alt-J – Get Better

De Britse band alt-J bracht deze week hun nieuwe en oh zo mooie single Get Better uit. Het is, na de succesvolle track U&ME, het tweede ‘tipje van de sluier’ afkomstig van het vierde album The Dream, dat op 11 februari uitkomt.

Get Better is het indrukwekkende middelpunt van The Dream en een van de meest emotionele nummers van de band tot nu toe. Het raakt nog eens extra omdat nu bovendien is gekozen voor het weglaten van de verschillende lagen die ze normaal in hun songs gebruiken.

Over Get Better zegt frontman Joe Newman:

“Get Better is the union of two songs. The first was an improvised song I sang in 2018 to my partner who was suffering from period pain. To her I sang ‘Get better my Darcy, I know you can’. She filmed it and I kept revisiting the fragment with a plan to write more. The second was a chord structure I worked on in lockdown that focused on someone living through a bereavement. I felt a nervous heat when writing ‘Get Better’. The context of the Coronavirus pandemic lent my words a chilling weight and gave me a new sense of responsibility as a lyricist. Whilst the direct events described are fictional, I believe – or I hope – that it’s emotionally the most honest song I’ve written.”

Clipprimeur: Toverberg – Someone To Blame

Lars Kroon kreeg bekendheid als bassist van Go Back To The Zoo en later als de zanger van St.Tropez. In 2020 bracht hij muziek uit als Lars and the Magic Mountain; zijn solo project, maar met een 15 koppige band met strijkers, blazers en een gospelkoor. Maar Lars ging terug naar de basis en maakte van zijn solo project ook echt een solo project en daarmee was Toverberg geboren.

De nieuwe single Someone To Blame gaat nu bij ons in première. Someone to Blame gaat over natuurwijndrikende dertigers, slap gelul, mislukte toekomstdromen, en over hoe heerlijk het kan zijn om iemand anders de schuld te geven van al je ongeluk. Someone To Blame staat op Happy Life wat op 19 november verschijnt op zijn eigen label Sounds Of Confusion. Toverberg nam het album zelf op en nam ook de mix voor zijn rekening.

Op 24 november staat Toverberg in Paradiso, Amsterdam.

SASAMI – The Greatest

Het nieuwe album ‘Squeeze’ hamert op een sentiment van “anti-toxic positivity” en toont SASAMI’s venijnige eerlijkheid en brutaal compromisloze visie. ‘Squeeze’ is gedeeltelijk geïnspireerd door de Japanse yōkai volksgeest genaamd Nure-onna (vertaling: natte vrouw), een vampirische godheid die het hoofd van een vrouw heeft en het lichaam van een slang (het tegenovergestelde van medusa).

Bambara – Mythic Love

Als het begin van de doorbraak voor Bambara het radicaal opnieuw ontworpen geluid was van “Shadow On Everything” uit 2018, dan was het moment waarop het echt arriveerde op de filmische losbandige noir-punk van “Stray” uit 2020. In het Verenigd Koninkrijk, gestimuleerd door het enthousiasme van 6Music-dj Steve Lamacq steeg de populariteit van de band sterk en verkochten direct shows in de UK uit. Ondertussen, terug in hun geboorteland VS, herhaalde John Richards van KEXP hetzelfde sentiment. Er waren dingen geregeld.

Dan … nou ja, dan hetzelfde als voor iedereen. Shutdown, lockdown, winterslaap, niets. Het was een hamerslag. Maar in plaats van hun ongeluk te betreuren, probeerde de band wanhopig om het om te zetten in een positieve, onmiddellijk ontroerende poging om meer en betere muziek te maken. Het resultaat is Love On My Mind – een mini-album met zes nummers, gemixt door Claudius Mittendorfer – dat de band aankondigt met de single “Mythic Love” met Bria Salmena (Orville Peck/Frigs) en Drew Citron (Public Practice). Bambara, die al bekend stond om hun gevoel voor drama, heeft de theatrale muziek nóg een tandje bijgezet op ‘Mythic Love’, waarbij de intensiteit hoog is maar er dit keer meer ruimte gelaten is voor dynamiek en het gevoel van grootsheid je langzaam bekruipt en inslaat door de immens krachtige stem van Bria.

Op Love On My Mind dat op 25 februari uitkomt bij Wharf Cat Records, laat Bambara wederom een verfijnder geluid horen zonder ook maar een schrijntje spanning te verliezen bij het hertekenen van hun sonische en lyrische gevoeligheden. Het draagt ​​allemaal gewoon bij aan het beeld van iets heel bijzonders. Nog geen 4 weken na de release staan er shows gepland bij Paradiso, Merleyn & Vera op 22, 23 en 24 maart. Love on My Mind is weer een enorme stap voorwaarts voor Bambara, het brutaalste wat ze ooit hebben gedaan en het geluid van weer een nieuwe doorbraak. Maar deze keer zal absoluut niets hen ervan weerhouden om het te volgen.

Metronomy – It’s good to be back

Metronomy maakt de komst van een nieuw album bekend. Small World is het zevende studioalbum van de groep en zal uitkomen op 18 februari 2022. De eerste single It’s Good To Be Back staat bol van de synths en gaat gepaard met een eigenaardige videoclip waarin het collectief van frontman Joseph Mount de hoofdrol op zich neemt. Small World is een terugblik op de eenvoudige geneugten die Metronomy leerde herwaarderen tijdens de pandemie.

Op 29 maart 2022 staat Metronomy op het podium van TivoliVredenburg in Utrecht.

