Shame On You is de vierde single van het nieuwe Palace album dat op 21 januari verschijnt. Zo begint het studioalbum Shoals langzaam maar zeker gestalte te krijgen. Op zaterdag 6 maart staat de Londense band a in de grote zaal van Paradiso in Amsterdam.
Leo Wyndham, Matt Hodges en Rupert Turner brachten in 2014 hun veelgeprezen debuut-EP Lost In The Night uit, gevolgd door de Chase The Light EP het jaar daarop. Hun debuutalbum So Long Forever verscheen in 2016 en het tweede album Life After werd uitgebracht in 2019.
Khruangbin en Leon Bridges kondigen vandaag hun nieuwste samenwerkings-EP Texas Moon aan, die op 18 februari uitkomt op Dead Oceans, in samenwerking met Columbia Records en Night Time Stories Ltd. Texas Moon, het vervolg op hit-EP Texas Sun, is een introspectieve wandeling door het donker. “Zonder vreugde kan er geen écht perspectief zijn op verdriet”, zegt Khruangbin. “Zonder zonlicht zorgt al die regen er niet voor dat dingen groeien. Hoe kun je de zon hebben zonder de maan?”
In combinatie met het dit nieuws presenteren Khruangbin en Leon Bridges de video voor “B-Side”, een verdwaalde western-opname in J. Lorraine Ghost Town en geregisseerd door Philip Andelman met al deze artiesten voor de allereerste keer in de hoofdrol.
Texas Moon dankt hun gemeenschappelijke thuisstaat voor inspiratie en onderzoekt peinzend de muzikale perceptie van Texas, terwijl ze hulde brengen aan het huwelijk van country en R&B dat synoniem is geworden met de eenzame sterrenstaat. Aangedreven door rollende gitaarlicks, conga en bongo, mediteert lead single “B-Side” op ontmoeting in een droom en dartelt door de naderende contemplatieve nachtelijke staat met zijn verlangensvreugde.
Elders op Texas Moon channelen de artiesten een nieuw intiem muzikaal bereik dat het meest dramatisch wordt geïllustreerd wanneer de ruimtelijke sensualiteit van de minimalistische ‘Chocolate Hills’ leidt naar de grimmige spiritualiteit die wordt aangesproken op ‘Father Father’, een herinnering aan de evangeliewortels van beide acts. Over een eenvoudig rollende gitaarfiguur smeekt Bridges de hemel – “Look at the mess that I made/Just a man with unclean hands”— alleen om herinnerd te worden aan Gods eeuwige liefde.
Voor Khruangbin was één nummer in het bijzonder een teken van het vertrouwen dat Bridges in hen stelde. “Het nummer ‘Doris’ gaat over zijn grootmoeder die de overgang maakt van deze wereld naar het volgende rijk”, zegt Johnson. “Het is een heel somber, heel diep nummer. En als iemand je dat soort werk in handen geeft, is het laatste wat je wilt doen het verprutsen, te veel produceren of te veel doen. We behandelden het met het respect dat het verdiende en behandelden Doris met het respect dat ze verdient.”
“Het is als een kort verhaal…”, zegt Lee over de muziek. “En het laat ruimte om deze verhalen bij elkaar te blijven brengen. Het is niet Khruangbin, het is niet Leon, het is deze wereld die we samen hebben gecreëerd.”
Na de release steeg “Texas Sun” naar de nummer 1 positie in de Billboard’s Emerging Artists Chart, samen met de nummer 1 op de plek in “Americana/Folk Albums”, de nummer 2 op “Vinyl Albums”, de nummer 4 op “Top Rock Albums” en nr. 6 op “Top R&B Albums”. Het is opmerkelijk dat de muzikale richtingen van beide partijen diep werden beïnvloed door hun tijd samen te werken aan Texas Sun.
Khruangbin’s meest recente studioalbum, Mordechai, verplaatste hun eigen zang naar de voorgrond, een verandering die ze gemakkelijk toegeven was een direct resultaat van het werken met Bridges. Hun geluid werd ook afgeluisterd voor de remix/herinterpretatie van een nummer van Paul McCartney voor het McCartney III Imagined-project. Ondertussen heeft Bridges, naast zijn genre-tartende Grammy-genomineerde album Gold-Digger’s Sound, verschillende andere uitdagende, gedeelde samenwerkingstracks uitgebracht, waaronder werk met John Mayer, Lucky Daye en meest recentelijk Jazmine Sullivan. Elk van de artiesten verscheen onlangs op Austin City Limits en zal het hele jaar door touren met de enige Benelux show gepland op 12 april 2022 bij AFAS Live.
