Pieter Visscher, auteur op Pinguin Radio

Ibibio Sound Machine – Doko Mien

Ibibio Sound Machine – Doko Mien (Merge Records/Konkurrent)

Schijnt het zonnetje niet dan haal je ‘m wel achter de wolken vandaan met Ibibio Sound Machine, de elektronische funkband uit Londen. Doko Mien is het derde album van de formatie die zijn oorsprong vindt in 2010 en in 2014 de wereld verblijdde met een titelloos debuut.

“Music is a universal language, but spoken language can help you think about what makes you emotional, what makes you feel certain feelings, what you want to see in the world”, vertelt Eno Williams, frontvrouw van Ibibio Sound Machine. Wanneer je zo’n uitspraak een paar keer leest, begrijp je precies wat ze bedoelt.

Wanneer Williams zowel Engels als Ibibio – de Nigeriaanse taal waarvan de naam van haar band is afgeleid – gebruikt op Doko Mien, produceert de groep op een of andere manier een geheel eigen taal, net zo troostend als betoverend. Er is nogal wat ruimte voor interpretatie bovendien. Ibibio Sound Machine slecht virtuele muren tussen culturen, natuur en technologie, tussen vreugde en pijn, tussen traditie en toekomst.

Muzikaal hebben we te maken met een dampende mix van synthesizers, diverse blaasinstrumenten en veel percussie. Opzwepende afrobeat, aangestuurd door de vocale kunsten van Williams, die net zo ontroerend (Kuka en Nyak Mien) als heldhaftig (Just Go Forward (Ka I So) weet te klinken.

Vooralsnog is de band niet in Nederland te bewonderen, maar rond Lowlands staan nog geen optredens gepland. Kan zomaar eens een knallend feest worden in, pakweg, de Bravo. We sluiten niets uit. Pieter Visscher

Reggae en Dutch beat in de hoofdrol in Jaarbeurs Utrecht

Zaterdag 13 en zondag 14 april vindt in de Jaarbeurs Utrecht weer het wereldwijde festijn plaats op het gebied van popmuziek: de Mega Platen & CD Beurs. Dit halfjaarlijkse staat als de grootste platenbeurs ter wereld in hoog aanzien bij popkenners, verzamelaars, dj’s, fans en muziekjournalisten. November jongstleden noemde de Financial Times (UK) de beurs ’The Largest Vinyl Convention on Earth’.

Uit de hele wereld stromen twee keer per jaar duizenden cratediggers naar Utrecht. Bij de ruim 500 exposanten ligt de verzamelde popgeschiedenis van de afgelopen zestig jaar uitgestald in de vorm van elpees, singles, maxisingles, cd’s en dvd’s. Verder zijn er veel pop-gerelateerde items te vinden, zoals boeken, foto’s en tijdschriften. Er is zoals altijd ook weer een onderhoudend programma met signeersessies, cd-presentaties, liveoptredens en deejaysets. De vaste expositie tijdens dit evenement is ditmaal gecureerd door Aad Brakus en besteedt aandacht aan het onlangs door Unesco uitgeroepen Jamaicaans cultureel erfgoed: Reggae muziek.

Jamaicaans cultureel erfgoed centraal tijdens de 51ste Mega Platen en Cd Beurs
In november 2018 heeft Unesco, de educatieve, wetenschappelijke en culturele organisatie van de Verenigde Naties, reggae toegevoegd aan haar lijst van culturele instellingen die bescherming en behoud verdienen. Reggae is meer dan de nationale muziek van Jamaica. Het is een sociale kracht die de volledige culturele behoeften van de Jamaicanen dient, zowel in cerebrale, politieke, sensuele en spirituele zin. In Jamaica zeggen sommige mensen dat reggaemuziek het vocale equivalent Talking Gleaner is van de dagelijkse Jamaicaanse krant The Gleaner.
Vinylotheek Aad (Dr. Buster Dynamite) Brakus bevat ruim 45.000 reggae-albums
In Nederland is een van de grootste (vinyl) collectie reggaemuziek ter wereld te vinden: de vinylotheek van een autoriteit op dit gebied Aad Brakus (Den Haag) bestaat uit meer dan 45.000 elpees. Tijdens de beurs zal Aad de 100 meest bijzondere reggae platen uit zijn collectie exposeren. Al sinds hij als kind opgroeide in het café van zijn oma waar ook reggae platen in de jukebox zaten – denk aan Dave & Ansel Collins met Double Barrell, Jimmy Cliff met Vietnam of Desmond Dekker met The Israelites – leeft Aad reggae. Met name trokken in zijn jonge jaren de melodie en teksten zijn aandacht. De jaren erna heeft hij veel reggaemuzikanten persoonlijk ontmoet en geïnterviewd, platen uitgegeven, radioprogramma’s gepresenteerd, artikelen over het onderwerp geschreven en rondgestruind in beroemde studio’s op Jamaica. Tijdens de beurs is Aad aanwezig voor het beantwoorden van vragen en het geven van deskundig commentaar.

