Category: Breekijzer

Porcupine Tree – Harridan

Op hun eerste levensteken in twaalf jaar kiest Porcupine Tree voor de heavy kant van de prog-rck, zij het met een jazzy afdronk. Drummer Gavin Harrison zoekt en vindt een middenweg tussen John Bonham en Billy Cobham, toetsenist Richard Barbeiri toont zich een geslaagde leerling van Keith Emmerson en bandbaas Steven Wilson toont zijn ware aard. Onder eigen naam flirtte hij het met pop. Hier klinkt hij als door de duvel bezetten.

Een funky basloopje blijkt de opmaat naar een net geen acht minuten durend epos dat strak staat van de spanning. Na de zoveelste eruptie volgt een Queen waardig stukje samenzang en keert de rust weder.

Samen met deze comebacktrack komt het nieuws dat er een compleet nieuw album aan zit te komen. PC plaat # 11 heet Closure/Continuation en verschijnt op 24 juni 2022, ruim op tijd dus voor het optreden in de Ziggo op 7 november.

Blood Red Shoes – Morbid Fascination

Een synthesizer zo vet als een Texaans olieveld Miss Laura Mary Carter als Cleopatra op haar verleiderlijkst. Dat zijn de werkzame bestanddelen van nieuwe Blood Red Shoes single Morbid Fascination.

De vierde single van het Britse duo dit jaar is weer net even anders dan de voorgangers. Blood Red Shoes is duidelijk niet van het stilstaan. De nevenfunctie van Morbid Fascination is opwinding veroorzaken van erotische aard. En dat kan je aan Laura overlaten. Zij krolt zich een weg door het elektronische woud dat partner in crime, Steven Ansell uit zijn keyboards tovert.  En ze komen spelen; op 4 feb in Vera, Gruun, op 5 feb in de Melkweg en de 6e in Pandorra, Utrecht.

Slash – The River Is Rising (Feat. Myles Kennedy and the Conspirators)

Slash en Myles partyen alsof het 1969 is op The River Is Rising. Met de nieuwe single kondigen de bloedbroeders de komst aan van de opvolger van Living The Dream uit 2018. Het nog titelloze album is zo goed als live in de studio opgenomen door Slash en Myles en de Conspirators. Precies zoals ze vroeger deden.

Volgens Slash is dit vierde album dat hij maakte met Myles en The Conspirators de beste tot nu toe. Hij zou natuurlijk gek zijn als hij anders beweerde, maar afgaand op de bruisende energie van The River Is Rising zou hij best wel een gelijk kunnen hebben.

Wie meer wil weten/horen of zien kan zijn/haar hart ophalen op Youtube. Daar zijn diverse clips te zien over het nieuwe project van Slash Hudson en co.

 

Johnny Marr – Receiver

Johnny Marr is de laatste tijd in het nieuws omdat hij het een gotspe vindt dat Rick Astley aan de haal gaat met nummers van The Smiths. Begeleid door The Blossoms toert Astley momenteel door de UK met een show waarin ze alleen maar nummers van The Smiths zingen, composities dus van Morrissey en Marr. Voor Johnny Marr is Astley artistiek gezien de vijand. Hij voelt dus echt ge-rick rolled. Uiteraard vindt Morrissey het allemaal prachtig. Als die iets kan doen om zijn oude maat dwars te zitten zal hij het niet nalaten.

Hopelijk krijgt Marr’s nieuwe EP net zoveel aandacht als zijn tirades tegen de in zijn optiek heiligschennis van de zanger van ‘Never Gonna Give You Up’. Het prijsnummer van de Fever Dream Pt 1 EP is Receiver, een grootstedelijke rocksong met lekker veel gitaarwerk van de misschien wel beste gitarist van de new wave generatie. Dat Pt 1 duidt er op dat er meer nieuwe muziek van Johnny Marr in de pijplijn zit.

Misschien moet Rick Astley eens een van Marr’s nieuwe composities coveren. Wie weet krijgt hij dan eindelijk weer eens een hit. Of zou Marr dat ook niet zien zitten?

The Mysterines – Hung up

The Mysterines, onthou die naam, dan kan je over een paar maanden zeggen dat je de band uit Liverpool al lang kent, want gehoord op Pinguin On The Rocks. Dat het kwartet onder de strenge leiding van Lia Metcalfe hoge ogen gaat gooien  staat na twee EP’tjes en een paar losse liedjes wel vast.

Het vers van de pers gerolde Hurry Up is Mysterines in optima forma; een schurende rocksong met een punky randje en poppy afdronk. Het zijn de krachtige songs, de poeha waarmee er wordt gerockt, maar vooral de bij vlagen angstaanjagend duistere stem van miss Metcalfe die de band boven de massa uittillen. Lia ziet er superlief uit met haar melancholieke blik, maar als je haar hoort zingen blijkt ze het type waarvoor je de gordijnen dicht en de deur op het nachtslot doet.

