Pieter Visscher, auteur op Pinguin Radio

Genialiteit Brian Griffin schitterend samengebracht in lijvig boekwerk POP

In Nederland hebben we Anton Corbijn. Zijn Engelse equivalent Brian Griffin is misschien wat minder bekend, maar net zo gerenommeerd op het gebied van popfotografie. POP is de titel van het schitterende boekwerk waarin het werk van Griffin (69) is verzameld.

Een waar feest om te lezen, omdat niet alleen de foto’s die bijvoorbeeld op albumcovers terechtkwamen erin zijn te vinden, maar ook shots die het net niet haalden. Die zijn minstens zo bijzonder, evenals de verhalen achter veel van de foto’s. Brian Griffin is een groot kunstenaar.

“This book is not only a slice of time but a slice of my life never to be forgotten, that has left its mark on me and in a small way on rock n’ roll history.” – Brian Griffin

POP is een uitgebreide bloemlezing van de muziekfotografie van Brian Griffin. Foto’s voor albumhoezen, singlehoezen, posters en bandfoto’s voor mediedoeleindens. De bijna 400 pagina’s van het lijvige boek worden geïllustreerd met meer dan 160 platenhoezen van meer dan 100 bands en muzikanten waaronder vele foto’s die nog niet eerder zijn gepubliceerd, waaronder die van Ian Dury, The Clash, Depeche Mode, Echo And The Bunnymen, Iggy Pop, Kate Bush, The Specials en Elvis Costello om enkele namen te noemen.

Brian Griffin startte zijn fotografiecarrière met het nemen van foto’s voor Stiff Records in de late jaren 1970 en werd al snel de belangrijkste fotograaf van artiesten in de new wave, postpunk en new romantics. Griffin moest het vaak doen met lage budgetten en dat leverde toch de fraaiste platen op. Hoe deze foto’s werden gemaakt en welke technieken werden gebruikt of bedacht, wordt uitgelegd in een vraag-en-antwoordsessie tussen Griffin en de auteur Terry Rawlings.

Het zorgt voor verhelderende en hoogstpersoonlijke inzichten achter de schermen tijdens deze specifieke creatieve periode in de visuele muziekgeschiedenis.

Een ander deel van het boek bevat portretten van belangrijke figuren in de muziekindustrie, zoals Beatles-producer George Martin, Brian Eno, John Peel en Daniel Miller (Mute Records) en portretten van mensen die naast Griffin werkten.

Brian Griffin werd in 1948 in Birmingham geboren. Van zijn zestiende tot zijn eenentwintigste levensjaar werkte Griffin in een fabriek, tot hij fotografie ging studeren in Manchester. Na zijn afstuderen verhuisde Griffin naar Londen met de bedoeling modefotograaf te worden.

Hier ontmoette hij Roland Schenk, de charismatische artdirector bij Management Today, met wie Griffin tot halverwege de jaren tachtig bleef werken.

Griffin wordt erkend als een van de meest vooraanstaande Britse fotografen van de jaren zeventig en tachtig en als lid van de British Photographers of the Thatcher Years, met Martin Parr, Paul Graham, Graham Smith, Jo Spence en Victor Burgin, met wie hij vele exposities deelde.

In 2013 ontving Brian Griffin de Centenary Medal van de Royal Photographic Society als erkenning voor levenslang op topniveau presteren in de fotografie. Hij werd vaker gelauwerd: “The most unpredictable and influential British portrait photographer of the last decades.” (British Journal) En als “One of Britain’s most influential photographers”, door de World Photography Organisation, in 2015.

DeWolff tekent bij Mascot Label Group en gaat naar Paradiso

Psychedelische southern rockband van eigen bodem (Limburg) DeWolff heeft een platencontract getekend bij Mascot Label Group en laat weten daar ontzettend blij mee te zijn. 4 mei 2018 presenteert de band zijn nieuwe album in Paradiso.

In de kleine tien jaar sinds DeWolff het daglicht zag is de band uitgegroeid tot een van de populairste live bands van Nederland. De band bracht in de tussentijd vijf studioalbums uit. Ook live wist DeWolff zichzelf op een unieke wijze te vertonen: onuitputtelijke energie, grenzeloos enthousiasme en één groot avontuur op het podium. Met een play-like-it’s-the-last-show-you’ll-ever-play-mentaliteit die anno 2017 haast niet meer voorkomt.

LIVEDATA 19/01 Eurosonic, Groningen 27/01 Momfest, Erp 04/05 Paradiso, Amsterdam

“Grootste bluestalent” Laurence Jones naar Nieuwe Nor

Laurence Jones is door voetbalanalist en bluesliefhebber Johan Derksen uitgeroepen tot het grootste bluestalent van dit moment. Afgelopen week zagen meer dan 700.000 kijkers de Britse zanger live in Voetbal Inside, waar hij zijn single Keep Me Up At Night live speelde. De nieuwe single Give Me Your Time is inmiddels ook uit. Net als Keep Me Up At Night is deze track afkomstig van het nieuwe album The Truth dat 9 maart 2018 uitkomt.