Boeklancering Voyage 31: Porcupine Tree en Steven Wilson In Nederland
Op 7 januari 2019 was het exact 25 jaar geleden dat een beginnend Brits bandje genaamd Porcupine Tree optrad in De Nieuwe Pul in Uden. Het was pas de vijfde maal dat het kwartet op het podium stond en voor de eerste keer buiten het Verenigd Koninkrijk optrad. Het verhaal van dat vijfde optreden en de warme band die vervolgens is ontstaan tussen Porcupine Tree en Nederland, vormt de basis van het deze maand bij Permafrost Publishers verschenen boek Voyage 31: Porcupine Tree en Steven Wilson In Nederland. In het boek onderzoekt journalist Wouter Bessels (auteur van de Nederlandstalige Pink Floyd-biografie) niet alleen de sporen die Steven Wilson solo en met zijn band in Nederland heeft achtergelaten, maar ook de sporen die Nederland achterliet in het oeuvre van Wilson & co. Aan de hand van interviews met bandleden, directe betrokkenen en andere ooggetuigenverslagen wordt niet alleen het verhaal van de relatie met Nederland geschetst. Bessels creëert gaandeweg een compleet beeld van de volledige ontwikkeling van Porcupine Tree, Steven Wilson én de vele satellietprojecten die daaromheen cirkelen.

Lancering Dutch Beat Nuggets, Group 1850 & Reality/Solat
In de jaren zestig had Nederland een van de meest creatieve en opwindende muziekscenes ter wereld. Een unieke mix van rock en pop – Nederbiet genaamd – vormde de soundtrack van de sixties generatie. Tussen 1965 en 1970 zagen honderden Nederlandse beat-, pop-, blues- en psychedelische singles het licht. De muziek was nieuw, bijzonder en extreem. De enorme explosie van beatmuziek leidde tot een ware jeugdrevolutie, die Nederland voor altijd veranderde.

Reünie Legendarische Muziekhelden uit de Nederlandse Popgeschiedenis
Op zaterdag 13 april zal er tijdens de 51ste Mega Platen en CD Beurs in Jaarbeurs Utrecht een reünie plaatsvinden van bekende en minder bekende helden uit de Nederlandse Pop geschiedenis. Bij de 8cd-box lancering getiteld Dutch Beat Nuggets zullen ruim 25 muzikanten aanwezig zijn om dit feest op te luisteren. Denk hierbij aan namen als Frans Krassenburg (Golden Earrings), Frank Kraaienveld (the Bintangs), Peter van Asten (Pennywise), Rudy de Queljoe (Brainbox), Frank Nuijens (Q65), Polle Eduard (Tee-Set), Hans Hollestelle (Torero’s), Ton van der Woude (The Selfkick) en alle leden van Group 1850 naast vele andere muzikanten die vertegenwoordigd zijn op dit unieke document.
De lancering zal plaatsvinden onder leiding van Ruud van Dulkenraad (voormalig hoofdredacteur Muziek Expres) op zaterdag 13 april rond 12.00 uur op het terras van de Mega Platen en CD Beurs in Jaarbeurs Utrecht. Presentatie Jan Vollaard.

