Eerste namen Let’s Get Lost 2015 bekend

Op zaterdag 24 oktober wordt in Zwolle voor de vierde maal Let’s Get Lost georganiseerd. Vandaag maakt de organisatie de eerste namen bekend: Girl Band, PAUW, Die Nerven, Todd Dorigo, Sales, Fist City, Tubelight en The Homesick zullen afreizen naar het Zwolse festival. De optredens vinden plaats op verschillende bijzondere plekken in de binnenstad. De kaartverkoop is gestart en verkrijgbaar op www.lets-get-lost.nl.

Sinds dit jaar heeft het festival de festivalnaam uitgebreid met een ondertitel “Let’s Get Lost In Music and Places” . De toevoeging omschrijft volgens de organisatie nog beter waar het festival voor staat; het ontdekken van toffe urgente muziek op mooie locaties.

Het festival laat bezoekers nieuwe (inter)nationale muziek ontdekken, zo stonden onder andere Oscar & The Wolf, Strand Of Oaks, Peter Broderick, Jacco Gardner en Daniel Norgren op voorgaande edities.

Girl BandGirl Band (IE)
Girl Band (foto) is een vierkoppige noise rock band uit Dublin. Tussen het touren in Amerika en Europa door bracht de band verschillende singles en een EP uit en tekenden ze bij Rough Trade Records. Daar verschijnt in de herfst van dit jaar hun debuutalbum. Live is het hard, intens en energiek, precies zoals een rockconcert moet zijn.

Sales (USA)
Sales is een elektro-akoestisch duo bestaande uit boezemvrienden, Lauren Morgan (gitaar / zang) en Jordan Shih (gitaar / beats) afkomstig uit Orlando, Florida, USA. In juli 2014 werd de band benoemd tot ‘Ones to Watch’ door populaire weblog The Hype Machine.

PAUW (NL)
De Nederlands vaandeldragers van de psychedelische muziek uit de 60’s en 70’s. De EP verkocht binnen een week uit en inmiddels zijn ze een ware festival hit waar ze deze zomer veel grote festivals aandoen zoals Dauwpop, Where The Wild Things Are en Lowlands. In oktober verschijnt het debuut album. Live een ware sensatie die je moet meemaken.

Todd Dorigo (UK)
Met zijn op British Invasion en New Wave geïnspireerde Rock’n’roll-pop hooks werkte Todd Dorigo zich stilletjes omhoog in de live scene van Manchester en Londen. Dat resulteerde in onder andere spots op het fameuze Glastonbury festival.

Fist City (CA)
Het Canadese Fist City is sinds hun oprichting in 2010 door roerige tijden gegaan. Bassiste Brittany Fist verliet de groep, maar kwam een paar jaar later weer terug. Ondertussen onderging haar tweelingzus een geslachtsoperatie. Ondanks alles is Fist City sterker dan ooit.

Die Nerven (DE)
Het Duitse Die Nerven is beïnvloed door punk uit 1980, vanuit beide kanten van de Atlantische oceaan; deels New York hardcore en deels Ätzer 81. Echter doen zij één wezenlijk anders, zij zingen namelijk in het Duits.

Tubelight (BE)
Tubelight is een psychedelische shoegaze band uit het Belgische Diest. Het geluid van de viermans band is ee mix van The Velvet Underground met 90’s psychedelica en shoegaze (The Jesus and Mary Chain meets Spacemen 3).

The Homesick (NL)
The Homesick is een wow-fi postpop formatie uit Dokkum-Noord. Intense verveling, puberteit en de impact van het wereld wijde web in het noorden van Friesland vormen de drijfveer voor dit drietal. Samen maken ze puntige, dwarse en veelal aanstekelijke popliedjes gemengd met de ruis van een stoffige tape recorder.

Meer namen worden spoedig bekend gemaakt, net als de locaties waar het festival plaats gaat vinden.

Het festival vindt plaats op zaterdag 24 oktober op verschillende locaties in de Zwolse binnenstad. Kaarten kosten €20,- en zijn per direct te bestellen op www.lets-get-lost.nl.

Theater- en dansprogramma Lowlands 2015 bekend

Van 21 t/m 23 augustus vindt op evenemententerrein Walibi Holland in Biddinghuizen de drieëntwintigste editie van “A Campingflight to Lowlands Paradise” plaats. Naast een uitgebreid alternatief muziekprogramma is er op het festival ook een rijk aanbod aan andere kunstdisciplines waaronder een Theater- en Dansprogramma.

Vrijdag 21 augustus gaat de drieëntwintigste edite van A Campingflight to Lowlands Paradise van start en kunnen 55.000 bezoekers genieten van drie dagen vol muziek, theater, film, literatuur, wetenschap en nog veel meer. Het dans- en theaterprogramma vindt plaats in de theatertent Juliet waar 1.250 bezoekers van de voorstellingen kunnen genieten. Doordat de stukken uit de theaters worden gehaald en in een festivalsetting worden gespeeld, is voor veel bezoekers de drempel om een voorstelling te bezoeken laag. Veel toonaangevende gezelschappen spelen dan ook graag op Lowlands omdat ze op deze manier met een nieuw publiek in aanraking komen.

