Elke ochtend om 9 uur een vette clip! Op 25 september komt de legendarische band New Order met een nieuw album. Het nieuwe album, Music Complete, is het eerste studioalbum in tien jaar. Als voorloper is de single Restless al vast een lekkere opwarmer!
LIVEDATUM 06/11 Ancienne Belgique, Brussels (Uitverkocht)
Le Guess Who? Festival kondigt 35 nieuwe artiesten aan voor de editie van 2015, waaronder Wavves, Blanck Mass, Ought, Liima, Lubomyr Melnyk, Deaf Center, Ho99o9, Goatsnake, Martyrdöd, Demdike Stare en Charlemagne Palestine. Het festival vindt plaats van 19 tot en met 22 november in de gehele binnenstad van Utrecht, van kerken en galerieën tot popzalen.
Als onderdeel van het programma gepresenteerd door dronegrootheid Sunn O))) zijn toegevoegd aan Le Guess Who?: Keiji Haino, basklarinettist Bennie Maupin, die in het verleden werkte met Horace Silver, Herbie Hancock en Miles Davis, Chelsea Wolfe, OM, minimalistische componist Charlemagne Palestine, Marissa Nadler, Demdike Stare en Circuit des Yeux. Daarnaast zal Southern Lord Records een selectie van hun artiesten presenteren, metGoatsnake; Martyrdöd; The Secret; Today Is The Day en Big|Brave.
Le Guess Who? voegt ook artiesten toe aan de reguliere line-up van het festival, waaronder Blanck Mass (soloproject van Fuck Buttons’ John Power), Liima, het nieuwe project van Efterklang, Ho99o9, Wavves, Jerusalem In My Heart,Jacuzzi Boys, Wilbert Bulsink & Jessica Sligter, Anna Meredith en Australische zanger Howard Eynon, wiens album So What If Im Standing In Apricot Jam voor het eerst in veertig jaar opnieuw wordt uitgebracht. Dit is een wonderlijke acidfolkparel in de geest van genieën als Syd Barrett, Kevin Ayers en Nick Drake.
Constellation Records uit Montreal presenteert vijf van hun artiesten op Le Guess Who?: postpunkkwartet Ought, Avec le Soleil Sortant de sa Bouche, Last Ex, Eric Chenaux en Saltland, project van celliste Rebecca Foon, ook bekend als voormalig bandlid van Thee Silver Mt. Zion. Het Nederlandse Fluister, host twee avonden met op het programma de Oekraïense componist en pianistLubomyr Melnyk, bekend om zijn extreem snel pianospel, Noors ambientprojectDeaf Center, Loscil, Christina Vantzou, Otto A Totland en veelbelovende Nederlandse nieuwkomer Trigg & Gusset.
Vanaf 3 september zijn er dagkaarten beschikbaar voor Le Guess Who? Festival. Tickets voor donderdag kosten €27,50; tickets voor vrijdag, zaterdag en zondag zijn €37,50 (exclusief servicekosten). Passe-partouts zijn hier verkrijgbaar voor €110. Voor meer informatie zie www.leguesswho.com.
Op vrijdag 18 september betreedt MY BABY het podium van De Kroepoekfabriek. En MY BABY, dat is delta trance dub indie funk. Bereid je voor op stomende gospel, repeterende ritmes, gillende slidegitaren, afgewisseld met ballads afkomstig ergens van ver uit de ziel. Het is in ieder geval zo goed, authentiek en origineel dat we zeker weten dat je dit niet wilt missen.
We mogen 2 x 2 tickets weg geven!!!
Het enige wat je moet doen is je naam mailen naar: prijsvraag@pinguinradio.com en dan liggen wellicht binnenkort de tickets in je digitale brievenbus.
De prachtige leegstaande Villa Thilda in Kalmthout-Heide wordt omzoomd door een mini-Amazonewoud. Een prachtige locatie waar wijlen Stanley Kubrick of David Lynch volledig creatief loos zouden gaan. Dat deden ook de heren en dame van King Dalton de voorbije wintermaanden. Het resultaat Thilda klinkt als een veelkoppig muzikaal duivelskind dat je pas doorgrondt na een aantal luisterbeurten. Maar als je jezelf die moeite getroost, is de wraak erg zoet. Zanger/gitarist/saxofonist Pieter De Meester (Aedo) en bassist Tomas De Smet (Zita Swoon, Think Of One) ontvangen ons in hun ‘studio voor één winter’.
