Pieter Visscher, auteur op Pinguin Radio

Hedon eert Jimi Hendrix tijdens prachtige avond

Poppodium Hedon in Zwolle is 27 november het decor van een uitgebreide, prachtige ode aan Jimi Hendrix. Het is die dag precies 75 jaar geleden dat de beroemde muzikant in Seattle werd geboren. Tijdens deze viering speelt de Hendrix tribute band c.q. Hedon All Stars het legendarische album Axis: Bold As Love integraal. Het is dit jaar tevens vijftig jaar geleden dat dit album werd uitgebracht.

De invloeden van Jimi Hendrix op de huidige generatie gitaristen is nog altijd groot. Niet alleen de manier waarop Hendrix zijn gitaren wist te gebruiken, maar ook het baanbrekende gebruik van verschillende effecten en het ontwikkelen van nieuwe muzikale stromingen, die dankzij Hendrix het levenslicht zagen.

Axis: Bold as Love, was een van de twee albums die de perfectionist Jimi Hendrix in 1967 uitbracht en een album dat zich kenmerkt door het vele gebruik van nieuwe gitaar- en studiotechnieken. Kenmerkende eigenschappen waarmee Hendrix tot op de dag van vandaag nog geassocieerd wordt. Dit concert is onderdeel van een landelijke tournee die door het Hedon Productiehuis landelijk wordt gedistribueerd.

De Hendrix tribute band c.q. Hedon All Stars bestaat uit Marijn van den Berg (drums), Serge Bredewold (basgitaar/zang), Bas Schouten (gitaar/zang), Gertjan van de Weerd (toetsen/zang) en Rick Mensink (percussie). Speciaal voor dit eerbetoon wordt de band bijgestaan door onder anderen Vedran Mircetic (gitarist De Staat), Pablo van de Poel ( gitarist/zanger DeWolff), Twan van Gerven (Beef, Kenny B), Merijn van Haren (Navarone) en Jan Dulles en Jaap Kwakman (3J’s).

LIVEDATA 26/11 Effenaar, Eindhoven 27/11 Hedon, Zwolle 28/11 Q-Factory, Amsterdam

The Guru Guru met nieuw werk naar DVERS 2017 in Sittard

Tussen de vele concerten, in binnen- en buitenland, werkt The Guru Guru ondertussen al aan nieuw materiaal voor de opvolger van PCHEW, dat in maart verscheen. Ook werd nog tijd gevonden om een nieuwe single en video te releasen én volgende maand gaat hun uitgebreide Europese tour van start.
Zo spelen ze onder meer concerten in het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Frankrijk, Zwitserland, Nederland en staan ze ook op de affiche van het Monkey Week showcase festival in Sevilla. Een festival waar elk jaar steeds meer mensen uit de Europese muzieksector naar afzakken.

Hoe zat het ook alweer? Sinds 2012 maakt The Guru Guru borderlinerock. Denk: een leadvocal in een veelkleurige dwangbuis, opgejaagd door koortsige gitaren en een stuiptrekkende ritmesectie. Met blik op oneindig worden de regeltjes van de indie-math-psycho-noise herschreven, hetgeen resulteert in weerspannige songs die bij momenten verrassend lekker binnenglijden. Hun dope halen ze bij dezelfde dealer waar ook METZ, Pere Ubu, Deerhoof, The Jesus Lizard en Melt-Banana kind aan huis zijn.

De nieuwe single heet Back Door en is wellicht de meest opvallende track van de plaat. Uit de recensies kwam deze track er ook steeds als absolute hoogtepunt uit.

Hoe het idee van de video tot stand kwam: “We willen met de clip voor het nummer Back Door de kijker en luisteraar via een achterdeur toelaten in de duistere en groezelige kant van onze maatschappij, waar uiterlijke schijn ingeruild wordt voor een getormenteerde ziel die leeft in de marginaliteit. Beeld je een oud rusty hotel in en een eenzaat die een spelletje kaart speelt maar in gedachten met een heel ander spelletje bezig is.”

