Van het videobudget van Rammsteinkan een beetje band makkelijk een album opnemen, een dubbelalbum zelfs. Maar de clips zijn het waard. Rammstein zonder beeld is als een clown zonder schmink. Maar ook muzikaal valt er weer genoeg te geniet.
Nieuwe single Zick Zack is Rammstein ten voeten uit; een kruising tussen een metalsong en een volkslied. Dit keer neemt de band de cosmetische chirurgie op de korrel. Er zijn belangrijkere dingen om je druk over te maken zou je denken, maar de lol die de band moet hebben gehad tijdens het maken van de clip is aanstekelijk. En de song luistert lekker weg en dat is ook wat waard. Het betere soort escapisme. Eind deze maand arriveert het nieuwe Rammstein album Zeit geheten. Op 5 juli begint om half acht het optreden van Rammstein in het Goffert Stadion In Nijmegen. Er zijn helaas alleen nog dure tickets beschikbaar, maar dan kan je wel goed zien wat er op de bühne gebeurd en bij Rammstein is dat wel wat waard dus.
Elke eerste maandag van de maand op Pinguin Radio van 20:00 tot 22:00 uur de beste tracks van de beste albums van het moment samengesteld door de muziekredactie van de Volkskrant.
De kroniek van de nieuwe muziek
Lees hieronder alle cd-reviews van de albums van het moment volgens de redactie van de Volkskrant.
—
Vampire Weekend – Father of the Bride (Columbia/Sony)
We hadden er na zes jaar afwezigheid niet meer op gerekend, maar Vampire Weekend is terug. Vandaag verschijnt dan eindelijk Father of the Bride, het vierde album van de band rond zanger en gitarist Ezra Koenig.
Tekst Gijsbert Kamer, 2 mei 2019
En laten we er geen doekjes om winden, het is een prachtig, veelzijdig popalbum geworden. Achttien wonderschone liedjes, waarin naast de van eerdere platen bekende Afrikaans klinkende gitaarlijntjes en flirts met Caribische ritmen, ook ruimte is voor countryduetten (met de uit popgroep Haim afkomstige Danielle Haim) en cool jazz. lees meer
The National – I Am Easy To Find (4AD/Beggars) Voor hun achtste album wilde The National alles anders aanpakken. Na bijna twintig jaar mocht zanger Matt Berninger weleens wat tegenwicht krijgen. Een risico, want het eigen geluid van de Amerikaanse band berust mede op diens diepe bariton; soms mompelend, dan weer toewerkend naar een emotionele uitbarsting. Veel van de spanning in het door de broers Aaron en Bryce Dessner vormgegeven muzikale universum is te danken aan Berningers stem.
Tekst Gijsbert Kamer, 16
Op I Am Easy To Find wordt Berninger bijgestaan door vrouwelijke vocalisten, onder wie de van David Bowie bekende. Het openingsnummer You Had Your Soul With You wordt meteen door haar bezwerende donkere stem opengebroken. Waarna de weg wordt vrijgemaakt voor dameskoortjes en duetten (met onder anderen Lisa Hannigan, Sharon van Etten en Mina Tindle) die het vaak zwaar aangezette oude National-geluid verlichten. lees meer
Big Thief – UFOF (4AD/Beggars) Op hun derde album zet het uit Brooklyn afkomstige Big Thief een enorm stap voorwaarts. Het viertal komt uit het wat veilige indie-hoekje en ontwikkelt zich tot een krachtig spelend en zingend folkkwartet.
Tekst Gijsbert Kamer, 16 mei 2019
De grootste ontwikkeling lijkt zangeres Adrianne Lenker te hebben doorgemaakt. Zowel in de teksten (wonderschone, mysterieuze lyriek) als in de muziek is ze meer uitgesproken gaan klinken. Haar zang heeft in elk liedje een sprankelende boventoon die intrigeert en op den duur zelfs betovert. lees meer
Cate Le Bon – Reward (Mexican Summer/V2) Wat een verschil kunnen een paar blazers en wat elektronica maken. Cate Le Bon uit Wales maakte al een viertal soloalbums en onder de naam Drinks een paar platen met indielosbol Tim Presley. Vooral Crab Day (2016) trok de aandacht met rafelig gezongen liedjes, nog een beetje rammelend maar charmant geproduceerd.
