Category: List-o-mania

Strand of Oaks – Galacticana

Timothy Showalter a.k.a. Strand of Oaks is back! Twee jaar na het uitbrengen van zijn zesde album Eraserland is hij nu terug met Galacticana. De single is de eerste van zijn album In Heaven dat op 1 oktober verschijnt. En borduurt verder op de vorige Pinguinhit Weird Ways. Sterke zang met een goede energie americana. In Galacticana zit een heerlijke Neil Young-achtige gitaarsolo. Strand Of Oaks is een graag geziene gast in Nederland. Wist je dat zijn begeleidingsband de Overijsselse band Jimmy Diamond is? Ook die band heeft net nieuwe muziek uit en is ook erg prettig!

Gang Of Youths – the angel of 8th ave.

Niet alleen de titel van the angel of 8th ave. van Gang Of Youths is Springsteen-iaans. Ook de song zelf roept associaties op met de oude Boss. Naast invloeden van Bruce zullen de geoefende oren ook de invloed horen van Joy Division/New Order en dan met name van bassist Peter Hook. Gang Of Youths maakt geen geheim van hun bronnen, en waarom zouden ze.

Sinds we hier voor het laatst de naam Gang Of Youths dropten (en de band op Pinkpop stond) is er het een en ander gebeurd. Thuis in kangoeroe-land is The Gang door gestoten naar de eredivisie. Daar willen ze graag blijven, vandaar dat ze ruim de tijd genomen om aan de opvolger van doorbraakalbum ‘Go Farther In Lightness’ (2017) te sleutelen.

Ondertussen heeft gangleader Dave Le’aupepe de liefde van zijn leven gevonden. Het probleem dat zij in Londen woont heeft hij opgelost door haar achterna te reizen. Zijn band is hem trouw gevolgd. Op de gitarist na, die kreeg heimwee en is weer terug gegaan. Zij vervanger is overgelopen van Noah & The Whale.

Het uitstekende angel of 8th ave. is de eerste single van het nieuwe, nog naamloze album van Gangs Of Youths dat naar verwachting na de zomer ten doop zal worden gehouden.

The Haunted Youth – Coming Home

Het is een bekend dilemma voor beginnende artiesten, debuteer ik met mijn beste nummer of bewaar ik die voor mijn tweede of derde single? Joachim Liebens a.k.a. The Haunted Youth lijkt geen last te hebben van dit probleem.

Hij kwam uitstekend voor de dag met Teen Rebel, een nummer dat hij opvolgt met het misschien nog wel sterkere Coming Home. Je hoort dat de een het werk is van dezelfde maker als de ander. Toch zitten er voldoende verschillen tussen beide songs om van progressie en veelzijdigheid te kunnen spreken.

Zou best kunnen dat Joachim de twee singles heeft opgenomen vlak na elkaar of tijdens de zelfde sessies, maar Coming Home lijkt net even wat meer flair, wat meer zelfvertrouwen uit te stralen. De nieuwe single van The Haunted Youth lijkt opgenomen in een  kathedraal, zo ruimtelijk klinkt deze met gitaren overgoten dream-rocktrack, die zowel aan de oude Cure als aan een eigentijdse War On Drugs doet denken.

CHVRCHES – How Not To Drown ft. Robert Smith

Na een veel te lange stilte is er de laatste tijd weer wat rumoer rond Robert Smith. Er schijnt een eerste solo-album van hem in aantocht te zijn, en deze week verscheen er een duet van de Cure voorman met CHVRCHES, de Schotse indietronica band rond Lauren Mayberry.

CHVRCHES is doorgaans net even te poppi en popi voor onze doeleinden, maar de mix met mister Smith kan er goed bij. Opvallend genoeg klinkt How Not To Drown niet zozeer als een CHVRCHES of Cure nummer, maar heeft het nog het meest weg van een Placebo track, zeker het begin. Dat komt waarschijnlijk door de lichte vibrato in de stem van Lauren.

Voor CHVRCHES is How Not To Drown een vrij duister nummer. De Cure baas maakt daarentegen een bijna vrolijke indruk. Hij zag de samenwerking met de 30 jaar jongere zangeres blijkbaar wel zitten. Het is overigens de vraag of ze elkaar lijfelijk hebben ontmoet, waarschijnlijk is het duet online tot stand gekomen. How Not To Drown -hoe het hoofd boven water te houden, zouden wij zeggen- eindigt met een mooi stukje instrumentale sfeermuziek. Kortom op alle fronten geslaagd, deze eerste bundeling van de talenten van miss Mayberry en mister Smith.

Wolf Alice – Smile

Wat doet Wolf Alice op POTR? Dat is toch een popband? Ja en nee. De band van Ellie Rowsell maakte weliswaar naam met speelse indie-popsongs, maar heeft ook een serieuze, donkerdere kant.

Met nieuwe single Smile laat de band nog eens horen -wellicht ten overvloede-  dat Wolf Ellie meer is dan een lief grietje dat familievriendelijke liedjes schrijft. Dat is ook het onderwerp van Smile, ‘mensen die zich een beeld van je vormen zonder dat ze je kennen’.

Met Smile begeeft Wolf Alice zich op een voor hen nieuw muzikaal terrein. Dat van de rap-rock, inclusief heavy gitaarriff en zware basbreak. Als we hadden gezegd dat Smile een cover is van een oud Faith No More nummer had je het geloofd.

Smile is single twee van album drie van Wolf Alice. Hopelijk bevat Blue Weekend (11/6) meer van dit soort muzikale verrassingen.