Special events @ the 51st fair
•Lance Barresi aka DJ Brown Acid (zaterdag tussen 15.00 uur en 16.00 uur)en mede-eigenaar van LA / Chicago retailer Permanent Records heeft buitengewone volharding getoond in het opsporen van een geweldige verzameling zeldzame singles uit de jaren 60 en 70 voor de groeiende compilatieserie ‘The Trip’. In samenwerking met Daniel Hall of RidingEasy Records hebben de twee een selectie songs samengesteld waarvan het moeilijk te geloven is dat ze zo lang uit de herinnering zijn gewist. “Ik ga door muren en daken om deze platen op te sporen”, zegt Barresi. “Zodra ik een track vind die het volgen waard is, begin ik met het (soms) extreem moeilijke proces om contact op te nemen met de bandleden en hen aan te moedigen om deel te nemen. Daniel en ik zijn het erover eens dat het autoriseren van alle nummers die we gebruiken voor Brown Acid het beste is voor alle betrokkenen, dit in plaats van simpelweg de nummers te bootleggen. Wanneer alle bands en labels 30 tot 40 jaar of langer niet bestaan, geeft het traceren en contacteren van de makers van al deze singles een tweede kans op succes. “Er is een lange lijst met nummers die we graag zouden willen opnemen”, zegt Barresi. “Maar we kunnen de bands gewoon niet vinden. Ik vind het een goede zaak dat Brown Acid zoveel aandacht krijgt zodat meer muzikanten contact met ons kunnen opnemen.
•DJ Andhika Gautama van Westside MuzeeQ (Indonesië) speelt zeldzame Indonesische psychedelische funk rock vinyl uit de jaren 60 en 70. Echt leipe hippe funky shit.
•Centertainment presenteert op zaterdag een albumlancering met een handtekeningensessie door de Nederlandse Jazz-formatie Reality / Solat. Uit de as van Eddy Veldmans band heeft Reality een nieuwe band opgericht genaamd Solat met zanger Billy Jones. Ze toerde uitgebreid in Europa en namen twee singles op: You’re Gonna Miss Me (1976) en Change The World (1977). Internationale jazzreuzen als Art Blakey, Herbie Hancock en Marcus Miller bezochten hun optredens en speelden na afloop van de optredens mee in diverse jamsessies. Later sloot Solat zich aan bij Hans Dulfer en de Perikels om de hitsingle Red Red Libanon op te nemen.
•Ook op zaterdag lanceert Centertainment een 8cd-box genaamd Dutch Beat Nuggets. Meet & greet ongeveer 25 muzikanten van verschillende bands bij de presentatie van deze box.
•Shandon Sahm, oud-drummer van de Meatpuppets en zoon van de beroemde TexMex-muzikant Doug Sahm (Sir Douglas Quintet / Texas Tornadoes) lanceert een nieuwe EP en zal zaterdag enige nummers spelen die zijn vader heeft geschreven.
•Omega Auction (UK) veiling op zaterdagmiddag vanaf 13.00 uur
•De Three Imaginary Boys Pop Quiz op zondag met heel veel gratis prijzen zoals concert-tickets.
•Permafrost Publishers boeklancering – Voyage 31: Porcupine Tree en Steven Wilson in Nederland
•Optreden en plaatpresentatie Sweet Hannah uit Utrecht
•Optreden en plaatpresentatie The Heck op zondag

Optredens 51ste Mega Platen & CD Beurs 13 & 14 april

Zaterdag 13 april
•10.00 tot 11.00 uur: Opening en draaien met DJ Miss Twist
•11.00 tot 12.00 uur: DJ Andhika Gautama Westside MuzeeQ
•12.00 tot 13.00 uur: Lancering Dutch Nuggets & Group 1850 8cdbox plus Reality/Solat
•13.00 tot 14.00 uur: DJ Dr Aad Dynamite Buster
•13.00 tot 14.30 uur: Omega Veiling zeldzaam vinyl
•14.00 tot 15.00 uur: Shandon Sahm & Friends optreden
•15.00 tot 16.00 uur: Three Imaginary Boys Pop Quiz
•16.00 tot 17.00 uur: DJ Brown Acid Permament records USA

Zondag 14 april
•11.00 tot 12.00 uur: Opening en draaien met DJ Miss Twist
•12.00 tot 13.00 uur: DJ Jan de Kruiff
•13.00 tot 14.00 uur: Sweet Hannah optreden
•14.30 tot 15.30 uur: The Heck optreden
•15.30 tot 17.00 uur: Afsluiting met DJ Miss Twist

Mega Platen & CD Beurs
• Jaarbeurs Utrecht, Jaarbeursplein 6, Utrecht.
• Zaterdag 13 april van 9.00 tot 17.00 uur
• Zondag 14 april van 10.00 tot 17.00 uur

Weyes Blood – Titanic Rising

Weyes Blood – Titanic Rising (SubPop/Konkurrent)

Onder haar pseudoniem Weyes Blood timmert Natalie Mering al een aantal jaren aan de weg, zonder door te breken naar een groter publiek. Daar kan met haar laatste worp Titanic Rising weleens rap verandering in gaan komen. De Californische verkeert in grootse vorm.