Tekst Gijsbert Kamer, 30 mei 2019
Leuk en sympathiek allemaal, maar Reward is echt een behoorlijke stap voorwaarts voor Le Bon. Grootste verbetering zit ’m in de veel vollere arrangementen. Elektronische accenten en vooral een heel ludiek ingezette saxofoon maken de liedjes meer af. Zonder dat alle versiering ten koste gaat van haar zang overigens, die blijft even excentriek. lees meer
Mavis Staples – We Get By (Future Classic) Bijna 80 is Mavis Staples, maar ze zet haar sterke reeks soloalbums op het label Anti onvermoeibaar voort met We Get By. Wilco’s Jeff Tweedy nam de eerste drie intiem klinkende albums voor zijn rekening, nu neemt Ben Harper het stokje over. De zanger en gitarist heeft voor We Get By een elftal midtempoliedjes geschreven, die precies passen bij Staples’ diepe soulstem.
Tekst Gijsbert Kamer, 23 mei 2019
Staples krijgt van de sobere begeleiding alle ruimte om uit te : het zingen van doorleefde gospelsoul, op de juiste momenten voorzien van bluesaccenten. Dankzij het sterk op haar vader Pops geënte gitaarspel van Rick Holmstrom brengt Staples de luisteraar dit keer meer in de sferen van The Staple Singers, de groep waarvan vader en dochter het geluid bepaalden. lees meer
Rammstein – Rammstein (Universal) Een decennium moest de Rammstein-liefhebber het doen zonder nieuw albumwerk van de Duitse ‘dansmetalband’. Niet echt een probleem voor de fans: zij konden zich laven aan veel spectaculaire live-shows, een concertregistratie in de bioscoop en het vooruitzicht van nog maar weer een vuurwerkarmageddon in de Rotterdamse Kuip, in juni.
Tekst Robert van Gijssel, 16 mei 2019
De Berlijners zijn er nog en hoera voor de conservatieve aanhang: ze zijn geen spat veranderd. De strenge, industriële gitaarriffs trekken op met minstens zo verbeten riffs op de synthesizers. En we verwelkomen de theatrale en overdreven scherp articulerende stem van Lindemann, in openingsknaller Deutschland maar ook in het fijne nummer Radio. lees meer
Altın Gün – Gece (Glitterbeat) Het mooist denkbare compliment aan de Amsterdamse band Altin Gün kwam eind april, bij de lancering van het tweede album Gece, in de vorm van drie uitverkochte optredens in een dampende club in Istanbul. Dan doe je iets goed, als Nederlandse band die Turkse muziek speelt.
Tekst Menno Pot, 9 mei 2019
Altin Gün werd opgericht door Jasper Verhulst en Ben Rider, die verslingerd raakten aan Turkse psychedelische folkrock uit de jaren zeventig. Ze besloten dat ze van die liedjes, met toevoeging van elektrische gitaar en opzwepende percussie, dansbare eigentijdse bewerkingen konden maken. Ziedaar: debuut On (2018).
Op Gece is de formule in de kern ongewijzigd (al is er ook de eigen compositie Soför Bey), maar de band beheerst hem nog beter en durft de verf nog driester op het canvas te smijten, zodat de songs nog slechts in de verte op de originelen lijken. lees meer
Steve Lacy – Apollo XXI (3qtr/Sony) Steve Lacy is de laatste tijd bijna onontkoombaar in de Amerikaanse zwarte west coast-pop. Hij speelt gitaar en zingt in het geweldige, vernieuwende The Internet. Daarnaast verleent hij aan diverse bands hand- en spandiensten, zoals onlangs nog op Sunflower van Vampire Weekend, en tussendoor werkt Lacy ook nog aan een solocarrière.
