Het is alweer een tijdje geleden dat er een band uit NL de lijst aanvoerde, maar Paceshifters flikt het ‘m! Verdiend en gegund. Hopelijk heeft dit succes niet als gevolg dat hun hometown Wijhe nu onder de voet wordt gelopen door nieuwsgierige toeristen, maar dat zal wel loslopen 😉 .Meer horen van Jasper, Pauk en Seb? Hun nieuwe album is uit en je kunt ze de 23ste nog zien in Vera, Groningen en de 24 in Metropool, Enschede.
Category: List-o-mania
Osees – Earthling
Een nieuwe nummer -1 dus, een die we niet hadden durven voorspellen toen het nummer 10 weken geleden binnenkwam. Osees begint in februari in Australië aan een wereldtournee. In mei zijn ze in Europa, de 18e kun je ze gaan zien in de Paradiso, Grote zaal want Osees is al lang geen klein bandje meer. Mag ook wel na een kleine 30 albums.
Fontaines D.C. – In The Modern World
Op -1 de beste band van dit moment. Dat kan er maar één zijn, uit Dublin City, Fontaines DC! Het zit er dik in dat hun nieuwe album uit de bus gaat komen als beste plaat van 2024. Tenzij er nog wat meesterwerkjes uitkomen zal 2024 de boeken ingaan als een matig popjaar vrees ik. Met Fontaines DC als schaars lichtpuntje dus.
Bonus: FDC heeft pas een mooie versie opgenomen voor BBC’s Live Lounge van Say Yes To Heaven van Lana Del Rey. Zie hieronder.
Being Dead – Firefighters
Heb je je ooit wel een voorgesteld hoe een kruising zou klinken tussen Black Sabbath en The Mamas & The Papas? Luister naar onze nieuwe nummer 1 in de Graadmeter, Firefighters van Being Dead en zeg dat het niet zo is.
Being Dead is heavy maar geen metal. Dat komt door de samenzang (m/v) die net zo beeldbepalend is als de zware gitaren. De compositie van Firefighters is bijna Zappiaans in zijn complexiteit, maar ook wat humor betreft. Being Dead is sinds kort een trio. Cody Dosier en Julianne Keller a.k.a. Gumball en Falcon Bitch drummen, zingen en spelen gitaar, nieuwkomer Nicole Roman Johnson speelt bas Firefighters staat op hun tweede album, EELS dat werd geproduceerd door topproducer John Congleton (The War On Drugs/ St Vincent/Alvvays). Die had zo te horen tijdens de opname net zoveelm lol als Gumball, Falcon Bitch en NRJ. Weirder dan Being Dead wordt het waarschijnlijk niet dit jaar, maar beter of leuker misschien ook niet.
High Vis – Mind’s a Lie
“What is truth when ur mind’s a lie” Wat een statement, wat een zin. En dat is waar High Vis mee uitpakt op hun nieuwe beuker van een single ‘Mind’s a Lie’. Deze komt met de aankondiging van een nieuw album, album nummer drie alweer van de Londonse punkerts.
De wereld waarin we leven schreeuwt om punk en laat ons post punk tijdperk nu precies zijn wat die schreeuw vervult. Vrij letterlijk bijna door High Vis, want als de zangsamples van DJ Ell Murphy niet klinken, dan wordt de rest van de tekst ons toegeschreeuwd. En de juxtapositie van de muziek, in stijl, fluweel zacht en schurend hard, maakt ‘Mind’s a Lie’ een bijzondere track. Want de inhoud, het verlies, de leegte, het ontbreken aan kennis en steun – op mentaal vlak – in de hedendaagse maatschappij is het schreeuwen waard.
Waarbij muziek als zelfhulpmiddel ook niet te versmaden is. Gooi maar met de dingen. Schop er maar tegenaan. De video die bij het nummer komt is de UK ten voeten uit en komt net zo hard binnen. Het is uitkijken naar oktober, dan komt ‘Guided Tour’ uit.
MJ Lenderman – She’s Leaving You
We waren misschien wat voorbarig met onze voorspelling dat MJ Lenderman wel eens een hele grote zou kunnen gaan worden. Maar inmiddels zijn we in het goede gezelschap van sympathieke sites als Dansende Beren en Stereogum.
Ons enthousiasme was gestoeld op MJ’s vorige album, Boat Song en oud IJsbreker Tastes Like It Costs. De nieuwe fans dankt MJ aan zijn recente werkzaamheden voor Waxahatchee en de eerste twee singles van zijn nieuwe album; Rudolph en vooral She’s Leaving You.
We wagen ons aan een nieuwe voorspelling. Het zal niet heel lang meer duren voordat MJ het succes van zijn band Wednesday gaat overtreffen.
