black midi – John L

Cavalcade is een dynamisch, liefdevol en inventief vervolg op het alom geprezen Schlagenheim uit 2019, “a labyrinth with hairpin-turn episodes and lyrics full of dourly corrosive observations” (New York Times, Best Albums of 2019). Ondanks de toch al verheven basis die het debuut gelegd heeft, bereikt dit album prachtige nieuwe hoogten en is er een overvloed aan genres en invloeden te horen én te zien.

black midi — Geordie Greep (gitaar, primaire zang), Cameron Picton (bas, zang) en Morgan Simpson (drums) – stel je Cavalcade voor als een lijn van mythisch grote figuren, van een cultleider die in moeilijke tijden is vervallen en een oud lijk gevonden in een diamantmijn van de legendarische cabaretier Marlene Dietrich, die verleidelijk langs hen slenterde. “When you’re listening, you can imagine all the characters form a sort of cavalcade. Each tells their story one by one and as each track ends they overtake you, replaced by the next in line,” merkt Cameron op.

De lead single & album opener John L., welke samen met B-kant Despair ook op 12″ zal uitkomen, begint met een massief, hitting hard as hell geluid dat we kennen uit het King Crimson tijdperk, opgestuwd door Jerskin Fendrix op viool. Het geschilderde verhaal is een gitzwarte komedie over wat er met sekteleiders gebeurt als hun volgers zich tegen hen keren. De al even omvangrijke video werd geregisseerd door choreografe Nina McNeely, bekend van haar werk aan Rihanna’s ‘Sledgehammer’ en Gaspar Noe’s Climax.

De basis voor Cavalcade is gelegd in 2019 tijdens het touren door improvisatie, maar zijn later door de individuele bandleden thuis uitgewerkt. Na de eerste opname van “John L” met producer Marta Salogni in Londen, bevond de band zich in de zomer van 2020 in de toepasselijk genaamde Hellfire Studios, in de bergen van Dublin, onder het oog van John ‘Spud’ Murphy.

Geordie over de opnames: “It worked really well with John. We wanted a natural, open sound combined with fourth wall breaks – for lack of a better expression. Do you know on record when you can hear the tape screeching, the things that make you aware that you’re listening to a recording? [With a lot of records] it feels like either you’re listening to the ECM, high-fidelity, 25 mic amazing sound or you have the lo-fi album full of crazy effects. And I thought, ‘Why not have an album where you combine the two?’ That was one of the main ideas going into it and John was very keen on that idea.”

Omdat het originele bandlid gitarist / zanger Matt Kwasniewski-Kelvin de tijd nam om zich te concentreren op zijn geestelijke gezondheid, koos black midi ervoor om hun geluid op Cavalcade te versterken, in plaats van het te repliceren, met saxofonist Kaidi Akinnibi en toetsenist Seth Evans. In de bijlage een vernieuwde bio, teksten, intrumentatie en credits, wav radio edit van John L en zoals alleen black midi heeft, high res “”persfoto’s”” afkomstig van de Anthrox studio’s.

Pale Puma – I Don’t Wanna Be Strange

Pale Puma has a knack for writing songs that really mooooove.
Take the new single ‘I Don’t Wanna Be Strange’, which does not need long to warm up to take off. Sheets of fleet-footed acoustic guitar are strummed to a blur. Synths whir. A piano purrs. Django Duijn’s Morrissey-esque vocal movements and thoughts take you along in a flight. Above all else, this song’s backbone is the kind of drumbeat that begs to be tapped out on a steering wheel.

Pale Puma is the project of Amsterdam based musician/songwriter Django Duijns. He crafts dreamy pop noir, taking inspiration from hazy modern day pop like Alvvays, Beach Fossils and in equal measure 60’s/70’s legends like George Harrison and Françoise Hardy. His father bought him his first guitar at 16, opening him up to the illuminating world of songwriting. In his songs he captures a melancholic drive, combined with a keen eye for introspection.

The Calicos – Follow You Down

The Calicos, zes jonge gasten uit Antwerpen, overtuigden in het voorjaar van 2018 de jury van Humo’s Rock Rally met songs die stevig in de traditie van Wilco, Ryan Adams, The War On Drugs of Jonathan Wilson zijn geworteld, pedalsteel incluis. Waarna de band werd bijgezet in de galerij der groten, naast andere illustere winnaars als Evil Superstars, Whispering Sons of Goose.

Singles ‘Our House’ (eind 2018) en ‘Driftwood’ (begin 2019) waren een fijne kennismaking, deden het goed op onze nationale radio’s en zorgden mee voor een prachtig concert- en festivaljaar met een uitverkochte Arenberg als orgelpunt. En nu is er de mooie nieuwe single Follow You Down.

Een band zou voor minder gaan zweven, maar niet The Calicos. Zoals wel vaker gebeurt met Humo’s Rock Rally-helden (Novastar, Admiral Freebee), neemt het zestal, onder de hoede van Tobie Speleman (o.a. Geppetto & The Whales) ruim de tijd voor songs en sound, want met minder dan een knaller van een debuutalbum nemen ze geen genoegen. Na twee jaar zijn The Calicos (incl. twee nieuwe leden) volwassen geworden.

Deze band is klaar een breed, muziekminnend publiek aan te spreken en uit te groeien tot een alternatieve popgroep die generaties kan verzoenen.

