Zelfkritische Joana Serrat verbetert zich andermaal op nieuwe plaat

Lekker productief, zeggen we dan. Voor haar vierde album in vijf jaar (Dripping Springs) vormde Joana Serrat een team met Israel Nash om in zijn studio de opnames te voltooien, met een fijne cast aan musici, zoals Joey & Aaron McClellan (Midlake, John Grant), Eric Swanson & Josh Fleischmann (Israel Nash), Dave Simonett (Trampled By Turtles) naast Nash zelf.

Ze nam voor haar nieuwe album niet alleen gitaar en zang voor haar rekening, maar zat ook op de producerskruk samen met Ted Young (Grammy Award-winnaar voor The Rolling Stones) als engineer en mixer. Het resultaat is haar meest americana-klinkende album tot nu toe, alsof Mazzy Star te gast is op vroege demo’s van Neil Young. Serrat is zelfkritisch en dat zien we graag in artiesten. “I think I am improving, but there’s still a huge highway to ride to become the artist I’d like to be.”

Legendarisch The The na 16 jaar weer op de planken

The The heeft na 16 jaar zonder optredens hun eerste livedata aangekondigd, met concerten in Denemarken en Londen in juni 2018. Mogelijk zijn rond die tijd meer data bekend en komt The The ook weer eens naar Nederland.

The The stond in 2002 voor het laatst op de planken in Londen, tijdens het Meltdown-festival, waar toen ook David Bowie acte de présence gaf. Naast de twee livedata, verschijnt van The The 20 oktober een nieuwe vinylboxset, Radio Cineola: Trilogy.

De boxset wordt verdeeld in drie albums, The End Of The Day (liedjes, interpretaties en optredens), The Inertia Variations (poëzie, soundscapes en gesproken woord) en Midnight To Midnight (onder andere politieke commentaren).

Het laatste plaatwerk van de band rond Matt Johnson verscheen na vijftien jaar stilte in april dit jaar, toen We Can not Stop What’s Coming werd uitgebracht in het kader van Record Store Day. Het nummer werd gebruikt in de documentairefilm The Intertia Variations, die Matt Johnsons soms onrustige relatie met roem verkent.

 

LCD Soundsystem met American Dream voor het eerst op 1 in VS

American Dream, het comebackalbum van LCD Soundsystem, kreeg een lovende recensie op www.pinguinradio.com en kwam op de veertiende plaats binnen in de Nederlandse Album Top 100. In Amerika zorgde James Murphy voor een heuse mijlpaal, door voor het eerst in zijn carrière met LCD Soundsystem op de eerste plaats te staan in de Billboard 200.

85.000 exemplaren werden van American Dream verkocht in de eerste week van beschikbaarheid. 81.000 daarvan uit de traditionele albumverkoop, de overige vierduizend albums uit een deal die een gratis exemplaar van American Dream bundelde met concertkaarten voor LCD Soundsystems huidige tournee.

LCD Soundsystem speelt vanavond en morgenavond in Paradiso. Beide concerten zijn stijf uitverkocht.

LIVEDATA 11 & 12/09 Paradiso, Amsterdam (sold out)

Tiende keer PlatoPlanet in Oosterpoort met o.a. Everything Everything

In samenwerking met de Oosterpoort vindt zondag 24 september de tiende editie van PlatoPlanet plaats in de Oosterpoort Groningen. Op drie podia genieten van bands en de popquiz waar die felbegeerde canvasdoeken uit de Plato Groningen-collectie gewonnen kunnen worden, vindt bovendien weer plaats. Op het programma staan onder andere Everything Everything (foto), Trevor Sensor en Dakota en er worden nog meer namen toegevoegd aan de line-up.

Vrijkaartenactie
Bij besteding van 15 euro aan cd’s, vinyl of dvd’s krijg je bij Plato en Concerto twee tickets helemaal gratis. Ook bij het kopen van twee kopjes koffie bij de CoffeeCompany in Groningen krijg je twee kaartjes gratis. Tickets zijn voor 5,- per stuk te koop bij de Oosterpoort en bij Plato.

