Pieter Visscher, auteur op Pinguin Radio

The Amazons – Future Dust

The Amazons – Future Dust (Fiction/Caroline)

Het titelloze eerste album van The Amazons dat twee jaar terug verscheen heeft niet alle aandacht gehad die het verdiende. De plaat puilt uit van de pakkende rocksongs en is her en der zelfs overrompelend. Mogelijk bereikt de band met opvolger Future Dust wel het grote publiek. Het valt nauwelijks uit te sluiten.

Omdat ook dit album volgepakt is met indierocknummers met een kop en een fijne staart. Een en ander klinkt bovendien voller dan op het debuut. De productie is nog voller en vetter. Soms doet het geluid zelfs wat denken aan dat van Queens Of The Stone Age. Future Dust is afgemixt door de fameuze Alan Moulder, onder meer bekend van zijn werk voor Nine Inch Nails, Interpol, Editors en Foals.

Opener Mother is een stadionrocker die de toon zet voor de rest van de plaat. Gierende gitaren, beukende drums en een drive waardoor je het gaspedaal maar wat harder intrapt. Vervelend niettemin met al die flitspalen in den lande.

Belangrijkste wapen, al het muzikale geweld ten spijt, blijft evenwel het stemgeluid van Matthew Thomson die alle pathos die hij in zich heeft maar al te graag laat horen, zonder ook maar een moment in de buurt te komen van pathetiek. Gewéldige stem.

Alles bij elkaar opgeteld maakt dat enkele nummers ronduit onweerstaanbaar. Zo’n Doubt It heeft een refrein dat je de hele dag door wel wil horen. Dat geldt ook voor het gejaagde Fuzzy Tree, dat er niet voor onderdoet.

Ook wanneer The Amazons het gaspedaal wat minder diep intrappen, zoals met het innemende akoestische 25 (Reprise) blijft het boeiend wat de Britten presteren. Ze flikken het dus gewoon weer.

LIVEDATA 10/10 Trix, Antwerpen 13/10 Rotown, Rotterdam 14/10 Bitterzoet, Amsterdam

Frank Carter & The Rattlesnakes – End Of Suffering

Frank Carter & The Rattlesnakes – End Of Suffering (International Death Cult/DGR)

Ik ontdekte ‘m op Rock Werchter 2017, toen Frank Carter vroeg in de middag op het hoofdpodium voor het sterkste optreden van het lange weekend tekende. Dat was nogal wat, tussen al die grote namen.

Frank Carter & The Rattlesnakes zijn sinds 2015 actief als punkrockformatie met het rockhart op de juiste plaats. Hoewel Carter op End Of Suffering duidelijk een muzikale knieval heeft gemaakt, om mogelijk een groter publiek te bereiken, hebben we nog steeds te maken met punkrock. Zo enorm furieus en woest als in Paradise op eerste album Blossom (2015) – een vernietigende veroordeling van islamitisch terrorisme – klinkt Carter dus niet meer.

Dat hele album was enkele malen steviger dan End Of Suffering. Met Modern Ruin (2017) werd een flinke sprong naar meer toegankelijkheid al gemaakt en nu is daar de nieuwe plaat. Carter lijkt te hebben afgerekend met zijn demonen en de titel spreekt dan ook boekdelen. Carter zegt zichzelf te willen uitdagen door nieuwe muzikale paden te bewandelen. Geen opgelegde concessies. Dat is gelukt.

Wie weet waar Carter toe in staat is, zal mogelijk afhaken bij End Of Suffering, terwijl het een erg sterk album is, alleen wat minder intens en agressief dan we van ‘m gewend zijn. Het is door Alan Moulder (Nine Inch Nails, QOTSA) geproduceerde punkrock die niet langer je schoonmoeder de gordijnen in jaagt.

Wat wel gebleven is zijn de uitstekende melodieën en refreinen die Frank Carter nog altijd schijnbaar achteloos uit zijn mouw lijkt te schudden. Oké, wat minder woest dan anders dus en soms zelfs verrassend dicht bij een Muse in de buurt; Tyrant Lizard King, met Rage Against The Machines Tom Morello als extra gitarist.