Tekst Gijsbert Kamer, 30 mei 2019
Apollo XX1 is zijn eerste soloalbum en vooralsnog alleen digitaal leverbaar, een fysieke release volgt in september. Lacy durft wat meer uit de r&b van The Internet te stappen, richting funk en psychedelica. Soms hoor je de gekte van Sly and the Family Stone terug, dan weer de diepe, duistere soulbezweringen van D’Angelo. lees meer
Slowthai – Nothing Great About Britain (Method/Universal)
Tekst Gijsbert Kamer, 23 mei 2019
Na wat los werk is Nothing Great About Britain het eerste album van Tyron Frampton, een in Northampton opgegroeide geezer. Die geuzennaam kennen we ook van Mike Skinner (The Streets), naast grime-pionier Dizzee Rascal, de belangrijkste rapper aan wie Slowthai doet denken. lees meer
Polynation – Igneous (Atomnation)
Tekst Robert van Gijssel, 23 mei 2019
Igneous is de neerslag van alles wat we al van Polynation hadden gehoord, in tien doordachte en geduldig opgebouwde tracks gegoten. Polynation zet met wijdse, op het gevoel inspelende akkoorden een dromerige synthesizersfeer neer, die analoog aanvoelt. De spanning wordt opgebouwd door live ingespeelde drums en bubbelende baslijnen op de synths, en heel af en toe een zweverige neuriebeurt, zoals in openingsnummer Deluge. lees meer
Luister hier naar de vorige editie! Volkskrant Radio – mei 2019
Iedere eerste maandag van de maand tussen 20:00 en 22:00 uur live te beluisteren bij Pinguin Radio en een dag later terug te vinden op Volkskrant.nl als podcast en uiteraard ook bij ons op de site!
Op Pinguin Radio draaien we elke week zo veel mogelijk nieuwe releases, de hoogste nieuwe binnenkomer, de klimmer van de week en uiteraard veel tracks uit de top 10.
Tune dus vrijdagavond om 20:00 uur in
en luister naar de Vinyl33 op Pinguin Radio.
Vinyl 33 is een wekelijkse chart voor de werkelijke vinylverkopen in Nederland. De lijst wordt samengesteld door onderzoeksbureau Gfk Nederland, tevens uitgever van de Dutch Charts. De Gfk-cijfers geven een representatief beeld van alle albums die op vinyl verkocht worden in heel Nederland.
Op Pinguin Radio draaien we elke week zo veel mogelijk nieuwe releases, de hoogste nieuwe binnenkomer, de klimmer van de week en uiteraard veel tracks uit de top 10.
Tune dus vrijdagavond om 20:00 uur in
en luister naar de Vinyl33 op Pinguin Radio.
Vinyl 33 is een wekelijkse chart voor de werkelijke vinylverkopen in Nederland. De lijst wordt samengesteld door onderzoeksbureau Gfk Nederland, tevens uitgever van de Dutch Charts. De Gfk-cijfers geven een representatief beeld van alle albums die op vinyl verkocht worden in heel Nederland.
Rammstein zorgde nogal voor wat ophef met hun eerste single (met name videoclip) Deutschland na 8 jaar niks van de Duitsers gehoord te hebben. Nu is single twee er al, Radio. De naam zegt het misschien al, iets radiovriendelijker met een dikke knipoog naar Kraftwerk. En natuurlijk weer een opvallende videoclip.
Deutschland, de nieuwe single van Rammstein heel al wat heeft losgemaakt of eigenlijk niet zozeer de single, maar de clip, een 9 minuten durend historisch epos, dat waarschijnlijk meer heeft gekost dan alle Rammstein albums bij elkaar. Je moet toch wat als je tien jaar uit de running bent geweest.
De controverse spitst zich toe op de scene waarin de band te zien is als Joodse concentratiekampgevangenen met een strop om hun nek wachtend op hun executie. Uiteraard staat Duitsland op zijn kop. Rammstein zou Rammstein niet zijn als de clip niet zou shockeren. De vraag is of dat het enige doel is of heeft het verhaal ook een moraal?
De tekst geeft enig uitsluitsel. Deutschland is een schizofrene ode aan het land. De kernzin lijkt ‘Will Dich Lieben Und Verdammen’ te zijn, een sentiment dat gezien de Duitse historie niet onbegrijpelijk, of nieuw is.
Vergeleken met de video is de muziek van Deutschland wat gewoontjes, maar de fans zullen weer smullen. Een Kraftwerk-goes-disco intro luidt een song in met een marstempo, het bekende Rammstein mannenkoor en genoeg gitaren om een stadion te vullen.
Nu maar hopen dat de dualistische boodschap overkomt en de song niet in de verkeerde handen valt.
Vampire Weekend – Father of the Bride (Columbia/Sony)
The National – I Am Easy To Find (4AD/Beggars)
Big Thief – UFOF (4AD/Beggars)
Cate Le Bon – Reward (Mexican Summer/V2)
Mavis Staples – We Get By (Future Classic)
Rammstein – Rammstein (Universal)
Altın Gün – Gece (Glitterbeat)
Steve Lacy – Apollo XXI (3qtr/Sony)
Slowthai – Nothing Great About Britain (Method/Universal)
Polynation – Igneous (Atomnation)
