Category: Graadmeter

Coach Party – Really OK On My Own

Als iemand zegt dat hij, of in geval van Coach Party zij het best wel rooit in zijn eentje, weet je dat het meestal niet zo is. De zogenaamd zorgeloze dame in kwestie is Jess Eastwood. Ze is de aanvoerster van Coach Party, een circa twee jaar oude band van het eiland Wight.

Coach Party maakt vrolijk stemmende pretpop naar model van de pre-disco Blondie en met een Brits accent. Fuzzy indie is hun eigen omschrijving.

Really OK On My Own is een van de sterkere staaltjes van de half vrouwelijke en half mannelijke band, die nu zo’n nummertje of tien uithebben. Waaronder een cover van Clairo’s Bags. Coach Party staat onder contract bij Chess Club Records van Juliette Jackson van Te Big Moon. Daarmee verkeert de band in het goede gezelschap van o.a. Phoebe Green, Sundera Karma en Alfie Templeman.

bdrmm – Gush

bdrmm – je spreekt het uit als Bedroom- is een jonge band uit het Britse Hull die volgens de bio opereert op het snijvlak van dreampop en shoegaze. Dat. En de band heeft goed naar The (oude) Cure geluisterd.

Gush is het prijsnummer van Bedroom, het eerder dit jaar verschenen debuutalbum van de band. Bandnaam en albumtitel verwijzen naar de plek waar bandbaas Ryan Smith de liedjes schreef. De slaapkamer is echter ook de ideale plek om naar bdrmm te luisteren; lekker met je ogen dicht en een koptelefoon op. Dat laatste is overigens niet echt nodig, want Gush en de andere bdrmm song halen nergens het volumeniveau dat ouders of buren aanzet om te gaan klagen.

Lewsberg – Through The Garden

We hebben een nieuwe lijstaanvoerder, de trost van Rotjeknor! Lewsberg heeft er 11 weken over gedaan om de top te bereiken met Through The Garden, een nummer in die unieke Lewsberg stijl. In part 1 doet de vocalist zijn verhaal -een zanger kan je Arie van Vliet niet noemen- daarna neemt de band het over en zorgt voor een muzikale climax.

Naar nu blijkt was Lewsberg zijn tijd vooruit. Arie was lange tijd de enige praatzingende voorman van een postpunk band. Nu barst het ervan, The Clockworks, Fontaines D.C., Dry Cleaning noem maar op.

Het is moeilijk na te gaan of al die bands de kunst van de Rotterdammers hebben afgekeken, maar dat neemt niet weg dat Lewsberg duidelijk voor de muziek uitliep. Ergo een verdiende -1!

Walden – 5 Years

Het is alweer een tijdje traditie dat winnaars van de Limburgse Nu of Nooit band-competitie Pinkpop mogen openen. Jammer alleen dat je van de meesten nooit meer iets hoort. Walden is de uitzondering op deze regel. Toen de band de heilige bühne betrad kwamen ze nog maar net kijken. Hun debuutsingle zou pas een half jaar later uitkomen. Toch kreeg Walden de handen op elkaar, ook die van festivalgangers die niet tot de familie of vriendenclub hoorden.

Dat het ook geen beginner’s luck was heeft de band rond Mees Hamer inmiddels wel bewezen, live en in de studio. Begin volgend jaar verschijnt het debuutalbum uit. 5 Years mag de kar trekken en doet dat met verve. Met de nieuwe single markeert Walden hun eigen stek in de druk bevolkte wereld van de psychedelische rock.

Hamer’s kenmerkende  stemgeluid maakt Walden makkelijk herkenbaar. Opvallend ook is de rust waarmee de band het toch stevig rockende nummer uitvoert. Het laatste compliment is voor Simon Akkerman (Binkbeats/Bombay/Waltzburg) die de band een sound heeft meegegeven die zowel robuust als subtiel is.

Waarschijnlijk gaat Pinkpop 2021 nog niet lukken, qua corona dan. Dan maar 2022. Walden is er klaar voor.