Jakop Ahlbom – ‘Horror’: We hebben in de loop der jaren al heel wat huiveringwekkend goed theater in Juliet gehad, maar ‘Horror’ van Jakop Ahlbom is een heel ander monster. De talentvolle Nederlands/Zweedse theatermaker is namelijk een groot horrorfan. In het surreëel gruwelijke ‘Horror’ komen al die griezelmeesters samen in een non-stop thrillfest zonder tekst, maar met een bloedstollende combinatie van dans, acrobatiek, goochelkunst en behoorlijk briljante special effects.

Conny Janssen Danst – ‘Inside Out’: Enig idee wat ‘exploded drawings’ zijn? Uit elkaar getrokken driedimensionale tekeningen, that’s what. Heb dat nut? Jazeker, om te zien uit welke onderdelen een object is opgebouwd. Ze inspireerden het Rotterdamse Conny Janssen Danst tot ‘Inside Out’, een als vanouds rauwe, energieke dansvoorstelling over in- en uitzoomen.

Daria Bukvić – ‘Nobody Home’: Terwijl de dobbernegerers in Den Haag zich drukmaken over kruimels in bed en bad vertelt ‘Nobody Home’ de ongelofelijke levensverhalen van de asielzoekers zelf. UHet ontroerende, kritische en humoristische ‘Nobody Home’ gaat over het soms absurde leven in het AZC en de Nederlandse bureaucratie, maar ook over hilarische culturele clichés zoals dramaqueenende Syrische moeders en Arabische B-boys in witte sokken en badslippers.

Scapino Ballet Rotterdam: Scapino Ballet Rotterdam is vaste gast in Lowlands Paradise, voornamelijk omdat het trendsettende spitzengezelschap elke keer de lat weer hoger legt. Deze twaalfde voorstelling is geen uitzondering, want in 2015 neemt Scapino gelijk twee topchoreografen mee: de Israëliër Itamar Serussi en huischoreograaf Felix Landerer.

Farruquito: Wel ’s een flamencoshow bezocht, ergens in een Spaans toeristenmekka? Denk dan daaraan terwijl je je vergaapt aan het voetenwerk van deze topdanser uit Sevilla. Je weet niet wat je meemaakt. Farruquito, vierdegeneratietelg van een zigeunerdynastie, danst flamenco pur sang: snel, woest en rauw, maar met een techniek om van te duizelen, volgens de unieke familiestijl. Zelf de Flameco dansen? Farruquito geeft op zaterdagochtend een workshop in de India.

Ann van den Broek | WArd/waRD – ‘The Black Piece’: Ik zie ik zie wat jij niet ziet. Dat is het spelletje dat de Vlaamse choreograaf Ann Van den Broek speelt met ‘The Black Piece’. Beelden, licht, beweging en geluiden zetten je zintuigen op scherp en halen al je verwachtingen onderuit.

Viktor Griffioen | Orkater – ‘Sky-Hi & So-Lo’: Viktor Griffioen van Orkaterband The Sadists sloot zich twee maanden op in een donkere kelder. Herboren, vastbesloten en gereïncarneerd als de part-time superheld en rafelige troubadour Mr. Ferocious lanceert hij zichzelf met zijn eerste soloprogramma ‘Sky-Hi & So-Lo’: propvol muziek, busladingen gaffertape, gebroken tegeltjeswijsheden en een robot.

Davy Pieters | Frascati Producties – ‘How Did I Die’: Levensvragen genoeg in Lowlands Paradise, maar wat als je ontzielde lichaam lijkstijf in een bos wordt gevonden? De nagelbijter ‘How did I die?’ van Frascati Producties probeert met een reconstructie antwoord te geven op de laatste vraag van een vermoorde jonge vrouw. Maar er leiden vele dwaalsporen naar het mortuarium. Want de ene waarheid is de andere niet, laat staan de werkelijkheid. 

David Middendorp | Another Kind Of Blue – ‘Flyland 2’: Op Oerol 2014 was de magische dansvoorstelling ‘Flyland’ te zien, door choreograaf David Middendorp en Another Kind Of Blue speciaal voor het Terschellingse festival geproduceerd. Voor Lowlands maakten ze het vervolg ‘Flyland 2’, een beeldend verhaal over liefde, emotie en de dunne lijn tussen fantasie en realiteit.              

En al eerder werd bekend gemaakt dat DE VERLEIDERS naar Lowlands komen:

DE VERLEIDERS – ‘Door De Bank Genomen’: In ‘Door De Bank Genomen’ wordt de twijfelachtige moraal aan de top van het bankwezen aan de kaak gesteld en op de hak genomen. Dat slangennest van graaicultuur en zelfverrijking, door DE VERLEIDERS via sketches en monologen vakkundig en satirisch tot op het bot gefileerd. Een voorstelling ook over hoe niet de overheid maar de financiële wereld in onze maatschappij aan de touwtjes trekt.

Op www.lowlands.nl is uitgebreide informatie te vinden over deze bevestigingen en eerder aangekondigde acts zoals Ben Howard,Major Lazer, Kendrick Lamar, FFS (Franz Ferdinand & Sparks)The Chemical Brothers, Paolo Nutini, Years & Years enFour Tet. Binnenkort volgen meer bevestigingen.

