Crazy Town is back!

Crazy Town_BrimstoneSluggersCrazy Town is terug! Ruim 10 jaar na hun laatste album en 15 jaar na de wereldhit Butterfly presenteert de Amerikaanse rap rock band Brimstone Sluggers. Het album verschijnt op 28 augustus wereldwijd via Membran. Distributie in de Benelux loopt via Suburban.

Anno 2015 wordt de band nog altijd aangevoerd door Seth ‘Shify Shellshock’ Binzer en Bret ‘Epic’ Mazur, wiens naakte torso’s menig tienerhart in de zeroes sneller lieten kloppen. Ondanks de radiostilte van bijna een decennium kwam frontman Shifty Shellshock de afgelopen jaren meerdere malen in het nieuws door zijn overmatige drugsgebruik. Hij vergaarde opnieuw faam door zijn verschijningen in reality shows als VH1’s Celebrity Rehab en Sober House.

Brimstone Sluggers werd door Bret ‘Epic’ Mazur zelf geproduceerd: “After the producing and mixing work I did with The Plain White T’s, Julian K and Hollywood Undead I felt is was time to lay my hands on an actual Crazy Town album. I’m thrilled with the result.” Het album is wat sound betreft een regelrechte opvolger van het platinum debuutalbum The Gift Of Game. 

Album Reviews: The Maccabees en Galactic

The Maccabees - Marks to Prove ItThe Maccabees – Marks To Prove It (Fiction Records)
The Maccabees, ik zag ze enkele jaren geleden groots presteren in een goedgevulde Alpha op Lowlands. Wall Of Arms, Ayla, Love You Better, Pelican en vele andere hits kwamen voorbij. ’t Was een heerlijk feestje. Speels was in 2007 debuutalbum Colour It In, waarbij Wall Of Arms twee jaar later liet zien dat de band flinke stappen had gemaakt. Datzelfde gold tevens voor de meesterlijke groeiplaat Given To The Wild uit 2012. Album nummer vier heet Marks To Prove It en trapt af met de gelijknamige, oppeppende titelsong. Straf gitaarwerk, tempoversnellingen, repetitieve drums, de herkenbare stem van Orlando Weeks: we zijn wakker. Wakker en verdwaald. Verdwaald in een grote stad vol duistere plekken. Donker, doch duizelingwekkend mooi zijn nummers als Kamakura, Ribbon Road, Spit It Out (Radiohead, iemand?) en Something Like Happiness. De grijze wolken verdwijnen derhalve zodra afsluiter Dawn Chorus begint. Koperkleurige trompetten perfectioneren een kleine veertig minuten aan geloofwaardige muziek. Prachtig album! Tekst Mania | Jelle Teitsma

LIVEDATA 22/08 Pukkelpop, Hasselt 23/08 Lowlands, Biddinghuizen

Galactic - Into the DeepGalactic – Into the Deep (Mascot Label Group)
Galactic is een funkband met een flinke live-reputatie. Sinds halverwege de jaren ’90 heeft de band aardig wat optredens gedaan, waaronder veel jamsessie, bovendien vaak vergezeld door andere artiesten. Het podium is de plaats waar deze band hoort en volledig tot leven komt. Maar dat betekent niet dat ze in de studio niet goed klinken.

Dat bewijst het collectief eens te meer op Into the Deep. Hierop hebben ze een mooi compromis gevonden tussen studio-muziek en live-ervaring. Het live-gevoel zit er op de instrumentale opener Sugar Doosie namelijk al meteen flink in. Je hoort de bandleden de titel meeneuriën op de melodie, alsof ze heerlijk aan het jammen zijn, maar bovenal geeft de openingstrack heel mooi het beeld weer van een band die staat te swingen oo het podium. Je zit meteen in het album.

Verder hebben ze gekozen om ook op het album veel gastartiesten te laten meedoen. Dit varieert van grote namen als Macy Gray en Mavis Staples (Staple Singers) tot grote onbekenden als Ms. Charm Taylor en Brushy One String. Dit zorgt voor aangename variatie. Het gevaar ligt op de loer dat het wat rommelig wordt, maar het knappe is dat de band continu zijn stempel op de nummers weet te drukken waardoor het toch als een eenheid klinkt.