Ze maakt nog altijd eigenzinnige muziek zonder een knieval voor de commercie, maar het klinkt allemaal wat ambitieuzer dan voorheen. Laten we het zo maar noemen. De heerlijke gedateerdheid die de plaat kenmerkt maakt ‘m juist zo aantrekkelijk. Want horen we bijvoorbeeld niet om de haverklap vlagen van The Carpenters voorbij komen? Som zelfs meer dan vlagen.

Doordat Mering de kans kreeg met meer muzikanten te werken, zoals violisten, en er meer tijd was om te experimenteren en grote ideeën vast te leggen klinkt Titanic Rising groots en meeslepend. Niet alleen de jaren 70 galmen na, ook de jaren 80 zijn terug te horen. Er is geëxperimenteerd, door twee bandopnemers aan elkaar te verbinden. Dat leidde tot een intense feedback die overal verstopt is op de plaat. De spookachtige sfeer is daar een gevolg van.

Natalie Mering heeft de neiging bepaalde vormen van nostalgie te koesteren, zonder dat ze het doel heeft ideeën uit de jaren 70 te kapen. Zonder dat ze zich vast wil klampen aan ‘die goede ouwe tijd’ doet ze dat wel enigszins en dat levert dan zo’n prachtig album op. Pieter Visscher

LIVEDATA 29/04 Paradiso, Amsterdam 04/05 Botanique, Brussel

Yola – Walk Through Fire

Yola – Walk Through Fire (Easy Eye Sound/Warner)

Wanneer je leest dat Dan Auerbach heeft meegeschreven en achter de knoppen heeft gezeten bij het tot stand komen van een album weet je eigenlijk al dat er een bepaald kwaliteitsstempel op zo’n plaat zit. En als hij ook nog eens allerlei gitaren om zijn nek heeft gehangen en her en der wat percussie voor zijn rekening genomen heeft, is al helemaal duidelijk dat je je geen buil gaat vallen aan zo’n product.

Auerbach kennen we natuurlijk als de grote man van The Black Keys. De bluesrockformatie die al een poosje weinig van zich heeft laten horen en dat heeft dan weer alles te maken met dit soort nevenactiviteiten.

Yola is nog betrekkelijk onbekend in het circuit, terwijl ze furore maakte als achtergrondzangeres in Massive Attack en zong in de Britse country- en soulformatie Phantom Limb. Die elementen zijn meegenomen op Walk Through Fire, dat het solodebuut betekent voor Yolanda Quartey, wat haar volledige naam is.

De plaat opent fenomenaal met Faraway Look, dat een van de fraaiste nummers is die dit jaar zijn verschenen. Niemand minder dan Dusty Springfield wordt naar de kroon gestoken. Dit gaat veel verder dan slechts schatplichtig zijn aan iemand, maar als het zo briljant wordt neergezet, zal good old Dusty zich niet omdraaien in haar graf. Integendeel.

Het moet gezegd dat we met Faraway Look meteen het sterkste lied op Walk Through Fire te pakken hebben. Niettemin worden we nog steeds verwend met de allerfijnste countrysoul die we maar konden wensen. Niet in de laatste plaats door die heerlijke, warme stem van Yola. Pieter Visscher

Foals – Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1

Foals – Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1 (Warner)

Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1 is een vrij lange titel en dat geeft niets. We weten meteen hoe het tweede deel gaat heten. Daar houden we van. Het gaat naar verluidt in het najaar van 2019 verschijnen. We verheugen ons er alvast op, want met Foals weet je dat een zekere kwaliteit verzekerd is.

Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1 is het vijfde album van het kwartet sinds 2008. De periode tussen het laatstverschenen, uitstekende What Went Down (2015) en deze worp is vier jaar en die tijdspanne is langer dan we van de heren gewend zijn. Everything Not Saved Will Be Lost – Part 2 zou dan ook een stukje compensatiedrift kunnen zijn. Enfin.

