Category: Breekijzer

Foo Fighters – Asking For A Friend

Een nieuwe Foo Fighters! Da’s altijd goed nieuws. Zeker als-tie zo ouderwets goed is als Asking For A Friend.

De band beleefde stormachtige tijden met gedoe rond drummers en een akkefietje op amoureus gebied van bandbaas Dave Grohl. Maar de lucht lijkt geklaard en de Foo’s pakken de draad weer op met een nieuwe single en waarschijnlijk ook wel een nieuw album. Hoewel Dave daar nog vaag over doet (many songs to come). Ook staat er een nieuwe tournee op stapel, samen met Queens Of The Stone Age! Dat laatste vooralsnog alleen in de V.S. en pas in augustus en september volgend jaar. Maar wat niet is kan komen.

John Maus – Because We Built It  

John Maus is een Amerikaanse synth-rocker met een bijzondere stem, een bariton.

Zijn lage timbre geeft zijn muziek als vanzelf een duistere, gothic teint. De donkere klanken die hij uit zijn toetsen tovert accentueren die sfeer. Maus is geen nieuwkomer, maar wordt eigenlijk pas de laatste tijd op waarde geschat. We Built It is een track van zijn zesde album, het vorige maand verschenen ‘Later Than You Think’. Met John Maus haal je bepaald geen zonnetje in huis, maar wel een van de boeiendste muzikanten van deze eeuw. Het pulserende krautrock-achtige Because We Built It is een goed introductie tot ‘s man’s werk. Val je voor dit nummer dan ligt er nog heel wat moois op je te wachten. Nou ja mooi, goed.

Concerten: 20/11 013, Paradiso. 22/11 Paradiso.

Baxter Dury – Schadenfreude

Even wat anders, deze week geen gitaarplaat als Breekijzer, maar een besmettelijk aantrekkelijk, leuk en lekker dansbaar liedje, Schadenfreude van Baxter “Son Of Ian” Dury.

De Engelse taal heeft geen woord voor wat wij leedvermaak noemen. Daarom heeft men de Duitse term Schadenfreude ‘geleend’. De songs op Baxter’s nieuwe album, Allbarone hebben allemaal een dansritme. Dat komt omdat hij het nieuwste album van Cardi B hoorde en dacht dat wil ik ook. Met hulp van mede vijftiger Paul Epworth (Adele/Coldplay/Bruno Mars) is het Dury junior uitstekend gelukt een hybride te fabriceren van moderne dance en zijn eigen gepatenteerde parlando popstijl. Het resultaat is een album dat klinkt als Dury senior eind jaren zeventig.

En waar verkneukelt Baxter zich over in Schadenfreude? Over een ex die ervandoor is met een ander en daar misschien toch wel een beetje spijt van heeft. Eigen schuld dikke….

Glimmer – Been Down

Veel is er nog niet bekend van Glimmer. Niet veel meer dan dat ze met zijn vieren zijn uit NYC komen en zeggen een genre te beoefen dat grungegaze wordt genoemd.

De naam zegt het al: grungegaze is een samensmelting van grunge en shoegaze, twee beproefde en in middels tijdloos gebleken gitaargenres. Het fuzzy Been Down komt van het debuutalbum van Glimmer. Debuut suggereert een jonge band, maar op de foto’s zien de mannen er uit als veteranen. En zo klinken ze ook, gepokt en gemazeld en zeker van hun zaak. De producer van het Get Weak album van Glimmer is voor ons een onbekende. De naam van de mixer, Will Yip zijn we eerder tegengekomen op albumhoezen van Turnstile. Album is uit.

sleepazoid – NEW AGE

Bij wijze van bio staat er op Spotify ‘alt-rock-zoid-core from Naarm, Australië’. Een zoid laten we ons vertellen is een soort dierlijke robot. Een sleepazoid zou dus een cyber-luiaard kunnen zijn. Of een ander beest dat weinig actief is.

Maar waarschijnlijk niet, want ondanks de bandnaam is er weinig of zeg maar niets slaperigs aan de band uit de op één na drukst bevolkte stad van Australië. NEW AGE borrelt, bruist en kookt over van de energie. Wat dat betreft lijkt de nieuwe single van de band van (Antoi)Nette France wel aan landgenoten Amyl and the Sniffers denken, maar dan geen ‘gewone’ punk, maar cyberpunk. Nette zingt dat er een nieuw tijdperk is aangebroken nu haar verkering uit is. Je hoort opluchting en woede, maar vooral daadkracht. Die Nette komt er wel. En haar band ook. Sleepazoid heeft nu 7 singles uit daarvan is NEW AGE de laatste en beste.

