie en electronica. Porta Bohemica gaat negen nummers lang heen en weer tussen ballads en uptempo songs. De meeste indruk maken de indringende opener Faint Mystery, de ingetogen afsluiter The Visitor, het gejaagde Hourglass en Soft Spoken Words. Daar tegenover staan wat luchtiger songs als Salt en Witness, zodat de plaat blijft boeien maar nergens te zwaar wordt. Vakwerk van een buitengewoon jong talent. Tekst ManiaLouk Vanderschuren

LIVEDATA 30/11 Ancienne Belgique, Brussels (SOLD OUT) 01/12 Ancienne Belgique, Brussel 08/12 Paradiso Noord, Tolhuistuin Amsterdam 10/12 Poppodium Gebouw-T, Bergen Op Zoom

The Wombats deze week voor clubshows naar Nederland

De Engelse band The Wombats brak in 2007 door met drie ijzersterke singles: Backfire At The Disco, Kill The Director en Let’s Dance To Joy Division. Dansbare postpunk met een lekkere dosis Britse branie, dat is het handelsmerk van dit energieke trio.

The Wombats nemen de tijd voor hun platen: in 2011 kwamen ze met hun tweede, This Modern Glitch, en in april van dit jaar verscheen de derde, Glitterbug. Frontman Matthew Murphy is inmiddels acht jaar ouder en dat is te horen aan zijn teksten, die nu ook de zwaardere aspecten van het leven behandelen. Gelukkig nog steeds getoonzet op vrolijke indierock!

LIVEDATA 06/11 TivoliVredenburg, Utrecht 07/11 de Oosterpoort, Groningen 08/11 Paard van Troje, Den Haag 12/11 Effenaar, Eindhoven

Electro swing band Caravan Palace voor het eerst naar Nederland

De Franse electro swing band Caravan Palace treedt woensdag 16 maart voor het eerst op in Nederland: in de Melkweg, Amsterdam. In hun thuisland zijn ze al mateloos populair en het kan niet lang duren voordat het Nederlandse publiek ook valt voor de royale cocktail van gipsyjazz en elektroritmes. De voorverkoop start vrijdag 6 november.

Het werd de hoogste tijd dat Nederland kennis maakte met het swingende Franse gezelschap. Deze klassiek geschoolde jazzmuzikanten brengen een grote liefdesverklaring aan het adres van het genre electroswing: een mix van jaren ’20 tot ’40 jazz, swing, big band en stevige house en elektro beats. De invloeden van deze onvervalste brok energie rekken zich uit van Django Reinhardt tot Daft Punk. Ze maakte eerder al diepe indruk bij Jools Holland op BBC Two. Het album <|’_’|> (spreek uit: Robot) is een dikke aanrader voor fans van Caro Emerald of Parov Stelar.

LIVEDATUM 16/03/2016 de Melkweg, Amsterdam

Nieuw album van Mystery Jets

Mystery JetsDe Engelse indie-popband Mystery Jets afkomstig uit London is inmiddels al sinds 2004 aan de gang en werkte o.a. samen met Laura Marling en producer Stephen Street (Blur, Kaiser Chiefs). Het laatste en vierde album dat de band uitbracht was Radlands in 2011.

Het nieuwe album Curve Of The Earth wordt wel de meest persoonlijke en muzikale plaat genoemd tot nu toe. Het album komt uit op 22 januari 2016.

Kingfisher Sky en Illuminine op 14 november naar Duycker Hoofddorp

Kingfisher Sky en Illuminine staan op 14 november in Duycker te Hoofddorp.