Over naar de muziek van de Britten. De indierock is wat elektronischer geworden dan we gewend waren, hoewel de synthesizer altijd al een voorname plek innam binnen het geluid van de band. Daarnaast wordt ook nu een stuk engagement niet uit de weg gegaan; thema’s als klimaatverandering, politieke toestanden en mentale problematiek (mogelijk daar aan gekoppeld) worden niet uit de weg gegaan. Foals noemt geen man en paard, zonder dat je echt verstrikt raakt in de teksten van de band uit Oxford. Een goed verstaander heeft aan een half woord vaak genoeg.

Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1 is overduidelijk een plaat die niet subiet zijn geheimen prijsgeeft. Veel valt na een aantal luisterbeurten pas op zijn plaats. Het huppelende synthritme van het prachtige Exits heeft veel weg van het geluid dat Tears For Fears produceerde ten tijde van Songs From The Big Chair (1985) en zo zijn de jaren 80 veel vaker in beeld. Neem ook het slotstuk van opener Moonlight, bijvoorbeeld.

Wanneer het gejaagd wordt, is Foals vaak op z’n best. Zo zijn de drie minuten van White Onions vrij poppy en daarnaast niet te versmaden. Het stroperig startende Syrups heeft met de laatste twee minuten van de song, als het gaspedaal plots wordt ingetrapt en opeens een urgentie ontstaat om U tegen te zeggen het beste in huis wat Foals te bieden heeft. En dat is nogal wat. Niet in de laatste plaats door het immer intrigerende stemgeluid van zanger Yannis Philippakis met zijn Grieks-Joodse roots.

Er zijn geen dissonanten te vinden op Everything Not Saved Will Be Lost – Part 1, dat met de met zweverige synths aangeklede ballade I’m Done With The World (& It’s Done With Me) een soort apocalypsachtig slotstuk krijgt dat het album verdient. Op naar het najaar! Pieter Visscher

LIVEDATA 12/05 Ancienne Belgique, Brussel 19/05 Paradiso, Amsterdam 06/07 Down The Rabbit Hole, Beuningen

Spidergawd – V

Spidergawd – V (Crispin Glover Records/Konkurrent)

Alsof Motorpsycho al geen productieve band is, gooit de ritmesectie van die Noorse formatie er met het volledig uit de hand gelopen zijproject Spidergawd ook het ene na het andere album uit sinds 2014. Zonder aan kwaliteit in te boeten, want ook dit V knalt weer aan alle kanten. Inmiddels is overigens alleen drummer Kenneth Kapstad nog actief geweest in Motorpsycho. Het werd allemaal toch een beetje te veel voor bassist Bent Sæther. En zo gek is dat niet.

Grootste wapen van de band is nog altijd zanger/gitarist Per Borten, die over een strot beschikt waarmee hij probleemloos het behang van de muur schreeuwt en de schrootjes van het plafond – ook bij de buren. Met die verwoestende rockstem trekt hij elke song naar een hoger plan, terwijl baritonsaxofonist Rolf Martin Snustad in dezen ook niet moet worden uitgevlakt. Snustad is meer dan slagroom in de soes en ook veel meer dan satésaus op de berenhap. Hij trapt V af met een fijne saxofoonsolo, in het heerlijk gejaagde openingsnummer All And Everything. Spidergawd heeft er patent op.

Al eerder constateerden we dat Spidergawd niet onderdoet voor Queens Of The Stone Age en op de vijfde leg presteren ze dat andermaal. Wanneer je de aanstekelijke mix van metal, stoner en blues, waarin de jaren 70 nagalmen, beluistert op die vijf platen, vraag je je hardop af waarom de band nog geen headliner is op de grootste festivals ter wereld en eerdergenoemd QOTSA wel. Waren de bandleden van Spidergawd in Amerika geboren en die van QOTSA in Noorwegen hadden de rollen zo maar eens omgedraaid kunnen zijn. Ja, zo rollen wij op die verdwaasde aardbol van ons.