Tekst Ruud Van De Locht Foto’s Pieter Jan Claessens
“We waren op zoek naar een plek om samen te repeteren zonder dat we al teveel tijd en energie staken in allerlei praktische afspraken. We wisten dat dit huis leeg stond en kenden de dochter van de familie die hier vroeger woonde. Zij was onmiddellijk mee en reageerde erg enthousiast op onze plannen. Villa Thilda biedt enorm veel mogelijkheden. Liever een badkamer met een koele galm i.p.v. een dure studio waar we van de ochtend tot de avond moeten stressen om de kosten te beperken.”
Een keuze die de sound en sfeer van de plaat duidelijk beïnvloedde.
“Zonder twijfel, want we konden alles rustig voorbereiden waardoor er een heel spontaan muzikaal proces ontstond. Achteraf gezien het beste wat we konden doen en ook de strafste stoot die we totnogtoe uithaalden. Wanneer we bijv. ’s nachts om half drie een goede tekstuele ingeving kregen, konden we die onmiddellijk uitwerken. Een erg comfortabele werkwijze, ook al sneed de koude soms erg scherp. Maar op dergelijke momenten was ons elektrisch vuurkacheltje redder in nood.”
In ieder geval een ‘modus operandi’ die resulteert in een erg kleurrijke verzameling songs waarop naast de gebruikelijke blues en folk van het debuutalbum, tevens flarden funk en elektronica hun intrede doen. Na ettelijke luisterbeurten krijgt Thilda steeds meer de allure van een ‘roadbook’.
“Dat is ook de ideale manier om Thilda te beluisteren. De rode draad, zowel in ons leven als muziek, is de zoektocht naar nieuwe dimensies. Die exotisch rusteloze ‘state of mind’ verhevigde nog doordat we gedurende vier maanden bijna constant in complete afzondering leefden. Er was maar één uitweg: onze muziek.”
En een trits nummers die tegelijk verwondering en melancholie oproepen.
“We proberen telkens zoveel mogelijk positieve energie uit te stralen maar terzelfdertijd gaan we op zoek naar persoonlijke diepgang. Dat verklaart de verscheidenheid aan emoties en gevoelens. Het hele opname- en productieproces verliep op een organisch, intuïtieve en zelfs instinctieve manier. In tegenstelling tot ons eerste album dat zich veeleer ontspon als een heus werkproces.”
Vier mannen en één vrouw die gedurende de vier koudste maanden van het jaar onder één dak hun muzikaal ego delen. Dat moet voor hels vuurwerk zorgen. Thilda lijkt wel jullie muzikaal samenlevingscontract.
“Wat wij hier presteerden, is enkel mogelijk wanneer je een echte band vormt. Zoniet, sla je elkaar na vier maanden bivakkeren inderdaad het hoofd in. Het voelde bij momenten aan als een sjamanistische trip of zelfs een mini-religie. Het scheelde niets of we voerden elke ochtend onze Thilda-groet uit (stereolach). Anderzijds mogen we het feit koesteren dat we hier mochten discussiëren over een sol majeur of mineur, terwijl miljoenen mensen vandaag op de vlucht moeten.”
Voor het eerst horen we ook een duidelijke snuif elektronica. Bang om de ‘trein der hipheid’ te missen?
“We leven nu eenmaal in 2015. Waarom zouden we de opportuniteiten van vandaag niet gebruiken? Maar dat deden we ook al op ons debuutalbum, waarschijnlijk minder opvallend, omdat het accent tijdens het songschrijven toen nog meer op rootsmuziek lag. Het leuke aan deze band is dat er zich een interessante clash ontspint tussen verschillende generaties. Alle groepsleden brengen hun eigen muzikale input mee, waardoor er een intense en vruchtbare kruisbestuiving ontstaat.”
Ik las een recensie van jullie eerste album die besloot met volgende zinsnede: “Het is nog niet helemaal duidelijk wat voor band King Dalton wil zijn.” Hoe ver staan jullie intussen met dat exploratieproces?
