Ghost – Rat

Ghost is een behoorlijk maffe doemmetal band uit Zweden, die er vervaarlijker uitziet dan ze klinkt. Terwijl de songs bij tijd en wijle dus behoorlijk poppy zijn, ogen de bandleden als extra’s in een horrorfilm. De zanger gaat/ging door het leven (of is het de hel?) als Papa Emeritus (I,II, III). Meestal draagt hij een soort mijter en andere pauselijke parafernalia. Hij verandert per album van indentiteit. Zijn echte naam is Tobias Forge. Dat was geheim tot hij vorig jaar door oud bandleden tijdens een proces gedwongen werd zijn ware indentiteit te onthullen.

De rest van de band mag geen naam hebben, zij staan bekend als de Nameless Ghouls. Theater dus. De kostuums passen bij de occulte en satanische songteksten, die vaak refereren aan bekende horrorverhalen en collectieve angsten. Zoals die voor ratten.

Het is even stil geweest rond Ghost. Hun laatste album stamt uit 2015, maar op juni zal plaat 4 verschijnen. Prequelle is de titel en Cardinal Copia de nieuwe naam van de zanger. Het album is geproduceerd door Tom Dalgety, die zijn sporen verdiende middels zijn werk voor o.a. Pixies, Royal Blood en OPETH. 

LIVEDATUM: 14 juli Dynamo, Eindhoven.

The Outfit – Soldier Boy

Nieuw en ook weer niet is The Outfit. De naam is nieuw, maar de vier muzikanten hebben een flinke staat van dienst. De gebroeders Nawara verdienden hun sporen in het clubcircuit van Chicago. Mike Gorman schreef geschiedenis als lid van powerpop-legende, Pezband en de uit Phoenix, Arizona afkomstige zanger-songwriter Andy Mitchell maakte kilometers als lid van 9 Volt en Verona.

Het kwartet komt dus beslagen ten ijs en dat hoor je. Begin dit jaar debuteerde The Outfit met een naar de band genoemd album. De plaat is geproduceerd door Ulrich Wild, die eerder hand en spandiensten verrichtte voor o.a. Deftones, White zombie en Pantera.

Soldier Boy is de eerste single van het album. Een goede keuze, want representatief voor wat The Outfit in de melk te rocken heeft: riff-rijke rock, hard maar niet al te heavy. En maatschappijkritisch. Soldier Boy is een aanklacht tegen de militaire macht van V.S. die vaak meer kwaad doet dan goed. Zware jongens, maar geen domme jongens die Outfit.

DMA’s – For Now

DMA’s maakte naam als de beste Britpopband van Australië. Een paar jaar nadat de gebroeders Gallagher elkaar de band uit hadden gejaagd, debuteerde het trio uit Sydney met een track zoals Noel ze al een tijdje niet meer had geschreven.

Dat was vier jaar geleden, sindsdien heeft DMA’s hun palet aan invloeden uitgebreid met andere bands uit Manchester, of eigenlijk moeten we zeggen Madchester, want het zijn de mannen, die een brug sloegen tussen house en indie die DMA’s tot voorbeeld strekken, te weten Happy Mondays, Prima Scream en niet op de laatste plaats Stone Roses.

Even leek DMA’s het pad bijster. De vorige single was een mierzoete ballad, die de schrik om het hart liet slaan, maar met zijn lekker dreinende zang, calorierijke gitaren en jungle drums is For Now een uitstekende smaakmaker van het eveneens For Now gedoopte tweede album, dat eind deze maand uitkomt.

LIVEDSATUM: 12 mei Paradiso, Amsterdam.

Parkway Drive – The Void

Parkway Drive is niet alleen de best metalcore band van Australië, maar volgens mensen die het kunnen weten de beste metalcore band ooit. Goed nieuws dus dat de luidruchtige tegenvoeters na drie stille jaren weer eens een teken van leven geven.

Die pauze hadden de mannen overigens wel verdiend, want sinds hun eerste kik in 2003 zijn ze behoorlijk tekeer gegaan. Parkway Drive komt dus uit Australië, uit Byron Bay om precies te zijn, maar hun fans vind je in alle hoeken van de wereld. In 2005 verscheen Killing Met A Smile, hun eerste wapenfeit. Over een kleine maand zal langspeler nummer zes het licht zien. De plaat gaat Reverence heten en zal net als de voorgangers uitkomen op het kwaliteitslabel Epitaph.

Vooruit gestuurd om alvast stemming te maken is The Void, een poppy, maar gepeperde track, die de oude fans zeker zal bekoren, maar ook best wel eens nieuw volk over de streep zou kunnen trekken.

 

LIVEDATUM: 1 juni Forta Rock, Nijmegen.

Stone Temple Pilots – Middle Of Nowhere

Je zou Jeff Gutt, de nieuwe zanger van Stone Temple Pilots een dapper man kunnen noemen. Met zijn twee voorgangers Scott Weiland en Chester Bennington is het namelijk niet goed afgelopen. Ook de rest van de band getuigd van moed en vertrouwen. Het is namelijk maar weinig bands gegeven om een succesvolle doorstart te maken met een nieuwe zanger. Bands worden vaak vereenzelvigd met de frontman. In geval van STP is dat een vergissing. Na acht albums en drie zangers is het wel duidelijk dat het de gebroeders DeLeo en hun trouwe metgezel Eric Krezt de gangmakers zijn.  Niet dat de zanger niet belangrijk is, maar tot nu toe blijkt zijn rol ondergeschikt aan die van de instrumentalisten.

