Het verhaal is als volgt. De opnamen van het eerder dit jaar verschenen First Pages of Frankenstein album van The National verlopen uiterst moeizaam. Aanvankelijk denkt zanger Matt berninger een writersblock te hebben.
Hij blijkt in een diepe depressie te verkeren. Hoe dan ook er komt geen zinnig woord uit zijn pen. De realisatie dat hij klinisch depressief is, is ironisch genoeg ook iets van een opluchting. Met hulp lukt het hem uit het dal te klimmen. Zo draait de wind nog tijdens de opnamesessies met als gevolg dat er nog geen half jaar na Frankenstein alweer een nieuw National album uit is.
Volgens pers en fans is Laugh Track op alle fronten de betere plaat. Op basis van het voorafgaande en de titel zou je misschien denken dat Laugh Track een andere band laat horen. Deels klopt dat ook, er wordt meer geëxperimenteerd, er is meer variatie in mood en tempo, maar The National is en blijft The National. Carnavalskrakers zitten niet in de aard van het beestje. Deep End klinkt dan ook niet zozeer vrolijk als wel opgelucht, optimistisch zelfs.
2023 is een goed jaar voor Matt, The National en de fans.
In een uitgebreid interview in de nieuwe Oor kun je lezen dat Matt Berninger, de stem van The Nationalonlangs uit een diep dal is gekropen.
Eigenlijk wisten we dat al of hadden we het kunnen weten, want de singles die vooraf gingen aan de release van First two Pages of Frankenstein (28/4), het negende album van The National zijn nog stemmiger dan de toch al niet erg extraverte songs waarmee de band uit Cincinnati bekend is geworden.
Eucalyptus is anders, nog steeds horen we een band/zanger in mineurstemming, maar de song is eerder een litanie dan een melancholieke ballade. Matt somt allerlei zaken op die bij een scheiding verdeeld moeten worden, dingen waar vaak pijnlijke herinneringen aan kleven. Als mens hoop je dat hij nu eindelijk eens gelukkig wordt of op zijn minst wat beter in zijn vel komt te zitten. Als fan echter…
Het tempo van de nieuwe single van The National mag dan up zijn, onze Matt is zijn gebruikelijke serieuze zelf.
Berninger schreef (met hulp van zijn vrouw) Tropic Morning News toen hij diep in de put zat. Gelukkig hielp het schrijfproces hem om weer op te krabbelen. Hij zingt over de futiliteit van persoonlijke sores terwijl de wereld in brand staat. Of zo iets.
Het deels live in Hamburg opgenomen nummer is de eerste trekker van alweer album number nine van TheNational, ‘First Two Pages of Frankenstein’ waaraan ook Sufjan Stevens, Phoebe Bridgers en Taylor Swift een steentje hebben bijgedragen. De releasedatum is 28 april.
Twee kopstukken van het stemmige lied segment verenigen zich op nieuwe Nationalsingle, Weird Goodbyes. Vaak vallen samenwerkingen op hoog niveau tegen, maar The National en Bon Iver vullen en voelen elkaar goed aan.
Matt Berninger zingt de coupletten, in de refreinen valt Justin Vernon hem bij. De tekst gaat over het verdriet dat een scheiding met zich meebrengt. Ondanks het droevige onderwerp is de toon van Weird Goodbyes eerder troostend dan droevig. Gedeelde smart is halve smart zullen we maar zeggen. De rest van de bands zorgt voor sfeer.
De banden tussen The National en Bon Iver zijn al jaren innig. Aaron Dressner en Justin Vernon hebben Taylor Swift uit de brand geholpen en maken al langer muziek onder de noemer Big Red Machine.
Weird Goodbyes is de eerste track van The National waarop Vernon te horen is. Zou geen slecht idee zijn als de samenwerking een vervolg krijgt in de vorm van een gezamenlijke tournee.
The National en Beirut liefhebber? Zet je schrap voor het tweede album van LNZNDRF, II, dat op 29 januari 2021 uitkomt. De eerste single van II, Brace Yourself, is door de band gedeeld.
LNZNDRF zijn de broers Bryan Devendorf (drums, percussie) en Scott Devendorf (basgitaar, synths) – ook bekend als de ritmesectie van The National – naast Benjamin Lanz (The National, Beirut) op zang, gitaar, basgitaar en synths, en Aaron Arntz (Beirut, Grizzly Bear) op synths en piano.