“Niet wie, maar wat we met ons talent kunnen verwezenlijken, vinden we het allerbelangrijkste. Zolang we elkaar maar blijven uitdagen, muzikaal voeden en verrassen zijn we op de goede weg. Als we ons publiek daarnaast ook nog eens emotioneel kunnen beroeren, is onze missie geslaagd. En natuurlijk zoveel mogelijk live spelen, want we moeten nog veel zieltjes winnen. Een echte radioband zullen we namelijk wel nooit worden; daarvoor ligt de eigenzinnigheid van ons repertoire ons te nauw aan het hart.”
LIVEDATA 05/09 Kringloop Festival, Zwolle 20/09 Villa Thilda, Kalmthout-Heide 20/09 Leffingeleuren Festival, Leffinge 25/09 De Studio, Antwerpen 26/09 Birthday instore, Waterput, Bergen-op-Zoom 02/10 Mezz, Breda 08/10 Charlatan, Gent 14/11 Decibels Dommelhof, Neerpelt 18/11 MOD, Hasselt 19/11 Club De B, Torhout 16/12 Depot, Leuven
Thilda wordt verdeeld door WasteMyRecords.
Mocht er ooit een Nederlandse Rock ‘n’ Roll Of Fame worden geopend, dan is Den Haag de aangewezen plaats om zo’n instituut te vestigen. Al sinds de vroege jaren zestig lanceert de mooie stad achter de Duinen de ene topact na de andere.
Aan de indrukwekkende lijst hitmakers van Haagse komaf kan weer een nieuwe naam worden toegevoegd, die van The Indien. Eén EP en één single bleken voldoende om de band een hele drukke zomer te bezorgen. Meer dan 25 festivals boekten The Indien en nog is men niet uitgespeeld. Dit najaar doet The Indien nog eens een riant rondje Nederland in de vorm van een uitgebreide clubtour. We kunnen dus wel stellen dat 2015 een goed jaar was voor de Hagenezen. Vocaal en visueel middelpunt van The Indien is Rianne Walther.
Zij mag zich namens Casper, Maarten en Janneke Stationschef noemen van Pinguinradio, de hele week lang.
Het interview dat onze Bazz had met Rianne is zaterdag te beluisteren vanaf 19.00 uur en wordt donderdagavond herhaald om 22.00 uur.
Dit zijn 25 favoriete liedjes van Rianne Walther van The Indien.
Na zijn solodebuut Keep It Hid (2009) en productiewerk voor Ray LaMontagne, Dr. John, Lana Del Rey en talloze anderen, is van The Black Keys-gitarist Dan Auerbach nu een plaat met The Arcs verschenen. “Allemaal kapiteins op een schip”, omschrijft Auerbach zijn vijfkoppige hobbybandje. “Maar dit zijn vijf jongens die ik enorm respecteer. En we zijn nog vrienden ook. We hebben allemaal liefde voor opnemen en de studio, plus hetzelfde doel: iets cools maken.”
Tekst Ruben Eg
Hoe is het album Yours, Dreamily ontstaan?
“Zo’n acht maanden geleden ging ik met Leon (Michels, red.) door de opnames die we met zijn allen hadden gemaakt, om te zien wat we nu hadden. We kwamen op 72 nummers. En dat was dus alleen maar van de uurtjes die we tijdens tournees of het maken van albums voor anderen hadden gemaakt. Het was echt van: ‘What the fuck! Wat zijn we hier aan het doen?!’. Dat was de trap onder onze kont die we nodig hadden. We wilden toen iets verzinnen om deze muziek uit te brengen. Zo werd The Arcs geboren.”
Hoe selecteer je 14 nummers uit 72 nummers?
“Niet. We hebben in twee weken allemaal nieuwe nummers opgenomen. Dat enorme aantal nummers was gewoon een wake-upcall. We hadden toen een doel. Alles veranderde een beetje toen er een naam was voor de groep. Iedereen was net iets meer gefocust. Alsof we wat meer als een band klonken, iets meer coherent.”
Cold Companion en Pistol Made Of Bones zijn mijn favoriete nummers van het album. Kun je over deze twee iets vertellen?
