Als Caleb Landry Jones zou moeten kiezen tussen zijn werk als acteur en zijn roeping als muzikant zou hij er verstandig aan doen om voor Hollywood te gaan. Van zijn muziek zal hij niet snel rijk worden.
Ook zijn derde album belooft weer een heerlijk freaky werkstuk te gaan worden. Waarschijnlijk omdat Jones financieel niet afhankelijk is van zijn muziek hoeft hij met niks en niemand rekening te houden en kan hij volledig zijn eigen gang gaan. Die gang is niet altijd te volgen, tenminste niet zonder langdurige blootstelling.
Op Croc Killer 2 blijft Mister Jones redelijk binnen de perken van een popsong. Zijn nieuwe single is een sluipende, met piano en gitaar dichtgemetselde ballad die mede vanwege de licht androgyne zang wel aan Bowie doet denken. Dat klinkt misschien niet zo aantrekkelijk, maar is dat dus wel.