‘What It Means’ is de vierde single van de aankomende EP van GOSTO; dit nummer herinnert je aan de schoonheid van de de wereld buiten je digitale schermen. Het is een speels en organisch, warm en melodieus, groovy en dromerig, nostalgisch en gevoelig nummer met veel aandacht voor detail. Zijn succesvolle debuutalbum Memory Ivy (2016) bracht hem al van Duitsland naar Japan en van De Wereld Draait Door tot de voorprogramma’s van Jamie Lidell, Oscar en de Wolf en Thomas Dybdahl. Ook stond GOSTO een paar jaar geleden op ons podium in Groningen. Zijn vorige releases kregen al meer dan 5 miljoen streams. GOSTO’s nieuwe EP verschijnt begin 2022. Het concept voor de videoclip heeft hij zelf gedaan, en is geheel bij hem gefilmd.
Mmm Mmm, dat is de titel van de nieuwe song van Camilla Blue. Een song over zelfreflectie. Het is de achtste single die ze uitbrengt voorafgaand aan haar tweede album Yellow, dat in maart 2022 verschijnt. Het nummer maakt ook deel uit van de Augmented Reality liveshow die op 25 maart in première gaat in de Effenaar. Camilla Blue ontwikkelt deze show samen met Effenaar Smart Venue en Fontys.
“Mmm Mmm gaat over het vat vol tegenstrijdigheden in mij’, vertelt Joyce Deijnen. Haar alter ego Camilla Blue vertolkt dit in het lied. Het is een warm en ingetogen nummer met intense begeleiding van haar gelijknamige band. “Door mijn gedrevenheid wil ik vaak alles tegelijk, waardoor ik mezelf nogal eens voorbij loop en ruimte bij anderen wegneem. Ondanks alle goede bedoelingen maak ik het mezelf dan onnodig ingewikkeld. Ook heb ik wel eens moeite met hoe materialistisch mensen in het leven staan. Those who mind don’t matter and those who matter don’t mind. Als je ouder wordt, moet je meer doen om de weg naar echt geluk te vinden.”
AR-show
Het album Yellow gaat over het leven van Camilla Blue, van haar prille jeugd als pleegkind naar volwassenheid. Met ondersteuning van Kunstloc Brabant werkt zij momenteel aan de AR-liveshow die in 2022 langs Nederlandse poppodia gaat toeren. De rijk gevarieerde songs over haar levensverhaal krijgen extra kracht door verrassende AR-beelden die het publiek ervaart door speciale brillen.
Op basis van een concept van regisseur John Heijligers hebben studenten van de Fontys opleidingen Creative Studies en ICT respectievelijk de storyline en de techniek uitgewerkt. Ook hebben zij een multi-experience platform ontwikkeld voor de promotie van de tour met nieuwe technologieën. Zo komt er in de steden waar Camilla Blue deze AR show speelt een mystieke gele deur te staan, waarbij je via een QR-code een eerste impressie krijgt van de AR-show.
Camilla Blue componeert, schrijft teksten, zingt, speelt piano en gitaar, en combineert andere artistieke kwaliteiten zoals schilderen en ‘performen’ met haar muziek. Als één van de toptalenten van Brabant kreeg ze ondersteuning van Music Hub Brabant.
De garagerock/fuzzpunk band Cloudsurfers uit het hoge noorden laat een nieuw geluid horen. Begin dit jaar bracht Cloudsurfers het debuutalbum, nu is er een gloednieuwe song genaamd ‘Yaggerdang’. Met deze single laat de band de nieuwe richting horen die ze opgaat. Het nummer werd op tape opgenomen in een verlaten poppodium in Den Haag en het is vernoemd naar de Instagram pagina van Pete Townshend. Het nummer heeft een rustig intro maar al snel schakelt de band naar de volgende versnelling en trapt ze de fuzzpedalen in waarna de luisteraar drie minuten lang heen en weer geslingerd wordt door riffs en drums. Zanger Thom Liesting schreeuwt ondertussen de frustraties van het nuchtere leven uit. De mix en productie is gedaan door Redmer Kamsma (Magnetic Spacemen en JSSY) en de mastering door Pieter Kloos (The Void Studio).
