Tag: Fontaines D.C.

Grian Chatten – Last Time Every Time Forever

Een prijs voor schoon zingen zal Grian Chatten wel nooit krijgen, maar als het gaat om het expressief vertolken van een tekst dan zijn er in zijn generatie weinig vocalisten van welk gender dan ook, die bij hem in de buurt komen.

Last Time Every Time Forever is een beschouwende semi-ballad met spaarzame begeleiding. We horen een ritmebox, een zoemende bas, een strijkje en een niet nader geïdentificeerde zangeres wier bijdrage beperkt blijft tot een kleine maar essentiële bijdrage.

Of fans van Fontaines D.C. Chatten ook solo kunnen waarderen is nog maar de vraag. Maar dat is nou net de reden dat hij deze nummers onder eigen naam uitbrengt.

Chaos For The Fly verschijnt de 30ste.

Grian Chatten – Fairlies

Bij veel solo-uitstapjes vraag je je af wat de reden is voor de buitenbandse activiteiten. Maar al te vaak klinken solo-platen niet essentieel anders dan het bandwerk. Bij Grian Chatten, in het dagelijks leven frontman van Fontaines D.C. dus wel.

In den beginne droeg Chatten zijn teksten voor, aan traditioneel zingen deed hij niet. Hij en zijn band maakten met hun postpunkpraatstsijl. Op het meest recente album van FDC en al helemaal op hun cover van Nick Drake’s ‘Cello Song waaide de wind al uit een andere, meer melodieuze hoek. Maar zo mooi binnen de lijntjes als op het sobere door Dan Carey geproduceerde The Score zong Chatten nog niet eerder. Nu is er een nieuwe single uit Fairlies en die is net iets opgewekter dan The Score. Fairlies is ook meteen de titel van zijn eerste soloalbum dat uitkomt op de laatste dag van juni.

Grian Chatten – The Score

Bij veel solo-uitstapjes vraag je je af wat de reden is voor de buitenbandse activiteiten. Maar al te vaak klinken solo-platen niet essentieel anders dan het bandwerk. Bij Grian Chatten, in het dagelijks leven frontman van Fontaines D.C. dus wel.

Op zijn debuut onder eigen naam, The Score horen we hem als folkzanger. Met de klemtoon op folk en de nadruk op zanger. In den beginne droeg Chatten zijn teksten voor, aan traditioneel zingen deed hij niet. Hij en zijn band maakten met hun postpunkpraatstsijl. Op het meest recente album van FDC en al helemaal op hun cover van Nick Drake’s Cello Song waaide de wind al uit een andere, meer melodieuze hoek. Maar zo mooi binnen de lijntjes als op het sobere door Dan Carey geproduceerde The Score zong Chatten nog niet eerder. Niet dat er nu een nieuwe Paverotti is opgestaan, maar het valt op en maakt indruk. Goede indruk.

Het is daarom helemaal geen slecht nieuws dat Grian Chatten een compleet album in voorbereiding heeft. Fairlies is de titel van zijn eerste soloalbum dat uitkom op de laatste dag van juni.

Fontaines D.C. – Roman Holiday

Alweer een nieuwe single van Fontaines D.C.? Yep. Overdaad schaadt inderdaad en er zou zelfs sprake zijn van een overdosis FDC als Roman Holiday niet zo totaal anders zou zijn dan zijn voorgangers. Wat zo anders is, is dat frontman Grian Chatten serieus probeert te zingen. Een Pavarotti zal hij nooit worden, maar zijn poging wordt gewaardeerd. Ook de rest van de band zoekt het dit keer in harmonie en melodie en dus niet in de postpunkpraatstijl waarmee ze furore maakten.

De gezamenlijke inspanning levert een geloofwaardige rockballad op inclusief gitaarsolo. Kortom Fontaines D.C. waakt er voor een one trick pony te worden. Verstandig. En F.D.C. fans; vrees niet. De cross-over naar Radio 2, of erger Sky is nog heel ver weg.