Into the Deep bevat niet alleen swingende funk. Het titelnummer en Does It Really Make a Difference zijn twee soulballads en daarmee rustpuntjes, evenals de Booker T. & the M.G.’s-achtige afsluiter. Het grootste gedeelte draait echter wel om groove en is heerlijk dansbaar. Na twintig jaar op de bühne is de band zeer ervaren en heel goed op elkaar ingespeeld, en dat hoor je terug. Dit album is puur vakmanschap, maar wel vakmanschap mét bezieling. Deze mannen houden van funk, spelen al twintig jaar de daken eraf, en die passie stoppen ze ook in hun studiowerk. Natuurlijk: het is niet bepaald vernieuwend, het album had zo veertig jaar oud kunnen zijn, maar wie Uptown Funk al een leuke terugblik op de seventies vond, kan hier geen buil aan vallen. Arnout de Vries

Platenlabel Subroutine viert tienjarig jubileum in Rotown en VERA

In de herfst van 2005 leggen drie vrijwilligers van het Groningse poppodium VERA vijftig euro in als startkapitaal voor het nieuwe platenlabel Subroutine Records. De eerste release, een EP van awkward i met de passende titel False Starts in Lo-Fi, wordt de opmaat voor een catalogus die momenteel bijna 70 releases van 33 acts telt.

Subroutine-veraDoor de jaren heen is het uitgangspunt van het label hetzelfde gebleven: het ondersteunen van bands die muzikaal buiten gebaande paden treden, middels releases, optredens en exposure. En het genereren van netwerken tussen acts, publiek en podia, vanuit een community van geestverwante liefhebbers.

Over de jaren opereerde het label vanuit Groningen, Utrecht, Amsterdam, Den Haag en Rotterdam; zonder kantoor en met de back catalogue in de kast of onder het bed. Immer onafhankelijk, compromisloos, zonder rigide keuzes tussen genres en zonder winstoogmerk of contracten, maar met idealen en drive.

subroutine-rotownTien jaar op zoek naar dwarse acts die de drie ‘S-en’ van Peter Weening (Song/Sound/Soul) vertegenwoordigen, zich staande houden bij Lepel of in O’Ceallaigh en het bloed sneller doen stromen. Met altijd één oog op de rode draad; op de hoek van 5th & Locust, via Beek en Donk naar Dokkum en dan met de laatste boemeltrein uit Voorhout terug. Tot hier en dan verder.

Ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van Subroutine verschijnt een speciale 2xcassette-release, evenals t-shirts, buttons en what-have-you. Maar eerst en bovenal wordt het jubileum gevierd op twee speciale Subroutien Festivals in september, in Rotown en VERA. Twee events, waarbij vooruit en achteruit wordt gekeken: vrijwel alle bands komen binnen afzienbare tijd met nieuw materiaal.

LIVEDATA 12/09 Rotown, Rotterdam 26/09 Vera, Groningen

Stereophonics

Elke ochtend om 9 uur een lekkere clip! Op 11 september brengt de Britse indie rockband Stereophonics hun negende studioalbum ‘Keep The Village Alive’ uit. De nieuwe single I Wanna Get Lost With You zie je hieronder!

LIVEDATA 11/10 Paradiso, Amsterdam 12/10 013, Tilburg

Gitaarheld Gary Clark Jr. komt in september met een nieuw album

Gary Clark Jr.Het nieuwe album van Gary Clark Jr. zal uitkomen op 11 september en draagt de titel The Story of Sonny Boy Slim. Het nieuwe werk van zanger en gitarist Clark Jr. is een geheel van sterke Mississippi blues, waar stijlen variërend van uptempo funk tot akoestische gospel in terug te horen zijn. Precies twee maanden na de release, op 11 november, staat Gary Clark Jr. in de Paradiso. Als voorproefje staan de eerste twee tracks van het album online in de vorm van Grinder en The Healing.