The Truth is het vijfde studioalbum van Laurence Jones. De tien songs werden opgenomen in de oude Sony Studio’s in Miami. De pre-productie van het album is gedaan op Curaçao, waar Laurence samen met zijn band drie weken verbleef. Hij werkte samen met producers Gregory Elias en Jan Lagendijk.

Op zijn zeventiende begon Laurence zijn eigen bluesband. In 2014 won hij de Young Artist Of The Year-award op de British Blues Awards. En nu, op zijn 25ste, heeft hij vier albums uitgebracht (met een verkoop van meer dan 50.000 exemplaren) en over de hele wereld getoerd in voorprogramma’s van Status Quo, Gary Clark Jr, Kenny Wayne Shepherd, James Bay, Van Morrison, Buddy Guy, Robert Cray, Joe Bonamassa Jools Holland en Eric Burdon.

Op 9 juni 2018 staat de getalenteerde Laurence op het Holland International Blues Festival in Grollo. Onder andere Ringo Starr and his All Starr Band, Walter Trout en Joe Bonamassa staan ook geprogrammeerd. Dit is niet de eerste keer dat Laurence Jones op een groot festival in Nederland staat. Eerder speelde hij op het North Sea Jazz Festival (2016) en Bospop (2017).

The Truth komt uit op 9 maart 2018. De laatste week van april is Laurence weer in Nederland voor een albumreleasetour.

LIVEDATUM 21/01 Nieuwe Nor, Heerlen

Null + Void – Cryosleep

Null + Void – Cryosleep (SEN Music/hfn music)

Kurt Uenala mag dan nog geen al te bekende naam zijn, hij is wel een jongen die al een flink aantal jaren aan de weg timmert, en dan met name aan de zijde van Dave Gahan. De zanger van Depeche Mode, die sinds 2003 uit de schaduw stapte van Martin Gore en zijn eigen songs begon te schrijven. In eerste instantie op zijn solodebuut Paper Monsters (2003) en sinds 2005 (Playing The Angel) bovendien op albums van Depeche Mode. Waar Gore al zijn nummers solitair schrijft, doet Gahan dat de laatste jaren samen met Uenala, de evenals Gahan in New York residerende Zwitser die ook met Moby samenwerkte.

Cryosleep is het debuutalbum van Kurt Uenala, uitgebracht als Null + Void. Een plaat waar Uenala’s liefde voor elektronica duidelijk naar voren komt. En waar een onweerstaanbare technotrack op te vinden is: Asphalt Kiss. Opzwepend en zo dansbaar als de neten. Minstens zo sterk is het iets zwoelere technogeweld van Come To Me, met zwaar vervormde zang van Uenala zelf, die op andere tracks de hulp heeft ingeroepen van bevriende muzikanten. Uiteraard Dave Gahan, voor wie Uenala Where I Wait schreef. Een toegankelijk nummer, over hoop en onzekerheid, dat naar een hoger niveau wordt getild door Gahan, die in Depeche Mode al laat horen met het jaar meer glans op zijn stem te krijgen. Ook The Raveonettes’ Sharin Foo doet mee, al is haar aanwezigheid nauwelijks noemenswaardig.

Albumopener Falling Down is een zweverige, wat lucide track met Black Rebel Motorcycle Club aan de zijde van Uenala. De knisperende elektronica van Hands Bound wordt gedragen door het stemgeluid van Shannon Funchess, van het Amerikaanse postpunkduo Light Asylum. Een onheilspellende technotrack, die schril afsteekt bij het meest poppy nummer op het album, Take It Easy, met Robbie Furze van het Britse elektrorockduo The Big Pink achter de microfoon.

Kurt Uenala is op zijn best wanneer hij donkere techno maakt, met beukende beats, zoals ook Into The Void en Paragon, waarmee een gemiddelde dansvloer in no time is gevuld. Pieter Visscher

INHEAVEN stript alle lagen gitaar en opsmuk op nieuwe ep

INHEAVEN (met allemaal kapitalen, wat dat is een soort modedingetje) is een van de veelbelovende opkomende Britse indiebands. Losbandig en vol opwinding.

Het album INHEAVEN is internationaal zeer goed ontvangen en zit het vol razernij. Met hun nieuwe ep Acoustic die 6 december uitkwam laat de band horen dat liedjesschijven de kern is van alles wat ze doen. Het strippen van alle lagen gitaar en opsmuk onthult de onbekende elementen van elke compositie.

Als grootste invloeden noemt het viertal Nirvana, The Smashing Pumpkins en Sonic Youth. Luister zelf maar.

Melancholische Anna Burch komt met solodebuut

Van Anna Burch worden we erg enthousiast bij Pinguin Radio. Haar derde single Tea-Soaked Letter kwam afgelopen week uit en bevat een fijne, zonovergoten melancholische sfeer.

De voormalige bassiste van de Amerikaanse folkrockband Frontier Ruckus keert solo terug met haar debuutalbum. Quit The Curse gaat 2 maart 2018 verschijnen.