Cloudsurfers is de meest geboekte band van Popronde 2021 met maar liefst 27 shows en maakte daarnaast veel indruk met optredens op festivals als Left of the Dial, Valkhof en Sniester. In januari 2022 speelt de band op Eurosonic Noorderslag in Groningen als onderdeel van Hit The North. Met deze single sluit de band ook een periode af omdat het de laatste release is als 4 piece, onlangs is drummer Nanne Hatzman toegevoegd aan de samenstelling van de band.
De Belgische post-hardcore band killthelogo heeft recent zijn nieuwe single-video ‘BUY MORE SH!T’ online gezet. Dit is de derde track van het debuutalbum ‘Reset’ dat eind november uitkwam via [PIAS]. En wat voor track; Belgische furie! Afgelopen vrijdag was de releaseparty in een bezweet Ancienne Belgique.
De “nieuwe” Belgische post-hardcore band killthelogo is herrezen uit de zeer succesvolle crossover/hardcore/nu-metaformatie .Calibre, die in de zeroes furore maakte in eigen land en daarbuiten. .Calibre (die op zijn beurt voortkwam uit het eveneens Belgische Facedown dat al jaren bekend was in het crossover/hardcore/nu-metal underground circuit) bracht in 2002 zijn eerste en enige album ‘Kill The Logo’ uit bij Warner Music, dat enthousiast onthaald werd. .Calibre speelde op de grootste festivals in binnen- en buitenland waaronder op Rock Werchter en Pukkelpop, en scoorde een ferme hit op Studio Brussel en TMF.
Een beetje gechargeerd zou je goed bedoeld killthelogo de Belgische Rage Against The Machine kunnen noemen, in die zin dat het vijftal in zijn songteksten flink ageert tegen de huidige sociaal-maatschappelijke en economische staat waarin de mensheid verkeert, en de (wijs)vinger op talloze zere plekken leg; waaronder vooral op de bizarre mondiale welvaartsverdeling.
Op de website van killthelogo staat een manifest waarin de band tekst en uitleg geeft over het hoe & waarom: “In the full spirit of our prequel: .calibre, this new band seeks to help translate the drivers of social and political change to the larger public. As a branch in the wide scope of artistic expression, we want to be an extra and loud voice in the social debate and the ‘separation of powers’ that safeguard the balance in society.”
Op 3 december brengt Lion’s Den de eerste single uit van zijn aankomende EP ‘Tune In’, die in februari 2022 zal verschijnen. De indiefolk-single ‘Love/Remain’ gaat over de verscheidenheid aan perspectieven die er zijn op liefde. Hoe veranderlijk het kan zijn, maar vooral hoe persoonlijk het altijd is.
‘Love is a concept, to which we measure our pain’ – John Lennon
Lion’s Den is het muzikale project van Matthieu Huijser. Zijn melancholische folk is beïnvloed door artiesten als Amen Dunes, Devendra Banhart en Destroyer. In zijn nieuwe single begint hij ‘klein’ met alleen akoestische gitaar en zang, maar tijdens het nummer hoor je steeds intenser wordende synths in de aanloop naar het indietronische einde.
In 2018 bracht Lion’s Den ‘Naoko/Time’ uit, welke al meer dan 100.000 keer gestremde werden. De EP verscheen ook op cassette en werd gevierd met een show in De Nieuwe Anita. In 2018 werd hij geselecteerd voor de Popronde, verzorgde de supportshow voor Okkervil River (VS) in Sugarfactory en kreeg hij airplay op NPO Radio 1 en 3FM. Daarnaast kregen zijn releases ook aandacht van The Daily Indie (NL), Dansende Beren (BE) en 3voor12 (NL). Op 24 februari speelt Lion’s Den in Hofman, Utrecht en op 3 maart in Doka, Amsterdam.