Quannnic – Floorface

Quannnic (sic) is een wat publiciteitsschuwe rocker uit Florida die al een paar keer eerder via ons uit je speakers of in je oortjes is geknald.

De begin twintiger die waarschijnlijk Nick Quan heet, weet een onbehoorlijk hoeveelheid geluid te produceren voor een eenmansorkest. Toch zou je hem onterecht in een hoek plaatsen als je zijn muziek metal of zelfs maar hard rock zou noemen. Quannnic rockt en kijkt niet op een decibelletje meer of minder, toch is het vrij subtiel wat hij presteert. Op zijn nog vrij recente Warbrained album perfectioneert hij de sound van zijn twee eerdere albums. Als single is Floorface een representatieve proeve van ‘s man’s kunst: een maalstroom van keyboard en gitaargeluiden met daar net boven uit een vrij poppy zangstem. Dat klinkt misschien als shoegaze, maar is het niet. Plaats Quannnic ergens tussen Smashing Pumpkins en Todd Rundgren en je zit er niet ver naast.

Thrice – Albatross

Vernieuwers worden ze genoemd. Nieuwe single Albatross van oudgedienden Thrice is dan ook zeker geen doorsnee hardrockplaatje.

Behalve dat er op zeer hoog niveau wordt gemusiceerd is Albatross een doordachte composite vol vernuftige wendingen en muzikale verassingen. Meer smartrock dan hardrock dus, maar ook aards en een beetje grungy. De sfeer is moody. Wat goed past bij de filosofische boodschap: ‘het is nooit te laat’.

Albatross is de tweede voorloper van het 12e album van de band uit California. De opvolger van Horizons/West heet Horizons/East. De releasedatum is 3 oktober.

Sir Chloe – Kiss

Niet dat je vorige singles van Sir Chloe moet vergeten, maar met Kiss overtreft ze zichzelf!

Kiss is een neo-noise song met Sir Chloe, a.k.a. Dana Foote op haar femme fataalst. De gruizige begeleiding loopt in de pas met haar sardonische zang. Haar boodschap laat niets aan duidelijkheid te wensen over, I Don’t Want Love I Want Revenge! snauwt ze. Op haar debuutalbum kon Sir Chloe al flink uithalen, op opvolger ‘Swallow Like A Knife’ maakt ze al helemaal van haar hart geen moordkuil. De dame heeft duidelijk wat rekeningen te vereffenen. Je zou haar een happy lovelife toewensen, maar nu nog even niet.

Chevelle – Pale Horse

Pale Horse is het openingsnummer, openingssalvo kunnen we beter zeggen van het nieuwe album van Chevelle.

‘Bright As Blasphemy’ is opus # 10 van de broederband uit Grayslake, Illinois en net als alle voorgangers niet geschikt voor tere zieltjes. Ook al heeft Chevelle 30 jaar op de teller staan, de band klinkt nog steeds alsof de wereld in brand staat. Oh wacht. Sam en Pete Loeffer draaiden dit keer zelf aan de knoppen en speelden ook de meeste instrumenten. Om de super heavy songs live een beetje fatsoenlijk te laten klinken hebben ze zich verzekerd van een gemotiveerde bassist. Jammer dus dat de tour beperkt blijft tot de U.S.of A.

Shiner- Asleep In The Truck

Math-rock is de subdivisie van hardrock/metal waarin bands zitten die soms zulke moeilijke maatsoorten hanteren dat de leden moeten tellen om de draad niet kwijt te raken. Math komt van mathematics = wiskunde.

Shiner is zo’n math-rockband. De bandleden zich niet kunnen permitteren om te worden afgeleid anders wordt het chaos. Gelukkig maken de mannen het niet al te ingewikkeld. Er wordt behapbaar gerockt maar dus op hoog (volume) niveau. Nieuwe single Asleep In The Trunk heeft wel iets weg van Foo Fighters maar dan in zevenendertigste kwart maat of zo iets. Het is de eerste vrijgeven track van album numero zes van de band uit Kansas City. BELIEVEYOUME komt over ongeveer een maand uit.