Tracklist The Story Of Sonny Boy Slim:
1. The Healing
2. Grinder
3. Star
4. Our Love
5. Church
6. Hold On
7. Cold Blooded
8. Wings
9. BYOB
10. Can’t Sleep
11. Stay
12. Shake
13. Down To Ride

The Story of Sonny Boy Slim is de opvolger van het succesvolle studioalbum Blak and Blu uit 2012. De plaat is zowel geschreven als opgenomen in de Arlyn Studio en is geproduceerd door Gary Clark Jr.’s live engineer Barath ‘Cheex’ Ramanath en Arlyn’s hoofd engineer Jacob Sciba. Blak And Blu werd voor een Grammy genomineerd in de categorie Rock en in die van R&B, dit was nog nooit eerder gebeurd. Hij mocht de Grammy in de categorie R&B mee naar huis nemen.

Na Glastonbury is Hedon aan de beurt voor Lamb

Zangeres Lou Rhodes en producer Andy Barlow zorgden eind jaren 90 samen met Portishead en Tricky voor een nieuwe beweging in het dance-landschap. Met hun downtempo Drum ‘n’ Bass en Triphop betoverden ze afgelopen zomer o.a. het publiek van het prestigieuze Glastonbury festival.

Lamb werd in 1994 opgericht en heeft zich sindsdien bewezen als een vooraanstaande naam binnen het triphop genre. Het duo brak door met de debuutsingle Cotton Wool (1996) en scoorde daarna nog hits met nummers als Gabriel en Gorecki (geïnspireerd door de 3e symfonie van de Poolse componist Henryk Górecki). Barlow en Rhodes werken ook aan hun soloprojecten, maar komen om de paar jaar samen voor een nieuwe Lamb album. Het album Backspace Unwind uit 2014 is hiervan het meest recente werk.

LIVEDATUM 03/09 Hedon, Zwolle

Win nieuwe album van The Maccabees

The Maccabees zijn een indie rock band uit Londen. The Maccabees zijn momenteel op tour met Mumford & Sons in Amerika en zijn in augustus in de Benelux. Het nieuwe album Marks To Prove It is net verschenen!

Wil jij dit nieuwe album winnen!!!
Met welk nummer stonden The Maccabees op nummer 1 in onze graadmeter? Mail je antwoord en je adresgegevens naar: prijsvraag@pinguinradio.com.


LIVEDATA
22/08 Pukkelpop, Hasselt 23/08 Lowlands Festival, Biddinghuizen

Interview: Anathema

De Britse progressieve rockband Anathema bestaat 25 jaar. Begonnen als een metal band ontwikkelde de Liverpoolse familieband (Cavanagh broers) zich in de loop der jaren tot een progressieve rockband van het hoogste muzikale niveau. De laatste drie albums, We’re Here Because We’re Here, Weather Systems en Distant Satellites (2014) kregen alle drie lovende kritieken en bezorgde de band veel nieuwe fans. Op de Bospopzondag geeft de band een superconcert en ik heb ook nog het genoegen om met Vince (Vincent) Cavanagh (gitaar en zang) te mogen praten.

Tekst Martien Koolen

Hi Vincent, leuk om met je te spreken, hoe gaat het het?
Vincent: “Ik ben kapot, we komen net rechtstreeks van een concert in Barcelona en ik ben echt uitgeput, maar ik heb wel zin om het Bospoppubliek straks met een fantastische show te verrassen.”

De muziek van Anathema is door de jaren heen nogal veranderd want jullie zijn eigenlijk als een echte metalband begonnen. Maar is dit een bewuste keuze geweest, of is het een “natuurlijk” muzikale ontwikkeling?
Als je naar onze albums in chronologische volgorde luistert, niet dat je dat moet doen hoor, waarom zou je, dan hoor je bij elk album een muzikale verandering; beter gezegd een muzikale verbetering. Bij elk album wordt onze muziek beter, wij groeien als een band, we willen steeds beter worden, elk nieuw album moet beter zijn dan het vorige; dat is ons idee in ieder geval. Je kunt die verandering niet forceren, dat moet vanzelf gaan. En als je het over metal hebt, alleen onze eerste twee albums zou je metal kunnen noemen, maar dat is echt lang geleden, man! Eternity was echt een ander album, maar het probleem met dat album was dat de gitaren te laag waren afgestemd; de grootste muzikale verandering vond echter plaats in het jaar 1997.”