Het album is opgenomen in uitgebreide, sjamanistische jamsessies in Austin’s Public Hi-Fi in september 2019, voel de hypnotiserende set van liedjes van LNZNDRF II, doet het je ook denken aan de West-Duitse kosmische muziekscene van de late jaren 60 en vroege jaren 70? LNZNDRF II neemt de motorik knipogen mee van hun titelloze debuut uit 2016 en drijft deze naar donkerdere dystopische landschappen die doen denken aan Joy Division of New Order. In 40:40 minuten worden op II meerdere highlights voorgeschoteld.
De video voor “Brace Yourself” werd thuis opgenomen door de individuele bandleden en geregisseerd door Benjamin Lanz.
Matt Berninger, de frontman van the National, bracht vandaag het nummer Serpentine Prison uit. Dit is de eerste single van zijn gelijknamig soloalbum dat verschijnt op 2 oktober 2020.
Het album werd geproducet door de befaamde multi-instrumentalist Booker T. Jones (Booker T. & The MG’s Fame)
De albumtrack Serpentine Prison werd geschreven in December 2018, ongeveer een week na de opnames van I Am Easy to Find van The National.
Berninger zegt over het nieuwe nummer: “Ik schreef al heel lang liedjes voor films, musicals en andere projecten waarbij ik in het hoofd van iemand anders moest kruipen en hun gevoelens moest overbrengen. Dat deed ik graag, maar ik was klaar om terug te graven in mijn eigen afval en dit was het eerste dat naar buiten kwam. … De titel duidt op een rioolbuis die in de buurt van LAX uitmondt in de oceaan. Er zit een tralies op de pijp om te voorkomen dat mensen de zee ingaan. Het voelt als een epiloog, dus heb ik de plaat ernaar vernoemd en dit nummer als laatste geplaatst.”
Het album bevat tal van samenwerkingen met verschillende artiesten waaronder AndrewBird, MikeBrewer, HaydenDesser, ScottDevendorf (The National), GailAnnDorsey (David Bowie, Lenny Kravitz) en BenLanz (The National, Beirut).
Samen met de aankondiging van zijn debuut soloalbum is tevens de video voor de titeltrack Serpentine Prison verschenen. De clip werd geregisseerd door Tom Berninger en Chris Sgroi en gefilmd in Earthstar Creation Center in Venice, Californië.
Elke eerste maandag van de maand op Pinguin Radio van 20:00 tot 22:00 uur de beste tracks van de beste albums van het moment samengesteld door de muziekredactie van de Volkskrant.
De kroniek van de nieuwe muziek
Lees hieronder alle cd-reviews van de albums van het moment volgens de redactie van de Volkskrant.
—
Vampire Weekend – Father of the Bride (Columbia/Sony)
We hadden er na zes jaar afwezigheid niet meer op gerekend, maar Vampire Weekend is terug. Vandaag verschijnt dan eindelijk Father of the Bride, het vierde album van de band rond zanger en gitarist Ezra Koenig.
Tekst Gijsbert Kamer, 2 mei 2019
En laten we er geen doekjes om winden, het is een prachtig, veelzijdig popalbum geworden. Achttien wonderschone liedjes, waarin naast de van eerdere platen bekende Afrikaans klinkende gitaarlijntjes en flirts met Caribische ritmen, ook ruimte is voor countryduetten (met de uit popgroep Haim afkomstige Danielle Haim) en cool jazz. lees meer
The National – I Am Easy To Find (4AD/Beggars) Voor hun achtste album wilde The National alles anders aanpakken. Na bijna twintig jaar mocht zanger Matt Berninger weleens wat tegenwicht krijgen. Een risico, want het eigen geluid van de Amerikaanse band berust mede op diens diepe bariton; soms mompelend, dan weer toewerkend naar een emotionele uitbarsting. Veel van de spanning in het door de broers Aaron en Bryce Dessner vormgegeven muzikale universum is te danken aan Berningers stem.