“Ik heb Cold Companion in Nashville geschreven, laat op een avond. Het klonk en voelde erg goed, vooral de manier waarop ik de teksten zong. In New York lieten we de mariachiband Mariachi Flor de Toloache naar de studio komen. Hun bassist, de gitarron, heeft een akoestische bas die op een viersnarige gitaar lijkt. Er komt een sterk geluid uit. We lieten de groep met dit nummer meespelen, en dat bracht het naar een ander niveau.”
Waar kwam het idee voor een mariachiband vandaan?
“Toen we Pistol Made Of Bones maakten. Er is een kleine brug van 10 seconden waarbij Leon en ik het leuk leek om een mariachiband voor te gebruiken. Dus we huurden een groep. Tot onze verrassing bleek het een vrouwenband te zijn. Het klonk direct geweldig. Omdat het zelfs zo goed en relatief makkelijk was om samen te spelen, besloten we nog iets te proberen met ze. En toen nog een nummer. En nog een. En nog een. Ik vroeg ze vervolgens of ze konden zingen. De manier waarop hun zang bij de nummers klonk knalde mij omver. Het was gewoon soul, New York City-soul. Hun manier van zingen is zo bijzonder. Zo cool. En het gebeurde gewoon per toeval.”
Hoe groot is The Arcs live?
“Acht mensen. Vijf mensen in de groep en drie mariachis. Met twee drummers, twee van mijn favoriete drummers. We staan opgesteld in een soort V. De drums staan aan het einde en de keyboard in het midden. Dan staan de bas en gitaren naast elkaar, net als de drie meiden. Zo spelen we tegen elkaar, alsof we in de studio zijn.”
The Black Keys is een echte liveband. Wanneer komt er eindelijk een livealbum?
“Misschien snel al. We nemen al onze shows op. Maar ik heb ze nog nooit beluisterd. Om dat enorme aantal opgenomen shows te beluisteren kost wel even tijd. Ik heb daar nog nooit echt goed over nagedacht. Holy crap! Alles beluisteren zou echt idioot zijn. Allemachtig.”
Nog ambities na al die jaren van spelen en produceren? Een reüniealbum van Guns N’ Roses produceren ofzo?
“Ik zou het zo doen. Ik kan waarschijnlijk nog een goede plaat met die jongens maken ook. Eehm. Ik weet het niet. Voor mij is het vooral van dag tot dag. Ik volg mijn neus. Als ik ergens in geïnteresseerd ben dan zoek ik contact. Als het leuk lijkt, dan meteen doen. Zo doe ik het met alles. Ik plan het niet. Het gebeurt gewoon. Langzaam.”
Hoe gaat zoiets meestal?
“Met Dr. John zat ik toevallig naar zijn albums te luisteren. Daarna zocht ik contact met hem. Maar hij wilde geen plaat maken. Dus ik moest naar New Orleans vliegen, op zijn deur kloppen en mijzelf introduceren. Je weet nooit wat er gebeurt als je met mensen in de studio werkt. Maar dat onbekende is ook het leuke er aan. Ik heb geen idee wat ik ga doen. En dat is het leukste.”
Is het ook een keer mislukt?
“Mislukt? Ja, hoor. Ik heb een album met de band The Growlers gedaan. Dat was erg goed. Geweldige plaat. Maar toen besloten ze dat ze het niet wilden uitbrengen. Ze hebben het hele album op een viersporencassette opnieuw opgenomen. Ze werden wat ongemakkelijk over het wat grote geluid van de opnames. Ik snap dat wel. Ik ben ook dat jochie geweest, onzeker over mijzelf. Niet willen laten zien dat je een professional bent, omdat dat een sellout zou zijn. “Man, we gaan echt nooit meer dan 10 dollar voor onze concertkaartjes vragen”, zei Patrick altijd toen we net begonnen. “Echt?”, vroeg ik. “Ja, no way man! Je bent een sellout als je kaartjes 20 dollar kosten.” (lacht) “Weetje. Dezelfde dingen die muziek erg krachtig maken als je jong bent, kunnen je ook naar de kloten helpen als je de verkeerde besluiten neemt.”