Anna Burch komt uit Detroit en maakt indiepop die er mag zijn. Prettige stem, beklijvende liedjes, dat werk. Prettige verschijning ook. Gaan we meer van horen in de toekomst. Zonder twijfel.

Zeldzame vogel Jonathan Wilson met nieuwe plaat naar Melkweg

Het heeft even mogen duren die nieuwe plaat van Jonathan Wilson, maar hij is onderweg. 2 maart verschijnt namelijk zijn derde studioalbum Rare Birds.

In de tussentijd heeft Wilson niet stilgezeten. Zo heeft hij de afgelopen jaren een paar prachtplaten mogen produceren, waaronder Father John Misty’s Pure Comedy. Daarnaast is hij sinds een tijdje de gitarist van Roger Waters. Toch heeft Wilson het voor elkaar gekregen wederom een parel van een plaat op te nemen. De single Over The Midnight geeft alvast een glimp van wat gaat komen.

LIVEDATA 24/03 Melkweg, Amsterdam 25/03 AB Club, Brussel

Modern Studies – Swell To Great

Modern Studies – Swell To Great (Fire Records/Konkurrent)

Het debuutalbum van de Schots/Engelse muzikanten Emily Scott, Rob St John, Pete Harvey en Joe Smillie is al in 2016 uitgebracht maar wordt nu opnieuw onder de aandacht gebracht door Fire Records. En terecht want anders was dit prachtige licht experimentele folkalbum misschien aan onze aandacht ontsnapt.

De plaat is vernoemd naar een knop op een oud harmonium die zorgt voor een aanzwellend geluid. Dat volgens de band haperende instrument uit de Victoriaanse tijd staat centraal op de plaat en is in menig nummer de smaakmaker. Maar de wonderschone klanken van een oud instrument maakt nog geen goede plaat. Uiteindelijk zijn het de liedjes van Emily Scott en de sober spelende band die de plaat bijzonder maken. Swell To Great is een folkalbum, sfeervol en ingetogen, prachtig klinkend opgenomen waardoor al die akoestische instrumenten mooi tot hun recht komen. En toch klinkt het niet als doorsnee Engelse folkmuziek, dankzij experimenten met loops en moderne invloeden in de arrangementen. Dat maakt het extra boeiend. Luister bijvoorbeeld maar naar opener Supercool of het prachtige liedje Bottle Green.

Scott heeft een stem die je verwacht bij Engelse folkmuziek, met een lichte melancholische timing en toon. In gewoon Engels trouwens, een streekgebonden tongval zoals we vaak horen in Engelse folkmuziek is achterwege gelaten. De plaat is op het platteland in het centrum van Schotland opgenomen. En laten we het dan maar beschrijven als een goede door de jaren gerijpte whisky met tonen van peat, zeezilt en iets dat eigenaardig modern smaakt maar lastig is thuis te brengen. Aanrader voor liefhebbers van The Unthanks tot en met Ida. Tekst Muzine | Wim du Mortier

Liefhebbers luisteren naar Pinguin Pluche.

The Plot In You – Not Just Breathing

The Plot In You heeft een nieuw album aangekondigd, Dispose, dat 16 februari verschijnt. Tweede single van de plaat is Not Just Breathing. Vrij toegankelijke metalcore van de band uit Ohio en dermate lekker dat we Not Just Breathing hebben gebombardeerd tot Breekijzer op Pinguin On The Rocks.

Not Just Breathing gaat volgens de band over het afsnijden van banden met iemand die je niet meer wil toelaten in je leven, die je naar beneden haalt, terwijl jij altijd het beste voor hebt met die persoon. Frustratie en agressie zijn hoorbaar in de stem van Landon Tewers. “Stay away from me!”, laat hij zijn emoties de vrije loop.

Het nieuwe album van The Plot In You is geproduceerd door Drew Fulk, die we onder meer kennen van zijn werk voor Fear Factory. Dat is terug te horen.

Legendarisch: The Godfathers én Department-s naar Paard in Den Haag

Een heuse cultparel uit het no-future tijdperk strijkt neer in de kleine zaal van het Paard in Den Haag. De Britse rockband The Godfathers sloeg begin dit jaar terug met het nieuwe studioalbum A Big Bad Beautiful Noise.

Hoe ze het flikken is de vraag, maar The Godfathers klinken, hetzij met wat nieuwe leden, vitaler dan ooit en schudden daarmee ‘oude rotten’-associaties keihard van zich af. Hun spetterende gitaarrock heeft een lekker post-punkrandje – alsof Dr. Feelgood en The Pistols op boevenpad zijn – en kun je opzwepend én melodieus noemen.

Niet alleen The Godfathers komen op 13 december naar ’t Paard, ze nemen ook de new wave band Department-s mee! Net als The Godfathers, heeft Department-s Britse roots en stonden zij aan de wieg van de new wave. Zij die die tijd bewust hebben meegemaakt, kent ze nog van hun hit Is Vic There? uit 1981. Samen met The Godfathers brengen zij een avond vol donkere en meeslepende wave-geluiden.

LIVEDATUM 13/12 Paard, Den Haag