Author: Pieter Visscher

Jim White met Waffles, Triangles & Jesus naar Paradiso

Jim White is een bezige bij. Niet alleen brengt hij immer goed ontvangen soloalbums uit, hij produceert ook platen voor anderen, maakt documentaires (de must-see Searching For The Wrong-Eyed Jesus), maakt visuele kunst die tentoongesteld wordt in zowel Amerika als Europa en schrijft ook nog eens fictie. Zijn zesde album, het bizar getitelde Waffles, Triangles & Jesus, is een met je brein spelende joyride met vele sonische invloeden en met medewerking van ervaren rootsmusici uit zijn thuisstad Athens, West Coast indie darlings Dead Rock West en rock-‘n-roll maverick Holly Golightly.

LIVEDATA 28/11 Kloveniersdoelen, Middelburg 29/11 Het Ravelijn, Heusden
03/12 TivoliVredenburg, Utrecht 04/12 Paradiso, Amsterdam 06/12 Luxor, Arnhem 09/12 Muziekpodium, Bakkeveen

The White Buffalo – Darkest Darks, Lightest Lights

the_white_buffaloThe White Buffalo – Darkest Darks, Lightest Lights (Earache Records)

Het leuke aan muziek is, dat het blijft verrassen. Dat dit niet altijd geldt voor bekende bands is jammer, maar gelukkig valt er nog voldoende te ontdekken. Neem The White Buffalo, waarachter singer-songwriter Jake Smith schuilgaat. We hadden nog nooit van de beste man, noch van zijn project The White Buffalo gehoord en werden aangenaam verrast.

Wie Smith hoort aftellen met een zuidelijke intonatie aan het begin van openingsnummer Hide And Seek zou snel tot de slotsom kunnen komen dat het country betreft, maar de mix van (alt-)country, blues, jazz, soul en rock die volgt reduceert die conclusie snel tot ‘voorbarig’.
Met Avalon en The Heart And Soul Of The Night neigt The White Buffalo naar Bruce Springsteen, hoewel zijn stem hint naar Michael Stipe van REM. Dat Smith een begenadigd verhalenverteller is, maakt echter dat Darkest Darks, Lightest Lights geen slap aftreksel is van deze grootheden. Het met een jazzy intro opgeleukte intro van Robbery valt nauwelijks onder de noemer americana, maar doet veel meer denken aan een narratief hoogstandje van Nick Cave.

Darkest Darks, Lightests Light staat vol met dat soort hoogstandjes, voor verschillende gelegenheden en stemmingen. Zo zijn er de akoestische ballad The Observatory, country twang op Border Town/Bury Me In Baja en het bluesy Nightstalker Blues. Stuk voor stuk nummers om naar toe te skippen, al is Darkest Darks, Lightest Lights eigenlijk het best van begin tot eind natuurlijk. Tekst Muzine | Theo Stepper

 

Ezra Furman met nieuwe plaat exclusief naar Bitterzoet

De Amerikaanse singer-songwriter Ezra Furman speelt dinsdag 13 februari een exclusieve show in de Bitterzoet in Amsterdam. Vier dagen voor de show verschijnt Furmans nieuwe album, Transangelic Exodus op het gerenommeerde label Bella Union.

Ezra Furman maakte zijn debuut in 2006 met zijn band Ezra Furman & The Harpoons. Sinds 2012 staat Furman solo op de planken, ondersteund door een begeleidingsband in wisselende samenstelling. Zijn rauwe indierock met aanstekelijke refreinen is de afgelopen jaren bejubeld op de podia van onder andere Into The Great Wide Open, Best Kept Secret, Pukkelpop en Coachella.

Het nieuwe album Transangelic Exodus belooft weer een bijzondere plaat te worden voor Ezra Furman. Zelf omschrijft hij het niet zozeer als een standaardalbum, maar bijna als een roman: “(…) a cluster of stories on a theme, a combination of fiction and a half-true memoir. A personal companion for a paranoid road trip. A queer outlaw saga.”

Eerder deze maand kwam Ezra Furman nog in het nieuws met zijn nieuwe video Driving Down To LA. De video is een protest tegen de gewelddadige extreem-rechtse demonstraties in de Verenigde Staten.

De organisatie (Double Vee Concerts) waarschuwt geen kaarten anders dan via de officiële kanalen te kopen omdat de kans op aanschaf van ongeldige kaarten groot is.

LIVEDATUM 13/02 Bitterzoet, Amsterdam 

Gary Numan laat de muziek spreken in Paradiso

Live Review: Gary Numan @ Paradiso, Amsterdam (The Savage Tour)
21 oktober 2017
Tekst en foto’s Pieter Visscher

Gary Numan

Dat is ook het mooie aan Paradiso; je staat als artiest dermate dicht bij je publiek dat je tijdens de nummers door eens wat handen kunt schudden met fans en dan is Gary Numan de beroerdste niet. Het is duidelijk dat hij her en der in de voorste rijen wat bekende gezichten ziet. Want Numan heeft een fanatieke aanhang in binnen- en buitenland.