De stijl van MJ Lenderman heeft elementen uit de slacker-rock (Pavement), alt country (Gram Parsons), maar ook uit classic rock (Mick Taylor periode Stones). Maar de naam die zich het sterkst opdringt is die van Neil Young. De rammelende perfectie van een song als She’s Leaving You is puur ome Neil. Een leuk detail is dat Karly Hartzman, de frontvrouw van Wednesday opduikt tegen het eind van She’s Leaving You. Alsof ze MJ nog even succes wilde wensen met zijn nieuwe loopbaan.
Concert: 14 november Bitterzoet/Amsterdam.
Gurriers – Top Of The Bill
Met slechts een paar uitgebrachte singles op zak is Gurriers al één van de nieuwe beloftes uit de Ierse post-punkscene. De band werd opgericht in 2021 door vrienden en huisgenoten Dan Hoff, Ben O’Neill, Mark MacCormack, Pierce Callaghan en Charlie McCarthy. Met een geluid dat een intense combinatie van punk, noise en shoegaze vormt, maakt de band onstuimige nummers over onderwerpen als klimaatverandering, oorlog en identiteit. Vorige single Approachable was al een bescheiden Graadmeterhit, van het meer ingetogen Top Of The Bill verwachten we nog meer. Het debuutalbum Come and See verschijnt op 13 september. In oktober is Gurriers voor vier concerten te zien in Nederland. 9 oktober in Toekomstmuziek, Amsterdam. 10 oktober in EKKO, Utrecht. 11 oktober Vera, Groningen. 12 oktober op het Here’s The Thing festival in Tilburg.
Wishy – Sick Sweet
Afgelopen maand lanceerde Wishy hun debuutalbum. Dat mag in de krant, want als we de theebladeren goed lezen zal de naam Wishy nog vaak opduiken. Die voorspelling is gestoeld op de drie singles die de band uit Indianapolis heeft losgelaten ter ondersteuning van de officiële tewaterlating van Triple Seven. De eerste twee hebben we schandelijk over het hoofd gezien, maar met Sick Sweet hebben we het goed gemaakt; IJsbreker in juli.
Sick Sweet is een rafelige rocksong gedoopt in de momenteel zo hippe 90’s grungesound en gespeeld met zoveel vuur dat je even vreest dat de band uit de bocht vliegt. Gelukkig vallen er geen gewonden.
Op 26 oktober kan je persoonlijk kennismaken met Wishy. Dan staat de band op de herfsteditie van London Calling.
Archive – My Last
Je hebt van die bands die nergens bij horen, in geen enkel vakje passen en dat helemaal prima vinden. Archive is zo’n band waarop geen enkel etiket blijft plakken.
De ingrediënten zijn bekend, triphop, electronica, hard, prog en psychrock, wat klassiek, rap, shoegaze, noem maar op. Maar de sound die vervolgens uit hun blender komt rollen is volslagen uniek. Er is eigenlijk in deze eeuw maar één andere band/muzikant met zo’n breed palet aan invloeden en zo’n keur aan stijlen op één album, wat zeg ik in één song. En dat is Porcupine Tree/Steven Wilson.
Ondanks hun bijna 30-jarige staat van dienst en omvangrijke oeuvre is Archive rijk noch beroemd. Gewaardeerd zijn ze dan weer wel. Er wordt door de connaisseurs dan ook vol verwachting uitgekeken naar de luxe heruitgaven van de albums die Archive eerder deze eeuw liet verschijnen, want daarop komen nummers die nog niet eerder zijn verschenen. Zoals My Last, een compositie van het kernduo van de band Danny Griffiths, Darius Keeler met Craig Walker, die twintig jaar geleden naar een functie elders is overgestapt. Fans speculeren nu of hij ook weer van de partij is bij de nieuwe tour volgend jaar.
Concert: 16 februari in Tivoli/Vredenburg
Lo Moon – Waiting A Lifetime
Het is onmogelijk naar Lo Moon te luisteren zonder aan Tears For Fears te denken. De band maakt absoluut geen geheim van hun liefde voor de geliefde Britse new wave band.
Het moet dan ook een hoogtepunt in de levens van de bandleden zijn geweest toen Curt Smith, een van de oprichters van TFF een tijd terug de bühne beklom om samen met zijn bewonderaars een uitvoering ten beste te geven van Everybody Rules The World.
Luister naar Waiting For A Lifetime en je hoort een song die naadloos op een van de klassieke Tears For Fears album zou passen. Maar dan gebracht met de techniek van nu en een passie die geheel eigen is. En zo staan er nog negen neo-retro juweeltjes op het ‘I Wish You More Than Luck’ album. De artistieke erfenis van Tears For Fears is bij Lo Moon in goede handen.
Op 11/11 speelt Lo Moon in Bitterzoet, Amsterdam.