Er zijn bands die een langere aanlooptijd nodig hebben om een groter publiek te bereiken. Het Britse Bear’s Den behoort duidelijk tot de andere categorie. Slechts 2 ep’s waren er nodig om de grotere clubs te doen uitverkopen en na de release van Islands, het vorig jaar verschenen eerste volledige debuutalbum lijkt niets een grote doorbraak van de Londense folkies in de weg te staan. Zaterdag 4 juli staan ze in een volgepakt Goffert Park te Nijmegen als voorprogramma van Mumford & Sons met wie het trio de afgelopen jaren een intense vriendschap heeft opgebouwd.
Is Bear’s Den eigenlijk wel klaar voor het grote werk? Pinguinradio vroeg het zanger/gitarist Andrew Davie, de man die met zijn dromerige alt-country en intieme folk een tijdelijk toevluchtsoord biedt voor diegenen die heel even uit het gejaagde dagelijks leven willen stappen…
Tekst: Jeroen Bakker
Andrew Davie kijkt heel erg uit naar het optreden dat deze avond in de Vondelkerk zal plaatsvinden. De kerkbankjes zullen tot de laatste plek bezet zijn. “Het optreden is alleen toegankelijk voor de allergrootste fans. We hebben onlangs in Engeland ook drie shows gedaan in de kerk. Het zal geheel akoestisch zijn en soms schuiven we zelfs de microfoons even aan de kant. Speciaal voor vanavond hebben we er een tweemansblazerssectie bij gevraagd. Het biedt ons de mogelijkheid om het meest ingetogen werk te spelen. Ik denk dat dit juist in zo’n ambiance goed tot zijn recht komt.”
Of er al wat nieuw werk te horen zal zijn durft Davie op dit moment nog niet te beloven.“Er is weliswaar al iets geschreven en opgenomen maar het moet heel erg goed zijn en zelfs onze debuutplaat overtreffen. Kijk, in feite is het zo dat we twintig jaar lang hebben toegeleefd naar Islands. Alleen het allerbeste van al die jaren is daar op terecht gekomen. Daarnaast heeft het tourleven bij ons op dit moment de prioriteit. We willen zoveel mogelijk optreden en daarom blijft er te weinig tijd over om in de studio te werken. Schrijven doe ik echter altijd. Ik ben onlangs bij een vriend van mij in India geweest. Hij werkt daar in een ziekenhuis en we zijn samen langs de zuidkust gereisd. Ik heb geen muziek gemaakt maar wel de meest bijzondere trip ooit gemaakt. Het land is werkelijk met niets te vergelijken. Ik ga zeker nog eens terug. Het grootste voordeel van een fulltime muzikant is dat je in de gelegenheid bent om op veel plaatsen te spelen en het is logisch dat al die indrukken later weer in de muziek terugkomen. De inspiratie zit overal maar de fans zullen toch nog even geduld moeten hebben voordat we met iets nieuws komen.”
Hoewel de band zo Brits is als de achterkant van Queen Elizabeth, vinden veel gebeurtenissen in het nog prille bestaan van Bear’s Den hun oorsprong in Amerika. “Ik heb er zelf niet eens zo zeer bij stil gestaan maar die veronderstelling klopt absoluut”, aldus Davie. Zo is er van de twee weken durende roadtrip in een gammel Volkswagenbusje, met Ben Howard, The Staves en Nathaniel Rateliff aan boord, de prachtige documentaire Austin To Boston gemaakt en werd er al eens opgenomen in de legendarische Electric Ladyland Studios. Ook blijkt daar een groot gedeelte van de teksten die we op Islands tegenkomen, te zijn geschreven maar het meest indrukwekkend is ongetwijfeld de opname van de videoclip die de track Elysium onder de aandacht moest brengen. “Het is volgens mij niet eens zozeer een videoclip geworden. Het is meer dan dat. Ik zou het liever een surrealistische ervaring willen noemen die we hebben vastgelegd.” Davie doelt op de bizarre schietpartij die plaatsvond op de school waar het broertje van de cameraman op dat moment bezig was aan de laatste fase van zijn studie, waarbij een andere leerling werd gedood. In de clip zijn geen acteurs te zien maar leerlingen die op het moment van dat tragische voorval op deze school studeerden. Zowel de leerlingen alsmede de familieleden van het slachtoffer aarzelden geen moment om hun goedkeuring te verlenen om deze registratie te gebruiken om de track te ondersteunen. Iedereen ziet het als een eerbetoon en herinnering aan de overleden jongen.”