LIVEDATA 30/09 DVERS festival, Sittard 06/10 Asteriks, Leeuwarden 22/10 Hall Of Fame, Tilburg

Dave Stewart-protegé Joanne Shaw Taylor naar Hedon en Paard

Joanne Shaw Taylor komt naar Hedon en het Paard. De Britse muzikante, die werd ontdekt door Eurythmics-frontman Dave Stewart, gaf eerder dit jaar al een zéér succesvol optreden op het Bevrijdingsfestival Overijssel. Joanne Shaw Taylor stond naast de eerder genoemde show in Zwolle ook op beroemde festivals als Parkpop in Den Haag en het legendarische Britse festival Glastonbury.

De fanbase van Joanne Shaw Taylor heeft een aantal beroemde bewonderaars. Zo werd Taylor op zeer jonge leeftijd ontdekt door Dave Stewart van Eurythmics en ook Joe Bonamassa laat regelmatig weten in Joanne Shaw Taylor een superster in wording te zien. Het Britse bluesmagazine Blues Matters! roept Joanne Shaw Taylor dan ook uit tot ‘het nieuwe gezicht van de blues’. Taylor bracht vorig jaar haar vijfde studioalbum Wild uit en is ter ere van dit album uitgebreid op tournee.

LIVEDATA 06/10 De Bosuil, Weert 07/10 Paard van Troje, Den Haag 08/10
Hedon, Zwolle 15/10 Texel Blues Festival 2017, Den Burg

Wolf Alice – Visions Of A Life

Wolf Alice – Visions Of A Life (Dirty Hit)

Over bands gesproken die sprongen hebben gemaakt na hun eerste album. Wolf Alice! En dan geen lullige sprongen. Nee, sprongen met zevenmijlslaarzen. ‘De altijd lastige tweede’ – het is een adagium dat in geen geval van toepassing is op het Engelse kwartet.

Debuutalbum My Love Is Cool, dat in 2015 verscheen, was al een bijzonder prettige kennismaking met de band en nu is er dus de in Los Angeles opgenomen plaat nummer twee: Visions Of A Life. Waarop de grilligheid die het debuut zo kenmerkte nog eens wordt uitgediept. Er wordt opnieuw gelaveerd tussen indiepop, shoegaze, punkrock en daarnaast worden zelfs de jaren 60 verkend (de verrukkelijke popsingle Beautifully Unconventional.

Wolf Alice heeft producer Mike Crossey (The 1975, Nothing But Thieves, Razorlight) ingeruild voor producersduo Justin Meldal-Johnsen (Beck, Nine Inch Nails) en Tom Elmhirst (David Bowie, Arcade Fire, Adele). Dat is een meesterzet geweest, naast het feit dat er op Visions Of A Life domweg sterker songmateriaal te vinden is. De shoegazy opener Heavenward lijkt nog een afvaller van My Love Is Cool, maar daarna gaat het los. Alle registers worden opengetrokken. Blikvangster Ellie Rowsell klinkt heerlijk als ze boos is en dat is ze tijdens de furieuze punkrocktrack Yuk Foo. “Am I a bitch to not like you anymore? Punch me in my face, I wouldn’t even fight you no more”, zingt de Londense, om daaraan toe te voegen: “Cause you bore me. You bore me to death. Well, deplore me. No, I don’t give a shit.”

Geen dame om ruzie mee te krijgen, denk je dan, terwijl het een nummer later opeens feest op de dansvloer is, met het eerder genoemde Beautifully Unconventional. Als Rowsell op haar liefst klinkt, terwijl ze een soort van ode brengt aan vrienden, die steevast buiten de geëffende paden wandelen. “Een feest van de individualiteit en de avonturen die ermee worden omarmd”, duidt ze de song. Ook het stukken ingetogener en veel minder poppie Planet Hunter is van een ongelooflijke schoonheid. Ontroerend bovendien, want dat kan Rowsell ook.