—–

A CAMPINGFLIGHT TO LOWLANDS PARADISE 2015
21 + 22 + 23 augustus 2015
Evenemententerrein Walibi Holland, Biddinghuizen

Festivalticket (3 dagen festival + camping + pendelbus): €195,- incl. servicekosten.
CJP-ticket (3 dagen festival + camping + pendelbus): €185,- incl. servicekosten.
Parkeerticket: €15,- incl. servicekosten. €25,- aan de poort.
Gllamcamp: luxe overnachten in diverse accommodaties, verschillende prijzen. Meer info: tickets.campsolutions.nl/lowlands/nl

Voorverkoop: www.ticketmaster.nl
Bustickets voor busreizen vanuit heel Nederland: www.eventtravel.nl

A Campingflight to Lowlands Paradise 2015 wordt mede mogelijk gemaakt door Heineken, Nedap, Douwe Egberts en KPN.

Interview: Róisín Murphy

Roisin Murphy Hairless ToysWanneer we Róisín Murphy begroeten in de patio van het Brusselse hotel The Dominican oogt ze erg ontspannen en onherkenbaar met haar sluik blond haar en zonnebril. Ze geniet er blijkbaar van om haar nieuwe muzikale broedsel Hairless Toys voor te stellen. Acht nummers verspreid over een aantal diverse stijlen, en dit ook exact acht jaar na haar vorige full album.

Tekst Ruud Van De Locht

Welkom terug, Róisín! Het werd een wel erg lange dracht. Moeilijke bevalling?
Murphy: “Zo voelde het absoluut niet aan. Ik was intussen geregeld muzikaal aan de slag, maar had op geen enkel moment de behoefte om dat te vertalen in een nieuw album. Ik moet het zelf absoluut willen en de juiste vibraties voelen om een release uit te brengen. Zo werk ik al mijn ganse carrière en ik voel geen enkele behoefte die werkwijze te veranderen.”

Wat dreef je dan om juist nu opnieuw naar buiten te treden met een full album?
Murphy: “Vorig jaar bracht ik Mi Senti uit, een ep’tje met zes Italiaanse liedjes, samen met mijn partner Sebastiano Properzi. Ik zat in de studio met Eddie Stevens, een erg getalenteerde muzikant die twintig jaar geleden reeds als klavierspeler bij Moloko aan de slag was, en instond voor de productie van Mi Senti. Op dat moment begon het bij me te kriebelen en ontstond het idee om samen met hem een nieuw album op te nemen. De eerste zaadjes voor Hairless Toys waren geplant.”

In totaal nam je ruim dertig songs op, waarvan er slechts acht op het album verschenen. Kill your darlings?
Murphy: “Toch niet. De keuze voor de nummers die ik op Hairless Toys wilde, was zelfs supergemakkelijk. Ik hield er me mee bezig tijdens de kerstperiode en het vergde niet meer dan uitgerekend één uur. Deze acht nummers vormden een mooi afgerond geheel, zonder meer. De andere nummers zullen dus nog even moeten wachten op een volgend album. Die muzikale en creatieve vrijheid vind ik zo geweldig aan het hedendaagse muzikale klimaat. Dat je volledig vrijuit kunt werken, zonder dat er een platenfirma over je schouder meekijkt. Ik vermoed dat dit een algemeen gegeven is dat voor de meeste muzikanten geldt. Maar weet je wat ik zo leuk vind aan mijn status van ‘middle class musician’? Dat ik gelukkig geen superster ben waardoor ik perfect anoniem over straat kan lopen, maar evenmin arm door het leven moet. Een erg comfortabele situatie.”Hairless Toys klinkt als een collage van diverse stijlen: jazz, deep house, dark disco,… Je was duidelijk toe aan experimenteerdrift?
Murphy: “Ik wilde vooral niet bedelen bij mainstream radiostations om mijn nieuwe songs toch maar te draaien. Niet dat ik de klassieke popsong plots haat, maar het was inderdaad hoog tijd om het over een andere boeg te gooien. In feite ben ik reeds heel mijn carrière op zoek naar mijn eigen, authentieke stem die mij als persoon het meest typeert. Totnogtoe probeerde ik vanalles uit met diverse stemmingen of accenten, maar de ware Roisin voelde ik nooit helemaal. Nu heb ik het gevoel dat ik ze eindelijk gevonden heb.”

Toch klinkt de plaat ook ingetogener dan we van je verwachten. Zijn de wilde jaren voorbij nu je de veertig gepasseerd bent? M.a.w. liggen de turbulente podiumacts van La Murphy definitief achter de rug?
Murphy: “Weet je, ik ben wie ik ben en ik kan het toch niet laten. Zorg er dus toch maar voor dat je bij het volgende concert vooraan staat. Want ik zorg er ongetwijfeld wel voor dat er iets te beleven valt. Ik ben nu eenmaal dat podiumbeest en de leeftijd van veertig of een meer experimentele plaat zullen daar weinig aan veranderen, vrees ik (lacht).