Everything Everything
Melancholische melodieën, housebeats, synths, gitaarwerk, een piano. Overduidelijk een band van de texturen en diepere lagen.

Trevor Sensor 
Een karakteristieke stem die klinkt alsof die al decennia liedjes zingt; maak kennis met de pas 22-jarige Amerikaanse singer-songwriter Trevor Sensor.

Black Honey
Vierkoppige rockband uit Brighton met pakkende nummers doordrenkt met een gruizig scherp randje, een psychedelisch jarenzestigsausje en de sensuele zang van Izzy Bee. Lees hier ons interview met Izzy B van Black Honey!

Palmsy
Het Amsterdamse Palmsy zweeft tussen sprankelende indiepop en de levendige energie van poppunk. Mix deze twee genres met de punch van 90s altrock zoals Weezer.

Charly & the Lesbians
Brabantse garagepunkers, schunnig als The Stooges, fantasierijk als Daniel Johnston en bevlogen als Jay Reatard.

Dakota
Dakota raakt met persoonlijke teksten en prachtige samenzang en is niet bang om de waarheid op tafel te leggen. Het repertoire doet denken aan de sferen van The XX en Radiohead, de benadering van Warpaint en de vocalen van Sia.

LIVEDATUM 24/09 Oosterpoort, Groningen

Multi-instrumentalist Gosto naar Japan én De Vorstin in Hilversum

Gosto (multi-instrumentalist, zanger, songwriter en producer Roel Vermeer) is geïnspireerd door de elektronische producties van Flying Lotus en James Blake en het vakmanschap van songwriters als Thom Yorke en Jeff Buckley. Het levert een eigenzinnig geluid op.

Vorig jaar oktober bracht de Nederlander zijn debuutalbum Memory Ivy uit in ons land. De populariteit van de muzikant bleef niet beperkt tot binnen onze grenzen, maar viel ook al snel op in Azië. Zo ging eerder dit jaar Korea overstag en bracht het album uit op de Koreaanse markt. Nu verschijnt 10 september het album – zowel digitaal als fysiek – via Sign Pole Records in Japan. Het Japangerelateerde nieuws stopt niet hier, want onder de nieuwe Japanse commercial van Mercedes Benz S-Class is namelijk een nummer te horen dat Gosto speciaal hiervoor heeft geschreven. In september werkt Gosto een viertal shows af in Tokio.

LIVEDATUM 13/10 Podium de Vorstin, Hilversum

Together Pangea – Bulls And Roosters

Together-PangeaTogether Pangea – Bulls And Roosters (V2)

“Het is belangrijk niet tweemaal achter elkaar hetzelfde album af te leveren.” Was getekend: William Keegan, zanger en gitarist van Together PangeaDaar heeft Keegan natuurlijk een punt en we moeten ‘m gelijk geven. Bulls And Roosters is inderdaad een totaal ander album dan bijvoorbeeld voorganger Badillac (2014). Together Pangea heeft (voorlopig) enigszins afscheid genomen van de punkattitude die hun muziek zo kenmerkte.

Is daarmee ook sprake van een stijlbreuk? In zekere zin wel, omdat de band nu wel in staat lijkt het grote publiek te gaan bereiken. Of dat de achterliggende gedachte is geweest tijdens het maken van deze plaat is onduidelijk, maar je kunt het niet uitsluiten. We blijven mensen.

Bulls And Roosters is een veel radiovriendelijker album dan de drie voorgangers. Een songtitel als Too Drunk To Come (pure punk), van Living Dummy (2011) treffen we dan ook niet meer aan op Bulls And Roosters. Together Pangea is muzikaal gegroeid, volwassen geworden – bassist Danny Bengston geeft het volmondig toe – en laten we het daar op houden. Al blijven dat jeuktermen en gelukkig heeft de band niet te veel concessies gedaan aan hun geluid.