Tekst Gijsbert Kamer, 16
Op I Am Easy To Find wordt Berninger bijgestaan door vrouwelijke vocalisten, onder wie de van David Bowie bekende. Het openingsnummer You Had Your Soul With You wordt meteen door haar bezwerende donkere stem opengebroken. Waarna de weg wordt vrijgemaakt voor dameskoortjes en duetten (met onder anderen Lisa Hannigan, Sharon van Etten en Mina Tindle) die het vaak zwaar aangezette oude National-geluid verlichten. lees meer
Big Thief – UFOF (4AD/Beggars) Op hun derde album zet het uit Brooklyn afkomstige Big Thief een enorm stap voorwaarts. Het viertal komt uit het wat veilige indie-hoekje en ontwikkelt zich tot een krachtig spelend en zingend folkkwartet.
Tekst Gijsbert Kamer, 16 mei 2019
De grootste ontwikkeling lijkt zangeres Adrianne Lenker te hebben doorgemaakt. Zowel in de teksten (wonderschone, mysterieuze lyriek) als in de muziek is ze meer uitgesproken gaan klinken. Haar zang heeft in elk liedje een sprankelende boventoon die intrigeert en op den duur zelfs betovert. lees meer
Cate Le Bon – Reward (Mexican Summer/V2) Wat een verschil kunnen een paar blazers en wat elektronica maken. Cate Le Bon uit Wales maakte al een viertal soloalbums en onder de naam Drinks een paar platen met indielosbol Tim Presley. Vooral Crab Day (2016) trok de aandacht met rafelig gezongen liedjes, nog een beetje rammelend maar charmant geproduceerd.
Tekst Gijsbert Kamer, 30 mei 2019
Leuk en sympathiek allemaal, maar Reward is echt een behoorlijke stap voorwaarts voor Le Bon. Grootste verbetering zit ’m in de veel vollere arrangementen. Elektronische accenten en vooral een heel ludiek ingezette saxofoon maken de liedjes meer af. Zonder dat alle versiering ten koste gaat van haar zang overigens, die blijft even excentriek. lees meer
Mavis Staples – We Get By (Future Classic) Bijna 80 is Mavis Staples, maar ze zet haar sterke reeks soloalbums op het label Anti onvermoeibaar voort met We Get By. Wilco’s Jeff Tweedy nam de eerste drie intiem klinkende albums voor zijn rekening, nu neemt Ben Harper het stokje over. De zanger en gitarist heeft voor We Get By een elftal midtempoliedjes geschreven, die precies passen bij Staples’ diepe soulstem.
Tekst Gijsbert Kamer, 23 mei 2019
Staples krijgt van de sobere begeleiding alle ruimte om uit te : het zingen van doorleefde gospelsoul, op de juiste momenten voorzien van bluesaccenten. Dankzij het sterk op haar vader Pops geënte gitaarspel van Rick Holmstrom brengt Staples de luisteraar dit keer meer in de sferen van The Staple Singers, de groep waarvan vader en dochter het geluid bepaalden. lees meer
Rammstein – Rammstein (Universal) Een decennium moest de Rammstein-liefhebber het doen zonder nieuw albumwerk van de Duitse ‘dansmetalband’. Niet echt een probleem voor de fans: zij konden zich laven aan veel spectaculaire live-shows, een concertregistratie in de bioscoop en het vooruitzicht van nog maar weer een vuurwerkarmageddon in de Rotterdamse Kuip, in juni.
Tekst Robert van Gijssel, 16 mei 2019
De Berlijners zijn er nog en hoera voor de conservatieve aanhang: ze zijn geen spat veranderd. De strenge, industriële gitaarriffs trekken op met minstens zo verbeten riffs op de synthesizers. En we verwelkomen de theatrale en overdreven scherp articulerende stem van Lindemann, in openingsknaller Deutschland maar ook in het fijne nummer Radio. lees meer
Altın Gün – Gece (Glitterbeat) Het mooist denkbare compliment aan de Amsterdamse band Altin Gün kwam eind april, bij de lancering van het tweede album Gece, in de vorm van drie uitverkochte optredens in een dampende club in Istanbul. Dan doe je iets goed, als Nederlandse band die Turkse muziek speelt.
Tekst Menno Pot, 9 mei 2019
Altin Gün werd opgericht door Jasper Verhulst en Ben Rider, die verslingerd raakten aan Turkse psychedelische folkrock uit de jaren zeventig. Ze besloten dat ze van die liedjes, met toevoeging van elektrische gitaar en opzwepende percussie, dansbare eigentijdse bewerkingen konden maken. Ziedaar: debuut On (2018).
