black midi – Slow

De cavalcade van black midi is bij de 2e single “Slow” aangekomen, de 2e single/video van het aankomend album [28-05-2021] op Rough Trade. Tegelijkertijd kondigen ze een herfsttour door Noord-Amerika aan, plus een nieuw KEXP-interview en optreden.

‘Slow’ is een van de twee Cavalcade-nummers met vocalen door bassist Cameron Picton. Het vertelt het verhaal van een jonge en idealistische revolutionaire droom van een betere wereld die uiteindelijk wordt neergeschoten in de nationaal stadion na een coup d’état. “The ‘Slow’ video was made to fit the oscillating dynamics of the song. Going from calm to chaos over and over again,” zegt regisseur en animator Gustaf Holtenäs. De video vertelt het verhaal van een karakter dat artificial intelligence werelden creëert, A.I. is al zo ver dat het binnen 1 seconde prachtige schilderingen maakt, kijk maar naar het single artwork…

Billie Marten – Creature of Mine

Singer-songwriter Billie Marten bracht in april de tweede single van haar aanstaande album Flora Fauna uit. BBC Radio 1 had de primeur en bombardeerde het nummer direct tot ‘Hottest Record In The World’. Billie Marten groeide op in het Britse North Yorkshire en kwam in haar tienerjaren in aanraking met de muziek van o.a. Nick Drake, Joni Mitchell en Kate Bush. In die periode leerde ze gitaar spelen en begon ze met het schrijven van haar eigen nummers. Vijf jaar na het uitbrengen van haar debuutalbum – en het ontvangen van een BBC Sound Of 2016 nominatie – is de 21-jarige Billie Marten klaar om indieharten te veroveren.

The Sore Losers – Yeah Yeah Yeah

De internationaal gevierde explosieve Belgische rockband The Sore Losers heeft zijn gloednieuwe (1e) single-video ‘Yeah, Yeah, Yeah’ online gezet, afkomstig van het nieuwe studio-album dat dit najaar via Suburban Records zal verschijnen.

Na maanden tussen vier muren, na de zoveelste “nee”, roepen The Sore Losers driewerf JA! Hun smerige rock snakt ernaar om uit te breken. Voor The Sore Losers betekent dat natuurlijk live spelen. Op hun nieuwe single ‘Yeah Yeah Yeah’ klinken ze gretig.

New York City, call on me!
Amsterdam, thank you m’am!
Berlin, let me in!
Paris, allons-y!

Een vreemde kracht roert zich, het heilige vuur laait weer op. De vrijheid brult en de ketens breken. Aan 171 beats per minuut scheuren elektrische gitaren weg voor een onstuitbare trip rond de wereld in 2 minuten en 45 seconden.

Phoebe Green – IDK

De stijlvolle indie diva Phoebe Green wordt al enige tijd getipt als ‘Manchester’s next big thing’ en in de gaten gehouden als ‘een van de meest opwindende nieuwkomers’ in Engeland. Haar debuut EP I Can’t Cry For You (eind 2020) kreeg al de nodige lof, en dankzij haar recente SXSW showcase zijn de blikken nog meer op dit aanstormende indiepop talent gericht. Haar nieuwste single heet IDK.

Frank Carter & The Rattlesnakes – My Town ft. Joe Talbot

De Britse rockband Frank Carter & The Rattlesnakes is terug met de gloednieuwe single My Town, waarop ook IDLES frontman Joe Talbot te horen is. Het bloedstollende My Town geeft een metaforische kijk op de collectieve geestelijke toestand en welzijn van een natie na een spervuur van lockdowns.

Gaspard Augé – Force Majeur

Gaspard Augé, vooral bekend als de helft van het tweevoudig Grammy-winnende danceduo Justice, kondigt zijn debuut soloalbum aan, dat in de zomer verschijnt. De Fransman kondigt de plaat aan met de release van zijn nieuwe single Force Majeure. Het filmische nummer staat bol van de nostalgische synths, is oppeppend in de overtreffende trap en klinkt tegelijkertijd een tikkeltje futuristisch: elementen die teruggripen naar zijn Justice-producties, maar dan speelser.

Pom Pom Squad – Head Cheerleader

Pom Pom Squad (het viertal uit Brooklyn onder leiding van powerhouse Mia Berrin) kondigt het nieuwe album ‘Death Of a Cheerleader’ aan dat op 25 juni uitkomt. Een sonische collage van diep persoonlijke odes aan de eigen identiteit, rauw geslagen tegen de maatschappelijke BS en momentopnamen van rommelige, gecompliceerde en rafelige liefdesaffaires.

Geproduceerd door Sarah Tudzin van Illuminati Hotties en gecoproduceerd door Berrin zelf, is het een plaat die zich afspeelt als een exorcism voor je badkamerspiegel – confronteert het donkere dat we in ons hebben geplant en rukt het er vervolgens uit. En daar stond je bij en keek je naar. Het is kwetsbaar en toch triomfantelijk, heerlijk oneerbiedig en uitnodigend maar toch grijnzend in de gezichten van degenen die ooit hadden geprobeerd haar te definiëren.

“Head Cheerleader” is het grungy voorproefje van verzet over het inwissellen van verlangen naar externe goedkeuring met acceptatie voor zelfactualisatie. Bovendien geeft de outro van de video ook nog een voorproefje van een ander aankomend nummer van het album….