Xavier Rudd & the United Nations – Nanna (Nettwerk Music Group)
Wie Xavier Rudd weleens heeft zien optreden, zal onder de indruk zijn geweest van het aantal instrumenten dat de man bespeelt, vaak zelfs tegelijkertijd. Het typeert de man: een rasartiest die zoveel mogelijk zelf doet. Zeer atypisch is dan ook dat hij voor zijn nieuwe album juist gebruik maakt van een breed scala aan artiesten, afkomstig uit alle windstreken (o.a. aboriginals, Zuid-Afrikanen, en Duitsers). Dit laat een andere kant van Xavier Rudd zien: de activist die streeft naar een wereld waarin iedereen vredig samenleeft, iets dat ook veel terugkomt in zijn teksten.
Ook veel reggae staat in het teken van dat gedachtengoed, het is dus niet raar dat hij voor dit album naar Jamaica is gegaan en zich heeft laten inspireren door de Caribische sferen. Dit is duidelijk terug te horen op het album. De muziek van Xavier Rudd is altijd al erg laidback, maar het reggae-geluid van Nanna is bijzonder relaxed en straalt bovendien een en al optimisme uit. Het grote verschil met reggae is vooral dat het net wat vlotter is (maar niet zo vlot als ska). Dat in combinatie met invloeden van allerlei wereldmuziek, zo zijn er didgeridoo’s en panfluiten te horen, zorgt voor een uniek geluid. Bovendien heeft Rudd zichzelf overtroffen in het schrijven van pakkende liedjes, want nummers als Hanalei en Creancient gaan na een paar keer al niet meer uit je hoofd. Hij wisselt het mooi af met een rustiger nummer als Nanna, dat overigens Hawaiiaans voor ‘lente’ is. Een zeer toepasselijke albumtitel, want zet de cd op, en het zonnetje begint in ieder geval bij jou thuis te schijnen. Laat de lente maar komen! Arnout de Vries
LIVEDATA 28/06 Mundial festival, Tilburg 05/07 Couleur Café Festival, Brussel 15/07 Woodstock ’69, Overveen
Sven Hammond – IV (Caroline Benelux)
“Het is aardig uit de hand gelopen”, zo verzuchtte Sven Figee onlangs toen hij terugblikte op de carriere van Sven Hammond Soul, een naar hem vernoemde band waarin een prominente rol was weggelegd voor het Hammond-orgel. “Gieren op dat orgel, dat was wat ik wilde,” aldus de toetsenist die na drie eerdere albums met IV het ultieme bandgevoel heeft gevonden. Sinds de komst van zanger Ivan Peroti heeft de band een vaste vorm aangenomen die zowel op het podium als in de studio maar wat graag het avontuur opzoekt. Met die muzikanten weet Sven Hammond het beste van rock, blues, soul en funk samen te brengen waarbij de creatieve manier van werken in de jazz niet vreemd is. De Soul is inmiddels van de naam gehaald wat overigens niet wil zeggen dat er op dit album niets meer is terug te vinden van het zwarte goud. Wel ligt de nadruk meer op een gitaargeoriënteerd geluid waarbij het aantal Hammondsolo’s iets is afgenomen. De band bevindt zich sinds enige tijd in een rocktrip en dat komt goed uit aangezien na een uitgebreide clubtour de festivals er dit jaar aan moeten geloven. Vanaf de rauwe opener Brother Drunk lijken de bedoelingen duidelijk. Drumvirtuoos Joost Kroon, regelmatig te vinden bij de New Cool Collective, en bassist Glenn Gaddum vormen een ronduit unieke ritmetandem. Ook de rol van gitarist Tim Eijmaal blijkt aanzienlijk in het huidige geluid. Vuige riffs en subtiele melodielijnen wisselen elkaar met groot gemak af. Een goed voorbeeld is het stevig rockende Fly dat met die zware Hammond-tonen een behoorlijk heavy karakter krijgt. De hoofdrol lijkt op IV toch echt weggelegd voor zanger Ivan Peroti die ook het merendeel van de teksten voor zijn rekening heeft genomen. Peroti heeft een enorm bereik waarmee hij in een grote diversiteit aan stijlen goed uit de voeten kan. Zo is er het pakkende Empire, met het geniale piano-loopje van Figee, waarin hij heerlijk ‘los kan’ of de zwaar funky falsetstem in Diamond Drink waarin een vergelijking met Prince voor de hand ligt. Ook in het gevoelige King zijn het de vocalen die alle aandacht opeisen. Dikwijls is er gebruik gemaakt van distortion waarmee deze zijn opgenomen maar dat we hier ook zonder effecten en trucs te maken hebben met één van de beste stemmen uit de Benelux lijdt geen twijfel.
Sven Figee zou tijdens de opnamen van IV als ‘Voorzitter van de Stichting’, dus niet als bandleider, zijn muzikanten in geen enkel opzicht creatieve beperkingen willen opleggen. Het blijkt een uitstekende beslissing die hopelijk positieve gevolgen gaat krijgen op de Nederlandse festivalweiden in 2015. Jeroen Bakker
LIVEDATA 05/03 Paard van Troje, Den Haag 12/03 Doornroosje, Nijmegen 20/03 Burgerweeshuis, Deventer 21/03 Atak, Enschede 26/03 Patronaat, Haarlem 27/03 Simplon, Groningen 28/03 Hedon, Zwolle 02/04 Rotown, Rotterdam 09/04 Effenaar, Eindhoven 10/04 Tivoli de Helling, Utrecht 14/04 Melkweg, Amsterdam 16/04 W2, ’s Hertogenbosch 17/04 Nieuwe Nor, Heerlen 24/04 De Kelder, Amersfoort 01/05 Grenswerk, Venlo