Dry Cleaning – Scratchcard Lanyard

Punk gedijt het best ten tijde van onrust en rampspoed. Zoals nu ongeveer dus. Verschil tussen de punks van toen en de (post)punks van nu is dat de laatsten literair zijn aangelegd. En ook meer akkoorden kennen dan hun illustere voorgangers. Maar het sentiment is hetzelfde net als de drang om ten strijde te trekken. Na shame, Fontaines D.C, The Murder Capital, Sports Team, IDLES etc. willen we je nu graag voorstellen aan Dry Cleaning.

De band uit Londen bracht vorig jaar in eigen beheer twee EP’s uit, maar is nu toegetreden to de stal van 4AD. Dat maakt ze label mates van o.a. Daughter, Big Thief en The National. De nieuwe platenbaas had het lumineuze idee om Dry Cleaning te koppelen aan PJ Harvey producer John Parish.

Scratchcard Lanyard (kraskaart sleutelkoord) is de eerste vrucht van deze samenwerking en doet hoop leven. Zangeres of beter vocaliste, want zingen doet ze niet echt, Florence Shaw draagt een tekst voor over hoe frustrerend het wel niet zijn kan je plek te vinden in deze wereld. Daar kan je je ontzettend druk over maken, maar Florence denkt liever aan leuke dingen. In Scratchcard Lanyard somt Florence een aantal zaken op waarin zij kan vluchten als ze daar de behoefte toe voelt. Onderwijl rockt de band er geconcentreerd op los in een donker getinte compositie die glimt als het nachtelijke New York van Lou Reed en David Byrne.

Goat Girl – Sad Cowboy

Ze worden geafficheerd als post-punk, maar Goat Girl doet wat ons betreft aan sprokkelrock. Sad Cowboy van het dameskwartet uit Londen is namelijk een allegaartje van stijlen. Een zeer geslaagd allegaartje zeggen we er snel bij.

Het in de album versie ruim vijf minuten durende Sad Cowboy valt in diverse delen uiteen. Het begin is een rocksong. Die doet mede vanwege het stemgeluid van zangeres Clottie Cream (Lottie Pendlebury) wel aan The Pretenders denken. Halverwege verdwijnt zij uit beeld en neemt een analoge synthesizer de leiding over. Niet veel later gaat de beat erin en eindigen we dansend als een dolle op een track, die niet had misstaan op een album van Primal Scream.

Kortom zeer boeiend. Fans van Goat Girl zullen niet heel erg verbaasd zijn over het muzikale equivalent van fusion cooking wat de band hier doet. Op hun twee jaar geleden verschenen debuutalbum deden ze ook al actief aan genre hopping. Alleen nog niet binnen de contouren van een enkele song.

Om het voorzichtig uit te drukken, de interesse is gewekt in het nieuwe album van L.E.D., Naima Jelly, Rosy Bones en voornoemde Clottie Cream. ‘On All Fours’ verschijnt eind januari 2021.

We Are They – Bring It On

Bring It On is de eerste single van We Are They, een Amerikaanse protestband, waarvan de leden graag anoniem willen blijven. Het gaat om de boodschap en niet om de poppetjes.

Die wens om niet met naam en toenaam in de publiciteit te komen suggereert dat de muzikanten wel eens bekend zouden kunnen zijn. Dat We Are They, zeg maar een soort van supergroep is. Wat ook kan is dat het een slim marketingplan is bedoeld om de nieuwsgierigheid op te wekken. Of ze zijn bang voor bedreigingen, ook dat is niet uit te sluiten. Kortom we weten het niet.

Muzikaal is de actie nu al geslaagd. Bring It On is een no nonsense rocksong met met sterke meidenzang en ruime porties loeiende gitaren. Bring It On van We Are They staat op YouTube en Spotify, je hoort ’em alleen bij ons. En dat wordt blijkbaar zo gewaardeerd dat-ie de nieuwe -1 in de Graadmeter is!