Numans huidige wereldtournee, The Savage Tour, staat onder meer in het teken van zijn pas verschenen nieuwe album: Songs From A Broken World, een plaat waarop Numan (59) zijn zorgen over de huidige toestand in de wereld niet onder stoelen of banken steekt. “We live in a windswept hell, not even God remembers”, is hij op z’n somberst. Maar wie denkt dat het allemaal ellende is hetgeen de revue passeert in Paradiso, vergist zich. Oké, er worden serieuze noten gekraakt, maar Numans glimlach, die zich geregeld openbaart, blijft onbetaalbaar. Heel veel meer interactie zit er niet in. Geen obligate thankyous, geen verhalen tussen de nummers door. Numan laat de muziek spreken in het uitverkochte Paradiso en dat is meer dan genoeg.

Het optreden past uitstekend binnen het Amsterdam Dance Event, dat Amsterdam afgelopen weekeinde in zijn greep hield. Omdat de in Londen geboren Brit onmiskenbaar zijn stempel heeft gedrukt op de huidige dancewereld. Talloze elektronische acts zijn beïnvloed door Numan.

Tijdens het sterke My Name Is Ruin, van Songs From A Broken World, verschijnt Numans dochter Persia op het podium. Ze verzorgt de backingvocals op het album en mag ook live zo nu en dan meedoen. Ze is 11, net zo futuristisch gekleed als pa en de rest van de band en heeft ook witte schmink op het gelaat gesmeerd. Geen meisje dat nog met poppen speelt, zo te zien. Het is ontroerend hoe vader en dochter naast elkaar staan. Ze knuffelen en kleine Persia heeft zichtbaar geen enkele moeite met de stevige tekst van het nummer. Laat staan dat ze last heeft van podiumvrees.

“My name is ruin, my name is evil
My name’s a war song, I sing you a new one
My name is ruin, my name is broken
My name is shameless, I’ll tear you wide open”

Gary Numan

Numan en zijn band gaan het grote gebaar geenszins uit de weg. Noch muzikaal, noch tekstueel. En ook de podiumpresentatie is ouderwets extravert. De armgebaren zijn niet van de lucht. Er schuilt een kleine volksmenner in Numan. Maar wel een heel vrolijke, zeker wanneer die prachtige glimlach zich weer openbaart. Hij zingt, hangt geregeld een gitaar om z’n nek en bespeelt de synthesizer. Bijna 60, maar nog zo energiek als wat.

De afsluiter is het onvermijdelijke Are ‘Friends’ Electric?, uit 1979 (!). Een oorverdovende, retekrachtige versie, waarmee een intensiteit wordt bereikt waar nauwelijks aan valt te tippen. Ook niet door het door Numan beïnvloede Rammstein en dat wil wat zeggen. De song is bijna 40 jaar oud, maar nog zó urgent en tijdloos, dat het vorige week geschreven had kunnen zijn. Gary Numan was zijn tijd ver vooruit.

Yung Nnelg met Grandslam Tour o.a. naar Hedon en Paradiso-Noord

De jonge talentvolle rapper Yung Nnelg komt naar Nederland. Optreden die onderdeel zijn van de Grandslam Tour waarmee Yung Nnelg langs een aantal Nederlandse zalen trekt. Het optreden in Zwolle is onderdeel van Bries: een hiphopavond in Hedon waar de populairste rappers van het moment hun opwachting maken.

Yung Nnelg brak bij een jong publiek door met de hits Contra en Tempo. Recent bracht hij de EP Serena uit. Dit jaar beleeft Yung Nnelg zijn grote doorbraak: naast de aanstaande show in Hedon stond hij eerder dit jaar al op prominente festivals als Best Kept Secret, Down The Rabbit Hole, Woo Hah! en Appelsap. Ook nemen de populaire Zwolse rappers Rico & Sticks hem mee als voorprogramma tijdens hun meest recente tournee.

LIVEDATA 28/10 Hedon, Zwolle 04/11 Simplon, Groningen 11/11 Merleyn, Nijmegen 18/11 EKKO, Utrecht 24/11 Hall of Fame, Tilburg 08/12 Paradiso-Noord, Amsterdam

 

Foo Fighters eerste headliner Pinkpop 2018

Pinkpop heeft de eerste naam voor de 49ste editie bekendgemaakt en dat is niet de minste. De Amerikaanse rockband Foo Fighters komt in 2018 naar Landgraaf. In 2015 moest de band het optreden op Pinkpop annuleren en toen al riep frontman Dave Grohl dat de band zeker terug zou komen om het goed te maken. Met de bevestiging van Foo Fighters heeft het festival meteen een van de drie dagafsluiters te pakken.