Songs als Crowbar en prijsnummer Kitty Sucker (“I’m a punk rock renegade..”) doen je onherroepelijk op de repeatknop drukken. Niet alleen omdat het muzikaal allemaal heel erg klopt, ook omdat het weer eens tot je doordringt wat een ongekend begenadigd zanger de volgetatoeëerde Brit is. Dit jaar gaan we ‘m tegenkomen op Down The Rabbit Hole, Pukkelpop en in de Melkweg. Pieter Visscher

Aldous Harding – Designer

Aldous Harding – Designer (4AD/Beggars)

Ook het derde album van Aldous Harding, Designer, is geproduceerd door John Parish, die we kennen van zijn werk voor Eels en Tracy Chapman en vooral van zijn samenwerking met PJ Harvey. Designer is de opvolger van het uitstekende The Party (2017).

Het verschijnt een jaar na het briljante, alsook bijzonder openhartige Make Way For Love van Hardings ex Marlon Williams. Waar Williams alle persoonlijke kaarten op tafel legt, blijft Harding meer op de vlakte. Harding deed, na lang aandringen, zelfs mee met het schitterende Nobody Gets What They Want Anymore op Williams’ laatste. Een door twee partijen bezongen relatiebreuk. Hartverwarmend in al zijn emotionaliteit.

Niet dat de Nieuw-Zeelandse wegduikt in platitudes en triviaal gefröbel, geenszins zelfs, maar het achterste van haar tong laat ze nooit zien.
Mooie liedjes staan er wel op het met akoestische gitaar, saxofoon, xylofoon en synthesizers aangeklede Designer, dat her en der wat doet denken aan het werk van Nick Drake.

Aldous Harding is muzikaal lastig te vangen. Maar als je haar te pakken hebt, laat je niet meer los. “I feel your love”, aldus Harding. Pieter Visscher

LIVEDATA 31/05 Best Kept Secret, Hilvarenbeek 07/07 Cactus Festival, Brugge 11/11 AB Flex, Brussel 27/11 Paradiso, Amsterdam

Sons – Family Diner

Sons – Family Diner (Caroline)

En opeens is er dan uit het niets weer zo’n bandje waar je in een keer smoorverliefd op wordt. Sons, dat bestaat uit vrienden uit het onbekende plaatsje Melsele, een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Ze hebben er een kasteel en een fraaie kapel uit 1862. Een bedevaartsoord zelfs. En nu hebben ze dus ook Sons.

Het is goed te horen dat onder meer Michael Badger-Taweel (King Gizzard & The Lizard Wizard) achter de knoppen zat bij het tot stand komen van het verpletterende, jawel, debuut Family Dinner, dat geen enkele miskleun kent en waarmee het kwartet in binnen- en buitenland potten gaat breken. Veel potten.

De vuige garagerock van de mannen, waarop punk-invloeden een stempel drukken en psychedelica een duit in het zakje doet is geregeld meedogenloos. Zoals in de openingstrack Family Dinner, tevens titelsong dus.
Robin Borghgraefs zang is wat naar de achtergrond gemixt, wat vaker gebeurt, hetgeen het geluid een mysterieuzer tintje geeft.

De continue drive in veel van de nummers zorgt ervoor dat je de aandacht nauwelijks kunt verliezen. The Jesus and Mary Chain lijken van invloed te zijn geweest op Sons’ geluid. Er zijn beroerdere referenties denkbaar. Family Dinner is een overweldigend album geworden. Pieter Visscher

Fontaines D.C. – Dogrel

Fontaines D.C. – Dogrel (Partisan Records/PIAS)

We waren er wel weer even aan toe, zo’n echt lekkere postpunkplaat, barstensvol goeie liedjes. En kijk nu eens: daar hebben we Fontaines D.C. uit Dublin. Jonge gasten, hongerig en het rockhart op de juiste plaats.

Dogrel is een plaat waarop we een staalkaart uit de Britse pophistorie voorbij horen komen. Wie de oren goed spitst hoort dat. We herkennen bands die nog altijd muziek maken, zoals Maxïmo Park, maar ook The Clash. Superauthentiek klinkt Fontaines D.C. niet en toch hebben ze een eigen geluid. Dat staat zeker niet los van de stem van Grian Chatten, met zijn heerlijk onvervalste Ierse tongval. “I think there’s an authenticity to what we do, and people have been starved of authenticity for too long“, loopt Chatten over van het zelfvertrouwen. Hij gelooft in het product dat hij met zijn bandmaten maakt en dat hoor je terug.

