Category: Breekijzer

Return To Dust – Live Like This

Return To Dust komt uit en L.A. en is een eigentijdse band. Zo piep zelfs dat ze nog niet aan een album zijn toegekomen. Dat is allemaal niet te horen.

Als je niet beter zou weten zou je zweren dat de band uit Seatle of omgeving komt en dat het begin jaren negentig is. Je kunt niet naar Live Like This luisteren zonder aan bands als Alice In Chains, Deftones of Nirvana te denken. Zie Return To Dust als zelfbenoemde conservatoren van de grunge aanverwante genres.

Is het nieuw of vernieuwend wat ze doen? Nee dus. Is het goed gedaan? Dat dan weer wel. Nog even over de bandnaam. Die klinkt nogal christelijk. ‘Stof zijt gij en tot stof zult ge wederkeren’. Maar zou ook van de gelijknamige film kunnen komen. Hoewel Dust To Dust (2022) is misschien wel wat te romantische voor een harde rockband.  Laten we daarom maar op de bijbel houden. Het zijn tenslotte Amerikanen 😉

Present – Easy

Present is een recent opgestarte neo-grungeband uit de Bay Area. Dat is een concentratie van steden rond de baai van San Francisco.

Middelpunt van de band is Alex Hunter. Zij zingt, schrijft de teksten en speelt ook gitaar. Op bio gebied valt er nog niet veel meer dan dit te vertellen over Present. De bands is nog niet aan een album toegekomen. Wel hebben we een mening kunnen vormen op basis van de debuut EP en het drietal nieuwe singles waarvan Easy de meest oorstrelende is.

In Easy maakt de band mooi gebruik van het contrast tussen van Alex’ lichte stem en de zware gitaren van haar mannenbroeders. Bandnaam Present laat zich niet makkelijk googelen en songtitel Easy al helmaal niet. Dus hoe de single elders valt kunnen we je niet vertellen en ook over eventuele albumplannen tasten we nog in het duister. Maar afgaand op eigen smaak en inzicht denken we dat Present alles heeft om uit te groeien tot iets van waarde.

Jesse Detor – Hands

We sluiten rockjaar 2024 af met een belofte voor de nabije toekomst. Jesse Detor is een jonge singer-songrocker die haar aangeboren talent momenteel leert beheersen op het prestigieuze Berklee College Of Music in Boston.

Het nog niet voltooien van haar studie weerhoudt Jesse er niet van om alvast wat muziek los te laten op de luisteraars. Haar meest recente release heet Hands, een stevig rockende song die qua sound ergens tussen PJ Harvey Paramore en inzit. Naast de fijne riff is Jesse’s zang een belangrijke attractie. Met haar hoge uithalen sluit ze aan bij de beste hard rock traditie van Deep Purple en Led Zeppelin. Van Jesse Detor gaan we nog wel meer horen.

Kid Kapichi – 999

999 de nieuwe single van het Britse Kid Kapichi heeft in de verte wel iets weg van That’s Not My Name van The Ting Tings, maar dan 3 x zo snel en 10x zo hard, met een mannen ipv een vrouwenstem en gitaren ipv keyboards. Kan je het nog volgen?

De band maakt zich boos over systematisch racisme, seksisme en corruptie bij de politie. Hier in Nederland lopen steeds meer zaken spaak, maar in post-Brexit Engeland gaat het echt fout. Gouden tijden dus voor punk en aanverwante protestgenres. 999 is single 3 van Kid Kapichi album nummer 3, There Goes The Neigbourhood dat volgens de planning op 15 maart moet gaan uitkomen.

Future Humans – Cost

Future Humans is een semi-symfonische rockband uit het Verenigd Koninkrijk. Het vijftal mengt synths met stevige gitaren in sterke kopstaart songs. Die worden overtuigend gezongen door een imposante frontman met een opvallend groot stembereik.

Het is een beetje een geval van ‘what’s not to like’. Maar als we een klein puntje van kritiek mogen opperen dan is het dat de band nog wat zoekende lijkt naar een definitieve sound en doelgroep. Sommige songs zijn superpoppy, andere zoals nieuwe single Cost gaan richting heavy. Misschien zijn wij van POTR wat strenger in de leer dan het Britse publiek, maar een en ander komt nog wat schizofreen over. Ons advies is simpel. Ga verder op de weg die is ingeslagen met Cost en de toekomst is aan u.

Droïd Fantôm – The Plan

Droïd Fantôm is een indie/powerpop duo dat is ontstaan in de studio. Die staat in Parijs en is collectief eigendom van de band Fleche.