Ok, dat klinkt als een duidelijke waarschuwing. Over dan naar de wereld van de social media, waarmee jij je blijkbaar reuze amuseert.
Murphy: “Zeker weten. Ik voel me evenzeer een visueel artiest en die platformen vormen een erg creatieve plaats waar ik me volledig kan uitleven. Vooral Instagram vind ik reuze; ik plaats er zowel foto’s van mezelf als inspirerende beelden die ik op internet vind. Bovendien vormen social media de kortste lijn met mijn fans wereldwijd. Dat geeft me de mogelijkheid mijn nieuwe muziek en songs onmiddellijk met hen te delen. Even later lees ik al wat zij ervan denken. Die interactiviteit vind ik superleuk, directe communicatie met de fans vind ik fantastisch.

Je werd intussen ook tweemaal moeder. Heeft dat je persoonlijkheid sterk beïnvloed?
Murphy: “Ik ben intussen 41 en wilde altijd al kinderen. Dat was dus een normale evolutie. Ik kreeg wel even een ‘verantwoordelijkheidsshock’ en bezoek geen nachtclubs meer. Maar als persoon of artiest betekende het geen grote verandering voor mij. Toch niet voor zover ik me kan herinneren.”

Geef ons tot slot nog even je eigen favoriete nummer op dit album.
Murphy: “Met die vraag maak je het me wel erg moeilijk. Het titelnummer verwijst naar de pijn van iemand die ik ken, veel meer wil ik daar niet over kwijt. The House of Glass handelt over een erg leuke periode toen we met drie meiden samenhokten tijdens onze tienerjaren. Elke avond naar nachtclubs en parties, terwijl iedereen bij ons in huis binnen viel. Vandaar het Glazen Huis. Een periode die natuurlijk niet bleef duren omdat het er allemaal veel te heftig aan toe ging, maar waaraan ik wel mooie herinneringen bewaar. En dan is er nog Exploitation, een nummer dat zowel inhoudelijk als qua vorm pure seks uitstraalt. En ook al heb ik dan twee kinderen en ben intussen 41 jaar oud, daar kan ik wel degelijk nog steeds enorm op kicken, my darling!”

Ok Roisin, genoteerd! In Paradiso reserveren we alvast een plaats in de coulissen…

LIVEDATA 22/05 Paradiso, Amsterdam (Uitverkocht) 23/05 Ancienne Belgique, Brussel 26/06 Rock Werchter, Werchter 27/06 Down The Rabbit Hole, Beuningen

Zomerfestival La Truite Magique 2015 kondigt nieuwe namen aan

La Truite Magique – het kleinschalige zomerfestival dat plaatsvindt in een betoverende vallei in de Ardennen – heeft een aantal nieuwe bands aan haar affiche toegevoegd. Het gaat om Douglas Firs (BE), God Damn (UK), Het Zesde Metaal (BE), Mon-o-Phone (BE), Rob Heron & Tea Pad Orchestra (USA), Yellowstraps (BE).
La Truite Magique vindt plaats vrijdag 14, zaterdag 15 en zondagmorgen 16 augustus 2015 in Tavigny, vlakbij Houffalize.

Niet zomaar een muziekfestival
Organisatoren Bob Muileboom & Henja Govers zijn passiemensen. Half werk staat niet in hun woordenboek. Toen ze in Tavigny verliefd werden op de streek, duurde het niet lang of ze hadden een afgeleefd hotelletje op de kop getikt. Bob: ”Ik stond daar bij die snelstromende rivier achter het hotel, tussen die grote bomen. En het overviel me: We blijven hier en gaan geweldige artiesten in deze vallei uitnodigen.” Bob stopte als bassist van Peter Pan Speedrock. Met creatieve duizendpoot Henja creëerde hij muziekhotel La Truite d’Argent – uniek in zijn soort. En in de maand augustus wordt met Tom Ketelaar, programmeur van de Eindhovense poptempel de Effenaar, de kroon op het muziekjaar gezet: La Truite Magique. Dit jaar kan de bezoeker alweer de tweede editie van dit bijzondere festival meemaken.

Eén camping, twee podia.
Met een camping op de site, kan een bezoeker drie dagen verdwijnen in de magische sfeer om daarna opgeladen en met bonzend hart terug de drukte van het bestaan in te trekken. Met een onvergetelijke energierijke herinnering op zak. Optredens vinden plaats ofwel in de Magical Stage, een circustent waar al eens geblazen of gefeest mag worden. Ofwel zorgt de Forest Stage, gebouwd met resthout, voor een razend intieme sfeer. Op deze plek kronkelt muziek doorheen de bomen. Elke ochtend wordt de bezoeker getrakteerd op akoestische ontbijtconcertjes in open lucht of op verrassende locaties. Dat hoort nu eenmaal bij een uitgebreid festival ontbijt. Op die manier worden de houders van een Magic Combi Ticket tot in de puntjes verwend.

La Truite Magique ziet het klein
Er zijn 600 drie daagse Magic Combi Tickets (entree, camping, ontbijt) en 400 dagtickets beschikbaar (entree). Daarmee is het groot genoeg om de bezoeker het gevoel te geven dat hij wel degelijk op een festival zit, en niet op een privéconcert. Maar het blijft klein genoeg om hem/haar de kans te geven om op drie dagen tijd met alle bezoekers bevriend te geraken – inclusief de aanwezige muzikanten. La Truite Magique is een afgelegen dorp van levensgenieters waar het heerlijk vertoeven is en dat spijtig genoeg maar 3 dagen duurt. Gelijkgezinden die op een magische locatie nieuwe muziek ontdekken, vergezeld van (h)eerlijke creatieve keuken van culinair artiest André Amaro en de beste streekbieren; ziedaar de essentie van ‘La Truite Magique’.

