Category: Breekijzer

Slift – Unseen

Slift is een 8 jaar en drie albums oude spacerockband uit het Zuid-Franse Toulouse. Er zijn drie Slifts, de gebroeders Jean en Rémi Fossat en Canek Flores.

2022 eindigt goed voor de band, of 2023 begint hoopgevend, zo kun je het ook zeggen. Single Unseen is namelijk geselecteerd door het befaamde Sub Pop label uit Seattle voor release op 7” door hun prestigieuze singles-club. Dat is een grote stap voorwaarts voor het Franse powertrio.

Het is niet moeilijk te horen wat het label dat aan de wieg stond van de oorspronkelijk grunge golf in Slift ziet. Unseen is een zwaarlijvig, lekker  stroperige rocktrack met fantasievolle effecten en een beklijvend refrein. Je zou Unseen retro kunnen noemen, maar wij zeggen tijdloos. Benieuwd wat de toekomst gaat brengen voor les messieurs Jean, Rémi et Canek!

King Buffalo – Mammoth

De 52ste Breekijzer van het 22ste jaar van de 21ste eeuw na Christus is een relatief rustig spacerockwerkje van het Amerikaanse King Buffalo.

De band heeft de krappe opstelling van bas, drums, gitaar en zang, maar weet desondanks een imposante muur van geluid op te bouwen. Zo te horen heeft de gitarist ook een flinke partij pedalen tot zijn beschikking. En een goed adresje voor geestverruimende middelen. Mammoth is namelijk nogal psychedelisch. Zozeer zelfs dat King Buffalo die andere King, King Gizzard naar de troon steekt. Meer van dit soort wegdroomtracks staan op het in september losgelaten nieuwe album van de buffel koning, Regenerator en op de vijf eerder verschenen langspelers.

Narrow Head – Gearhead

Een Gearhead is een autofanaat, een liefhebber van vaak oude auto’s waaraan ze zelf graag sleutelen om de bak weer op de weg te krijgen of aan hun smaak aan te passen. Een prima onderwerp voor een zware rocksong, zeker een die -als je hem in de auto draait- vanzelf harder gaat rijden. Zo’n soort song is Gearhead van Narrow Head dus.

Gearhead is na het reeds vooruitgestuurde titelnummer, Moments Of Clarity het tweede en waarschijnlijk laatste voorproefje van het nieuwe album van de Texaans wegpiraten, want over een week of zes komt-ie al uit!

You Me At Six – heartLESS

You Me At Six toont zich zijn gevoelige kant op nieuwe single heartLESS. Gevoelig betekent in dit geval niet sentimenteel, want ook al gaat de vierde voorloper van de achtste langspeler van de Britse band over een stukgelopen relatie, zanger-tekstschrijver Josh Franceschi laat zijn hoofd niet hangen, maar geeft vooral uiting aan zijn frustratie.

Truth Decay zo heet het nieuwe album van de band uit Surrey die al sinds 2004 garant staat voor metal van het melodieuze en intelligente soort.

All Them Witches – Hush, I’m On TV

De heksenbende slaat weer toe! Hush, I’m On TV is het elfde portie moerasrock dat de muzikale magiërs uit Nashville dit jaar serveren. Nog 2 te gaan en hun Bakers Dozen is compleet.

Met zijn vijf minuten is Hush een van de kortere tracks van All Them Witches, maar lang genoeg voor de band om zich eens lekker uit te rekken en voor de gitarist om zijn vindingrijke virtuositeit te etaleren. Ondanks het riante gesoleer is de midtempo track vrij poppy. We horen zelfs een koortje en het begin van een refrein. Dat laatste wil er bij de band nog wel eens bij inschieten.

Het feuilleton experiment van All Them Witches, elke maand een nieuw nummer uitbrengen is zeer geslaagd. Vanwege de ongebruikelijke manier waarop de band het album presenteert, zal hij waarschijnlijk wel niet in de jaarlijstjes terecht komen, maar dat Bakers Dozen een van de beste rockalbums van 2022 is, staat buiten kijf. 

Narrow Head – Moments of Clarity

Het Texaanse Narrow Head heeft hun slagorde uitgebreid met een derde gitarist en is gewapend met een zak vol smeulende rocksongs richting L.A. getrokken om daar onder geinspireerde leiding van Sonny Perry een nieuw album op te nemen. Wat opvalt aan de nieuwe opnameleider is dat hij niet uit de zware jongens-scene komt maar zich vooral ophoudt in kringen van kunstpunks en experimentalisten, bands als DIIV en Animal Collective.

Nieuwe Narrow Head single Moment Of Clarity laat horen dat hij ook weg weet met het zwaardere werk.