Ramkot – Red

Het gaat lekker qua muziek bij onze zuiderburen. Uit Vlaanderen komt de laatste tijd veel plezants, denk aan The Haunted Youth en Kids With Buns onlangs maar ook bijvoorbeeld het punterige Equal Idiots en DIRK. Nog wat harder is Ramkot, zoals de naam doet vermoeden. Ramkot is een jong Gents powertrio dat recentelijk de prestigieuze bandwedstrijd De Nieuwe Lichting heeft gewonnen met het nummer Red die je hier bij de Pinguin ook al hebt kunnen horen. Ramkot maakt ramrock zeggen ze zelf, oftewel dikke vette stoner.

Luwten – Sleeveless

Luwten, het muzikale project van de Nederlandse singer-songwriter en producer Tessa Douwstra, brengt op 30 april haar tweede studioalbum Draft uit.

De langspeler, waarop ze de subtiele en indringende sound in combinatie met haar warme vocals die haar zo typeren voortzet, verschijnt op het gerenommeerde Amerikaanse label Glassnote.

Met het uitbrengen van de Door EP eind vorig jaar en de singles Control, Don’t Be A Stranger en Call Me In, lichtte ze alvast een tipje van de sluier op van wat er op Draft kan worden verwacht.

De titel van de opvolger van het gelijknamige debuut uit 2018 waarmee ze in 1 klap volop in de belangstelling stond, staat voor ‘tocht’. Het is een metafoor voor het op een kier zetten van de deur en daarmee invloeden van buitenaf – in zekere mate – toe te laten.

Over de ideeën van (keuze)vrijheid en controle vertelt Tessa:

“How much of being alone is because it’s helpful? How much of being alone is because you’re afraid? Does being alone help being authentic? Or is looking for authenticity something you could or even should look for with others? I noticed I’m writing a lot about thinking versus feeling and being alone versus being together with other people. I love the idea of music as self-exploration. For the maker as well as the listener.”

Tegelijk met de albumaankondiging is haar nieuwste single Sleeveless uitgekomen.

Meg Myers – The Underground

Twee jaar na het uitbrengen van Meg Myers’ tweede album Take Me To The Disco, met daarop de Pinguinhits Numb en Jealous Sea, keerde de Amerikaanse rockzangeres in november 2020 terug met een EP; Thank U 4 Taking Me 2 The Disco. Een EP met behoorlijk wat disco, Meg laat een pop geluid horen. De energieke single Any Way You Wanna Love kreeg laatst een videoclip en nu de song The Underground ook. Te horen op Pinguin Pop.

DIRK. – Komrad Shoes

‘Komrad Shoes’ is de nieuwe single van de Belgische gitaarband DIRK., dik twee minuten sublieme Weezer-esque geek pop, inclusief ubercatchy refreintje (meezinggehalte: hoog/heel hoog).

Jelle: “We hebben het al in 2019 geschreven, ten tijde van de klimaatmarsen. Het gaat over de boomergeneratie die de klimaatjongeren hypocrisie verwijt: eerst betogen en daarna goedkoop naar Ibiza vliegen, je kent het wel. Terwijl het net de schuld van de babyboomers is dat de wereld er zo slecht aan toe is.”

Voor de gelegenheid heeft het gelijknamige schoenenmerk i.s.m. DIRK. een limited edition-DIRK.-schoen op de markt gebracht. Alle opbrengsten zijn voor Live2020.

Gruff Rhys – Loan Your Loneliness

Wat hebben het oost Aziatisch vulkanisch gebergte Mount Paektu, Gruff Rhys en God met elkaar gemeen? Alle drie bezitten ze (schijnbaar) vruchtbare gronden voor creatie!

Bij Gruff Rhys (bekend van de Super Furry Animals) heeft dit tot het nieuwe album “Seeking New Gods” geleid, op 21 mei uit via Rough Trade Records.

Het album is aansluitend op de Amerikaanse tour opgenomen met de band en gemixt in L.A. door superster-producer Mario C (Beastie Boys). Het albumconcept was oorspronkelijk bedoeld als de biografie van de berg Mount Paektu. Echter toen Gruff eenmaal aan het schrijven was geslagen en begon na te denken over de leeftijd van de piek Paektu in verhouding tot het menselijk bestaan én de kenmerken van een vulkaan die zoveel mythologisch leven hebben gebracht, werden zowel de liedjes als de berg steeds persoonlijker.

EMY – Inconvenient

Met haar unieke stem en internationale progressive/neo soul sound is de 21-jarige Emy Kabore uit Gent, samen met de band die haar naam draagt, klaar voor haar giant leap.

Weinig artiesten leggen de lat voor zichzelf zo hoog als EMY, maar die zoektocht naar de perfécte song, naar de perfécte sound, loont: ‘Inconvenient’ is een indrukwekkende klets eigentijdse indie soul, door gitarist Brian Bogaert, ism Mathias Stal, geproducet en tot in de puntjes gemixt door Tobie Speleman (Blackwave., Jibran, The Calicos).

Echter, hoe goed de productie, de mix of de video ook mag zijn … waar het àltijd mee begint, is een goeie song. En dat is ‘Inconvenient’: dat chorus, die backings, die dazzling Pink Floyd-esque synth bridge: recht in de roos.

Deze week nieuw op Pinguin Pop!