The Black Keys – Crawling Kingsnake

‘The Blues Had A Baby And They Named It Rock & Roll’ zong blueslegende Muddy Waters zo’n halve eeuw geleden. Blues is dus een van de pijlers waar popmuziek op rust. Nu is blues niet meer zo prominent aanwezig als in de jaren zestig en zeventig met bands als The Stones en Led Zeppelin, maar dankzij o.a. Stevie Ray Vaughn en The Black Crowes en in deze eeuw o.m. The White Stripes en The Black Keys is de blues nooit helemaal uit beeld verdwenen.

Als producer werpt Dan Auerbach van The Black Keys zich op als conservator van Amerikaanse roots-genres, blues en country dus. We raden iedereen die ook maar een beetje van blues houdt aan om eens naar het door Dan geproduceerde nieuwe album van Robert Finley te luisteren, een van de laatste nog levende authentieke blueszangers. Voor zijn zendelingenwerk heeft Dan nu ook zijn eigen band ingeschakeld. Het nieuwe album van The Black Keys bevat louter covers, voornamelijk van  ‘Hill Country Blues’ zangers ‘Mississippi’ Fred McDowell, Robert Lee Burnside en Junior Kimbrough. Hill Country ligt in het noordelijke deel van de staat Mississippi aan de grens met Tennessee. Met zijn accent op de groove (boogie) onderscheidt Hill Country Blues zich van andere vormen van country of delta blues.

Het Delta Kream album is zo goed als live, in slechts tien uur opgenomen. Net als vroeger zeg maar. Voor de gelegenheid is The Black Keys met twee veteranen uit het bluesveld uitgebreid tot kwartet. Bassist Kenny Brown en gitarist Eric Deaton zijn voormalige begeleiders van Kimbrough (1930 – 1998) en  Burnside (1926 – 2005). Het zijn deze twee bluesmannen die de jonge Dan Auerbach en Patrick Carney het bluespad hebben op geleid. Aan hen dankt het album ook zijn authentieke atmosfeer.

De single die de kar moet trekken is het bekendste nummer van het album, een versie van Crawling King Snake van John Lee Hooker. Aan deze titel hebben The Doors zich ook een keer gewaagd, maar met een heel andere uitkomst. Er zijn twee versies in omloop, een radio-edit en de oorspronkelijke van zes minuut plus. Uiteraard draaien wij de laatste.

King Hannah – State Trooper

Niet alleen zijn de gitaren weer terug, ook de cover lijkt in ere hersteld. Dat laatste zou best wel eens een gevolg kunnen zijn van de lockdowns. Als je als artiest de deur niet uit mag, ga je al snel doen wat je het liefst doet en het beste kan, muziek maken. En wat is er leuker dan nummers spelen van oude helden en favoriete collega’s? Zo zijn ze ten slotte ook begonnen.

King Hannah blijkt fan van Bruce Springsteen. Het duo eert The Boss met een zeer geslaagde cover van diens State Trooper. King Hannah is gespecialiseerd in broeierige rocksongs die meestal uiteenvallen in een gezongen deel en een instrumentale coda. In part one vertoont Hannah Merrick dan haar verleidelijke zangkunsten. In deel twee pakt Craig Whittle  ouderwets uit op gitaar. Dat patroon hanteert het duo ook voor hun versie van State Trooper.

Het origineel  is een donkere, galmende neo rockabilly track over een man die duidelijk iets op zijn geweten heeft. Wat blijft onduidelijk. Zijn grote angst is te worden aangehouden door een State Trooper. Het nummer staat op het meest sobere album van The Boss, Nebraska uit 1982. King Hannah haakt in op het paranoia karakter van het origineel, maar blijft uiterst cool. Eén keer maar ontsnapt er een kreet uit Hannah’s keel. Je ziet haar zo voor je, dolend in het donker op een highway ergens in Amerika. De blik niet op de weg maar gericht op de achteruitkijkspiegels.

Wolf Alice – The Last Man On Earth

‘Men’ zegt wel dat iedere halve band leuke up-tempo liedjes kan maken, maar dat het schrijven van een mooie, tijdloze ballad een kunst is die alleen echte talenten verstaan. Mocht ‘men’ gelijk hebben dan kan de conclusie niet anders luiden dan dat Wolf Alice een serieus goede band is.

The Last Man On Earth is namelijk een klasse ballad; gevoelig, gemeend en indringend zonder kitscherig of sentimenteel te zijn. De nieuwe single van de band rond Ellie Roswell is ook geen liefdes of haat liedje (zo van ‘ook al was je de laatste man op aarde dan nog zou ik niet….’), maar een zeg maar filosofische beschouwing over de arrogantie van de mens. Het idee voor de tekst heeft Ellie uit een satirisch science-fictionboek, Cat’s Cradle van de Amerikaanse schrijver Kurt Vonnegut (1922-2007).

The Last Man On Earth is het eerste nieuwe nummer van Wolf Alice in zo’n vier jaar. Loopbaan technisch gezien ligt niet voor de hand om terug te komen met een ballad en zeker niet met een nummer van wereldbeschouwelijk aard. Ballads worden meestal bewaard tot derde en/of laatste single. Wolf Alice lijkt echter lak te hebben aan conventies en precedenten. Met de release van The Last Man On Earth lijkt de band niet alleen te willen zeggen dat ze weer terug zijn, maar ook dat het leuke blonde bandje van Moaning Lisa Smile en Don’t Delete The Kisses volwassen is geworden. Album volgt in juni.