Kingfisher Sky
“Vrij van style of genre” zo is de muzikale samenwerking tussen zangeres Judith Rijnveld en Ivar de Graaf het beste te omschrijven. Beïnvloed door o.a. Porcupine Tree, Kate Bush, klassieke zangeressen zoals Cecilia Bartoli en traditionele folk, zijn zij in 2005 begonnen met het opnemen van nummers in hun thuisstudio. Hun debuutalbum Hallway of Dreams uit 2007 werd met lovende woorden ontvangen: positieve recensies, een headline tour en uitbreiding tot een band van nu zeven man waren het gevolg. In 2010 verscheen het tweede album van Kingfisher Sky: Skin Of The Earth. Net als het eerste album werd ook dit album met open armen en lovende recensies ontvangen. Met een perfecte mix van al hun muzikale invloeden, neemt Kingfisher Sky je mee op een melodieuze reis met een legio verrassingen onderweg!Illuminine
In de stilte van de nacht ontwaakte Kevin Imbrechts als Illuminine. In zijn slaapkamer, met een gitaar en een handvol effectpedalen om hem gezelschap te houden. Jarenlang knutselde de Leuvenaar in het geheim met soundscapes en gitaarnummers. Nu trotseert zijn titelloze debuutalbum voor het eerst het daglicht. Achter ‘Illuminine’ gaan veertien tracks schuil; sobere, minimalistische songs die zonder omleiding de weg naar het hart weten te volgen. Gaandeweg is het geheel meer symfonisch geworden, warmer door de toevoeging van een piano, strijkers en blazers. Illuminine regelt het verkeer aan het kruispunt waar ambient scheidt van neoklassiek en post-rock, ver weg van de noiserock van Mosquito, Imbrechts’ andere bands.  ‘Illuminine’ klinkt – van opener Dualisms tot afsluiter Svengali – warm en koud tegelijk; het type album dat veel zegt met weinig woorden. Serene en bevlogen eenvoud, voorzichtig afgekruid met melancholie.

LIVEDATUM 14/11 Duycker, Hoofddorp

Purple

Elke ochtend om 8 uur een lekkere clip! Hier is Purple met Mini Van. Een trio met 1 plaat, genaamd (409) uit 2014 op de teller. Dit is de nieuwe single van een nog te verschijnen album…

Kaartverkoop voor Motel Mozaique 2016 Festival gestart

Motel Mozaïque wordt komend jaar alweer 16! Het avontuurlijke festival vindt op vrijdag 8 en zaterdag 9 april 2016 plaats op diverse locaties in de binnenstad van het dynamische Rotterdam. De kaartverkoop is al gestart: scherp geprijsde Earliest Bird tickets (passe-partout voor 8 & 9 april) zijn per direct verkrijgbaar via de website van Motel Mozaïque. Later deze maand worden de eerste namen van het programma bekend gemaakt.

Kunstenfestival ‘Motel Mozaïque’ is één groot avontuur. Een ontdekkingsreis waarbij de motelgasten nieuwe smaakmakers op het gebied van muziek, theater, dans en beeldende kunst leren kennen, met daarbij ook nog eens speciale projecten of unieke samenwerkingen. Het festival wordt door pers en bezoekers regelmatig geroemd om de immer scherpe programmering. Daarnaast kunnen festivalbezoekers op bijzondere wijze overnachten in een slaapproject dat jaarlijks door performers of kunstenaars wordt vormgegeven. En dan zijn er natuurlijk nog de Gidsen van Motel Mozaïque, een groep van ongeveer dertig jonge creatievelingen met een grote passie voor zowel het festival als de stad Rotterdam, waarin zij de gasten hun tofste plekjes zien.

“Motel Mozaïque, het jaarlijkse festival in Rotterdam waar avontuur en vernieuwing in de popmuziek worden gevierd.” Volkskrant

Motel Mozaïque Festival
Vrijdag 8 & zaterdag 9 april 2016
Diverse locaties in het centrum van Rotterdam

Earliest Bird tickets (passe-partouts) a € 55 inc. servicekosten zijn nu verkrijgbaar via motelmozaique.nl (in een later stadium zijn ook tickets voor vrijdag 8 of 9 april verkrijgbaar evenals kaartjes voor het slaapproject).