We hebben hier te maken met een verdomd zelfverzekerd vijftal, dat elf liedjes op plaat heeft gezet die er bijna allemaal toe doen. Met teksten bovendien vaak uit het hart gegrepen. Vaak net zo pittig en rauw als de muziek. Neem die heerlijk aanstekelijke opener Big:

‘Dublin in the rain is mine
A pregnant city with a catholic mind
Starch those sheets for the birdhouse jail
All mescalined when the past is stale, pale
Dublin in the rain is mine
A pregnant city with a catholic mind
Slick little boy with a mind of Ritz
Pulling that thread for the next big fix, this

My childhood was small
My childhood was small
But I’m gonna be big
But I’m gonna be big‘

Zelfvertrouwen, bravoure, je kunt het ze niet ontzeggen. Jeugdjaren in de anonimiteit, het stelde niet veel voor, maar nu worden ze groot, zeggen ze. Fontaines D.C. heeft met Dogrel een van de prettigste gitaaralbums gemaakt die we de laatste tijd gehoord hebben. Een plaat die uitpuilt van de onbeschroomdheid, zonder ook maar een moment arrogant te klinken. Dat is knap. Ierland is een prachtband rijker. Omarm ze. Net zoals ze jou doen. Pieter Visscher

Damien Jurado – In The Shape Of A Storm

Damien Jurado – In The Shape Of A Storm (Loose Music)

Wanneer je het hebt over de buitencategorie singer-songwriters neem je al snel de naam van Damien Jurado in de mond. Eind jaren 60, begin jaren 70 van de vorige eeuw was dat het geval bij Nick Drake, al kreeg hij postuum pas de pure waardering die hij verdiende.

Jurado heeft er nooit een geheim van gemaakt Drake als grote inspiratiebron te zien en hij coverde de Brit ook al geregeld. Op In The Shape Of A Storm, een plaat die binnen een jaar na het prachtige The Horizon Just Laughed is verschenen, horen we een Jurado die nog niet eerder zo dicht tegen Drake aanschuurde.

De liedjes, tien in getal, zijn bijzonder klein gehouden. Jurado knuffelt zijn akoestische gitaar als het ware en blijft ingetogener dan ooit. Het levert betoverend fraaie muziek op en dat stempel krijgt Jurado natuurlijk niet voor de eerste keer.

In The Shape Of A Storm is het veertiende album van de ingetogen en toch immer drukke man uit Seattle, die vanaf 1995 ook nog de nodige ep’s de wereld in slingerde. Het is een album dat in twee uur werd opgenomen en dat steeds meer glans krijgt naarmate je de songs vaker hoort. Puurder wordt het niet. Pieter Visscher

Shana Cleveland – Night Of The Worm Moon

Shana Cleveland – Night Of The Worm Moon (Hardly Art/Konkurrent)

Shana Cleveland is een Amerikaanse. Opgegroeid in Michigan en tegenwoordig residerend in Seattle. Daar nam ze dit tweede soloalbum op. Het eerste verscheen in 2015, toen Cleveland nog opereerde als Shana Cleveland and the Sandcastles. Die zandkastelen zijn inmiddels verdwenen, muzikaal is er niet gek veel veranderd.

In zoverre: de akoestische gitaar eist nog altijd de hoofdrol op en Cleveland is ook niet opeens druk aan het experimenteren geslagen. Wel zit ze in een betere songschrijffase en dat gegeven maakt van Night Of The Worm Moon een fraaier product dan de voorganger.

Muzikaal is het sowieso ver verwijderd van de muziek die Cleveland maakt met het vrouwelijke surfrockkwartet La Luz. Je hebt het gevoel dat ze muzikaal nu pas echt met de billen bloot gaat en dat levert meteen enkele pareltjes op. Om heerlijk bij weg te zwijmelen. Koptelefoonmuziek voor de avonduren, met de lichten gedimd. Glas wijn binnen handbereik.