William Keegan (gitaar, zang), Danny Bengston (bas), Erik Jimenez (drums), en Roland Cosio (gitaar) hebben hoogstwaarschijnlijk een periode veel naar muziek uit de jaren 60 geluisterd en zich daardoor laten inspireren. Want het is dat decennium dat geregeld (o.a. Sippy Cup, The Cold, Bulls And Roosters en Stare At The Sun) de kop opsteekt op Bulls And Roosters. Het is nog altijd garagerock met een punkinslag en toch klinkt het anders. Gepolijster vooral.

Bulls And Roosters betekent 36 minuten kwaliteitsrock. Dertien nummers en alle dertien goed. Met het gejaagde, ruim anderhalve minuut durende Better Find Out als uitschieter. Sterker: een van de beste rocksongs die dit jaar zijn verschenen. Tekst Pieter Visscher

LIVEDATA 18/11 Het Bos, Antwerpen 19/11 Café De Zwerver, Oostende 20/11 Paradiso-Noord, Amsterdam 22/11 Effenaar, Eindhoven

Greta Van Fleet – Highway Tune

De single Highway Tune van Greta Van Fleet had, echt waar, zomaar op Houses Of The Holy (1973) van Led Zeppelin kunnen staan. Niet alleen komt het nummer muzikaal heel dicht bij de legendarische Engelse band in de buurt, de stem van zanger Josh Kiszka doet ook bijzonder sterk denken aan die van Robert Plant. Wie zijn ogen dicht doet, hóórt Plant welhaast.

Greta Van Fleet is een Amerikaanse rockformatie, ontstaan in 2012. Vernoemd naar de in Michigan woonachtige tachtiger Gretna Marie Vanfleet (Nederlandse voorouders?). Met haar toestemming overigens.

Greta Van Fleet bestaat uit de broers Josh, Jake en Sam Kiszka, aangevuld met Danny Wagner. Highway Tune is afkomstig van de dit jaar verschenen EP Black Smoke Rising. 

Highway Tune is een ronduit briljante rocksong die we nog maar weinig horen vandaag de dag en die je in één keer met je poten in de jaren 70 plant. Gebouwd rond een verslavende gitaarriff van Jake Kiszka, die ook de nodige solo’s voor zijn rekening neemt. Niettemin is het met name broer Josh die de show steelt, met zijn geweldige stemgeluid. Superlatieven schieten tekort. Als er één band recht heeft Breekijzer te zijn op Pinguin On The Rocks is dat Greta Van Fleet. Hadden we nou al gezegd dat Highway Tune een fantastische song is?

LIVEDATUM 24/09 Melkweg, Amsterdam

Nothing But Thieves terug met nieuw album Broken Machine

Nothing But Thieves brengt vandaag tweede album Broken Machine uit. De plaat is geproduceerd door Mike Crossey (Arctic Monkeys, Twenty Pilots, Foals) en bevat de singles Amsterdam en Sorry. Broken Machine is de opvolger van het zelfgetitelde debuutalbum van de band uit 2015 waarmee ze zichzelf wereldwijd op de kaart zetten.

De Engelse jongens zijn een graaggeziene gast in Nederland. Zo stonden ze twee keer op Lowlands (foto Hub Dautzenberg) waarvan ze dit jaar de Alpha openden op vrijdag en verzorgden ze het voorprogramma van Muse in de Ziggo Dome waarbij ze niet onderdeden voor het hoofdprogramma, bovendien speelde Nothing But Thieves in 2015 tijdens Pinguins in Paradiso. 24 november staat de band in AFAS Live. Dit concert was binnen no-time uitverkocht.

LIVEDATA 23/11 Botanique, Brussel (sold out) 24/11 AFAS Live, Amsterdam (sold out)

Lonely The Brave herinterpreteert eigen songs op Things Will Matter

Lonely The Brave (UK), in 2015 nog een van de prachtbands tijdens tijdens Pinguins in Paradiso, lijkt dingen altijd net even anders te doen. Van de dynamiek op het podium tot het coveren van Björk en First Aid Kit. Na eerder al wat eigen materiaal in een stripped back-versie te hebben gespeeld, brengt het vijftal uit Cambridge nu een volledige redux-versie van hun album Things Will Matter uit.