Ben je al met een nieuw album, of met nieuwe tracks bezig?
“Jazeker, altijd, wij zijn altijd met nieuwe songs bezig, we hebben al een aantal nieuwe tracks op papier staan.”

Wie schrijft normaliter de songs voor de band?
“Dat is meestal Danny, hij heeft vaak goede ideeën voor songs, maar de nummers moeten altijd in dienst staan van het album, ondanks dat er eigenlijk geen regels zijn m.b.t. het componeren en schrijven van songs; alles moet kunnen! De muziek is er meestal als eerste en de teksten komen daarna pas. Onze teksten zijn trouwens wel erg belangrijk en ze moeten echt en eerlijk zijn. De teksten gaan namelijk over ons, ze zijn autobiografisch en gaan in ieder geval nooit over politiek of religie. We vertellen echter nooit waar de songs eigenlijk over gaan, dat houden we “lekker” voor ons zelf, dat moeten de fans zelf maar uitzoeken en interpreteren. Veel fans zien in onze teksten iets over hun eigen leven en daar krijgen we dan ook regelmatig feed back over en dat vind ik eigenlijk wel fascinerend. Dat we zoiets met onze muziek en onze teksten kunnen bereiken is toch wel apart.”

Wie bepaalt de nummers van de set list en wordt het niet steeds moeilijker om een set list samen te stellen, aangezien jullie toch ook al flink wat albums hebben om van te kiezen?
“Danny bepaalt de set list en hij heeft daar blijkbaar helemaal geen moeite mee, ha ha.. Maar ook daar geldt: geen regels, alles kan en mag. Wij zijn geen zelf toegeeflijke band, we schrijven nummers voor ons zelf en wij spelen muziek voor onszelf! Maar op het podium tijdens een gig zijn we er voor het publiek, man; dat is het meest belangrijke voor ons, we willen het publiek los zien gaan.”

Ziet de setlist er anders uit als jullie in Duitsland spelen, of bijvoorbeeld Turkije?
“Het publiek is wel anders, zeker weten. In Duitsland is het publiek toch veel meer op metal gericht, terwijl Nederland een echte progressieve rockcultuur kent en in Turkije bestaat het publiek meestal alleen maar uit metalheads! Het is vooral belangrijk hoe de muzikale pers in een land werkt en de muziek scène beschrijft en waardeert. In Nederland wordt er veel geschreven over progressieve muziek en het leeft echt in jullie land.”

Hoe belangrijk is een hit single voor Anathema?
“Eigenlijk niet, in Engeland worden we helemaal niet op de radio gespeeld, maar in Nederland wel, hoe ironisch…. Maar ik ben ervan overtuigd als we ooit een hit zouden willen schrijven, dan zou ons dat ook lukken. Maar hoe belangrijk is de radio eigenlijk nog? Denk aan streaming, dat is voor de meeste mensen tegenwoordig veel interessanter en ook veel makkelijker.”

Ben jij een LP of een CD man?
“LP, zonder twijfel; ik houd van vinyl, ik houd van het ritueel om naar een platenzaak te gaan en daar rond te neuzen en van alles te kopen, om dat dan thuis uitvoerig te gaan beluisteren.”

Wat is het beste/mooiste wat je tot nu toe in je muzikale carrière hebt meegemaakt?
“Toen ik aan het nummer Universal echt mee mocht werken, ik heb dat nummer afgemaakt en toen heb ik ook leren produceren en componeren. Dat was echt een openbaring voor mij!”

En het slechtste?
“Dat moet dan toch echt iets persoonlijks zijn, maar wat…. Wij zijn een band met broers, twee families eigenlijk, en dat is niet altijd even makkelijk en misschien is dat wel een understatement, maar we blijven gewoon bij elkaar en maken betere muziek.”