Enfin, wie fan is van bands als Soundgarden, Led Zeppelin, Black Sabbath en dus ook van Queens Of The Stone Age en nog nooit van Spidergawd heeft gehoord: rén richting platenboer en schaf ze maar aan die albums. Alle vijf! Of pak de fiets natuurlijk. Pieter Visscher

The Lemonheads – Varshons 2

The Lemonheads – Varshons 2 (Fire Records/Konkurrent)

Tien jaar geleden had coverkoning Evan Dando daar ook al zin in; gewoon een plaat opnemen met nummers die hem na aan het hart liggen. Samen met die anderen van The Lemonheads, de band die de nodige bezettingswisselingen onderging sinds de start in 1986. Dando en consorten hebben altijd wel hun eigen draai gegeven aan nummers van andere artiesten. Ze zijn er in feite groot mee geworden (Simon and Garfunkels Mrs Robinson – 1992).

Op Varshons namen The Lemonheads onder meer Leonard Cohen, Wire, de knettergestoorde G.G. Allin, Christina Aguilera (Beautiful), Randy Alvey & The Green Fuz en Sam Gopal onder handen. Ook op Varshons II worden niet al te gek veel platgewalste coverpaden bewandeld.

Zo opent het album met het zoetsappige Can’t Forget, afkomstig van Yo La Tengo’s album Fakebook, dat in de uitvoering van The Lemonheads minstens zo zoet wordt opgediend. Die vlieger gaat ook op voor wat betreft Settled Down Like Rain van The Jayhawks. Opnieuw blijft Dando verdomd dicht bij het origineel. Maar het is mooier, hij legt meer gevoel in de song. Dat geldt bovendien voor Old Man Blank, oorspronkelijk van The Bevis Frond (wie kent ze niet?), dat daarnaast iets pittiger wordt.

Heel stiekem is elke versie van favoriete liedjes die Evan Dando met zijn Lemonheads heeft opgenomen net wat lekkerder dan het origineel. Dat geldt ook voor de uitvoering van – en misschien is dat wel een beetje vloeken in de kerk – Nick Cave & The Bad Seeds’ Straight To You.

De enige dissonant is afsluiter Take It Easy van The Eagles, dat altijd een zouteloos softrockliedje is geweest en tóch wordt-ie lekkerder als Dando er met zijn klauwen aan heeft gezeten. Varshons II is een heerlijke laidbackplaat, die geen Lemonheads-fan teleur gaat stellen. Pieter Visscher

LIVEDATUM 09/03 Reflektor Club, Luik

Bob Mould – Sunshine Rock

Bob Mould – Sunshine Rock (Merge Records/Konkurrent)

Je weet opeens weer hoe groot ons eigen Shocking Blue nog altijd wereldwijd is wanneer de legendarische Bob Mould een nummer van die band covert. Send Me A Postcard krijgt op Moulds nieuwe worp Sunshine Rock een typische Mould-behandeling. Net zo furieus als dat hij uit de startblokken komt op dit meesterlijke album.

Dat opent met het titelnummer en eigenlijk weet je dan al dat het goed zit met die andere elf tracks. Mould verhuisde vanuit Amerika naar Berlijn, uit onvrede met de komst van Donald Trump, en ook hij vond daar de inspiratie die zovelen vinden en vonden in de fantastische Duitse hoofdstad. Mould, achter in de 50, glanst als nooit tevoren en klonk hij ooit energieker? Neem een track als What Do You Want Me To Do, gejaagd en positief opgefokt, en met een boodschap aan een geliefde. Het had sikkeneurig kunnen worden, wanneer je de tekst een beetje doorgrondt, maar Mould zingt het met een enthousiasme waardoor je er een heus liefdeslied in kunt horen. Waarachtig. Ja, de lente hangt in de lucht.

Ook in Nederland, waar Mould de boel nog wat extra opvrolijkt met het minstens zo gejaagde en pakkende Sunny Love Song, een nummer om smoorverliefd op te worden en die om de repeatknop schrééuwt. Zó lekker.

Toen Mould in de jaren 80 en 90 van de vorige eeuw groot werd met zijn bands Hüsker Dü en Sugar had je eigenlijk niet kunnen bevroeden dat hij solo nog altijd zo intens zou kunnen klinken, zo veel jaren later. Want dat doet hij. Intens klinken, je continu bij de les houden met onversneden punkrock, naar grote hoogten gestuwd door die gruwelijk lekkere strot van Mould. Wat een feest deze plaat! Pieter Visscher

LIVEDATUM 12/03 Het Depot, Leuven

Cherry Glazerr – Stuffed & Ready

Cherry Glazerr – Stuffed & Ready (Secretly Canadian/Konkurrent)

Het blijft een prachtig contrast, dat lieflijke stemgeluid van zangeres Clementine Creevy van Cherry Glazerr in combinatie met de stoere indierock die het trio op plaat zet. Stuffed & Ready is het derde album van de band.