Clevelands proza helpt daar ook bij. Neem het muzikaal beeldschone I’ll Never Know. Je zou zweren dat het autobiografisch is. ‘Inside a memory, and always in the van. Rolling around the universe, stuck in my head. I’m getting weirder everyday, harder to hold. You’re gonna have to find some new friends of your own.’

Twee van de tien nummers (Castle Milk en Solar Creep) zijn instrumentaal en dan mis je Clevelands stem echt. Een gouden strotje, om smoorverliefd op te worden. Pieter Visscher

Liveopnames maken nieuwe Stones-compilatie interessanter

Met Mick Jagger nog half in de lappenmand laten The Rolling Stones vrijdag 19 april hun gloednieuwe compilatiealbum Honk verschijnen. Hierop staan veel van de grootste hits en beste albumtracks van elke Stones-plaat uit de periode 1971 tot 2016.

Honk verschijnt op 2cd, 3lp en digitaal en bevat 36 essentiële Stones-tracks, waaronder legendarische singles als Brown Sugar, Tumbling Dice, Angie, It’s Only Rock’n’Roll (But I Like It), Fool To Cry, Miss You, Tumbling Dice, Emotional Rescue en Start Me Up. Bovendien bevat Honk recent werk als hitsingle Doom & Gloom (opgenomen in 2012) en enkele songs van hun meest recente, met een Grammy-award bekroonde nummer-1-album Blue & Lonesome (2016), zoals Just Your Fool en Ride ‘Em On Down.

De bonusdisc van de deluxe 3cd versie bevat een tiental livetracks die zijn opgenomen tijdens de recente tournees van de Rolling Stones, waaronder het in 2017 in Arnhem opgenomen Dancing With Mr. D. Dat was een bijzonder moment voor de fans, want het was voor het eerst in 44 jaar tijd dat de Stones deze song weer op hun setlist hadden staan. Daarnaast staan er enkele bijzondere gastoptredens op van Ed Sheeran (bij Beast Of Burden), Foo Fighters-frontman Dave Grohl (Bitch), Florence & The Machine-zangeres Florence Welch (Wild Horses) en Americana-ster Brad Paisley (Dead Flowers). Dat maakt deze verzamelaar toch net weer bijzonder en zeker interessanter.

Voor de grootste Stones-fans is er ook een gekleurde 4lp-editie van Honk op komst, met daarop de 36 studiotracks en de 10 livetracks. Deze fraaie vinylset verschijnt in een speciale slipbox.

Honk-tracklisting

Disc 1

Start Me Up
Brown Sugar
Rocks Off
Miss You
Tumbling Dice
Just Your Fool
Wild Horses
Fool To Cry
Angie
Beast Of Burden
Hot Stuff
It’s Only Rock’n’Roll (But I Like It)
Rock And A Hard Place
Doom And Gloom
Love Is Strong
Mixed Emotions
Don’t Stop
Ride ‘Em On Down
Disc 2

Bitch
Harlem Shuffle
Hate To See You Go
Rough Justice
Happy
Doo Doo Doo Doo Doo (Heartbreaker)
One More Shot
Respectable
You Got Me Rocking
Rain Fall Down
Dancing With Mr D
Undercover (Of The Night)
Emotional Rescue
Waiting On A Friend
Saint Of Me
Out Of Control
Streets Of Love
Out Of Tears
Disc 3 – Livetracks

Get off My Cloud
Dancing With Mr D
Beast Of Burden (met Ed Sheeran)
She’s A Rainbow
Wild Horses (met Florence Welch)
Let’s Spend The Night Together
Dead Flowers (met Brad Paisley)
Shine A Light
Under My Thumb
Bitch (met Dave Grohl)

Ibibio Sound Machine – Doko Mien

Ibibio Sound Machine – Doko Mien (Merge Records/Konkurrent)

Schijnt het zonnetje niet dan haal je ‘m wel achter de wolken vandaan met Ibibio Sound Machine, de elektronische funkband uit Londen. Doko Mien is het derde album van de formatie die zijn oorsprong vindt in 2010 en in 2014 de wereld verblijdde met een titelloos debuut.