Volgens Davie is het overigens niet zo dat de populariteit van de band in Amerika door al die gebeurtenissen daar vele malen groter is dan in de rest van de wereld. “We hebben er zeker een trouwe fanbasis en we gaan er binnenkort weer naartoe voor een tournee maar het is nog niet te vergelijken met de situatie hier. Naast Amsterdam hebben we in Londen, weliswaar heel geleidelijk, een groot aantal fans dat steeds maar groeit in aantal. Bovendien is het nog eens zo dat je Amerika niet één, twee, drie verovert hebt. We zijn daar trouwens ook helemaal niet mee bezig. We werken er keihard voor en de mentaliteit in de band is dan ook om alles er uit te halen wat er in zit.”
Vooralsnog staat op dit moment alles in het teken van de aanstaande optredens op de Europese festivalsites. Naast Reading en Leeds staan ook Pukkelpop en Lowlands deze zomer op de agenda. De verschillen tussen het optreden in een kerk, club- en festivalshows zijn er uiteraard volop maar een concrete plan van aanpak om het publiek ‘bij de lurven te pakken’ bestaat er nog niet.“We zullen alles moeten geven aangezien de festivalganger ieder moment een keuze heeft om naar een ander podium te lopen. De uitvoering moet gepassioneerd zijn en zo oprecht mogelijk. We zijn nog een beetje zoekende naar de juiste formule voor een festivaloptreden maar die passie en oprechtheid is er altijd en overal. Nu maar hopen dat het publiek dat ook zo ervaart.”
Naar het optreden met Mumford & Sons in dat grote park hier wordt heel erg uitgekeken. “Het zijn niet alleen heel goede vrienden van ons maar ze verdienen al die aandacht als geen ander. Ze hebben er echt heel erg hard voor gewerkt. We kennen ze al enige tijd en hebben vaak met elkaar samengespeeld. Kevin, onze drummer en gitarist, heeft met één van van de jongens een platenlabel opgericht. We hebben muzikaal gezien veel met elkaar gemeen en zijn als het ware met elkaar opgegroeid. We hebben banjo’s…”, en dan direct corrigerend “… zij hadden banjo’s en we delen veel zelfde muzikale invloeden.”
Dat hun naam regelmatig in de interviews met Bear’s Den terugkeert is geen enkel probleem. “Die band is zo groot geworden en het vleit ons dan ook in zekere zin, noem het een soort van trots gevoel. We komen toch uit dezelfde scene en het is eerder een manier om ergens binnen te komen wat voor een beginnende band een groot voordeel kan betekenen. Uiteraard moet het op een bepaald moment wel zo zijn dat de we kar zelf kunnen trekken.” Davie durft nog niet heel ver in de toekomst te kijken. “Eerst veel touren en daarna snel de studio in”, klinkt het stellig.
Vonden we op Islands veel teksten die handelden over eenzaamheid of over het gevoel eenzaam te zijn. Wat het volgende album betreft heeft hij nog geen idee waar het naar toe gaat. De band is nu behoorlijk populair aan het worden dus eenzaamheid zal ongetwijfeld plaats moeten maken voor thema’s als warmte, liefde en waardering. Hij kan het zich nauwelijks voorstellen en moet er zelfs hard om lachen: “Geloof me, aan de ‘sadness’ zal gewerkt worden.”
LIVEDATA 04/07 Goffertpark, Nijmegen (Support Mumford & Sons) 22/08 Pukkelpop, Hasselt 23/08 Lowlands, Biddinghuizen
Met een hittegolf op komst, kondigt het Spaanse La Pegatina aan terug te komen naar Nederland voor een uitgebreide clubtoer in december. De band speelt maarliefst zeven shows ter viering van het vijfde album El Revulsiu. De voorverkoop start vandaag.