Op Gece is de formule in de kern ongewijzigd (al is er ook de eigen compositie Soför Bey), maar de band beheerst hem nog beter en durft de verf nog driester op het canvas te smijten, zodat de songs nog slechts in de verte op de originelen lijken. lees meer
Steve Lacy – Apollo XXI (3qtr/Sony) Steve Lacy is de laatste tijd bijna onontkoombaar in de Amerikaanse zwarte west coast-pop. Hij speelt gitaar en zingt in het geweldige, vernieuwende The Internet. Daarnaast verleent hij aan diverse bands hand- en spandiensten, zoals onlangs nog op Sunflower van Vampire Weekend, en tussendoor werkt Lacy ook nog aan een solocarrière.
Tekst Gijsbert Kamer, 30 mei 2019
Apollo XX1 is zijn eerste soloalbum en vooralsnog alleen digitaal leverbaar, een fysieke release volgt in september. Lacy durft wat meer uit de r&b van The Internet te stappen, richting funk en psychedelica. Soms hoor je de gekte van Sly and the Family Stone terug, dan weer de diepe, duistere soulbezweringen van D’Angelo. lees meer
Slowthai – Nothing Great About Britain (Method/Universal)
Tekst Gijsbert Kamer, 23 mei 2019
Na wat los werk is Nothing Great About Britain het eerste album van Tyron Frampton, een in Northampton opgegroeide geezer. Die geuzennaam kennen we ook van Mike Skinner (The Streets), naast grime-pionier Dizzee Rascal, de belangrijkste rapper aan wie Slowthai doet denken. lees meer
Polynation – Igneous (Atomnation)
Tekst Robert van Gijssel, 23 mei 2019
Igneous is de neerslag van alles wat we al van Polynation hadden gehoord, in tien doordachte en geduldig opgebouwde tracks gegoten. Polynation zet met wijdse, op het gevoel inspelende akkoorden een dromerige synthesizersfeer neer, die analoog aanvoelt. De spanning wordt opgebouwd door live ingespeelde drums en bubbelende baslijnen op de synths, en heel af en toe een zweverige neuriebeurt, zoals in openingsnummer Deluge. lees meer
Luister hier naar de vorige editie! Volkskrant Radio – mei 2019
Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!
Op Pinguin Radio draaien we elke week zo veel mogelijk nieuwe releases, de hoogste nieuwe binnenkomer, de klimmer van de week en uiteraard veel tracks uit de top 10.
Tune dus vrijdagavond om 20:00 uur in
en luister naar de Vinyl33 op Pinguin Radio.
Vinyl 33 is een wekelijkse chart voor de werkelijke vinylverkopen in Nederland. De lijst wordt samengesteld door onderzoeksbureau Gfk Nederland, tevens uitgever van de Dutch Charts. De Gfk-cijfers geven een representatief beeld van alle albums die op vinyl verkocht worden in heel Nederland.
Op Pinguin Radio draaien we elke week zo veel mogelijk nieuwe releases, de hoogste nieuwe binnenkomer, de klimmer van de week en uiteraard veel tracks uit de top 10.
Tune dus vrijdagavond om 20:00 uur in
en luister naar de Vinyl33 op Pinguin Radio.
Vinyl 33 is een wekelijkse chart voor de werkelijke vinylverkopen in Nederland. De lijst wordt samengesteld door onderzoeksbureau Gfk Nederland, tevens uitgever van de Dutch Charts. De Gfk-cijfers geven een representatief beeld van alle albums die op vinyl verkocht worden in heel Nederland.
Had de eerste nieuwe single van The National, You Had Your Soul With You, even de tijd nodig om te wennen… zo zijn Light Years en de nieuwste Harpin Turns 100% The National.
De voortekenen van I’m Easy To Find dat op 17 mei uitkomt zijn zeer gunstig.
Vampire Weekend – Father of the Bride (Columbia/Sony)
The National – I Am Easy To Find (4AD/Beggars)
Big Thief – UFOF (4AD/Beggars)
Cate Le Bon – Reward (Mexican Summer/V2)
Mavis Staples – We Get By (Future Classic)
Rammstein – Rammstein (Universal)
Altın Gün – Gece (Glitterbeat)
Steve Lacy – Apollo XXI (3qtr/Sony)
Slowthai – Nothing Great About Britain (Method/Universal)
Polynation – Igneous (Atomnation)