Moments Of Clarity is het titelnummer van het derde album van Narrow Head.  De nieuwe single biedt een mix twee van de belangrijkste smaken die de V.S. eind van de vorige eeuw aan de mondiale metalmix heeft bijgedragen, grunge en emo. Het nummer klinkt als een vulkaan die op uitbarsten staat, als een dreigende donderwolk. In handen van een mindere band dan Narrow Head zou het zaakje ontsporen, maar met welhaast bovenmenselijke inspanning houden de mannen de boel in bedwang. Noteer even in je agenda, 2 februari 2023 release Moment Of Clarity album van Narrow Head en vergeet niet waar je ze het eerst hoorde.

††† – Vivien

†††, in de fan-mond Crosses geheten is de bijband van Deftones zanger Chino Moreno. Mogelijk heeft Chino ††† in het leven geroepen als uitlaatklep voor zijn gevoelige kant. Denk echter niet dat hij een watje is. Wat Chris soft vindt, is voor menig andere burger nog een decibelletje of 100 te hard.

Dit gezegd hebbende. De meters blijven in het wit op Vivien, een spannend, spooky en sluipend nummer, dat ongeschikt is voor tere kinderzielen. In recensies worden wel een vergelijkingen met Depeche Mode gemaakt, en je hoort wel waarom. DP is meester in het creëren van dit soort elektronische duisternis.

Ons doet Vivien ook aan Britney Spears denken. Om precies te zijn aan Baby One More Time. Dat komt omdat de aanzet tot het refrein opvallende overeenkomsten vertoont met Britney’s Jezus hit. Toeval of plagiaat? That’s the question. Misschien van beide een beetje.

Crawlers – Too Soon

Op de plek waar normaal een biootje staat op Spotify is bij Crawlers alleen maar Yeah! te lezen. Wij doen daar nog een schepje bovenop en zeggen Oh Yeah! Of Fuck Yeah!

Er zijn vier Crawlers, ze komen uit Liverpool gekropen. Frontvrouw Holly Minto zingt niet alleen, maar speelt ook trompet. Daaruit mag je afleiden dat Crawlers niet het zoveelste zooitje ongeregeld is, maar een die opvalt en bijblijft. Too Soon is een van de zes tracks van hun spiksplinternieuwe, tweede EP, Loud Without Noise. Het nummer is niet representatief. Dat is eigenlijk geen enkel nummer. Crawlers is namelijk nogal veelzijdig, de band is breed van smaak. Wat hun songs bindt is een assertieve attitude, opgeschroefd volume en gitaar als dominant instrument.

Too Soon heeft elementen van rap en rock, komt met een verleidelijke female touch en genoeg energie om een maanraket te lanceren. Live zal Crawlers helemaal een feest zijn. Je kan dat gaat zien op 26 november in Paradiso.

Frankie and the Witch Fingers – Electricide

Electricide van Frankie and the Witch Fingers is een ver neefje van Black Sabbath’s Paranoid, gespeeld met het tempo van een op hol geslagen TGV.

Je denkt dat kunnen ze nooit live, maar ja dus. Het bewijs vind je op Youtube en op de min of meer gelijktijdige verschenen Audiotree live EP. De vliegensvlugge heksenvingers zijn van Josh Menashe, een gitaarvirtuoos die zich niet verliest in moeilijk gepiel, maar in dienst staat van het collectief.

Dat collectief komt oorspronkelijk uit de stad Bloomingdale in de staat Indiana, maar gaf op een aantal jaren geleden gehoor aan de lokroep van de psychedelische garagerockscene van L.A. Daarvan zijn ze nu een van de belangrijkste gang en smaakmakers.

De oogst van een kleine 10 jaar muziek maken is 4 albums. Daarnaast heeft de band bizar vaak opgetreden. Honderden shows per jaar. In mei stonden ze nog in Doornroosje. Het huidige absurd hoge spelniveau is hen dus niet komen aanwaaien. Het enige dat nog ontbreekt aan het plaatje is erkenning. Aandacht bijvoorbeeld van fans van Ty Segall en King Gizzard om maar twee verwante acts te noemen. En die van de oude Black Sabbath dus. Hopelijk helpt Electricide ze een handje.

 

Pinkshift – BURN THE WITCH

Nu Love Me Forever, het debuutalbum van Pinkshift alom verkrijgbaar is, maken wij nog graag even van de gelegenheid gebruik om je aandacht te vestigen op het multi-culti trio uit Baltimore.

Naar onze onbescheiden mening is Pinkshift een van de beste nieuwkomers binnen het wat zwaardere rockgenre. We zeggen bewust geen metal of punk of hard rock omdat het geluid dat Ashrita (zang en gitaar), Myron Houngbedji (drums) en Paul Vallejo (gitaar) voortbrengen te divers om onder één noemer te vangen. Dat neemt niet weg dat Pinkshift met gemak de kalk van het plafond speelt.

BURN THE WITCH is Pinkshift op volle oorlogssterkte. Binnen een tijdsspanne van iets meer dan drie minuten horen we een monsterriff, een zangeres die verleidt en vernietigt en een ritmesectie die sneller gaat dan Max verstappen in Zandvoort.

Love Me Forever van Pinkshift, kopen stelen of streamen dat album!