Category: Graadmeter

Parquet Courts – Walking At A Downtown Pace 

Vorige maand vonden we een tien minuten lange -soort van funk jam-  van Parquet Courts in de mailbox met de mededeling dat het nummer, Plant Life alleen op vinyl zou uitkomen. Dus niet online. Zal wel een geniale marketing achter zitten. Doorgaans draaien we geen tracks die niet gewoon ‘uit’ zijn, maar Plant Life vonden we toch te lekker om niet even mee te pikken, al was het maar als teken dat Parquet Courts zijn staart weer roert.

De nieuwe single van Parquet Courts is gelukkig wel gewoon overal te streamen.  Was Plant Life al een voetjes van de vloer track, op Walking At A Downtown Pace gaan ook nog eens de handjes in de lucht. Voor een punkband hadden de New Yorkers altijd al opvallend veel songs met een funky bas en een vette beat, maar op het nieuwe album lijkt de band helemaal los gaan. Het is niet uit te sluiten dat er drugs in het spel zijn.

‘Sympathy For Life’ is ontstaan uit een aantal jamsessies waarin de band de opwinding van het roemruchte New Yorkse nachtleven probeerde te recreëren. Hunkering naar betere tijden zal daar zeker een rol in hebben gespeeld. Ook in NYC is het het laatste anderhalf jaar akelig stil geweest ‘s nachts.

Met hun hometown als inspiratiebron zou je denken dat er wel wat inheemse invloeden als disco, house of hip hop te horen zouden zijn. In ieder geval op de twee vooruit gestuurde tracks valt dat erg mee. Walking at a Downtown Pace (en ook Plant Life) doet eerder aan de pillenpop van Stone Roses, Happy Mondays en Primal Scream denken, aan de Madchester scene van rond 1990 dus. Vandaar ook die verdenking van drugs.

(Voorlopige) Conclusie, ook van hun 8ste album heeft Parquet Courts weer iets bijzonders gemaakt.

Turnstile – BLACKOUT

Turnstile is een stevig rockende band uit het roemruchte Baltimore (VICE!). De band maakt indruk, en vrienden met een zelf gekweekte vorm van pop/punk/metal. Het energieke BLACKOUT is een overtuigend staaltje van hun handelswaar.

Voor wie wat meer houvast wil hebben, stel je een mix voor van Back Sabbath en Cheap Trick. Van de eerste hebben ze de loodzware riffs, van de tweede de speelse songs en ‘lichte’ zang. Wat Turnstile zelf inbrengt is de gave om oude rockclichés een nieuwe glans te geven. Ook is de band niet bang om buiten hun oevers te treden. Op het iets eerder verschenen en evenmin te versmaden ALIEN LOVE CALL is Blood Orange te horen, een Engels r&b artiest (met een punk verleden ;).

BLACKOUT is de openingstrack en naamgever van een nieuwe EP en zal eind deze maand ook een plekje krijgen op het nieuwe, vierde Turnstile album, Glow On.

Deafheaven – In Blur  

Er schijnt binnen het hardere rock segment een ontwikkeling gaande te zijn van punk en/of metalbands die zich bekeren tot de dreampop. Een eenduidige reden voor het temperen van hun stijl en volume wordt niet gegeven. Het lijkt meer een combinatie van factoren. Zoals de tanende belangstelling voor harde rock. Wie geweld wil kan ook bij hiphop of hardcore-techno terecht. Leeftijd kan ook een rol spelen. Dertigers die doen alsof ze nog steeds 18 zijn verliezen hun cool. Daarnaast zullen er ook zeker muzikanten zijn die graag willen laten horen dat ze tot meer in staat zijn dan herrie schoppen. En vlak ook het uitblijven van succes niet uit als reden om iets anders te gaan proberen. Voorbeelden van bands die bezig zijn hun wilde haren van zich af te schudden zijn o.a. Nothing, Alcest en Deafheaven.

Die laatste is aanleiding voor dit verhaal. Toeval of niet, Deafheaven behaalde hun hoogste score tot nu toe met een nummer dat ‘Dream House’ heet, maar ondanks de titel een puist teringherrie is van heb ik jou daar.  In Blur is Deafheaven na de renovatie.

Helemaal onlogisch is de transitie van metal naar dreampop niet. Dreampop is de eigentijdse term voor wat vroeger shoegaze heette. Moderne dreampop bands maken veelal muziek met keyboards en computers. De eerste lichting shoegaze bands, The Jesus & Mary Chain, Ride en Slowdive rukte nog stevig aan de snaren. Het dromerig zat hem vooral in het trage tempo van hun songs. De laatste tijd hoor je ook de term dreamgaze wel vallen, misschien is dat nog wel de beste omschrijving van Deafheaven nieuwe stijl. Maar, genoeg haarkloverij, waar het om gaat is dat Deafheaven anno 2021 vernieuwd en verbeterd de arena betreedt.

In Blur staat op ‘Infinite Granite’, het eerste studioalbum van de Deafheavens sinds 2013.