=> Vrijdagavond 04/09 van 19:00 t/m 20:00 uur op Pinguin Radio muziek van The Arcs in Concerto Radio.
=> Vrijdagavond 11/09 van 19:00 t/m 20:00 uur op Pinguin Radio een interview met Dan Auerbach in Concerto Radio.
Elke ochtend om 9 uur een vette track! Luister en kijk hier nog eens naar onze ex-IJsbreker Complexity van Eagles of Death Metal. Het nieuwe album Zipper Down verschijnt 2 oktober.
LIVEDATA 15/11 Koninklijk Circus, Brussel 21/11 Speedfest, Eindhoven
The Arcs – Yours, Dreamily (Warner)
Vele Europese fans werden teleurgesteld toen The Black Keys hun Europese tournee van dit voorjaar moesten afzeggen wegens de schouderblessure van drummer Patrick Carney. Aangezien andere helft Dan Auerbach niet in staat is stil te zitten dook hij de studio in met onder andere Leon Michels, vaste saxofonist van het Daptone label, en ook vaak doublerend als keyboard toevoeging bij The Black Keys.
Eerste single Stay In My Corner, vol mooie muzikale verwijzingen naar met name de Chess soul, bleek een voorbode van een geheel album van deze nieuwe band. Klinkend als een, je gelooft het niet, kruising tussen The Black Keys en The Dap Kings, blijkt echter ook dat beide voormannen hun sporen in de hiphop, respectievelijk met Blak Roc en The Wu-Tang Clan, hebben. De vocalen van Dan Auerbach worden met het jaar soulvoller, en gecombineerd met het prachtige achtergrondkoor, zoals in Chains Of Love, en de als altijd fraaie retro productie vormen ze de kers op de taart op dit zeer muzikale, stevige soulalbum. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil
Rock Candy Funk Party – Groove Is King (Mascot Records/Provogue)
Rock Candy Funk Party wordt vaak afgekort naar RCFP. Rock Candy Funk Party klinkt meer als een genre dan als een naam. Op Groove Is King staan maar liefst zeventien nummers. Vreemd is dat drie nummers louter bestaan uit tekst. Mr. Funkademus opent de langspeler met een introductie, halverwege bedankt hij de sponsoren en in het voorlaatste nummer bedankt hij de heren en vooral dames luisteraars. Bij het beluisteren van Groove Is King is het alsof de reclameboodschappen van Spottify zijn meegeleverd op het schijfje.
Tot zover de zaken die verbazen. De muziek op dit debuut is een mix van funk, rock, dans, elektronica, jazz en r&b. Openingsnummer Groove Is King zet de toon. RCFP maakt muziek waarbij bewegen noodzaak is, de muziek neemt bezit van de heupen, de instrumenten zetten de voeten aan het werk. RCFP wil amuseren en doet dat met professioneel gespeelde dansmuziek. In het vijfde nummer East Village begint het wat te wringen. Na drie minuten gaan de voeten nog slechts mechanisch een paar centimeter omhoog, de handen bewegen als op een automatische piloot. East Village duurt minimaal twee minuten te lang en eindigt als een routineus gespeeld nummer op een bruiloft die niet op gang komt.
RCFP bestaat uit zeer ervaren muzikanten. Joe Bonamassa, Mike Merritt, Randy Brecker en Billy Gibbons hebben op honderden releases meegespeeld. Het zijn muzikanten die veel zo niet alles met hun instrument kunnen. Geef deze musici studiotijd en er rollen nummers uit. Niet persé origineel, maar wel goed gemaakte muziek. Met RCFP kregen Bonamassa en kornuiten veel studiotijd.