QUOTES: – “Poëtische teksten, sfeervolle sound en magische wenkbrauwen” – The Daily Indie (2015)
– “Wat kan eenvoud soms mooi zijn. Lion’s Den raakt in het diepst van het hart en bezorgt kippenvel” – Dansende Beren (2019)
– “Lion’s Den laat het publiek zweven” – 3voor12 (2020)
Cat Power, the singer/songwriter/producer Chan Marshall, has shared “Pa Pa Power,” a new preview of her forthcoming album Covers (January 14th/Domino). Along with the music video for “Pa Pa Power” – Marshall’s rendition of the Dead Man’s Bones song – she has announced an extensive tour of North America. These live dates join her previously announced European shows next year. Utrecht June 12th 2022.
On deciding to record “Pa Pa Power,” Marshall says: “I started playing this solo in 2012 (originally more dissonant and trance-y), when the Occupy Wall street protests were going on. Occupy was bunkering down and saying, ‘This shit’s fucking fucked up.’ And helping citizens be a voice in their local government. They got a lot of good things done, but the American media killed the movement. I felt like this song was relative to that. The American media has always penalized any sort of social progressiveness and is always the first to express conservative rhetoric against something that is beneficial to the nation. I’d open with this song on the 2013 China tour. ‘Burn the streets, burn the cars.’”
Produced in its entirety by Marshall, Covers also features reimaginings of recordings by Nick Cave, Iggy Pop, The Replacements, Billie Holiday, Lana Del Rey and more, plus an updated rendition of the Cat Power song “Hate” from The Greatest (2006), retitled “Unhate” for the album.
Marshall’s work as Cat Power has defied genre and convention, her legacy rippling through the work of a wide range of contemporary musical luminaries ranging from Lana Del Rey and Angel Olsen, to Clairo and Phoebe Bridgers. Covers have long defined Chan’s work and she makes each of them her own. Her most recent record Wanderer (2018) even featured a cover of Rihanna’s “Stay” which she distilled to its most devastating lines.
Onlangs heeft JJ Shurbet, die muziek opneemt als Scruffpuppie, het debuutalbum “letters to nobody” aangekondigd, op 28 januari 2022 via Saddest Factory Records. Samen met het albumnieuws heeft de 20-jarige ook een nieuw nummer van het album uitgebracht, “wondering how”.
Over het nieuwe nummer zegt JJ: “‘wondering how’ heeft een combinatie van beide elementen van alle nummers op deze plaat, waarbij wordt overgeschakeld van zacht en mooi, zoals ‘paint’, om dan meer naar een rockballad gaan, zoals “assignment song.” Dit nummer vertelt veel over de nasleep van mijn verslaving, en de ontzagwekkende toestand waarin ik terechtkwam toen ik clean werd. Hoe ben ik zo ver gekomen? Een jaar geleden zat ik in slaap te vallen terwijl ik achter mijn gitaar zat en probeerde hem correct te stemmen, en nu ben ik in Los Angeles en neem ik een aantal van de meest verbazingwekkende kunst op die ik ooit heb gemaakt. “wondering how” is een perfect voorbeeld van de hoop die ik in mijn schrijven ben begonnen op te nemen.” “wondering how” volgt op de eerste twee singles, “assignment song” en “paint”, die eerder dit jaar werden uitgebracht.
letters to nobody begint bij het einde. JJ Shurbet’s debuutstudio-album als Scruffpuppie – en eerst voor Phoebe Bridgers’ Saddest Factory Records – is een album van terugwinning, recreatie, herdefinitie, heropleving, wedergeboorte, rehabilitatie, totale revitalisatie – maar er moet iets gebeuren om al die re- woorden. “I don’t have time to just give up,” zingt JJ op “the morning where I woke and rode again”, de caleidoscopische, dromerige opener van “letters to nobody” “Ik ging zoveel stappen terug.” Het is een lied over een breekpunt in het leven van JJ: de dag dat ze, na jaren van drugsgebruik, wakker werd en besefte dat er iets in haar leven moest veranderen. “Ik kwam huilend bij mijn ouders, gewoon in de war waarom ik niet kon stoppen [met gebruiken], omdat mensen me erom hadden gevraagd”, herinnert ze zich. Haar leven zat op dat moment gevangen tussen zoveel werelden – verbonden door verslaving, op de drempel van een soort ondergrondse roem – en de ene dreigde de andere geheel te verteren. “Ik was op dat moment gewoon moe: moe van mezelf en mijn relaties met mensen om wie ik gaf te vernietigen.”