“Music is a universal language, but spoken language can help you think about what makes you emotional, what makes you feel certain feelings, what you want to see in the world”, vertelt Eno Williams, frontvrouw van Ibibio Sound Machine. Wanneer je zo’n uitspraak een paar keer leest, begrijp je precies wat ze bedoelt.

Wanneer Williams zowel Engels als Ibibio – de Nigeriaanse taal waarvan de naam van haar band is afgeleid – gebruikt op Doko Mien, produceert de groep op een of andere manier een geheel eigen taal, net zo troostend als betoverend. Er is nogal wat ruimte voor interpretatie bovendien. Ibibio Sound Machine slecht virtuele muren tussen culturen, natuur en technologie, tussen vreugde en pijn, tussen traditie en toekomst.

Muzikaal hebben we te maken met een dampende mix van synthesizers, diverse blaasinstrumenten en veel percussie. Opzwepende afrobeat, aangestuurd door de vocale kunsten van Williams, die net zo ontroerend (Kuka en Nyak Mien) als heldhaftig (Just Go Forward (Ka I So) weet te klinken.

Vooralsnog is de band niet in Nederland te bewonderen, maar rond Lowlands staan nog geen optredens gepland. Kan zomaar eens een knallend feest worden in, pakweg, de Bravo. We sluiten niets uit. Pieter Visscher

Reggae en Dutch beat in de hoofdrol in Jaarbeurs Utrecht

Zaterdag 13 en zondag 14 april vindt in de Jaarbeurs Utrecht weer het wereldwijde festijn plaats op het gebied van popmuziek: de Mega Platen & CD Beurs. Dit halfjaarlijkse staat als de grootste platenbeurs ter wereld in hoog aanzien bij popkenners, verzamelaars, dj’s, fans en muziekjournalisten. November jongstleden noemde de Financial Times (UK) de beurs ’The Largest Vinyl Convention on Earth’.

Uit de hele wereld stromen twee keer per jaar duizenden cratediggers naar Utrecht. Bij de ruim 500 exposanten ligt de verzamelde popgeschiedenis van de afgelopen zestig jaar uitgestald in de vorm van elpees, singles, maxisingles, cd’s en dvd’s. Verder zijn er veel pop-gerelateerde items te vinden, zoals boeken, foto’s en tijdschriften. Er is zoals altijd ook weer een onderhoudend programma met signeersessies, cd-presentaties, liveoptredens en deejaysets. De vaste expositie tijdens dit evenement is ditmaal gecureerd door Aad Brakus en besteedt aandacht aan het onlangs door Unesco uitgeroepen Jamaicaans cultureel erfgoed: Reggae muziek.

Jamaicaans cultureel erfgoed centraal tijdens de 51ste Mega Platen en Cd Beurs
In november 2018 heeft Unesco, de educatieve, wetenschappelijke en culturele organisatie van de Verenigde Naties, reggae toegevoegd aan haar lijst van culturele instellingen die bescherming en behoud verdienen. Reggae is meer dan de nationale muziek van Jamaica. Het is een sociale kracht die de volledige culturele behoeften van de Jamaicanen dient, zowel in cerebrale, politieke, sensuele en spirituele zin. In Jamaica zeggen sommige mensen dat reggaemuziek het vocale equivalent Talking Gleaner is van de dagelijkse Jamaicaanse krant The Gleaner.
Vinylotheek Aad (Dr. Buster Dynamite) Brakus bevat ruim 45.000 reggae-albums
In Nederland is een van de grootste (vinyl) collectie reggaemuziek ter wereld te vinden: de vinylotheek van een autoriteit op dit gebied Aad Brakus (Den Haag) bestaat uit meer dan 45.000 elpees. Tijdens de beurs zal Aad de 100 meest bijzondere reggae platen uit zijn collectie exposeren. Al sinds hij als kind opgroeide in het café van zijn oma waar ook reggae platen in de jukebox zaten – denk aan Dave & Ansel Collins met Double Barrell, Jimmy Cliff met Vietnam of Desmond Dekker met The Israelites – leeft Aad reggae. Met name trokken in zijn jonge jaren de melodie en teksten zijn aandacht. De jaren erna heeft hij veel reggaemuzikanten persoonlijk ontmoet en geïnterviewd, platen uitgegeven, radioprogramma’s gepresenteerd, artikelen over het onderwerp geschreven en rondgestruind in beroemde studio’s op Jamaica. Tijdens de beurs is Aad aanwezig voor het beantwoorden van vragen en het geven van deskundig commentaar.