Fluisterend zingen doet ze onder andere in Sky Musings en dan hoor je plots een wulpse Rowsell, die de grilligheid van Visions Of A Life maar weer eens onderstreept, om tijdens het ook niet van shoegaze gespeende Formidable Cool woest te zijn, als fluisterende zang en gedoseerde agressie elkaar vinden in een innige omhelzing. Visions Of A Life is een twaalf tracks tellend kunststuk dat veel kenmerken heeft van een meesterwerk. Tekst Pieter Visscher

LIVEDATA 28/10 Le Botanique, Brussel 03/11 Melkweg, Amsterdam

OMD – The Punishment Of Luxury

OMD – The Punishment Of Luxury (100% Records)

Eigenlijk altijd wel muziek blijven maken, de mannen van OMD. Nooit een extreem urgent album uitbrengen sinds de oprichting in 1978, maar wel steevast een voldoende scoren. Nu ook weer, met The Punishment Of Luxury. Album nummer dertien. Het scoort een zesje. Daar waren we vroeger op school vaak tevreden mee.

De plaat start ijzersterk met het synthesizergeweld van titelnummer The Punishment Of Luxury, met dat dreigende intro. Een opzwepende song, waarin bovendien een hoofdrol is weggelegd voor de drumcomputer. Ook de ruim zes minuten durende tweede track Isotype, met venijnige synths is van hoog niveau.

Helaas hebben we dan meteen de hoogtepunten te pakken, terwijl er nog genoeg te genieten valt. Je vraagt je wel geregeld af waarom de stevige elektronica van de albumopener en Isotype geen vervolg krijgt. Er wordt te veel op Kraftwerk geleund en dat lijkt onnodig.

Andy McCluskey (58) en Paul Humphreys (57), opgegroeid onder de rook van Liverpool, hebben acts van heden ten dage zoals LCD Soundsystem, The Killers en The XX beïnvloed en het is knap dat ze nog op de proppen komen met een frisse langspeler, die een eeuwige jeugd verraadt van de twee heren. Want heren zijn ze wel, immer gesoigneerd.

Opvallendste song is het vrijwel instrumentale, edoch sterk militaristische La Mitrailleuse, dat zoals de titel al aangeeft, volgepropt is met mitrailleurgeweld. Het contrasteert sterk met, bijvoorbeeld, de bijzonder lichtvoetige tracks What Have We Done en Art Eats Art, zwanger van kinderlijke naïviteit. Want dat is ook Orchestral Manoeuvres In The Dark, zoals de band voluit nog altijd heet. Volgend jaar komen ze naar Tilburg. Tekst Pieter Visscher

LIVEDATA 05/12 013, Tilburg 06/12 De Roma, Borgerhout

Belle and Sebastian met nieuwe muziek naar Carré

Belle and Sebastian komt naar Nederland en zelfs naar Carré. 19 februari is het zover, dan staan de Schotten in het koninklijke theater. Stuart Murdoch en de zijnen maken nog altijd subtiele, ingenieus geconstrueerde indiepop. Wonderschone en rijk georkestreerde liedjes die vaak zoet en donker tegelijk zijn. Waar B&S ooit begon als schuwe en timide band is de groep in twee decennia uitgegroeid tot een weelderige band, met op volle kracht tien muzikanten op het podium.

Recent lieten de Schotten TivoliVredenburg en Best Kept Secret betoverd achter en dit optreden in het prachtige theater Carré zal daar misschien zelfs nog een schepje bovenop doen. Op facebook is de band mysterieus: “We’ll have lots more to disclose on our new music very soon.” Dat belooft nog wat.

LIVEDATA 05/02 De Roma, Antwerpen 19/02 Carré, Amsterdam

Marilyn Manson – Heaven Upside Down

Marilyn Manson – Heaven Upside Down (Loma Vista)

Shockrocker Marilyn Manson is behoorlijk consistent met het uitbrengen van albums en is nu terug met zijn tiende langspeler. Die stoomt gelijk vanaf het eerste nummer Revelation 12 keihard door.

Voor het intense album heeft producer en filmcomponist Tyler Bates weer plaatsgenomen achter de knoppen, die dat ook deed bij de vorige plaat The Pale Emperor. Toch borduurt Heaven Upside Down daar niet op voort. Manson klinkt gejaagd, verontrustend, energiek en het album komt in de buurt van zijn doorbaakalbums Antichrist Superstar en Mechanical Animals. Tekstueel, waarbij thema’s als seks, politiek, romantiek en geweld weer voorbij komen, en conceptueel blijft hij controversieel.