Line-up
Afterpartees (NL), Belle of Louisville (NL), Birds That Change Colour (BE), Champs (UK), Douglas Firs (BE), God Damn (UK), Het Zesde Metaal, Herman Brock Jr. (NL), Man From The South (NL), PAUW (NL), Moaning Cities (BE), Mister & Mississippi (NL), Steve Gunn (USA), Tubelight (BE), Mon-o-Phone, (BE), Belle of Louisville (NL), Rob Heron & Tea Pad Orchestra (UK), Yellowstraps (BE), zZz (NL)

De komende maanden wordt de rest van de line-up en randprogrammering bekend gemaakt.

Tickets en verdere informatie via: www.la-truite-magique.com

Prijzen
Magic 3 Day Combi Tickets: € 89,50 (Tickets)
Dagkaart vrijdag 14 augustus: € 20,-
Dagkaart zaterdag 15 augustus: € 35,-
Day Ticket vrijdag & zaterdag zonder camping: € 50,-

Douwe Bob en John Coffey naar Zomerpop 2015

Nu het festivalseizoen nadert, maakt Zomerpop opnieuw twee aansprekende namen bekend. Douwe Bob en John Coffey zullen zondag 6 september de mainstage in Hoogwoud betreden. Samen met de al eerder aangekondigde Blaudzun en De Dijk heeft het tweedaagse festival nu al de uitstraling en diversiteit waar het om bekend staat. En de line-up wordt nog verder uitgebreid.

Douwe Bob is hot. Sinds hij in 2012 doorbrak als winnaar van het programma De Beste Singer-Songwriter deed hij twee clubtours langs uitverkochte zalen en stond hij onder meer op Pinkpop. Begin dit jaar had de 22-jarige zanger een hit te pakken met Hold Me, het duet met Anouk, en deze week lanceert hij zijn tweede album Pass It On.

douwe bob“Altijd feest”
Zomerpop is erin geslaagd om Douwe Bob met voltallige band vast te leggen. Een garantie voor een puike show vol uitersten, van ‘kleine’ gitaarliedjes tot hardere bandsongs waarmee iedereen luidkeels meezingt. “We maken er altijd een feest van. Het leven is veel te kort voor saaie optredens!”, aldus Douwe Bob zelf.

John Coffey
John Coffey is de headliner van Vuigland, het nieuwe podium voor iets minder bekende topacts. Het festivalpubliek heeft John Coffey echter al lang in de armen gesloten. Met hun Foo Fighters-achtige powerrock zal de Utrechtse band na Pinkpop ook Zomerpop verpletteren. Kortgeleden verscheen hun nieuwe album The Great News.

DIFF en Electric Tears
Op Vuigland staat ook Electric Tears. De viermans powerpopformatie rond Niels de Wit, bekend van de Hoornse band Johan, brengt binnenkort zijn debuutalbum uit. Voor de mainstage is DIFF aan het programma toegevoegd. Deze aanstormende American folk- en bluesband bestaat uit zes gitaristen die met hun bruisende samenspel elk publiek inpakken.

Dance-stage
Eerder al maakte Zomerpop bekend dat Blaudzun, De Dijk, Casa de la Muerte en The Cosmic Carnival Express naar Hoogwoud komen. Een hoogwaardige line-up met voor elk wat wils. De laatste namen, waaronder nieuwe headliners én acts voor de Dance-stage, volgen nog voor de zomervakantie. De kaartverkoop is al gestart. Meer informatie: www.zomerpop.nl.

Metropolis 2015 biedt met Talent Stage opnieuw plek aan jonge muzikanten

Tijdens de 27e editie van het Metropolis Festival is er opnieuw plek voor jong talent op het Talent Stage (powered by Popunie), het podium dat in 2014 zeer succesvol werd geïntroduceerd. Muzikanten die in aanmerking willen komen voor een felbegeerde plek in de line-up van Metropolis dienen 18 jaar of jonger te zijn. Aanmelden kan nu via www.metropolisfestival.nl, de inschrijving sluit op vrijdag 19 juni 2015. Metropolis vindt plaats op zondag 5 juli 2015 in het Rotterdamse Zuiderpark, toegang tot het festival is gratis.

Metropolis Talent Stage
Metropolis Festival-programmeur Joey Ruchtie selecteert uit de inzendingen zeven talentvolle acts. Zij kunnen op Metropolis laten zien wat zij in hun mars hebben. Direct na deze optredens op het Talent Stage bepaalt een vakkundige jury wie de aanmoedigingsprijs de ‘Lekker Bezig-bokaal’ mee naar huis neemt. Gekoppeld aan de prijs zijn een professionele fotoshoot, studiotijd en een adviesgesprek met de Popunie om winnaar verder op weg te helpen.

Vorig jaar wist de Goudse band The Tambles de jury met hun energieke rock & roll het meest te overtuigen. De vier jongens hebben dankzij de gewonnen studiotijd in maart hun debuut-EP kunnen uitbrengen.