Boeklancering Voyage 31: Porcupine Tree en Steven Wilson In Nederland
Op 7 januari 2019 was het exact 25 jaar geleden dat een beginnend Brits bandje genaamd Porcupine Tree optrad in De Nieuwe Pul in Uden. Het was pas de vijfde maal dat het kwartet op het podium stond en voor de eerste keer buiten het Verenigd Koninkrijk optrad. Het verhaal van dat vijfde optreden en de warme band die vervolgens is ontstaan tussen Porcupine Tree en Nederland, vormt de basis van het deze maand bij Permafrost Publishers verschenen boek Voyage 31: Porcupine Tree en Steven Wilson In Nederland. In het boek onderzoekt journalist Wouter Bessels (auteur van de Nederlandstalige Pink Floyd-biografie) niet alleen de sporen die Steven Wilson solo en met zijn band in Nederland heeft achtergelaten, maar ook de sporen die Nederland achterliet in het oeuvre van Wilson & co. Aan de hand van interviews met bandleden, directe betrokkenen en andere ooggetuigenverslagen wordt niet alleen het verhaal van de relatie met Nederland geschetst. Bessels creëert gaandeweg een compleet beeld van de volledige ontwikkeling van Porcupine Tree, Steven Wilson én de vele satellietprojecten die daaromheen cirkelen.

Lancering Dutch Beat Nuggets, Group 1850 & Reality/Solat
In de jaren zestig had Nederland een van de meest creatieve en opwindende muziekscenes ter wereld. Een unieke mix van rock en pop – Nederbiet genaamd – vormde de soundtrack van de sixties generatie. Tussen 1965 en 1970 zagen honderden Nederlandse beat-, pop-, blues- en psychedelische singles het licht. De muziek was nieuw, bijzonder en extreem. De enorme explosie van beatmuziek leidde tot een ware jeugdrevolutie, die Nederland voor altijd veranderde.

Reünie Legendarische Muziekhelden uit de Nederlandse Popgeschiedenis
Op zaterdag 13 april zal er tijdens de 51ste Mega Platen en CD Beurs in Jaarbeurs Utrecht een reünie plaatsvinden van bekende en minder bekende helden uit de Nederlandse Pop geschiedenis. Bij de 8cd-box lancering getiteld Dutch Beat Nuggets zullen ruim 25 muzikanten aanwezig zijn om dit feest op te luisteren. Denk hierbij aan namen als Frans Krassenburg (Golden Earrings), Frank Kraaienveld (the Bintangs), Peter van Asten (Pennywise), Rudy de Queljoe (Brainbox), Frank Nuijens (Q65), Polle Eduard (Tee-Set), Hans Hollestelle (Torero’s), Ton van der Woude (The Selfkick) en alle leden van Group 1850 naast vele andere muzikanten die vertegenwoordigd zijn op dit unieke document.
De lancering zal plaatsvinden onder leiding van Ruud van Dulkenraad (voormalig hoofdredacteur Muziek Expres) op zaterdag 13 april rond 12.00 uur op het terras van de Mega Platen en CD Beurs in Jaarbeurs Utrecht. Presentatie Jan Vollaard.