Voor dit album besloot de band niet zomaar semi-akoestische versies op te nemen, maar de liedjes te herontdekken. Het maakt dat het als een heel nieuw album klinkt en geeft de luisteraar een ander perspectief op de songs. Things Will Matter (Redux) komt 10 november uit op Hassle Records.

Waar de band in de afgelopen jaren in eigen land headlineshows uitverkocht en op festivals mocht spelen als Glastonbury, Reading & Leeds en Download, maakte de band ook vaak de oversteek naar het vaste land. In Nederland en België speelde de band al op Paaspop, Pinkpop en Rock Werchter, naast headlineshows en een EU-tour als main support van Biffy Clyro. Het afgelopen jaar bleef het echter even heel stil rondom Lonely The Brave. In plaats van meteen door te zetten naar het derde album, besloot het vijftal dat ze nog niet klaar waren met de songs op Things Will Matter, dat er meer ter vertellen viel. Zo werd het afgelopen jaar hard gewerkt in de oefenruimte om de redux-versies te schrijven.

Things Will Matter was al een zeer persoonlijk album en dat is in de nieuwe versie alleen nog maar uitvergroot. Zo staat live-favoriet Things Will Matter, de titeltrack die niet op het gelijknamige album stond, wel op deze versie. In het nummer zingt Dave Jakes over de relatie met zijn vader en sterfelijkheid in een prachtige versie met alleen gitaar en Daves intense stem. Voor het album werden toetsen en strijkers aan nummers toegevoegd.

Op zijn meest anthemisch of zijn meest kwetsbaar, Lonely The Brave blijft altijd vanuit het hart schrijven en spelen.

Vandenberg’s Moonkings’ MK II beste van twee muzikale werelden

Vier jaar nadat Ad Vandenberg een spectaculaire comeback maakte met Vandenberg’s Moonkings is er nu het tweede album, simpelweg getiteld MK II. Het album heeft dezelfde charmes als het debuut. De band weet opnieuw een brug te slaan tussen de bluesy hardrock uit de jaren zeventig en heavy rock die juist heel hedendaags is.

Vandenberg zelf schittert als gitarist, terwijl ook het spel van de rest van de band weer van eenzame klasse is. Toch heeft MK II nog meer te bieden dan het onvolprezen debuut uit 2014. Het laat een stel muzikanten horen dat naar elkaar toe gegroeid is tijdens de internationale tournees van de afgelopen jaren.

Zo is een nieuw hoofdstuk aangebroken in een muzikaal leven dat voor Ad Vandenberg al in de jaren zeventig begon. In 1978 debuteerde hij met de band Teaser, wat hem de eerste lokale erkenning bezorgde. Zijn ster als gitarist en componist begon echt te rijzen als drijvende kracht achter zijn volgende band Vandenberg, waarvan in 1982 via platengigant Atco het eerste album verscheen. Koortsachtige jaren volgden, met tournees door Amerika en Japan en hits als Burning Heart en Different Worlds. In 1986 stootte hij door tot de eredivisie van de internationale hardrock door toe te treden tot Whitesnake. Zijn gitaarsolo sierde de versie van Here I Go Again wat in 1987 een wereldhit opleverde, met onder andere een nummer-1-notering in de Amerikaanse Billboard single chart. Begin jaren negentig stopte de band, Ad Vandenberg richtte de supergroep Manic Eden op en hij participeerde in 1994 weer in de greatest hits-reünietournee van Whitesnake en in 1997 schreef hij samen met Coverdale een nieuw album, Restless Heart, waarop weer een wereldtournee volgde.