Metropolis wordt jaarlijks overspoeld met aanvragen van jonge muzikanten en bandjes die staan te popelen om de wereld te laten zien wat ze kunnen en aan de talentvolle acts wil het festival die ruimte bieden. Metropolis brengt graag jong nieuw talent en hoopt door middel van het Talent Stage en een aanmoedigingsprijs het spelplezier te bevorderen en deze muzikanten verder op weg te helpen.

Het Metropolis Festival is een uniek evenement omdat geen enkel gratis festival zich zo specifiek manifesteert met onbekend, maar altijd veelbelovend talent. Of het nu gaat om het vroeg boeken van acts als The Black Keys, The XX, Triggerfinger, The Strokes, of een podium en een aanmoedigingsprijs voor piepjonge bands: Metropolis is er graag vroeg bij.

Album Reviews: Blake Mills en Awolnation

Blake Mills - Heigh HoBlake Mills – Heigh Ho (Verve / Caroline Records)
Muziek luisteren we het liefst overal. In de auto of de trein, op het werk, op weg naar je werk, tijdens het koken en voor de pechvogels zonder vaatwasser: vaak ook tijdens de afwas. Maar deze plaat van Blake Mills is daar wat minder geschikt voor. Meerdere malen heeft Heigh Ho opgestaan gedurende dit soort activiteiten maar echt blijven hangen deed de plaat toen niet. Pas door echt bewust te luisteren zonder tegelijk andere dingen te doen ga je dit album waarderen.

Voor Johan Derksen is gezelligheid het volgende: met een blues-cd op de bank en de koptelefoon op het hoofd. Zo zou je ook deze plaat moeten ervaren. Eventueel ouderwets met het cd-boekje in de hand en waarempel: dan vallen opeens alle details op zijn plek. Mills maakt natuurlijk ook geen meezingers of catchy singles. Mooie, rustig opgebouwde Americana met veel details maar geen grote refreinen, bruggetjes of climaxen.

En dat is eigenlijk best een verademing in deze gejaagde tijden vol prikkels die op ons af komen. Heigh Ho is een rustpunt voor de muziekfreak die niet heel Spotify in één keer wil ontdekken maar juist één plaat goed willen ontdekken in meerdere luistersessies en daar dus ook tijd in willen investeren. In de sterke songs Seven en Don’t Tell Our Friends About Me zingt de wereldberoemde zangeres Fiona Apple nog mee en een ander hoogtepunt is het wat stevigere gitaarwerk in de jamsessie Shed Your Head. Heerlijke subtiele plaat, maar dus wel een schijfje met een zekere gebruiksaanwijzing. Thomas Spiekerman

Awolnation - RunAwolnation – Run (Red Bull Records / Sony Music)
‘I blame it on my ADD, baby’, zong Aaron Bruno in 2011 op de megahit Sail. Het zinnetje is exemplarisch voor de muziek van Awolnation, waar Aaron Bruno de frontman van is. De man heeft dus ADD, een stoornis waarbij je je slecht kan concentreren, en je aandacht heel snel van het een op het andere overgaat. Dat is terug te horen in de muziek, het zit namelijk vol met ideeën en heeft de neiging om alle kanten op te schieten. Het citaat laat ook zien hoe persoonlijk en oprecht zijn muziek is.

Nog even terug naar Sail: het nummer werd uitgebracht in 2011, maar pas in 2013 werd het in Amerika echt een grote hit, waarbij het nummer uiteindelijk 79 weken in de Amerikaanse top 100 wist door te brengen (slechts één nummer heeft dat beter gedaan). Een onverwachts megasucces dus, weinigen zullen dat van tevoren voorspeld hebben; het is namelijk een donker, schreeuwerig rocknummer, en niet bepaald op maat gemaakt voor de radio. Ook voor Aaron Bruno was het even schrikken, en hij heeft ook aardig geworsteld met dat succes. Het is het hoofdthema van zijn nieuwe album: Run.

Run is, net als voorganger Megalithic Symphony, een ambitieus werkstuk. Het begint al indrukwekkend met het titelnummer, waarin Aaron Bruno zowel tekstueel als muzikaal de apocalyps lijkt aan te kondigen of sterker nog, zelf lijkt te veroorzaken. ‘I am a human being capable of terrible things. There is lightning striking all over the world.’ Hij lijkt zich hiermee te keren tegen de verheerlijking van grote artiesten, het zijn immers ook maar mensen. Het klinkt als de voorbode van een duister album, maar als het album vervolgt met het liefdesliedje Fat Face blijk je op een totaal verkeerd spoor gezet.

Het is illustratief voor de band: ze willen van alles, waardoor het album soms iets te vol met ideeën zit en daardoor een eenheid of rode lijn ontbeert. Samen met de vaak schreeuwerige vocalen werkt dat ietwat vermoeiend, en voelen de vijftig minuten eigenlijk nét wat te lang aan. Dat neemt niet weg dat het album genoeg interessante momenten kent. Het album wordt gekenmerkt door indringende drumbeats, emotionele vocalen, en een spannende, toch wel wat donkere sfeer. De single Hollow Moon (Bad Wolf) weet zich het snelst in je hoofd te nestelen, maar ook het ritmische Like People, Like Plastic vormt een hoogtepunt (samen met de eerder genoemde, adembenemende opener). Rustige akoestische liedjes als Headrest for My Soul vormen een aangename afwisseling.