Thurston Moore – Hashish

We hebben een nieuwe -1! En wel een heel bijzondere. De maker, Thurston Moore verdiende zijn lauweren als zanger-gitarist van Sonic Youth. Hij deed het met de bassiste van de band, Kim Gordon. Toen hun huwelijk op de klippen liep was het met de band ook snel gedaan. Moore ging solo en hoe! Een Moore verzamelaar heeft al gauw zo’n kleine honderd lp’s en cd’s in de kast staan. Waaronder ‘slechts’ zes solo-albums. Opvallend aan Moore’s Post Sonic Youth carrière is dat bijna niks lijkt op de muziek van de band waarmee hij naam maakte. Op zijn laatste album, By The Fire na. Dat staat weer vol dikke riffs en lekker achteloos gezongen rocksongs. Ook is Moore niet bang voor een solootje. Of drie. Hoogtepunt van de plaat is het gedrogeerde Hashish, dat 8 weken geleden de lijst binnen waaide en nu dus de top heeft bereikt. Daar moet op ge….. worden!

King Hannah – Crème Brûlée

Crème Brûlée is de debuutsingle van King Hannah, een hij/zij duo uit Liverpool. Zij heet Hannah Merrick en zingt. Haar partner heet Craig Whittle en speelt gitaar. Samen schrijven ze de nummers.

Dat laatste heeft enige voet in aarde gehad. Dat ze kan zingen weet Hannah wel. Als kind zong ze al in Disney Musicals, maar dat ze ook goed is in het schrijven van liedjes wilde er bij haar maar moeilijk in. Ruim een jaar heeft Craig er over gedaan om haar over haar schroom heen te helpen en haar te overtuigen een band te beginnen.  Een naam had hij al, King Hannah.

De lange aanloop verklaart wellicht het gerijpte karakter van Crème Brûlée. De single klinkt eerder als het werk van een act met de nodige kilometers op de teller dan van een stel debutanten. Crème Brûlée dat een dikke zes minuten klokt, valt in twee delen uiteen. Part 1 is van Hannah. Op Part 2, dat zo’n beetje de helft van de song in beslag neemt, mag Craig uitpakken op gitaar. Als we een vergelijking mogen maken, Crème Brûlée begint als Mazzy Star en eindigt als Neil Young.

De single is uit op City Slang, een Amerikaanse label dat -getuige een artiestenstal met paradepaardjes als Caribou, Calexico en Wye Oak – aan strenge kwaliteitscontrole doet.

Secret Machines – Everything Starts

Een nieuwe -1 in de Graadmeter, eigenlijk een song van een band die we niet van te voren zagen aankomen op deze positie. Secret Machines is een alternatieve rockband uit Dallas (Texas) die onder een bepaald publiek van 2004 tot 2008 een flinke fanbase wist op te bouwen, waaronder David Bowie die ze zelfs heeft geïnterviewd in een radioprogramma.

Secret Machines combineert progressive met krautrock en tourde in de hoogtijdagen met Foo Fighters, Spiritualized, Oasis, Kings of Leon en Interpol om maar wat grote namen te namen. Maar toen gitarist Benjamin Curtis het trio verliet leek de angel wel een beetje uit de band. Toch ruim een decennium later verschijnt er afgelopen zomer weer een album van Secret Machines. De comeback doet ons een beetje denken aan die van Doves.

Het album heet Awake In The Brain Chamber en de single daarvan Everything Starts belandt op de playlist van Pinguin. Blijkbaar heeft de comeback wat tijd nodig, want na een paar maanden rijpen belandt de groep uit Dallas op -1. Wat de meeslepende song extra bijzonder en emotioneel maakt is dat gitarist Benjamin Curtis te horen is op Everything Starts. De broer van zanger Brandon Curtis was één van de oprichters van Secret Machines en degene die dus in 2008 de band verliet. In 2013 stierf Benjamin op 35-jarige leeftijd aan een ernstige vorm van leukemie. Gelukkig hebben we de muziek nog.