Groove Is King is dan ook geen schijfje dat uitblinkt door originele muziek. Beste voorbeeld is afsluiter The Fabulous Tales Of Two Bands. In het schrijven dat is meegestuurd met het schijfje wordt vermeldt dat er sporen van Firestarter van Prodigy in het nummer te vinden zijn. Bij beluistering is The Fabulous Tales Of Two Bands een nummer dat in de buurt van ‘bekwaam gejat kopieerwerk’ komt. En dat is precies wat RCFP zo leuk maakt. Het is in alle veertien gevallen eerder gedaan, maar klinkt steeds bekwaam en soms wat routineus. Groove Is King duurt ruim zeventig minuten. Minus de drie nummers van Mr. Funkademus blijft er 68 minuten over. Dat is ruim een kwartier te lang, maar dat is gemakkelijk te programmeren. Voor elke luisteraar is er met Groove Is King een uur lang opwindende funky dansmuziek te beluisteren. Jaks Schuit
Dat we a.s. zaterdag tijdens live-interview BinnensteBuiten het hemd van Kyteman’s lijf vragen stond al vast, maar nu is ook bekend dat Colin Benders een voorproefje geeft van zijn nieuwe muziek die hij maakt met (vooral analoge) synthesizer modules.
Dit keer geen 20 man of meer op het podium, alleen Colin zelf. “Na vijf jaar in alle rust en beslotenheid te hebben geëxperimenteerd met zijn modulaire synth, vindt Benders het tijd om de resultaten van dat werk met het publiek te delen. Niet dat het project nu al in zijn volle omvang geopenbaard gaat worden; Benders zelf spreekt liever van een sneak-preview van een project dat naar verwachting uit gaat komen in de loop van 2016. Bij een eerdere sneak-preview, tijdens ‘Studio Stekker / Modulation’ in Kytopia, wist Benders onder kenners al de nodige aandacht naar zich toe te trekken. Met name zijn melodische aanpak is tegelijk verfrissend als dat het herinneringen oproept van de begintijd van de synthesizers.” (Bron: Paradiso)
BinnensteBuiten met Kyteman
i.s.m. Eventyr
Zaterdag 5 september
17.00 – 18.30 uur
De Fruitvis (Marconistraat 43, Rotterdam)
Tickets 10 euro (inc. servicekosten)
Phil Collins kijkt terug op een carrière met meer dan 100 miljoen verkopen en verschillende wereldwijde #1 albums met zijn nieuwe ‘Take A Look At Me Now’ campagne. Alle acht albums zullen worden gereleased als uitgebreide en geremasterde heruitgaven. De campagne begint op 6 november met de heruitgaven van zijn debuut album Face Value uit 1981 en Both Sides uit 1993.
Met de ‘Take A Look At Me Now’ campagne wil hij ontdekken hoe zijn nummers zijn veranderd na verloop van tijd. Zorgvuldig samengesteld door Collins zelf, waarbij live versies de bovenhand voeren bij de bonus tracks. Door de originele studioversies van de tracks te vergelijken met live versies van de tracks, demonstreert de serie heruitgaven hoe Collins’ songs hun eigen leven gaan leiden zodra ze buiten de muren van de studio zijn. De uitgebreide deluxe versies van de albums worden aangevuld met zorgvuldig geselecteerde demo’s, B-kantjes en de eerder genoemde live opnames.
“Ik ben altijd erg trots geweest op mijn demo’s en ik heb ze soms ook beschikbaar gesteld als B-kantjes, maar op een paar uitzonderingen na heb ik ze vermeden op deze collecties” zegt Collins. “In plaats daarvan heb ik mij gefocust op hoe mooi de tracks zich hebben ontwikkeld op het podium.”
Elk album in de serie heruitgaven zal worden geremasterd door Nick Davis, die een Grammy nominatie in de wacht sleepte voor zijn werk aan de Genesis ‘1970-1975′ box set. Bovendien heeft Davis ook gewerkt aan alle Genesis heruitgaven.
De overige zes albums van Collins’ collectie zullen in de komende maanden volgen. Op deze heruitgaven zal ook een nieuw artwork concept te zien zijn waarin Collins de originele album covers mixt met nieuw fotowerk dat onlangs geschoten is.
De albums in de serie heruitgaven zullen in verschillende vormen beschikbaar zijn. De 2CD digipak en digitale versies bevatten de geremasterde versies van het originele album plus de extra live tracks. De 180 gram vinyl uitgave (1LP Face Value en 2LP Both Sides) bevat het geremasterde album als een op zich zelf staand product. CD en vinyl box sets zullen beschikbaar zijn met zowel Face Value als Both Sides en extra ruimte om de collectie te voltooien zodra de rest van de heruitgaven ook is gereleased.