Awolnation heeft met Run een intrigerend album neergezet. Aaron Bruno zit duidelijk vol met ambitie, hopelijk komt die bij een volgend album volledig tot zijn recht als de man zich wat meer weet te focussen. Run is in ieder geval al een stap in de goede richting, met de nodige sterke momenten. Arnout de Vries

Echo & the Bunnymen op 3 september in Patronaat

Echo & the Bunnymen komt op 3 september naar Nederland voor een concert in het Haarlemse Patronaat. Dit zal de eerste clubshow van de Britse New Wave/Post-punk band zijn sinds vorig jaar toen de groep te zien was tijdens Tivoli Tijdloos, de reeks laatste concerten in Tivoli. De kaartverkoop start op zaterdag 23 mei om 10:00 uur.
Kaarten zijn te bestellen via de website van Patronaat.

In 1978 wordt Echo & the Bunnymen in Liverpool opgericht. De originele line-up bestaat dan uit zanger Ian McCulloch, gitarist Will Sergeant en bassist Les Pattinson. Voor het slagwerk wordt in de beginfase nog gebruik gemaakt van een drummachine, maar deze wordt later vervangen door drummer Pete de Freitas.

New Wave, Post-punk en zwaar psychedelische rock kenmerken het geluid van de band. Als viertal debuteren ze in 1980 met  ‘Crocodiles’. Deze wordt een jaar later opgevolgd door het album ‘Heaven Up Here’ dat in de New Wave scene een hit wordt. Dit succes behalen ze ook met ‘Porcupine’ (1983) en ‘Ocean Rain’ (1984). In 1987 verschijnt nog een vijfde album ‘Echo & the Bunnymen’ voordat McCulloch de band verlaat en een solocarrière begint.

Echo & the Bunnymen blijft desondanks bestaan totdat het noodlot toeslaat. Drummer de Freitas komt om bij een motorongeluk en de band moet zich hergroeperen. In de nieuwe bezetting brengen ze het album ‘Reverberation’ in 1990 uit. Vanwege de matige reacties hierop -omdat men het typerende stemgeluid van McCulloch mist- wordt alsnog de stekker uit de band getrokken.

Dit zal uiteindelijk van tijdelijke aard blijken te zijn. Want in 1997 besluiten McCulloch en Sergeant samen met Pattinson de draad weer op te pakken. Dit resulteert datzelfde jaar nog in het succesvolle ‘Evergreen’. Hiermee is Echo & the Bunnymen weer helemaal terug. En vanaf dat moment verschijnen er nog vijf studioalbums waarvan ‘Meteorites’ uit 2014 de laatste in rij is.

LIVEDATUM 03/09 Patronaat, Haarlem

Nieuwe bevestigingen voor Lowlands 2015

Van 21 t/m 23 augustus vindt op evenemententerrein Walibi Holland in Biddinghuizen de drieëntwintigste editie van “A Campingflight to Lowlands Paradise” plaats. Vandaag wordt bekend dat o.a Âme (live), Dusky en Karenn (live) aan het programma worden toegevoegd.

Vrijdag 21 augustus gaat de drieëntwintigste edite van A Campingflight to Lowlands Paradise van start en kunnen 55.000 bezoekers genieten van drie dagen vol muziek, theater, film, literatuur, wetenschap en nog veel meer.

Âme (live): Wie een set van het Duitse duo heeft meegemaakt, heeft niet zelden het gevoel over te stromen van liefde. Kristian Beyer en Frank Wiedemann willen nooit hetzelfde horen en dus ook niet hetzelfde maken. Dat zorgt ervoor dat ze zichzelf telkens opnieuw uitvinden. Samen met gelijkgestemden Dixon en Henrik Schwarz zijn ze geregeld met hun deephouse te zien en te horen op verschillende plekken in de wereld. 

Dusky: Voordat Dusky hun rechtmatige plaats boven aan de Beatport-charts innam draaide het duo jarenlang samen op feesten en party’s. Daar leerden de Britten waar de mensen hard op gaan: branie en soul. Gelukkig hebben ze daarvan meer dan genoeg, net als twee feilloze neuzen voor UK house, garage, deephouse en techno.

Karenn (live): Karenn is niet voor zwakke trommelvliezen en knikkende knietjes. Dit is techno op zijn rauwst, live in elkaar gestampvoet door twee compromisloze pioniers die elkaar tijdens hun sets compleet gekmaken met de meest waanzinnige bochten, drops en zijsprongen.

Trippy Turtle: De Noorse producer Trippy Turtle behoort tot de Mad Decent-familie van Diplo, waar hij zijn vrienden naar de kroon steekt in gekte. Zijn muziek stuitert als een pingpongballetje op LSD en dat hij samenwerkt met zijn maffe landgenoot Cashmere Cat kan niemand verbazen. Trippy Turtle is dit jaar op Lowlands Paradise bij uitstek de meest dansbare mafketel van allemaal.

Motor City Drum Ensemble: Wie techno en house te kil vindt, moet zeker eens bij Motor City Drum Ensemble te rade gaan. De Duitser voegt een flinke klodder soul toe aan de leidende dancestromingen: een heerlijke beat en lekkere soul.