Fontaines D.C. – Roman Holiday

Alweer een nieuwe single van Fontaines D.C.? Yep. Overdaad schaadt inderdaad en er zou zelfs sprake zijn van een overdosis FDC als Roman Holiday niet zo totaal anders zou zijn dan zijn voorgangers. Wat zo anders is, is dat frontman Grian Chatten serieus probeert te zingen. Een Pavarotti zal hij nooit worden, maar zijn poging wordt gewaardeerd. Ook de rest van de band zoekt het dit keer in harmonie en melodie en dus niet in de postpunkpraatstijl waarmee ze furore maakten. 

De gezamenlijke inspanning levert een geloofwaardige rockballad op inclusief gitaarsolo. Kortom Fontaines D.C. waakt er voor een one trick pony te worden. Verstandig. En F.D.C. fans; vrees niet. De cross-over naar Radio 2, of erger Sky is nog heel ver weg.

Fontaines D.C. – Skinty Fia

De derde en waarschijnlijk laatste single voor de release op 22 april van Fontaines DC is het titelnummer. Net als eerder verschenen singles Jackie Down The Line en I Love You is Skinta Fia minder gespannen, beschouwender zelfs dan de assertieve postpunk waarmee de de band naam maakte.

Een mogelijke verklaring van dit temperen der tempi en emoties kan heimwee zijn. Om dichter bij het vuur te zitten heeft de band hometown Dublin ingeruild voor metropool Londen. Vanaf die afstand kijken ze nu met weemoed naar hun groene eiland.

Skinta Fia is oud Iers voor de teloorgang -verdoemenis is de letterlijke vertaling- van het Ierse reuzenhert. Nu is de Megaloceros Giganteus al zo’n 11.000 jaar uitgestorven dus we hebben het hier over symboliek. Waar de mannen zich zorgen over maken is voor het vervagen, het veranderen van de Ierse cultuur. En dan bedoelen ze waarschijnlijk niet Riverdance. Of juist wel.

Fontaines D.C. – I Love You

Fontaines DC verrast met hun eerste echte ballad, een onvervalst liefdelied met de niet mis te verstane titel I Love You. Tenminste zo lijkt het. Het object van verlangen van zanger Grian Chatten is echter niet van vleesch en bloed. Hij verklaart zijn liefde aan zijn vaderland of moederland of thuisland, of wat de politiek correcte benaming ook is.

I Love You is een liefdesverklaring aan Ierland vanuit het perspectief van een expat. Fontaines DC is van Dublin naar Londen verkast om dichter bij het muziekindustriële vuur te zitten. Heimwee speelt dus een rol, maar ook schuldgevoel. Chatten woont nu in het land dat verantwoordelijk is voor veel van wat er is misgegaan in de geschiedenis van Ierland, en nu met de Brexit voor nieuwe ellende en verdeeldheid zorgt. Gemengde gevoelens dus.

I Love You is net als Jackie Down The Line afkomstig van het Skinta Fia album dat op 22 april moet gaan uitkomen.

Fontaines D.C. – A Hero’s Death 

Een goede tip voor pub en popquizers, als je niet weet hoe een nummer heet, vul dan de tekst in, die het vaakst wordt herhaald. Negen van de tien keer is dat de titel.

Maar dus niet bij A Hero’s Death, de nieuwe single van Fontaines DC.

Zanger/tekstdichter Grian Chatten herhaalt meteen aan het begin van het nummer de strofe “Life Ain’t Always Empty” wel zes keer. In totaal komt de regel dertig keer voorbij. A Hero’s Death, het titelnummer van album 2 van de Ierse punkpoets laat zich nog het best omschrijven als een preek, een opsomming van goede raad en levenswijsheden met het zinnetje “Life Ain’t Always Empty” als mantra. De oude punks mochten dan een nihilistische kijk op de wereld hebben, de postpunks, in ieder geval deze club uit Dublin straalt positivisme uit.

Tenminste dat is de bedoeling, maar in Chatten’s performance hoor je ook twijfel. De muziek staat volledig in dienst van de tekst. Er zijn geen breaks, geen solo’s, geen tempowisselingen. De enige versiering bestaat uit een koortje.

Voordat je denkt dat is wel heel serieus allemaal, ik pas even. A Hero’s Death  swingt een kangoeroe. En de titel? Die komt uit een toneelstuk van de Ierse schrijver Brendan Behan. Literatuur dus en daarom voor meerderlei uitleg vatbaar.