Muzikaal gezien leunt het album hier en daar wat op punk, maar is de ouderwetse, melodieuze en donkere industrial rock van Manson de rode draad. Heaven Upside Down is een erg goede, sinistere en gewelddadige plaat, die voor fans van het eerste uur weer herinneringen zal terugbrengen. Tekst Mania | Jesse Voorn

LIVEDATA 28/11 Klokgebouw, Eindhoven 02/12 Vorst National, Brussel

David Bowie-avond in Hansa Studios Berlijn live gestreamd

De release van David Bowies A New Career In A New Town (1977 – 1982)-boxset wordt gevierd met een evenement in de wereldberoemde Hansa Studios in Berlijn. Dit evenement vindt dinsdag 26 september plaats om 20:00 CEST. Het evenement wordt live gestreamd via de facebookpagina van David Bowie.

Het live-evenement bevat een Q & A-sessie met speciale gasten, waaronder Carlos Alomar (Bowies gitarist van 1974 tot 1987), Edu Meyer (voormalig geluidstechnicus van Hansa Studios) en Chris Duffy (zoon van fotograaf Brian Duffy en directeur van het Duffy-archief). Zij bespreken het werk van Bowie van 1977-1982. Op de dag van het evenement zijn er op Bowies facebookpagina ook nog niet eerder gehoorde audiostreams te vinden.

A New Career In A New Town is de derde in een reeks boxreleases over de carrière van David Bowie vanaf 1969.

Carol van Dyk: “Je begrijpt Velvet Underground, of niet”

Velvet Underground, actief tussen 1965 en 1973, is een van de invloedrijkste bands in de muziekgeschiedenis. Niet in de laatste plaats door het legendarische, rauwe debuut The Velvet Underground & Nico, dat 50 jaar terug verscheen. Velvet Underground was een mystieke cultband, waaraan ook kunstenaar Andy Warhol zijn steentje bijdroeg. Warhol stond aan de basis van de popart. Zo ontwierp hij de iconische bananenhoes van het spraakmakende eerste album van de band uit New York. De plaat die een halve eeuw oud is en daar mag best bij worden stilgestaan. Dat gebeurt dan ook, in de vorm van een tournee door een gelegenheidsformatie, bestaande uit Maurits Westerik (Gem, Bewilder), Henk Koorn (Hallo Venray), Jerry Hormone, The Tambles en Carol van Dyk, boegbeeld van Bettie Serveert. We spraken haar in Amsterdam.

Tekst Pieter Visscher

Hoe belangrijk is het debuut van Velvet Underground geweest in jouw carrière?

“Ik heb de plaat eigenlijk pas goed leren kennen in het midden van de jaren 80. Een vriend van Peter Visser (gitarist Bettie Serveert – PV) kwam er mee aanzetten. Er is een grappige anekdote, wat betreft Velvet Underground. Voordat we met Bettie Serveert begonnen, speelde ik in allerlei andere bandjes en zo rond 1984, 1985 schreef ik een liedje met de openingszin There She Goes Again, toevalligerwijs de titel van een van de nummers op Velvet Undergrounds eerste album – dat ik toen nog niet kende. Die vriend van Peter vond de song heel erg lijken op Velvet Underground. Hij nam een plaat mee en ik kon niet anders dan hem gelijk geven. Ik verkeerde in de waan dat ik iets origineels had geschreven [lacht]. Het bleek dus allang te bestaan. Maar schijnbaar schreef ik dus al in die trant, terwijl die eerste plaat al 20 jaar oud was. Inmiddels ben ik de titel vergeten van het nummer. Ligt vast nog wel ergens op zolder bij me thuis, op een cassettebandje of zo. Ik heb er niks mee gedaan.”

Kende je de leden van de gelegenheidsformatie al?

Henk ken ik al heel erg lang. Een keer in de zoveel jaar doen we Velvet Underground-sessies. Henk en ik hebben een lang verleden. Maurits kende ik uit het circuit, van clubs en festivals. Er is een goeie vibe binnen de band, ook omdat we allemaal de sfeer van de muziek erg goed begrijpen. Het gaat bij Velvet Underground duidelijk om meer dan alleen de noten. De sfeer en intensiteit van de muziek zijn minstens zo belangrijk. Leuk om te vermelden is dat we er live ook een violist bij hebben.”