Special events @ the 51st fair
•Lance Barresi aka DJ Brown Acid (zaterdag tussen 15.00 uur en 16.00 uur)en mede-eigenaar van LA / Chicago retailer Permanent Records heeft buitengewone volharding getoond in het opsporen van een geweldige verzameling zeldzame singles uit de jaren 60 en 70 voor de groeiende compilatieserie ‘The Trip’. In samenwerking met Daniel Hall of RidingEasy Records hebben de twee een selectie songs samengesteld waarvan het moeilijk te geloven is dat ze zo lang uit de herinnering zijn gewist. “Ik ga door muren en daken om deze platen op te sporen”, zegt Barresi. “Zodra ik een track vind die het volgen waard is, begin ik met het (soms) extreem moeilijke proces om contact op te nemen met de bandleden en hen aan te moedigen om deel te nemen. Daniel en ik zijn het erover eens dat het autoriseren van alle nummers die we gebruiken voor Brown Acid het beste is voor alle betrokkenen, dit in plaats van simpelweg de nummers te bootleggen. Wanneer alle bands en labels 30 tot 40 jaar of langer niet bestaan, geeft het traceren en contacteren van de makers van al deze singles een tweede kans op succes. “Er is een lange lijst met nummers die we graag zouden willen opnemen”, zegt Barresi. “Maar we kunnen de bands gewoon niet vinden. Ik vind het een goede zaak dat Brown Acid zoveel aandacht krijgt zodat meer muzikanten contact met ons kunnen opnemen.
•DJ Andhika Gautama van Westside MuzeeQ (Indonesië) speelt zeldzame Indonesische psychedelische funk rock vinyl uit de jaren 60 en 70. Echt leipe hippe funky shit.
•Centertainment presenteert op zaterdag een albumlancering met een handtekeningensessie door de Nederlandse Jazz-formatie Reality / Solat. Uit de as van Eddy Veldmans band heeft Reality een nieuwe band opgericht genaamd Solat met zanger Billy Jones. Ze toerde uitgebreid in Europa en namen twee singles op: You’re Gonna Miss Me (1976) en Change The World (1977). Internationale jazzreuzen als Art Blakey, Herbie Hancock en Marcus Miller bezochten hun optredens en speelden na afloop van de optredens mee in diverse jamsessies. Later sloot Solat zich aan bij Hans Dulfer en de Perikels om de hitsingle Red Red Libanon op te nemen.
•Ook op zaterdag lanceert Centertainment een 8cd-box genaamd Dutch Beat Nuggets. Meet & greet ongeveer 25 muzikanten van verschillende bands bij de presentatie van deze box.
•Shandon Sahm, oud-drummer van de Meatpuppets en zoon van de beroemde TexMex-muzikant Doug Sahm (Sir Douglas Quintet / Texas Tornadoes) lanceert een nieuwe EP en zal zaterdag enige nummers spelen die zijn vader heeft geschreven.
•Omega Auction (UK) veiling op zaterdagmiddag vanaf 13.00 uur
•De Three Imaginary Boys Pop Quiz op zondag met heel veel gratis prijzen zoals concert-tickets.
•Permafrost Publishers boeklancering – Voyage 31: Porcupine Tree en Steven Wilson in Nederland
•Optreden en plaatpresentatie Sweet Hannah uit Utrecht
•Optreden en plaatpresentatie The Heck op zondag

Optredens 51ste Mega Platen & CD Beurs 13 & 14 april

Zaterdag 13 april
•10.00 tot 11.00 uur: Opening en draaien met DJ Miss Twist
•11.00 tot 12.00 uur: DJ Andhika Gautama Westside MuzeeQ
•12.00 tot 13.00 uur: Lancering Dutch Nuggets & Group 1850 8cdbox plus Reality/Solat
•13.00 tot 14.00 uur: DJ Dr Aad Dynamite Buster
•13.00 tot 14.30 uur: Omega Veiling zeldzaam vinyl
•14.00 tot 15.00 uur: Shandon Sahm & Friends optreden
•15.00 tot 16.00 uur: Three Imaginary Boys Pop Quiz
•16.00 tot 17.00 uur: DJ Brown Acid Permament records USA

Zondag 14 april
•11.00 tot 12.00 uur: Opening en draaien met DJ Miss Twist
•12.00 tot 13.00 uur: DJ Jan de Kruiff
•13.00 tot 14.00 uur: Sweet Hannah optreden
•14.30 tot 15.30 uur: The Heck optreden
•15.30 tot 17.00 uur: Afsluiting met DJ Miss Twist

Mega Platen & CD Beurs
• Jaarbeurs Utrecht, Jaarbeursplein 6, Utrecht.
• Zaterdag 13 april van 9.00 tot 17.00 uur
• Zondag 14 april van 10.00 tot 17.00 uur