Die band ligt even op zijn reet wat de helft van de band de tijd en de gelegenheid geeft om eens lekker te klooien. Dat verliep zo voorspoedig dat er als snel genoeg materiaal was voor een album. Dat verscheen de eerste van deze maand onder de titel, Emptiness Takes Time. De verschillen tussen Droïd Fantôm en de moederband zijn nog geen eens zo groot. Beiden beoefenen het powerpop genre, maar de afsplitsing is net wat subtieler, zit net wat strakker in de verf. The Plan is een goedgekozen single, want representatief voor het album. Je hoort er sporen in terug van classic powerpopbands als Cheap Trick en Dwight Twilley. Niks nieuws sous le soleil dus maar wel tres jolie.

The Jesus & Mary Chain – jamcod

Toen The Jesus & Mary Chain debuteerde in 1985 met het Psycho Candy album en de Just Like Honey single was alles aan de band controversieel; hun uiterlijk, de bandnaam, het volume van hun shows die zelden langer dan 20 minuten duurden maar bovenal hun muziek.

Zo’n puist gestroomlijnde herrie hadden we nog nooit gehoord! Alsof The Ramones een oud Beach Boys nummer coverden met begeleiding van een stel straaljagers. Wat we toen – bijna 40 jaar geleden niet hadden durven bevroeden- was dat de stijl die de gebroeders Reid toen introduceerde, de shoegaze nu niet alleen nog steeds in zwang zou zijn, maar misschien nog wel populairder dan ooit. Zeker als we het zachtere zusje, de dreampop meerekenen.

The Jesus & Mary Chain bestaat nog steeds. Of alweer eigenlijk, ze zijn er tussen 1999 en 2007 even uit geweest. Zo revolutionair als toen is de band allang niet meer. Dat ze misschien hun haren, maar niet hun streken hebben verloren is goed af te horen aan nieuw single jamcod. Die als vanouds, schuurt en schaaft en alle meters in het rood laat lopen. Jamcod is de aanjager van een nieuw album , numero 8 van Jim en William Reid, die op 8 maart moet gaan uitkomen onder de titel Glasgow Eyes. Rond die tijd gaat The Jesus & Mary Chain ook weer touren. Leg je oordoppen maar alvast klaar.

Porno For Pyros – Agua

2023 is een goed jaar voor comebacks moet Perry Farrell hebben gedacht. Hij volgt het voorbeeld van o.a. The Stones, The Beatles en Blur en komt met zijn eerste nieuwe muziek sinds?

Ja dat hangt er vanaf. Solo liet hij in 2019 voor het laatst van zich horen. Met Jane’s Addiction was dat in 2011 en met Porno For Pyros was dat nog langer geleden, in 1996! Nu willen we Farrell solo of met een van zijn bands niet gelijkstellen met genoemde namen, maar we zijn blij dat hij weer eens iets van zich laat horen. Waarom Perry er voor koos om Porno weer leven in te blazen? Waarschijnlijk om waardig afscheid te nemen. Klaarblijkelijk is dat er 26 geleden niet van gekomen. De band gaat dan ook op ‘afscheidstournee’ in de oorspronkelijk bezetting. En hoe klinkt de comebacksingle? Ouderwets goed met het accent op ouderwets. Agua was dan ook oorspronkelijk bedoeld voor het 2e Porno album, Good God’s Urge. Volgend komt er ook nog een nieuwe EP.

En Perry zou Perry niet zijn als hij de tour niet zou koppelen aan een nobel doel. Dat doel heet Surfrider Foundation. Dat is een organisatie die zich inzet voor het schoon en leefbaar houden van de Pacific Ocean.

Minor Citizen – Operator

Vandaag is Operator van stonerrocktrio Minor Citizen uitgekomen. De song is de tweede single van de komende EP, “Not Perfect Either”, die de Amsterdammers met Mario Goossens van Triggerfinger hebben opgenomen! Operator gaat over het moment dat frontman Thomas uit een relatie stapte waar hij al een tijd niet meer in wilde zitten, en in de nasleep daarvan onverwachts een nieuw persoon tegenkwam. Het begin van het nummer is eigenlijk een kreet van iemand nodig hebben (“I need an Operator”), die in de tweede helft van het nummer beantwoord wordt.

De single release gaat samen met het einde van de Popronde, waar Minor Citizen dit jaar onderdeel van was met maar liefst 24 shows! Binnenkort verschijnt na de release van Operator ook een live video. Dan kan je ook thuis of in de pauze met de haren los.

Bar Italia – Worlds Greatest Emoter

Wie regelmatig naar Pinguin Indie luistert zal bekend zijn met de naam Bar Italia. Met Worlds Greatest Emoter crosst de Britse band nu ook over naar Pinguin On The Rocks. Wat de allernieuwste single van het trio geschikt maakt voor liefhebber van het wat zwaardere lied is de la gitaren die hier wordt opengetrokken. Dat en het het gruizige -lees grunge- karakter van het afwisselend door Jezmi Tarik en Sam(antha) Fenton gezongen World Greatest Emoter. Op de vraag wat een ’emoter’ is moeten we het antwoord schuldig blijven. Het is sowieso een raadsel waar het nummer over gaat. Maar het klinkt dus geweldig.