Wat is je grootste ambitie?
“Progressief blijven, eerlijk blijven en steeds betere platen maken. Dat is moeilijk, maar je moet jezelf uitdagen, go for it!”

Heb je nog dromen?
“Zeker weten, altijd, waarschijnlijk te veel, man! Onze volgende stap moet eigenlijk een carrière in Amerika en Japan worden! In november spelen we een akoestische show in Utrecht en dat zal ook heel speciaal worden.”

Anathema komt uit Liverpool, hebben jullie iets met de Beatles erfenis?
“Jazeker, man. De Beatles zijn onze grootste inspiratiebron, want zij waren namelijk ook progressief. Wij hebben allemaal grote affiniteit met bands zoals Pink Floyd, Radiohead en de Beatles. Wij hebben iets met songs, niet met deuntjes, wij zijn opgegroeid met songs en schrijvers van songs, zoals Bob Dylan en Bruce Springsteen.”

Hoe is de prog rock scene in Engeland?
“Nou, mede dankzij het magazine Prog vrij goed. Maar progressieve muziek is geen genre, het is een ethos, laat dat duidelijk zijn!”

Veel mensen weten niet wat Anathema betekent, kun jij dat eens duidelijk uitleggen? En wie heeft trouwens de naam bedacht?
“Anathema betekent iets dat je eigenlijk niet moet doen; zo simpel is het eigenlijk. Onze oude zanger bedacht de naam ongeveer 15 jaar geleden en omdat Steven Wilson het een coole naam vindt, gaan we hem dus niet veranderen, ha ha…”

Dank voor het interview, Vince
“Jij bedankt en enjoy the show.”

LIVEDATUM 09/11 TivoliVredenburg, Utrecht

Ash op 16 november voor eenmalig concert naar Amsterdam

De Noord-Ierse indierock band Ash komt op 16 november naar Nederland. De groep rond frontman Tim Wheeler is dan te zien in de Amsterdamse Melkweg. Deze show volgt na het recent verschenen album Kablammo!. De kaartverkoop start meteen. Kaarten zijn te bestellen via de website van de Melkweg.

Zanger/gitarist Tim Wheeler en bassist Mark Hamilton staan in 1992 aan de wieg van wat twee jaar later  Ash wordt, nadat drummer Rick McMurray aan de line-up wordt toegevoegd. Het eerste wapenfeit is het mini-album Trailer waarmee het trio op lokaal niveau veel aandacht krijgt.

Weer twee jaar later staat Ash de grote doorbraak te wachten. Met hun volwaardige debuut 1977 dat vandaag de dag nog steeds wordt beschouwd als een van de beste albums uit die tijd, komen ze binnen op #1 in de Britse album-lijst en scoren ze grote hits met de singles Oh Yeah en Goldfinger. De band groeit uit tot een van de populairste gitaarbands van de UK.

Er volgen nog vier albums voordat Kablammo! afgelopen mei verschijnt. ‘Nu-Clear Sounds‘ (1998), ‘Free All Angels‘ (2001), ‘Meltdown‘ (2004) en ‘Twilight of the Innocents‘ (2007). De eerste drie langspelers krijgen de status platina dan wel goud. In de tussentijd wordt in de persoon van Charlotte Hatherley, die tot dan actief is in de band Nightnurse, versterking gevonden. Zij fungeert als tweede gitarist en backing vocalist.

Met Kablammo! laat Ash horen nog steeds een pittig en puntig gitaargeluid neer te kunnen zetten, vol aanstekelijke melodieën.

Het concert in de Melkweg wordt opgewarmd door de Amerikaanse band We Are Scientists. De indierockers uit New York brachten vorige jaar hun laatste album ‘TV en Français’ uit en zijn afgelopen april begonnen met het opnemen van nieuw materiaal. Met de singles Nobody Move, Nobody Hurts en The Great Escape scoorden ze hun succesvolste hits.

Meer informatie over Ash is te vinden op www.ash-official.com. En verdere informatie over We Are Scientists op www.weareschientists.com.