Stone Temple Pilots heeft er niet voor gekozen om hun successound een op een te kopiëren. Zoals een fan opmerkt in de Youtube comments lijkt Middle Of Nowhere meer op Velvet Revolver dan op oude Pilots. Jeff Gutt (ex Dry Cell) houdt zich prima staande in een wervelwind van drums en gitaren, zijn stem is wat nasaler dan die van zijn voorgangers maar niet minder overtuigend. Middle of Nowhere is een sterk begin van het nieuwe STP album 8, dat dus beter is dan je misschien had verwacht.

Pearl Jam – Can’t Deny Me

2018 blijkt een goed jaar voor fans van Pearl Jam. Niet alleen komt de band eindelijk weer eens onze kant op voor een aantal optredens, binnenkort verschijnt er ook een nieuw album!

Eindelijk mogen wel wel zeggen, wan tussen Lightning Bolt en de nieuwe gaapt een gat van vijf jaar. We weten nog niet wanneer de plaat uit komt en ook niet hoe hij gaat heten. Het zou logisch zijn als het elfde studioalbum van de grunge-pioniers voor de zomer uit gaat komen, want dan is de band in Europa voor een serie optredens.

Can’t Deny Me laat horen dat we geen grote verandering hoeven te verwachten. De nieuwe single is een niet heel erg opvallend, maar wel hard rockend nummer waarin Eddie lekker van leer trekt tegen de huidige president van de Verenigde Staten.

LIVEDATA 12 juni Ziggo Dome, Amsterdam. 15/06 Pinkpop, Landgraaf 05/07 Rock Werchter

Outshine – We Are Broken

Noorwegen heeft de naam, maar als het gaat om het produceren van decibellen weten de Zweden ook van wanten. Neem Outshine, een kwartet doemrockers uit Gothenburg dat uit het zelfde metaal is gesmeed als Alice In Chains, Type O Negative en System Of A Down, maar vanwege omstandigheden van geografisch en mentale aard zijn eigen niche heeft uitgebeiteld. Met een kleine 15 jaar op de klok mag je de mannen wel tot de veteranen rekenen van de Scandinavische metalscene, maar getuige het vuur van We Are Broken brandt het heilige vuur nog onverminderd fel. We Are Broken komt van het vers verschenen album 1313.

Ministry – Antifa

Koud weer in Nederland, dus tijd voor een Breekijzer op Pinguin On The Rocks wat je 100% bibbers en rillingen geeft. Wat te denken van de nieuwe single Antifa van Ministry. 100% grillig. Wie Ministry niet kent… het is een industrial metalband uit Chicago en bestaat alweer sinds 1981. In 2008 ging de band uit elkaar door het overlijden van bassist Paul Raven. Maar in 2011 werd toch weer een reünie aangekondigd. Met meteen in 2012 en 2013 nieuwe albums. Vijf jaar later volgt in 2018 de opvolger AmeriKKKant die 9 maart verschijnt, aanstaande vrijdag dus.

Papa Roach – Born For Greatness

Papa Roach is altijd goed voor een relletje van het muzikale soort. Met nieuwe single Born For Greatness zorgt de band weer voor de nodige opschudding. Vooral vooraan bij concerten van de veteranen zal het uitkijken geblazen zijn voor rondslingerende armen, abrupte acrobatische beenbewegingen en headbang manoeuvres in velerlei varianten.

Born For Greatness is single # 3 van studioalbum nummer 8 van de metalrappers uit Vacaville, California, die sinds 1993 de ene rake klap na de andere uitdelen. De naam Papa Roach komt overigens van de stiefvader van zanger Jacoby Shaddix, Howard William Roach. De band heette eerst Coby Dick, wat eigenlijk ook een prima naam is.

Teenage Wrist – Dweeb

Teenage Wrist is een nieuwe band uit L.A. Na een salvo singles volgt binnenkort een eerste album, Chrome Neon Jesus getiteld. Als je weet dat Teenage Wrist het nieuwe paradepaardje is van Epitaph Records dan weet je waarschijnlijk ook dat de band uit de punkhoek komt.

Punk er in vele smaken, Teenage Wrist zit ergens tussen de shoegaze en emo in. De meest in het oor springende inspiratiebron van Kamtin, Marschall en Anthony lijkt Dinosaur Jr te zijn, een band die net als Teenage Wrist niet zuinig is met gitaren en de tempo’s liever wat lager houdt. Dweeb is overigens een synoniem van nerd.

Dat Epitaph hoog inzet op Teenage Wrist blijkt wel uit de keuze van producer. Die honneurs worden waargenomen door Carlos de la Garza. Garza is gespecialiseerd in het slaan van bruggen tussen punk en pop. Hij speelde een grote rol in de opkomst en het succes van o.a. Paramore, Jimmy Eat World en meer recent Wolf Alice. Chrome Neon Jesus verschijnt op 9 maart.