Het debuut van Velvet Underground wordt gezien als een van de invloedrijkste albums in de muziekgeschiedenis. Heb je daar een verklaring voor?

“Nou, ik ken genoeg mensen die het een vreselijke plaat vinden hoor [lacht]. Eigenlijk zijn er op de plaat drie genres te vinden. Zo heb je de lieve kant, bijna gelikt zelfs en je hebt de rock-‘n-rollkant. Daarnaast heb je de chaos, het hypnotiserende. Dat is onmiskenbaar Velvet Underground. Juist die mix is ontzettend prettig. Met Bettie Serveert hebben we in 1997 acht shows gedaan met alleen maar Velvet Underground-werk. De live-coverplaat die in het kader van die tournee is uitgebracht is nu een collector’s item. Doet het erg goed op eBay.”

Is het lastig het origineel van die eerste plaat te benaderen, of zit het album eigenlijk niet zo heel erg ingewikkeld in elkaar?

“Het is eenvoudig: of je begrijpt de sfeer en het gevoel van de plaat of je begrijpt die twee aspecten niet. Het is niet aan te leren. Er is geen tussenweg. Je moet er écht affiniteit mee hebben. Ik heb in het verleden geregeld bands Velvet Underground horen coveren waarvan ik dacht: dat is niet zo’n heel goed idee. Moe Tucker was ontzettend enthousiast toen zij onze live gespeelde coverplaat hoorde. Omdat wij de sfeer van het album zo goed hadden aangevoeld, schreef ze. Ik heb een brief van haar gehad met complimenten. John Cale was ook erg enthousiast. Met hem heb ik nog samengewerkt in 1998 – een project waar ook het Metropole Orkest bij was betrokken.”

Is er een bandlid van Velvet Underground waarmee je je enigszins identificeert?

“Ha. Ik ben sprakeloos. Daar heb ik echt nog nooit bij stilgestaan. Het zijn allemaal zúlke uitgesproken persoonlijkheden. Ik heb, denk ik, te veel mijn eigen persoonlijkheid [lacht].”

LIVEDATA 05/10 Hedon, Zwolle 07/10 Effenaar, Eindhoven 12/10 Metropool, Hengelo 14/10 Victorie, Alkmaar 19/10 Burgerweeshuis, Deventer 27/10 Gebouw-T, Bergen op Zoom 04/11 Fluor, Amersfoort 11/11 Paard, Den Haag (sold out) 17/11 P60, Amstelveen 24/11 Muziekgieterij, Maastricht

Sven Hammond – Rapture

Sven Hammond – Rapture (Caroline)

Rapture is het zesde album van Sven Hammond en zijn vier kompanen, gestaag bouwend aan hun repertoire. Zij blijven zich ontwikkelen en vernieuwen en komen uitermate sterk voor de dag met dit gevarieerde album waar werkelijk geen zwak nummer op staat. Of het nu een een ballad, een funky soultrack of een rocknummer (om de ritmische bluesy tunes maar niet te vergeten) is, alles ijzersterk geproduceerd en gebracht door fantastisch goed musicerende muzikanten met daarbij dat heerlijk ronkende, rollende, grommende, stomende maar voor alles bedwelmende orgelgeluid van Figees Hammond.

Kan ook haast niet anders; de meerderheid van de band speelt al meer dan tien jaar samen. Je zou denken dat dit genre al helemaal uitgemolken is, maar fantastisch hoe deze band met het tegendeel op de proppen komt. Nitty Gritty Dirty Soul for your ears and body…
Tekst Mania | Paul Maas

LIVEDATA 23/09 Tros Muziekcafé @ de Vorstin, Hilversum 24/09 Velvet, Leiden 24/09 Concerto, Amsterdam 05/10 Rotown, Rotterdam 06/10 Patronaat, Haarlem 07/10 Hedon, Zwolle 11/10 Vera, Groningen 13/10 Doornroosje, Nijmegen 14/10 Effenaar, Eindhoven 19/10 De Helling, Utrecht 20/10 Paard, Den Haag 21/10 Metropool, Hengelo 26/10 Nieuwe Nor, Heerlen 27/10 Paradiso-Noord, Amsterdam