Strand of Oaks – Galacticana

Timothy Showalter a.k.a. Strand of Oaks is back! Twee jaar na het uitbrengen van zijn zesde album Eraserland is hij nu terug met Galacticana. De single is de eerste van zijn album In Heaven dat op 1 oktober verschijnt. En borduurt verder op de vorige Pinguinhit Weird Ways. Sterke zang met een goede energie americana. In Galacticana zit een heerlijke Neil Young-achtige gitaarsolo. Strand Of Oaks is een graag geziene gast in Nederland. Wist je dat zijn begeleidingsband de Overijsselse band Jimmy Diamond is? Ook die band heeft net nieuwe muziek uit en is ook erg prettig!

Gang Of Youths – the angel of 8th ave.

Niet alleen de titel van the angel of 8th ave. van Gang Of Youths is Springsteen-iaans. Ook de song zelf roept associaties op met de oude Boss. Naast invloeden van Bruce zullen de geoefende oren ook de invloed horen van Joy Division/New Order en dan met name van bassist Peter Hook. Gang Of Youths maakt geen geheim van hun bronnen, en waarom zouden ze.

Sinds we hier voor het laatst de naam Gang Of Youths dropten (en de band op Pinkpop stond) is er het een en ander gebeurd. Thuis in kangoeroe-land is The Gang door gestoten naar de eredivisie. Daar willen ze graag blijven, vandaar dat ze ruim de tijd genomen om aan de opvolger van doorbraakalbum ‘Go Farther In Lightness’ (2017) te sleutelen.

Ondertussen heeft gangleader Dave Le’aupepe de liefde van zijn leven gevonden. Het probleem dat zij in Londen woont heeft hij opgelost door haar achterna te reizen. Zijn band is hem trouw gevolgd. Op de gitarist na, die kreeg heimwee en is weer terug gegaan. Zij vervanger is overgelopen van Noah & The Whale.

Het uitstekende angel of 8th ave. is de eerste single van het nieuwe, nog naamloze album van Gangs Of Youths dat naar verwachting na de zomer ten doop zal worden gehouden.

The Haunted Youth – Coming Home

Het is een bekend dilemma voor beginnende artiesten, debuteer ik met mijn beste nummer of bewaar ik die voor mijn tweede of derde single? Joachim Liebens a.k.a. The Haunted Youth lijkt geen last te hebben van dit probleem.

Hij kwam uitstekend voor de dag met Teen Rebel, een nummer dat hij opvolgt met het misschien nog wel sterkere Coming Home. Je hoort dat de een het werk is van dezelfde maker als de ander. Toch zitten er voldoende verschillen tussen beide songs om van progressie en veelzijdigheid te kunnen spreken.

Zou best kunnen dat Joachim de twee singles heeft opgenomen vlak na elkaar of tijdens de zelfde sessies, maar Coming Home lijkt net even wat meer flair, wat meer zelfvertrouwen uit te stralen. De nieuwe single van The Haunted Youth lijkt opgenomen in een  kathedraal, zo ruimtelijk klinkt deze met gitaren overgoten dream-rocktrack, die zowel aan de oude Cure als aan een eigentijdse War On Drugs doet denken.

CHVRCHES – How Not To Drown ft. Robert Smith

Na een veel te lange stilte is er de laatste tijd weer wat rumoer rond Robert Smith. Er schijnt een eerste solo-album van hem in aantocht te zijn, en deze week verscheen er een duet van de Cure voorman met CHVRCHES, de Schotse indietronica band rond Lauren Mayberry.

CHVRCHES is doorgaans net even te poppi en popi voor onze doeleinden, maar de mix met mister Smith kan er goed bij. Opvallend genoeg klinkt How Not To Drown niet zozeer als een CHVRCHES of Cure nummer, maar heeft het nog het meest weg van een Placebo track, zeker het begin. Dat komt waarschijnlijk door de lichte vibrato in de stem van Lauren.

Voor CHVRCHES is How Not To Drown een vrij duister nummer. De Cure baas maakt daarentegen een bijna vrolijke indruk. Hij zag de samenwerking met de 30 jaar jongere zangeres blijkbaar wel zitten. Het is overigens de vraag of ze elkaar lijfelijk hebben ontmoet, waarschijnlijk is het duet online tot stand gekomen. How Not To Drown -hoe het hoofd boven water te houden, zouden wij zeggen- eindigt met een mooi stukje instrumentale sfeermuziek. Kortom op alle fronten geslaagd, deze eerste bundeling van de talenten van miss Mayberry en mister Smith.

Wolf Alice – Smile

Wat doet Wolf Alice op POTR? Dat is toch een popband? Ja en nee. De band van Ellie Rowsell maakte weliswaar naam met speelse indie-popsongs, maar heeft ook een serieuze, donkerdere kant.

Met nieuwe single Smile laat de band nog eens horen -wellicht ten overvloede-  dat Wolf Ellie meer is dan een lief grietje dat familievriendelijke liedjes schrijft. Dat is ook het onderwerp van Smile, ‘mensen die zich een beeld van je vormen zonder dat ze je kennen’.

Met Smile begeeft Wolf Alice zich op een voor hen nieuw muzikaal terrein. Dat van de rap-rock, inclusief heavy gitaarriff en zware basbreak. Als we hadden gezegd dat Smile een cover is van een oud Faith No More nummer had je het geloofd.

Smile is single twee van album drie van Wolf Alice. Hopelijk bevat Blue Weekend (11/6) meer van dit soort muzikale verrassingen.