Pinkpop 2018 vindt plaats vier weken na Pinksteren op vrijdag 15, zaterdag 16 en zondag 17 juni op het festivalterrein Megaland in Landgraaf. De kaartverkoop van Pinkpop start zaterdag 24 februari via www.ticketmaster.nl en de bekende Ticketmaster-verkoopadressen.

Foo Fighters behoeft eigenlijk geen introductie meer. Sinds het verschijnen van het debuutalbum in 1995 heeft de band meer dan twaalf miljoen albums verkocht, diverse awards ontvangen en speelden ze over de hele wereld grote festivals en stadions plat. De band rond frontman Dave Grohl stond eerder al in 2008 en 2011 op Pinkpop en komt in 2018 naar Landgraaf met het nieuwste album Concrete And Gold onder de arm.

VUUR – In This Moment We Are Free – Cities

vuurVUUR – In This Moment We Are Free – Cities (InsideOut)

Anneke van Giersbergen verwierf haar eerste bekendheid als zangeres van het Brabantse The Gathering waarmee zij tussen 1994 en 2007 grote internationale successen behaalde. In 2007 koos zij voor een solocarrière, waarin zij onder de naam Agua De Annique en onder haar eigen naam verschillende soloplaten maakte voordat zij werd opgemerkt door multi-instrumentalist Arjen Lucassen die haar strikte voor zijn projecten The Gentle Storm en Ayreon. Daarnaast werkte zij mee aan een handvol platen van The Devin Townsend Project en componeerde zij een deel van de muziek van Raveleijn; een attractie van De Efteling. Maar echt bekend werd Anneke door haar minioptredens in De Wereld Draait Door en bij Giel Beelen in de studio.

In de loop van 2016 kriebelde de hunkering bij Van Giersbergen om weer eens ouderwets te schitteren in een heavy project. Ze voegde de daad bij het woord en formeerde -samen met een aantal puike en bevriende musici uit de wereld van de progressieve heavy metal- haar band VUUR; gespeld met vier kapitalen! VUUR debuteert hard, duizelingwekkend, prachtig melodieus en strak met In This Moment We Are Free – Cities waarop Anneke van Giersbergen excelleert en met haar betoverende sirene flexibel en onnavolgbaar schakelt tussen onheilspellend en breekbaar in nummers waarin steeds een andere wereldstad centraal staat. VUUR vlamt uitbundig, en toont aan dat deze muzikale omgeving Anneke van Giersbergen op het lijf is geschreven. Tekst Mania | Menno Valk

Liefhebbers luisteren natuurlijk naar Pinguins bloedeigen Aardschok Radio.

LIVEDATA 08/12 Biebob, Vosselaar 10/12 TivoliVredenburg, Utrecht 27/01 Momfest, Erp

A Perfect Circle – The Doomed

A Perfect Circle is terug en hoe! Met nieuwe single The Doomed weten we in één keer weer waarom we allen zo gecharmeerd zijn van de superformatie rond Maynard James Keenan. De Tool-zanger die in een soort spagaat lijkt te zitten de laatste jaren, want waar moet zijn aandacht nou meer naar uitgaan? Naar Tool, zijn ‘core business’, of naar A Perfect Circle?

Naar verluidt is ook van Tool – laatste album 10,000 Days verscheen in 2006 – nieuw materiaal te verwachten. Dat zou evenals een nieuwe APC-langspeler in 2018 moeten verschijnen, maar met Keenan weet je het natuurlijk nooit.

 

 

Met The Doomed zijn we in elk geval even onder de pannen. De krachtige track is Breekijzer deze week. Dik verdiend!

De Grote Prijs van Nederland lanceert documentaire

De Grote Prijs heeft veel grote talenten voortgebracht. Typhoon, Eefje de Visser, Kalibwoy, Lucky Fonz III, Dio, Ronnie Flex en Ali B stonden allemaal in de finale. Van een uitverkochte show in het Ziggo Dome tot een eigen landelijke theatertour, de Grote Prijs-artiesten hebben na de Grote Prijs een succesvolle muzikale carrière opgebouwd.

Daarom besloot de Grote Prijs op bezoek te gaan bij oud-deelnemers. Marien Dorleijn (foto), Typhoon, Eefje de Visser, Kalibwoy en Lucky Fonz III vertellen hoe de Grote Prijs hen heeft geholpen op weg naar de top. Hoe voelde het om in de Grote Prijs-finale te staan en welk advies geven zij toekomstige deelnemers? De documentaire laat zien dat de Grote Prijs meer is dan alleen een competitie.