Psychedelic Porn Crumpets – Lava Lamp Pisco

De populaire Australische psych rock band Psychedelic Porn Crumpets heeft gisterenavond hun nieuwe single Lava Lamp Pisco gelanceerd. De track, aangedreven door energieke en spannende riffs, is afkomstig van hun aanstaande vijfde studioalbum dat in 2022 wordt verwacht. Meer informatie daarover volgt nog.

Over Lava Lamp Pisco zegt frontman Jack McEwan:

“After Shyga! I wanted to write something a bit heavier, get back to the Sabbath roots and chug on a riff for yonks till it hums like a Novocaine mantra. I wanted it to feel like it was constantly progressing, getting more chaotic with drones, swirling between dissonant layers and get the body jangling with a Tyson hook.

The lyrics weren’t intentionally meant to be dark, I’ve always liked to keep our music upbeat and positive but some days it felt like everything was blurring into one, waiting for life to resume into some sense of normality. But what is normal? Change is good, variety is the spice of life and from these weird times I can truly say I’ve never been happier. So the Pisco of life continues, building with bulldozers, creating from rubble, chewing on bricks with a toothless optimism. It’s nice to feel rounded.”

Psychedelic Porn Crumpets ontwikkelt zich als een speer. In eigen land is het vijftal immens populair en ook internationaal zijn ze een graag geziene gast en worden ze in een adem genoemd met bands als Tame Impala, Ty Segall en King Gizzard & The Lizard Wizard.

Hun psych-rock wordt gecombineerd met duellerende gitaren, QOTSA-achtige riffs en uitbundige refreinen die meer dan af en toe freakend de bocht uitvliegen, maar even zo vaak ook groovy en stuwend klinken.

In maart en april ’22 zijn ze te zien in Nederland:

25 maart: Nijmegen, Doornroosje

26 maart: Groningen, Vera

27 maart: Utrecht, TivoliVredenburg

9 april: Maastricht, Muziekgieterij

Parcels – Theworstthing

Parcels blijft hun stilistische signatuur demonstreren, zo ook met de nieuwste single Theworstthing. Het is de laatste track die verschijnt voordat ze hun dubbelalbum Day/Night uitbrengen op 5 november. Gelauwerd om hun aanstekelijke grooves en dansbare refreinen, laat Parcels met dit nummer een meer reflectieve en melodieuze kant zien.

Het nummer werd geschreven en geproduceerd door de band zelf. Bij het mixwerk kregen hulp van James Ford en de strijkarrangementen werden geleverd door Owen Pallett. Beide muzikanten stonden hen bij tijdens het gehele maakproces van het dubbelalbum. Op 24 september 2022 zal Parcels het podium van AFAS Live in Amsterdam betreden.

yeule – Don’t Be So Hard On Your Own Beauty

Onlangs kondigde de in Singapore geboren, in Londen gevestigde artiest Nat Ćmiel, ook bekend als yeule, hun nieuwe album Glitch Princess aan, dat op 4 februari 2022 verschijnt via Bayonet Records. Glitch Princess opent een kanaal naar de tussenruimtes: foutmeldingen en gebroken computercode, wat het is om conceptueel te worden gemanifesteerd en de curatie van de estheet. Glitch Princess is het onverdunde fragment van een stortvloed van emoties na Ćmiels ervaringen met nuchterheid – een omleiding van chaotische energie in verzen en de mogelijkheid om eigen ondeugden onder ogen te zien.

Voor de eerste single “Don’t Be So Hard On Your Own Beauty” leerde yeule de tekst van het nummer achterstevoren te zingen als onderdeel van de choreografie om het afwijkende karakter van de video kracht bij te zetten. Dat zie je hieronder terug.

Op Glitch Princess rusten rustgevende non-melodieën comfortabel tussen de rafelranden van feedbackloops. Scores van videogames, experimentele shoegaze-geluiden, buitenaardse stemmen en etherische fluisteringen komen samen om een ​​complexe onderwereld te bouwen met af en toe een grillige dansbeat om gebruikers dieper in de koortsdroom te leiden. Het is een album van tussenruimtes, tussen zoetheid en dood, met dien verstande dat de twee altijd met elkaar verbonden zullen zijn.

yeule is een veelzijdige artiest op het gebied van muziek, beeldende kunst, acteren en dans en Glitch Princess volgt hun recente vier uur en vierenveertig minuten durende sonische samenwerking met Danny L Harle “The Things They Did For Me Out Of Love” en hun gevierde debuutalbum Serotonin II geprezen door Dazed als “fascinerend”. Het yeule-project is door Ćmiel gefabriceerd om te fungeren als een portaal of spleet waardoor ze hun kunst naar de buitenwereld kunnen communiceren, terwijl ze nog steeds worden beschermd in hun binnenste schil. yeule werd geconstrueerd als een manifest van Ćmiel’s eigen identiteit, waar ze altijd toegang hebben gehad tot meerdere avatars en de vrijheid om naar believen te veranderen of te verdraaien – troost door veranderlijke, kameleonachtige veelvouden te belichamen. Het yeule-project bestaat om fragmenten van hun realiteit, dromen en innerlijke staat op te slaan – een extern geheugenapparaat, een brein of een emotioneel centrum dat onafhankelijk van de maker bestaat. yeule nodigt ons uit om te transcenderen naar een post-menselijke wereld waar expressie niet langer gebonden is aan identiteit, maar waar we vrij zijn om onszelf te verzamelen langs lijnen van affiniteit. Een toekomst waarin ons toegewezen geslacht niet langer relevant is, waar we kunnen samenkomen met wie we ook aangetrokken voelen, ongeacht onze eerdere aanduidingen.