Twee jaar na het eerste levensteken is het eerste album is in zicht. Het debuut van The Mysterines heet ‘Titled, wat zo iets betekent als van adel’ en komt  maart volgend jaar uit.

Volbeat – Shotgun Blues

De vikingen komen! 5 jaar lang is het stil geweest rond de Deense geweldenaren, maar nu verbreekt Volbeat de stilte met een bak pleurisherrie die zich nog het best laat omschrijven als een inval van de Noormannen.

Shotgun Blues is een van de 17 nieuwe tracks die Volbeats hebben klaargemaakt voor release. 13 op het nieuwe album, en vier in de bonus. Album nummer 8 van Volbeat is ‘Servant of The Mind’ gedoopt. Hij komt begin december uit. Daar gaat je stille Kerst (en die van de buren!

Anberlin – Two Graves

Anberlin, bestaan die weer? Jep, of nog steeds dat is bij die gasten nooit duidelijk. Maakt ook niet uit. Feit is dat er een nieuw album in de week staat en dat dat zeer waarschijnlijk een prima plaatje gaat worden. Dat baseren we op de nieuwe single van de rockers, hun eerste nieuwe nummer in zeven jaar!

Two Graves hakt er behoorlijk in, het tempo ligt hoog, het energiepeil nog hoger. Ze hebben duidelijk geoefend en dan doelen we op de live gestreamde Lockdown concerten die Anderlin het afgelopen jaar heeft georganiseerd. Dat van dat nieuwe album is overigens een beetje wishful thinking, want officieel is daar nog niks over bekend gemaak. Maar Anderlin gaat weer toeren, en dan is een album meestal nooit ver weg. Hou hun site in de gaten.

Placebo – Beautiful James

Het is 8 jaar geleden dat Placebo een album uitbracht en 5 sinds hun laatste single. Je zou bijna de hoop opgeven. Bijna, maar niet helemaal!

Het gonst al een tijdje in het Placebo kamp over eventuele nieuwe activiteiten. Afgelopen donderdag bleken die geruchten waar te zijn, er is een geluid uit van de band van Mister Molko!

Nieuw is misschien niet helemaal het juiste woord. Beautiful James is weliswaar een spiksplinternieuw nummer, maar klinkt behoorlijk vertrouwd in de oren. Wat meer synths dan gitaar in de mix, maar in opzet en executie is Beautiful James Placebo ten voeten uit. Zoals een van de commentatoren op Youtube schrijft, het is alsof je bezoek krijgt van een oude vriend. Nieuw maar ook nostalgisch dus. Brian is overigens uitstekend bij stem.

De tot duo geslonken band met naast Brian Stefan Olsdal als enig lid heeft laten weten dat het nieuwe album helemaal af is en een tour in de maak. Harde info ontbreekt verder. Maar Placebo is terug en dat is voorlopig even voldoende.

LOSER – Skyward

Dat er in Australië meer te halen valt dan hippy trippy stuff maakt het Melbournse LOSER spic en span met nieuwe single Skyward. Met hun debuutalbum kraakte de band de binnenlandse rockmarkt, met All The Rage, hun vers verschenen nieuwe album is de rest van de wereld aan de beurt.

LOSER is hard, snoeihard zelfs bij tijd en wijle, maar nooit lomp of hersenloos. De band geeft als referentie zowel Weezer als Oasis op. Dat is (gelukkig) niet te horen. Ons doen tracks als Skyward eerder aan old school grunge denken, maar dan gespeeld met de energie van de nineties metal mannen. Retro, maar niet ouderwets. Eigenlijk kan iedereen wel iets van zijn/haar gading vinden in de muziek van LOSER op voorwaarde dat tempo en volume geen bezwaar zijn.

The Rasmus & Apocalyptica – Venemous Moon 

 De nieuwe Breekijzer is een Fins onderonsje van The Rasmus en Apocalyptica, twee -we mogen wel zeggen- grote namen aan het internationale metalfront.

The Rasmus timmert sinds 1994 aan de weg. Apocalyptica begon zelfs nog een jaar eerder. De eerste heeft een poppy kant, de tweede een symfonische, logisch als je een stel cello’s in de opstelling hebt. Apocalyptica maakte in eerste instantie naam met cello covers van nummers van Metallica, toen die formule was uitgewerkt is de band eigen nummers gaan spelen. En dat doen ze nog steeds.

De bands kennen elkaar natuurijk al heel lang, zo groot is de Finse metalscene niet. Rasmus zanger Lari Yiönen heeft in 2004 een moppie meegezongen op het nummer Bittersweet van Apocalyptica.

Venemous Moon is de eerste track die in de volle gezamenlijkheid tot stand is gekomen. Het resultaat mag er zijn, het experiment is voor herhaling vatbaar. En klinkt precies zoals je kan verwachten, als The Rasmus met strijkers. Als Finland Venemous Moon had afgevaardigd naar het Eurovisie songfestival had Måneskin waarschijnlijk het nakijken gehad.