Tess Parks and Anton Newcombe – I Declare Nothing (A Recordings / Suburban Records)
Zij deed ooit iets met fotografie en was bevriend met de Dandy Warhols. Hem ken je heel misschien van het psychedelische collectief Brian Jonestown Massacre uit San Francisco. Tess Parks en Anton Newcombe werden door Alan McGee met elkaar in contact gebracht nadat Parks al eerder haar debuutalbum Blood Hot op het platenlabel van McGee mocht uitbrengen. Nu is er dan I Declare Nothing, het resultaat van een bijzondere samenwerking die duidelijk verder is gegaan dan slechts samen liedjes schrijven en ze vervolgens opnemen. I Declare Nothing is een behoorlijk psychedelische gebeurtenis geworden waarin de zweverig klinkende, en van galm voorzien, maar rauwe vocalen van Parks leunen op een fascinerend klinkende gitaarmuur, bestaande uit lo-fi fuzz en melodieuze rock van Newcombe. Hoewel momenteel veel talentvolle jonge artiesten zich vergrijpen aan de late jaren zestig wordt vrijwel nergens een soortgelijke vibe gecreëerd zoals die hier is vastgelegd.
Newcombe heeft heel goed nagedacht over de muzikale aankleding. Wie benieuwd is naar hoe Jefferson Airplane en Velvet Underground het er tegenwoordig in een gefuseerd verband zouden afbrengen krijgt bij beluistering van deze opnamen een prima indicatie. Zo is er het broeierige October 2nd waarin zwaar weer dreigt of het geladen Cocaine Cat waarin Parks bijna op hypnotiserende wijze de luisteraar vastgrijpt terwijl op de achtergrond een mellotron in combinatie met akoestische gitaar voor een natuurlijke trance zorgen.
Weerstand bieden heeft geen enkele zin. Geef je over aan deze 40-minuten durende trip en zweef mee op de dromerige klanktapijten die hier zijn uitgerold. Prachtplaat! Jeroen Bakker
LIVEDATA 23/07 Paradiso, Amsterdam 18/09 Incubate, Tilburg
Jeanne Added – Be Sensational (PIAS)
De duistere synths waar Be Sensational mee opent voorspellen al niet veel goeds, en zodra Jeanne Added (spreek uit: addèd, het betreft namelijk een Franse zangeres) begint te declameren dat er een oorlog komt, is het duidelijk: dit wordt geen luchtig album. De hoes gaf het ook wel een beetje weg; die straalt jaren ’80 post-punk uit, en had zo van Anne Clark kunnen zijn.
Muzikaal gezien heeft het daar ook wel raakvlakken mee, maar het is vooral de sfeer die overeen komt. Ook de elektronische invloeden doen denken aan begin jaren ’80, het zou zomaar kunnen dat ze dezelfde synthesizers gebruikt als de bandjes van toen. Zo doet de intro van Miss It All denken aan Maid of Orleans van Orchestral Manoeuvres in the Dark.
Toch is Be Sensational, zoals de titel al doet vermoeden, niet een en al zwartgalligheid. De grimmige sfeer wordt afgewisseld met een paar mooie ballads (Look at Them) en zelfs dansbare synthpop à la Chvrches (Back to Summer). Added is echter op haar best als het diepst in de krochten van haar ziel tast, zoals op het aangrijpende Lydia. Daarin zingt ze over haar liefde voor iemand die haar tegelijkertijd kapot maakt. Een situatie die haar in tweeën scheurt, wat ze op sterke wijze uit in de muziek.
Be Sensational is een spannend debuut, dat weliswaar behoorlijk eighties klinkt, maar prima kan aansluiten bij de vele synthpopbands van tegenwoordig, die daar ook op teruggrijpen. Arnout de Vries
LIVEDATUM 18/12 Botanique, Brussel