Zo is “letters to nobody” begonnen: een verslag van vastberadenheid en zelfbeschikking, van zwaarbevochten vertrouwen en berouw, van een heldere geest en een overvloedige geest. Het album, geproduceerd door welbekent Phoebe Bridgers-samenwerker Marshall Vore, is net zo veel gebaseerd op emo uit het middenwesten als Elliott Smith, klassieke indie en hyperpop. wiens enige leidende licht haar eigen waarheid is. Scruffpuppie zoekt houvast, “letters to nobody” is dan ook iets om aan vast te houden: een bijgesneden, gedetailleerd portret van een turbulente adolescentie, dat zeker, maar ook een reddingsboei – een boei in hoog water en een broodnodig icoon van helderheid.
Het in Londen gevestigde, pan-continentale vrouwelijke instrumentale viertal, Los Bitchos, deelt vandaag hun nieuwste single en video, “Good To Go!”. Met een onweerstaanbaar relaxte tiki lounge-sfeer, komt “Good To Go!” vergezeld met een erg leuke video geregisseerd door Tom Mitchell en met de band en Alex Kapranos van Franz Ferdinand. Los Bitchos’ zei het volgende over de video:
“Gevangen in een surrealistische spelshow in de rechtszaal en draaiend aan het rad van fortuin voor onze vrijheid. Dit nummer deed ons altijd denken aan een spelshow uit de jaren 70 met zijn lichte, leuke sfeer in combinatie met een intrigerend intro in westerse stijl. We hebben al onze vrienden als jury en onze album producer Alex om de show te hosten/jureren. We hadden zoveel plezier bij het maken van deze video.” Dat is te zien, kijk maar eens:
Los Bitchos is misschien wel je nieuwe favoriete feestband, met instrumentale reizen die scènes oproepen van iemand met veel swagger in een saloonbar in de woestijn en het in brand steken van een rij vlammende sambuca’s, of een Tarantino-heldin die kunst weet te brengen met een jachtgeweer, of het vieren van het feest van je leven onder een gigantische piñata met al je vrienden. Ze zijn de girl gang waarbij je zeker weet dat het geen straf is met ze vast te zitten in een tourbus.
Serra Petale (gitaar), Agustina Ruiz (keytar), Josefine Jonsson (bas) en Nic Crawshaw (drums) komen uit verschillende delen van de wereld, maar leerden elkaar kennen via huisfeestjes die de hele nacht door gaan. Hun unieke geluid bindt ze samen, met een retro-futuristische mix van Peruaanse chicha, Argentijnse cumbia, Turkse psych en surfgitaren. Het doet denken aan hun spirituele neven (en tevens Los Bitchos fans) van Khruangbin, met wie ze mooie herinnering delen van een te lange nacht met goedkope mezcal bij het legendarische Shacklewell Arms.
“Ik wilde klinken als Van Halen en Cocteau Twins – maar dan uit Turkije”, zegt multi-instrumentalist Serra, die zelf in West-Australië is geboren en veel inspiratie haalt uit de rockplaten van haar moeder uit de jaren 70. De rest van de band brengt ook invloeden uit hun opvoeding mee. Agustina komt uit Uruguay en de groep werd verliefd op haar Latijns-Amerikaanse muziekcollectie (net als Madonna’s ‘La Isla Bonita’-periode). Dan is er Josefine uit Zweden – “die een vleugje ongecontroleerde pop brengt”, grappen haar bandleden – en Nic uit Zuid-Londen, die in verschillende punkbands drumde voordat ze toe trad tot Los Bitchos. “Omdat we uit al deze verschillende plaatsen komen”, zegt Serra, “betekent dit dat we niet vastzitten in één genre en dat we het rulebook een beetje kunnen verscheuren als het gaat om onze invloeden.”
Let The Festivities Begin! is een maximale Technicolor-stijl van een album met hallucinerende surf-exotica, en een feestelijke titel, een uitspraak om te doen terwijl je proost met je borrelglaasje en we het einde van het pandemische tijdperk met wilde overgave inluiden. “Het gaat om samen zijn en een hele leuke tijd hebben”, zegt Los Bitchos. Let The Festivities Begin!