Energie
Ad Vandenberg: “Ik speel met een relatief jonge groep muzikanten. Sem en Mart zijn zelfs twintigers. Ik vind dat heel prettig. Ik koester mijn helden als Jimi Hendrix, Jeff Beck en Jimmy Page – waarvan zij de muziek natuurlijk ook van voren naar achter kennen. Zij luisteren echter met hetzelfde fanatisme naar nieuwere groepen als Foo Fighters of Queens Of The Stone Age. Het is toch muziek die met een ander soort energie gespeeld wordt. Op die manier komt het beste van twee muzikale werelden bij elkaar.”

Vervolg
De comeback heeft nu dus een vervolg gekregen met MK II. Het werd (deels) opgenomen in de befaamde Wisseloord Studio in Hilversum, waar ook het Moonkings-debuut en – opvallend genoeg – de enige lp van Teaser tot stand kwamen. Opnieuw werd het album geproduceerd door Vandenberg, zat engineer/mixer Ronald Prent achter de mengtafel en werd de mastering gedaan door Darcy Proper.

“Heel gedreven mensen die ons enorm weten te inspireren”, aldus Ad Vandenberg. “De overweldigend positieve reacties op het debuut hebben ons vleugels gegeven. Het gaf ons het zelfvertrouwen om nieuwe dingen te proberen. Sem en Mart gaan helemaal los aan het eind van The Fire. Het deed mij een beetje denken aan de beroemde jamsessies van Cream en Zeppelin. Ik realiseerde mij dat niemand zich daar tegenwoordig meer aan waagt op een album. Voorheen zou ik zoiets wegdraaien in de mix, maar we vonden het zo cool klinken dat we het hebben laten staan. Zelf leef ik mij uit in het laatste deel van If You Can’t Handle The Heat. Normaal gesproken vind ik dat je als gitarist je verhaal in een seconde of twintig moet kunnen doen, maar het was heerlijk om daar eens helemaal uit los te breken. Ik heb dit in mijn hele loopbaan nog nooit op een album gedaan. Ik liep daarnaast al een tijdje rond met de ambitie om een episch nummer te schrijven. Dat is het ruim zeven minuten durende The Fire geworden. Het was al met al een geweldige ervaring om aan dit album te werken. Van het beruchte tweede-album-syndroom hebben we dan ook geen seconde last gehad. ”
Waanzin
Ad Vandenberg kreeg inspiratie om ook tekstueel een nieuwe weg in te slaan. “Ik houd van echte rock-‘n-rollteksten. Het hoeft allemaal niet heel diepgravend te zijn, als er maar een paar goede tekstuele spitsvondigheden in verwerkt zitten. Zoals Chuck Berry, Phil Lynott (Thin Lizzy) en Bon Scott (AC/DC) dat zo goed konden. Het nieuwe album telt daar weer heel wat van. Toch heb ik met het nummer What Doesn’t Kill You geprobeerd om wat te zeggen over te tijd waarin we leven. Ik hield mij altijd verre van politieke statements in mijn songs, maar de waanzin die ons omgeeft neemt dusdanige proporties aan dat ik dat toch niet helemaal langs me heen wilde laten gaan.”

Het uitkomen van MK II wordt wereldwijd ondersteund worden met tournees langs zalen en optredens op festivals. “Ik sta inmiddels meer dan veertig jaar op het podium, maar ben nog altijd behept met een enorme gretigheid en heb nog steeds het gevoel dat ik net een beetje op gang aan het komen ben.”

Voorafgaand aan de albumrelease op 3 november – de plaat wordt op cd, vinyl met mp3 en digitaal uitgebracht – verschijnt 22 september de eerste single Tightrope. Hieronder de tracklist van het album. In november en december doet de band een clubtoer doen door Nederland.

Liefhebbers van Vandenberg’s Moonkings luisteren natuurlijk ook naar Pinguin Radio’s Aardschok.

LIVEDATA 11/11 Atak, Enschede (albumreleaseshow) 17/11 013, Tilburg 18/11 Boerderij, Zoetermeer 08/12 Neushoorn, Leeuwarden 09/12 Doornroosje, Nijmegen 15/12 Victorie, Alkmaar 22/12 Hedon, Zwolle 23/12 Bosuil, Weert