De Sluwe Vos: Zijn naam zoemt al jaren door de gangen, maar sinds de release van zijn meesterwerk ‘Kontra’ weet helemaal iedereen wie De Sluwe Vos is. De sympathieke tech-head bouwt en speelt live vrijwel exclusief op eigen spullen; van zijn lijvige mengtafel tot een museumwaardig arsenaal aan synths en zeldzame analoge apparatuur.

DJ Tennis: Italiaan Manfredi Romani is heel eerlijk over het gebrek aan muziek in zijn jeugd. Omdat hij het allemaal zelf heeft moeten ontdekken, komen zijn invloeden wellicht daarom uit zulke verschillende hoeken. Je hoort er donkere en melancholische muziek uit de jaren zestig, IDM en indierock in terug.

Paranoid London: Paranoid London gaat voor kwaliteit boven kwantiteit. Het enigszins mysterieuze producerduo Gerardo Delgado en Quinn Whalley maakt acid en warehouse voor fijnproevers, alleen geserveerd op zwaar vinyl en niet verkrijgbaar bij je favoriete cd- of downloadboer. Omdat goede muziek voor de vloer nu eenmaal de moeite in goud waard is.

Sango: Ook voor kwaliteitsbeats ben je in Biddinghuizen weer aan het juiste adres. Sango vervlecht soul, R&B, broken beats, hiphop en obscure anime en tropicalia tot een avontuurlijke, maar troostend warme sound. Als er al een gulden middenweg tussen Flying Lotus en Timbaland bestaat, heeft Sango hem gevonden.

Spor: Na lange afwezigheid wekte dj/producer Jon Gooch onlangs zijn alias Spor weer tot leven. Oude liefde roest niet, zeker als je eerste vlam toevallig wooferbustende drum & bass is. De uitgesproken Brit maakte naam met andere projecten als Feed Me en Seventh Stitch, maar komt als Spor bikkelhard terug met het album ‘Caligo’, een wicked stukje drum & bass-ambacht van het hoogste kaliber.

Mefjus: Dat de Oostenrijker Mefjus het befaamde Noisia tot zijn vrienden mag rekenen, moet liefhebbers van de betere neurofunk uit hun stoelen doen opspringen. Zijn suicide basslines hebben al tot veel enthousiaste reacties geleid. Hij is op de EP van de Groningse drum & bassmeesters te vinden, maar op zijn eigen album bewijst wat Mefjus zelf kan met vervormde geluidsblokken, tikkende drums en diepe subbassen.

Batida: Iemand nog behoefte aan een Angolees/Portugees feestje? Batida, oftewel Pedro Coquenão mengt opzwepende Afrikaanse muziek met westerse dance en voegt daarbij allerlei invloeden uit Angola toe. Denk aan dansers, percussie, beeld en mc’s; van die muziek waarbij je vooral je fluitje niet mag vergeten.

18+: Cybersensuele minimal R&B die thuishoort in de adults-only sectie van Lowlands Paradise. Cool, want plek zat daar natuurlijk. De kunstenaars Samia Mirza en Justin Swinburne ontmoetten elkaar op de universiteit van Chicago, en fabriekten de surreële, glitchy sound van 18+ bijna geheel online.              

DJ Slow: Zelden was een naam zo misleidend. DJ Slow moet namelijk wel een snelle werker zijn. Als dj mixt hij Amerikaanse urban club met Europese techno, Britse grime en meer moois. Het jonge heerschap uit Brussel groeide net als velen van ons op met Daft Punk en Timbaland, en dat laat zijn sporen na.

Tsepo: Vraag Nederlandse dancekenners op welke talent uit eigen land je moet letten en ze noemen Tsepo. Jan van der Lugt, zoals je hem buiten de club ook mag roepen, was vaste gast op Something Happening Somewhere van Nuno Dos Santos en uiteraard ook bij Trouw. De Amsterdammer met de grote afro loopt momenteel warm voor een grote carrière.

Op www.lowlands.nl is uitgebreide informatie te vinden over deze bevestigingen en eerder aangekondigde acts zoals Ben Howard,Major Lazer, Kendrick Lamar, FFS (Franz Ferdinand & Sparks)The Chemical Brothers, Paolo Nutini, Years & Years en Four Tet. Binnenkort volgen meer bevestigingen.

—–

A CAMPINGFLIGHT TO LOWLANDS PARADISE 2015
21 + 22 + 23 augustus 2015
Evenemententerrein Walibi Holland, Biddinghuizen

Festivalticket (3 dagen festival + camping + pendelbus): €195,- incl. servicekosten.
CJP-ticket (3 dagen festival + camping + pendelbus): €185,- incl. servicekosten.
Parkeerticket: €15,- incl. servicekosten. €25,- aan de poort.
Gllamcamp: luxe overnachten in diverse accommodaties, verschillende prijzen. Meer info: tickets.campsolutions.nl/lowlands/nl

Voorverkoop: www.ticketmaster.nl
Bustickets voor busreizen vanuit heel Nederland: www.eventtravel.nl

A Campingflight to Lowlands Paradise 2015 wordt mede mogelijk gemaakt door Heineken, Nedap, Douwe Egberts en KPN.