Wie de twee voorgangers Haxel Princess (2014) en Apocalipstick (2017) kent, weet dat we te maken hebben met een bijzonder gezelschap. Twee vrouwen en een man; zo vaak kom je die combinatie nou ook weer niet tegen. Ze hebben wat recalcitrants, iets uitdagends, wat het allemaal wat spannender maakt. Daarnaast is Creevy af en toe zo vrij om topless op het podium te gaan staan, met een gitaar om haar nek. We zien dat graag. Kijk dat stuk taart in haar mond, net toen de foto voor de albumhoes van Stuffed & Ready werd geschoten. Gewoon is dan ook maar gewoon.

Waar een single van het vorige album over gaat, werd haar eens gevraagd. “It’s about wanting to smash Donald Trump’s orange fuckin’ head into a brick wall!”

Nou ja, dat werk dus. Een tante van 21 die wat durft en dat muzikaal ook weet te vertalen naar pakkende indierocksongs, waarin ook ruimte is voor synthesizer. Dat maakt een rocksong als Daddi net wat swingender “Smoking makes me taste like filth, to keep you away“, zingt ze in een nummer over haar vader, die haar niet los kan laten. “Who should i fuck daddi? Is it you?”, laat Creevy haar meest cynische kant horen.

Tien opwindende liedjes van rond de drie minuten staan er op Stuffed & Ready, dat het urgentste album is wat de Amerikanen tot nu toe hebben opgenomen, met enkele ronduit verslavend lekkere rocksongs, die je meteen wel mee wil blèren. Zoals That’s Not My Real Life, dat telkens weer schreeuwt om de repeatknop. Pieter Visscher

LIVEDATA 09/04 Witloof Bar (Le Botanique) Brussel 18/04 Bitterzoet, Amsterdam 18/04 Motel Mozaique, Rotterdam

Joe Jackson – Fool

Joe Jackson – Fool (ear MUSIC/V2)

Zo is het natuurlijk wel. “No luck, no money, no sex: no fun!”, zingt Joe Jackson in de sublieme opener Big Black Cloud, afkomstig van zijn 25ste (!) studioalbum, dat de titel Fool draagt. Er zit nog geen greintje sleet op de 63-jarige Brit. Kwaliteit verzekerd. Nu ook weer.

Fool is een plaat met vier uptempostukken en vier stukken met wat minder gas op de plank. Acht songs, geen dissonant. 42 minuten Joe Jackson zoals we hem zo graag horen. Fel wanneer een nummer daarom vraagt en vol pathos op de juiste momenten. Altijd weer die zeggingskracht. Jackson klinkt bovendien nog altijd net zo fris als in 1979, toen hij debuteerde met het voortreffelijke Look Sharp!. Dat maakt het allemaal nog wat knapper.

Vooral in een pittige pianoballade als Dave laat Jackson je smelten, als een softijsje half juli. Refrein om in te lijsten. “And you and me just keep rushing round the world. Could it be that while we’re rushing round the world we’re wasting all our time?”

Het zijn strofes die nog wel te bevatten zijn, terwijl Jackson je meestentijds vertwijfeld achterlaat, met verdomd lastig te doorgronden lyriek. Teksten die voor diverse interpretaties vatbaar zijn. Alleen de meester heeft de sleutel.

Hij speelt The Joker, zo lijkt hij te willen zeggen, met de betreffende speelkaart voor zijn rechteroog, aan de binnenkant van de uitklapbare cd-hoes. Nog net zo mysterieus als altijd. Binnenkort komt-ie naar Nederland en België. Pieter Visscher

LIVEDATA 17/03 Oosterpoort, Groningen 04/04 Tivolivredenburg, Utrecht 07/04 Paradiso, Amsterdam (uitverkocht) 08/04 Paradiso, Amsterdam (uitverkocht) 10/04 Muziekcentrum Enschede, Enschede 11/04 Concertgebouw De Vereeniging, Nijmegen 15/04 Ancienne Belgique, Brussel